Age Of Basketball AGE OF BASKETBALL. Η μοναδική Αθλητιατρική Μπασκετική Πύλη στο ελληνικό διαδίκτυο ξεχωρίζει μέσα από το περιεχόμενο, τα άρθρα …
Δημοσιεύτηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2008
Το όλο κλίμα είχε διαφανεί από τον Ιούνιο, μάλιστα σας είχαμε προειδοποιήσει από το blog ότι η κατάσταση μπορεί να έφτανε και στα άκρα με την όλη αδιαλλαξία της Πολιτείας απέναντι στα προβλήματα των αθλητών.
Ο ΠΣΑΚ επιτέλους έγινε συνδικαλιστικό όργανο και μόνος υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο Λάζαρος Παπαδόπουλος. Ο Παπαδόπουλος πληρώνεται περίπου 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, αλλά προς τιμήν του έσκυψε πάνω από τα προβλήματα των φτωχότερων οικονομικά και σε ταλέντο συναδέλφων του, όπως δεν είχε κάνει κανείς προκάτοχός του.
Ο Παπαδόπουλος μετέτρεψε τον ΠΣΑΚ από διακοσμητικό όργανο το οποίο μόνο γέλιο προκαλούσε (όπως και η ΕΣΗΕΑ για να μη νομίζετε ότι κάνουμε τους έξυπνους μόνο στα θέματα των άλλων) στον εφιάλτη του Βασιλακόπουλου, της κλίκας του και του Ιωαννίδη. Ακόμη όμως και μέχρι προχτές κανείς δεν πίστευε ότι ο ΠΣΑΚ θα αποφάσιζε να πάει σε απεργία. Κανείς από το υπουργείο και την ΕΟΚ, γιατί όσοι είχαμε δει από κοντά την κατάσταση στον ΠΣΑΚ ξέραμε από τον Ιούλιο ότι μια πλειοψηφία της τάξης του 98% στην Α2 στήριζε την απεργία, αλλά και όλοι οι μεγάλοι Έλληνες παίκτες.
Ο Παπαδόπουλος στάθηκε μπροστά από τη στιγμή που πλησίαζε η σύγκρουση, πήρε τη σκυτάλη από τον Δήμο Ντικούδη, που δεν είχε την ίδια ψυχική δύναμη να αντέξει τις ύπουλες επιθέσεις, έκλεισε τα αυτιά του και προσπαθεί να βοηθήσει το μπάσκετ. Μπορεί ο φόβος να μη δούμε μπάσκετ (στα ελληνικά πλαίσια) για κάμποσο καιρό να είναι πια εμφανής, αλλά όταν μια ομάδα εργαζομένων παλεύει για τα δικαιώματά της, τότε εμείς (και όλοι οι λογικοί άνθρωποι) δεν μπορούμε παρά να είμαστε δίπλα τους.
Γιατί πίσω από την πανέμορφη οικονομικά βιτρίνα των 12 διεθνών, του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και άλλων 5-10 παικτών, το μπάσκετ νοσεί και η ατμόσφαιρα ζέχνει. Ο Παπαδόπουλος, ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης και όλοι οι άλλοι πρωτοκλασάτοι Έλληνες παίκτες, δεν θα έχουν κανένα κέρδος απ’ όσα γίνουν. Τα συμβόλαιά τους είναι πιο δυνατά κι από τις πέτρες, οι μισθοί τους δυσθεώρητοι και σε περίπτωση τραυματισμού δεν έχουν κανένα πρόβλημα.
Όμως, αυτοί είναι το μπάσκετ; Όλοι οι υπόλοιποι; Δεν έχουν δικαίωμα σε ίση μεταχείριση; Για όλους αυτούς μάχεται ο Λάζος, ο ΠΣΑΚ και σε τελική ανάλυση όλοι οι Έλληνες μπασκετμπολίστες. Τι ζητάει ο ΠΣΑΚ; Τα αυτονόητα.
– Μόνιμη και θεσμοθετημένη λύση για ιατροφαρμακευτική ασφαλιστική κάλυψη όλων των παικτών στην Α2.
– Αναγνώριση της Α2 ως επαγγελματικής κατηγορίας (για να μην είναι οι παίκτες της παιδιά κατώτερου Θεού απέναντι σε σωματεία που μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν).
