Πάτρικ Γιούιν – “Όταν σκέφτεσαι Νέα Υόρκη…”

Δημοσιεύτηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2008

Ο Πάτρικ Γιούιν, άρτι εισελθών στο Hall of Fame, είναι σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία του NBA. Σε νεαρή ηλικία ήταν καταπληκτικός παίκτης στο κρίκετ και το ποδόσφαιρο, αλλά (ευτυχώς για όλους) όταν ήταν 11 ετών η οικογένειά του μετακόμισε στις Η.Π.Α. και το μπάσκετ ήταν εκείνο που του «έκλεψε» την καρδιά.

Τελείωσε την καριέρα του με 24.815 πόντους, 11.607 ριμπάουντ και 2.894 τάπες σε 1.183 παιχνίδια, δηλαδή 21.0 πόντους, 9.8 ριμπάουντ και 2.45 τάπες ανά αγώνα. Το 2003 οι Νικς αποφάσισαν να αποσύρουν τη φανέλα του Πάτρικ Γιούιν. Τότε, σε ένα κατάμεστο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν οι θεατές άρχισαν να φωνάζουν το όνομά του, πριν ακόμη τη λήξη του ημιχρόνου του αγώνα, στο πλαίσιο του οποίου έγινε το συμβάν, φτάνοντας σε πραγματικά εκκωφαντική ένταση στο τέλος.

Ο Γιούιν πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στους Νιου Γιορκ Νικς. Και λέω το μεγαλύτερο, γιατί μετά από 15 χρόνια στη Νέα Υόρκη, το 2000, οι Νικς αποφάσισαν να τον δώσουν στους Σιάτλ Σουπερσόνικς, στο πλαίσιο μιας ανταλλαγής που έφερε στη Νέα Υόρκη τους Γκλεν Ράις, Λουκ Λόνγκλεϊ, Τράβις Νάιτ, Βλαντιμίρ Στεπάνια, Λαζάρο Μπόρελ, Βέρνον Μάξουελ και δύο ντραφτ πρώτου γύρου. Μέχρι σήμερα, οι ειδικοί χρησιμοποιούν τη μετεγγραφή αυτή ως το ορόσημο που μετέτρεψε τους Νικς από μεγαθήριο του NBA, σε ομάδα χωρίς αρχή και τέλος.

Μπορεί ο Πατ Γιούιν να μην κατάφερε ποτέ να κατακτήσει έναν τίτλο NBA, αλλά το παλμαρέ του είναι γεμάτο διακρίσεις. Ο Γιούιν είναι 11 φορές all–star, 1 φορά στην καλύτερη πεντάδα, 6 φορές στη δεύτερη καλύτερη, 3 φορές στην δεύτερη καλύτερη αμυντική πεντάδα, ρούκι της χρονιάς 1986 και πρωταθλητής NCAA το 1984, όταν αναδείχτηκε και καλύτερος παίκτης του NCAA. Επίσης, έχει κατακτήσει 2 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια, το 1984 και το 1992.

Η καριέρα του έχει σημαδευτεί από τις κόντρες του με τους Μπουλς, τους Πέισερς και του Ρόκετς και, βεβαίως, τους πικρούς αποκλεισμούς.

Το 1992 ήταν εκπληκτικός στον 1^ο αγώνα των πλέι οφς με 34 πόντους, 16 ριμπάουντ και 6 τάπες, δίνοντας στους Νικς τη νίκη. Στο 6^ο ματς έπαιξε με διάστρεμμα στον αστράγαλο και με 27 πόντους δικούς του οι Νικς κέρδισαν, αλλά στο 7^ο ματς αποκλείστηκαν.

