Σαρίφ Αμπντούρ-Ραχίμ: Ταπεινός μέχρι το τέλος

«Όταν σκέφτομαι την καριέρα μου, βλέπω ότι ήμουν ευλογημένος και τυχερός. Είμαι ευγνώμων που είχα το μπάσκετ στη ζωή μου και που μπόρεσα να παίξω στο NBA. Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που όταν μεγαλώσουν έχουν την ευκαιρία να κάνουν αυτό που ονειρεύονταν από παιδιά. Εγώ την είχα και δεν μπορώ παρά να είμαι ευγνώμων. Επίσης ευχαριστώ τους προπονητές, τους γυμναστές, τους ιδιοκτήτες, τους εργαζόμενους και τους φίλους που έκανα όσο έπαιξα στο NBA. Ήταν μια δύσκολη απόφαση, αλλά δεν είμαι πικραμένος. Απλώς είμαι ευγνώμων που μπόρεσα να έχω την ευκαιρία να παίξω στο NBA.»

Όταν ο Σαρίφ Αμπντούρ-Ραχίμ ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το μπάσκετ τη Δευτέρα, το NBA και ο φίλαθλος κόσμος ήξεραν ότι το μπάσκετ θα έχανε έναν «Κύριο», ένα από τα καλά παιδιά του, αλλά και έναν από τους πλέον ταλαντούχους και χαρισματικούς αθλητές του.

Ο Αμπντούρ-Ραχίμ αποχώρησε από το NBA μετά από 12 σεζόν σε 4 ομάδες (5 χρόνια στους Βανκούβερ Γκρίζλις, 2,5 σεζόν στους Ατλάντα Χοκς, 1,5 σεζόν στους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς και 2 σεζόν συν 6 αγώνες στους Σακραμέντο Κινγκς) σε ηλικία ούτε 32 ετών. Χτυπημένος από πολύ σοβαρούς τραυματισμούς στο γόνατο ο Αμπντούρ-Ραχίμ είδε από το 2005 την καριέρα του να αλλάζει προς το χειρότερο.

Το μικρό του όνομα σημαίνει «Ευγενής» και το επίθετό του «Υπηρέτης του Φιλεύσπλαχνου». Ο Ραχίμ μπήκε στο NBA το 1996, επιλεγμένος στο νούμερο 3 του ντραφτ από το Βανκούβερ, πίσω από τους Άλεν Άιβερσον και Μάρκους Κάμπι και μπροστά από τους Στέφον Μάρμπερι, Ρέι Άλεν, Αντουάν Ουόκερ, Κόμπι Μπράιαντ, Πέτζα Στογιάκοβιτς, Στιβ Νας, Ζερμέν Ο’ Νιλ και Ζιντρούνας Ιγκλάουσκας, που επίσης επιλέχθηκαν εκείνη τη σεζόν.

Από την αρχή φάνηκε ότι θα είναι ο ηγέτης του Βανκούβερ, αφού την πρώτη του χρονιά σε 80 αγώνες είχε 19.7 πόντους, 6.9 ριμπάουντ και 2.2 ασίστ. Οι μέσοι όροι καριέρας του είναι 18.1 πόντοι, 7,5 ριμπάουντ και 2.5 ασίστ ανά αγώνα στα 830 παιχνίδια που έπαιξε, έχοντας 45% εντός παιδιάς και 81% στις βολές. Στην πιο παραγωγική του σεζόν είχε το 1998-99 με το Βανκούβερ 23.0 πόντους, 7.5 ριμπάουντ και 3.4 ασίστ, ενώ την επόμενη χρονιά τελείωσε με νταμπλ-νταμπλ έχοντας 20.3 πόντους και 10.1 ριμπάουντ και παίζοντας και στα 82 παιχνίδια.

Ήταν μέλος της εθνικής ομάδας των Η.Π.Α. του 2000 όπου στο Σίδνεϊ είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο. Ο Αμπντούρ-Ραχίμ έγινε στις 28 Δεκεμβρίου του 2002 ο 6ος νεαρότερος παίκτης στην ιστορία του NBA που πέρασε τους 10.000 πόντους. Πιο γρήγορα από αυτόν είχαν φτάσει τότε τους 10.000 πόντους μόνο ο Κόμπι Μπράιαντ, ο Μπομπ ΜακΑντου, ο Σακίλ Ο Νιλ, ο Μάικλ Τζόρνταν και ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ. Το ρεκόρ καριέρας του είναι 50 πόντοι εναντίον των Πίστονς τον Νοέμβριο του 2001.