– Εγγύηση ότι όλοι οι παίκτες της Α1 και της Α2 θα πληρώνονται το 100% των χρημάτων τους, με τις ομάδες να υποχρεώνονται να καταθέτουν εγγυητικές επιστολές όσες και το ελάχιστο του προϋπολογισμού τους. Η Ελλάδα έχει το όνομα στην Ευρώπη ότι δεν πληρώνει. Ατάκες τύπου «αν πάρεις το 90% του συμβολαίου σου στην Ελλάδα, τότε είσαι τυχερός» είναι κοινός τόπος ανάμεσα σε Αμερικανούς. Οπότε φανταστείτε τι γίνεται με τους Έλληνες, όταν οι Αμερικανοί είναι πάντα εκείνοι που πληρώνονται πρώτοι σε μια ομάδα.
– Δυνατότητα μετεγγραφής των Ελλήνων παικτών που παίζουν στο εξωτερικό σε ομάδες της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Εδώ παρακαλώ μη ρωτήσετε την άποψή μου. Από την αρχή μου φαινόταν εξωφρενική η απόφαση του Βασιλακόπουλου να αποκλείσει τους Έλληνες παίκτες (για τους ξένους δεν ισχύει τέτοιος περιορισμός) από την ίδια τη χώρα τους, οπότε μέχρι να αλλάξει, δεν μπορώ να το καταλάβω.
– Και το κλου από τον ΠΣΑΚ, για να τελειώσουν οι φετινές και περσινές (και παλιότερες) γελοιότητες με το ποιος θα παίξει στο πρωτάθλημα, να ανακοινώνονται όλες οι ομάδες που θα συμμετέχουν σε κάθε κατηγορία μέχρι τις 15 Ιουλίου.
Δεν χρειάζεται να αναλύσω αν οι σωστά τα όσα ζητάει ο ΠΣΑΚ, κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο. Πρέπει να περιμένουμε πώς θα αντιδράσει η ΕΟΚ και ο Ιωαννίδης όταν δουν στις 20 Σεπτεμβρίου τα γήπεδα κλειστά ή ακόμη περισσότερο όταν στις 11 Οκτωβρίου δεν γίνουν αγώνες Α1, εφόσον η κατάσταση συνεχιστεί.
Η ΕΟΚ, που σε 7 συναντήσεις με τον ΠΣΑΚ έως και τον Ιούνιο αδιαφορούσε πλήρως για τα προβλήματα και θεωρούσε ότι δεν θα τολμήσει ο Παπαδόπουλος και οι παίκτες να έρθουν σε ευθεία σύγκρουση με τις αρχές του μπάσκετ.
Έχοντας τον θώκο και τη δύναμη στα χέρια της, έχοντας τις πλάτες του FIBA Europe, κοίταζε τους παίκτες με υπεροψία. Ντροπή της.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης, που ήταν άνθρωπος του μπάσκετ, δείχνει κάθε μέρα από τη στιγμή που έγινε υφυπουργός ότι η αγάπη του για το άθλημα ήταν μικρότερη από την αγάπη του για εξουσία. Γυρνάει την πλάτη στους παίκτες (που στην τελική ήταν εκείνοι που τον έκαναν «μάγκα»), λέει ότι έχουν υπερβολικές απαιτήσεις, κοροϊδεύει τους παίκτες 8 μήνες και μιλάει για λύσεις που δεν είναι διατεθειμένος να δώσει και έφτασε εκείνος, μπασκετικός άνθρωπος, το μπάσκετ στη χειρότερη στιγμή του.
Ο ΠΣΑΚ είχε προειδοποιήσει για απεργία από τον Ιούλιο, ενώ ο Ιωαννίδης τότε είπε ότι πριν τον Αύγουστο θα δώσει λύση. Όσο είδατε εσείς λύση, τόσο είδαμε όλοι μας. Το Age of Basketball απλώς ελπίζει οι παίκτες να αντέξουν στον αγώνα τους και να καταφέρουν να βελτιώσουν τις συνθήκες στο ελληνικό μπάσκετ, που συνεχίζει να διοικείται από δεινόσαυρους χωρίς όραμα, χωρίς μέλλον και χωρίς ικανότητα να το διοικούν.
Η ώρα της αλλαγής για το μπάσκετ είναι τώρα. Τώρα που κάποιοι αποφάσισαν να αντισταθούν, τώρα που οι καλύτεροι έχουν αποφασίσει ακόμη και να φύγουν από το γήπεδο στα επόμενα έκτροπα.