Το 1993-94, με τον Τζόρνταν να έχει αποχωρήσει, ο Γιούιν είπε ότι ήταν η χρονιά των Νικς. Πέρασε από τους Μπουλς του Πίπεν σε 7 αγώνες, πέρασε από τους Πέισερς του Ρέτζι Μίλερ σε επίσης 7 αγώνες και προηγήθηκε με 3-2 στους τελικούς κατά των Χιούστον Ρόκετς. Όμως, δεν ήταν γραφτό, καθώς ο Χακίμ Ολάζουον και η παρέα του πήραν το 6^ο και το 7^ο ματς για να στεφθούν πρωταθλητές. Στο 6^ο ματς, ο Τζον Σταρκς ήταν σε εκπληκτική μέρα (26 πόντοι), έτσι αποφασίστηκε να πάρει εκείνος το τελευταίο σουτ. Ο Γιούιν οδήγησε τον Ολάζουον σε σκριν στον Σταρκς για να τον απελευθερώσει, αλλά ο Χακίμ αντιλήφθηκε την κομπίνα και άφησε ξεμαρκάριστο τον Γιούιν για να ταπώσει τελικά τον Σταρκς. Ο Σταρκς δεν μπόρεσε να συνέλθει ψυχολογικά, στο 7^ο ματς είχε 2/18 εντός παιδιάς και οι Ρόκετς κέρδισαν (για να χαρίσει ο Πατ Ράιλι στην… ανθρωπότητα μια μνημειώδη ατάκα μετά, ότι η απόφασή του να καθίσει στον πάγκο τον Ρολάντο Μπλάκμαν για να παίξει ο Τζον Σταρκς ήταν «το μεγαλύτερο προπονητικό λάθος της καριέρας μου και δεν πρόκειται ποτέ να συγχωρήσω τον εαυτό μου γι’ αυτό»).

Η επόμενη χρονιά ήταν ακόμη πιο οδυνηρή για τον Γιούιν, αφού οι Νικς έφτασαν στους τελικούς της Ανατολής εναντίον των Πέισερς. Εκεί, στο 7^ο παιχνίδι, ο Πατ Γιούιν πήρε την μπάλα στην κορυφή στην τελευταία επίθεση, είδε τον διάδρομο, αλλά με τους Νικς 2 πόντους πίσω, ο άνθρωπος που ήταν διάσημος για τα τρομερά καρφώματά του, αποφάσισε να κάνει λέι απ. Η μπάλα βρήκε στο στεφάνι και βγήκε έξω, οι Νικς αποκλείστηκαν και ο Γιούιν ορκίστηκε μετά το ματς ότι δεν θα ξανακάνει λέι απ. Από τότε πριν την έναρξη κάθε αγώνα της καριέρας του, πήγαινε στην κορυφή της ρακέτας, έκανε ντράιβ και κάρφωνε, για να «θυμάμαι να μην ξανακάνω ποτέ, όσο μπορώ να καρφώνω, λέι απ».

Το 1997-98 και το 1998-99, ο Γιούιν είχε δύο πάρα πολύ σοβαρούς τραυματισμούς, αλλά παρόλα αυτά μπόρεσε και οδήγησε τους Νικς στους τελικούς του 1999, όπου έχασαν από το Σαν Αντόνιο.

Στην τελευταία του χρονιά στη Νέα Υόρκη, οι Νικς τερμάτισαν στην 3^η θέση της Ανατολής, πέρασαν από τους Ράπτορς και τους Χιτ (νούμερο 2) στα πλέι οφς, για να αποκλειστούν ξανά στους τελικούς περιφέρειας από τους Πέισερς.

Το 2000, όταν ο Αλόνζο Μόουρνινγκ διαγνώστηκε με νεφρική ανεπάρκεια, ο Γιούιν ορκίστηκε ότι θα έδινε τον ένα νεφρό του, αν ποτέ ο Μόουρνινγκ χρειαζόταν μεταμόσχευση. Το 2003, κράτησε την υπόσχεσή του και εξετάστηκε για νεφρική συμβατότητα με τον Μόουρνινγκ, αλλά ήταν ο ξάδερφος του Μόουρνινγκ που ήταν η καλύτερη επιλογή ιατρικά.

Πώς θα κλείναμε την ιστορία του Γιούιν; Ίσως ο Μάικλ Τζόρνταν τα είπε όλα σε μια φράση: «Είχε την καρδιά του πρωταθλητή. Όταν σκεφτόσουν Νέα Υόρκη, σκεφτόσουν τον Πάτρικ Γιούιν. Ήρθε εδώ και έδωσε ξανά ζωή στην πόλη».