Στο κολέγιο έγινε ο πρώτος πρωτοετής στην ιστορία της Pac-10 (Pacific-10, περιφέρεια του NCAA) που πήρε το βραβείο του καλύτερου παίκτη της χρονιάς, ενώ την ίδια στιγμή το Associated Press τον ανακήρυσσε 3ο καλύτερο στη χώρα. Έχει ακόμη τα ρεκόρ πρωτοετούς σε πόντους, μέσο όρο πόντων, εντός παιδιάς ευστοχία και βολές σε μία σεζόν στην ιστορία του Μπέρκλεϊ. Πάντως, το 1996, μετά από μόλις μια χρονιά στο κολέγιο αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ.

Το καλοκαίρι του 2005, ο Αμπντούρ-Ραχίμ ήταν φρι-έιτζεντ. Μέσω του sign-and-trade (δικλείδα που υπάρχει ουσιαστικά για να αποκομίζει οφέλη η ομάδα από την οποία απέρχεται ένας παίκτης) θα πήγαινε στους Νιου Τζέρσεϊ Νετς για μια επιλογή του ντραφτ του πρώτου γύρου (την οποία οι Μπλέιζερς ήθελαν να δώσουν στους Σανς για να πάρουν τον Μπαρμπόσα). Στις εξετάσεις έγινε γνωστό ότι είχε παλιότερα χτυπημένο γόνατο και πειραγμένους ιστούς που είχαν θρέψει. Οι Νετς έβαλαν τη μετεγγραφή στον πάγο και ο Αμπντούρ-Ραχίμ είπε: «Δεν νιώθω ότι θέλω να γίνω Net πια». Έτσι χάλασε το θέμα, ο Αμπντούρ-Ραχίμ πήρε ελευθέρας μετεγγραφή στους Κινγκς και είχε στα 30 παιχνίδια που έπαιξε βασικός (άλλα 42 ως αλλαγή) 16.0 πόντους, 6.2 ριμπάουντ και 3.0 ασίστ μέσο όρο με το εκπληκτικό 54.3% εντός παιδιάς (41.7% στο τρίποντο!) και 80% στις βολές. Οδήγησε τους Σακραμέντο Κινγκς στα πλέι οφς σταματώντας έτσι το σερί του παίκτη με τους περισσότερους αγώνες στην ιστορία του NBA χωρίς συμμετοχή στα πλέι οφς (663 παιχνίδια).

Μετά όμως το πόδι του χειροτέρεψε για να φτάσει στο σημείο να πει κατά την αποχώρησή του: «Το δεξί μου γόνατο έχει γίνει αρθριτικό πλέον σε τέτοιο σημείο που δεν μου επιτρέπει να κάνω πράγματα και να παίζω στο επίπεδο που έχω συνηθίσει να παίζω. Όσο δύσκολο κι αν είναι να το δεχτώ, αυτή είναι η πραγματικότητα».

Έχει δημιουργήσει τον δικό του φιλανθρωπικό οργανισμό, τον «Future Foundation», ο οποίος στηρίζει με το έργο του κυρίως τα παιδιά και τους νέους που το έχουν ανάγκη. Έχει προσφέρει στις οικογένειες των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου, στις οικογένειες των θυμάτων του τυφώνα Κατρίνα, προσφέρει δείπνο την ημέρα των Ευχαριστιών στους αναξιοπαθούντες του Σακραμέντο και έχει βοηθήσει στην ανοικοδόμηση του κέντρου Μάθησης και Ανάγνωσης του Σακραμέντο. Το 2004 είχε ανακηρυχθεί ως «ο καλύτερος άνθρωπος στο NBA» (NBA’s No.1 Good Guy) για την προσφορά του.

Οι Κινγκς ξέρουν ότι είχαν… το καλύτερο παιδί και θέλουν να βρουν τρόπο να τον κρατήσουν στην ομάδα από άλλο πόστο, ώστε να συνεχίσει να προσφέρει στο σύλλογο, αφού πλέον δεν θα «μαγεύει» στα παρκέ.