Στο Λούιβιλ ο τίτλος!

Το Λούιβιλ του Ρικ Πιτίνο ήταν τελικά αυτό που έκοψε τα διχτάκια στο φάιναλ φορ του κολεγιακού πρωταθλήματος αφού κέρδισε στον τελικό το Μίτσιγκαν με 82-76. Τρίτος τίτλος για τους Κάρντιναλς (1980, 1986), δεύτερος τίτλος για τον Πιτίνο (ο πρώτος το 1996 με το Κεντάκι), με τον Λουκ Χάνκοκ να αναδεικνύεται MOP του τουρνουά!

Ο Χάνκοκ έγινε ο πρώτος… παγκίτης στην ιστορία του θεσμού που παίρνει το βραβείο του MOP (το αντίστοιχο του MVP του επαγγελματικού μπάσκετ), στον τελικό ξεκίνησε από τον πάγκο, αλλά έπαιξε 30 λεπτά και είχε 22 πόντους και 3 ασίστ με 5/5 τρίποντα και 7/10 βολές!

Από κοντά και ο Σέιν Μπεχάναν με 15 πόντους και 12 ριμπάουντ (τα 7 επιθετικά), αλλά και ο Πέιτον Σίβα με 18 πόντους, 5 ασίστ και 4 κλεψίματα. Ο Τρέι Μπερκ έπαιζε ουσιαστικά μόνος του σε μεγάλα διαστήματα του ματς για το Μίτσιγκαν, τελείωσε με 24 πόντους (4/6 δίποντα, 3/5 τρίποντα, 7/9 βολές) και 3 ασίστ το ματς, αλλά δεν μπόρεσε ούτε αυτός ούτε ο Σπάικ Άλμπρεχτ (17 πόντοι) να αλλάξουν τη μοίρα της ομάδας τους.

Το ματς δεν ήταν εύκολο για το Λούιβιλ που έκανε ανατροπή από το -12 του 35-23 για να κερδίσει, με τον Πιτίνο να πλέει σε πελάγη ευτυχίας, καθώς έγινε ο πρώτος προπονητής που κερδίζει τίτλο με δύο διαφορετικά κολέγια: «Αυτή η ομάδα είναι μια από τις πιο δεμένες, πιο σκληρές και πιο ασυμβίβαστες που έχω ποτέ συναντήσει. Το να βρεθούμε πίσω στο σκορ δεν μας απασχολεί καν. Απλώς το ανατρέπουν».

«Ήμουν με τους 13 πιο σκληρούς τύπους που έχω προπονήσει ποτέ. Είμαι μαγεμένος που κατάφεραν να ολοκληρώσουν όλα όσα κυνηγούσαμε».

Βέβαια, τώρα ο Πιτίνο είναι σε δύσκολη θέση, καθώς είχε υποσχεθεί στην ομάδα αν κερδίσουν τον τίτλο να κάνει… τατουάζ! «Το μεγαλύτερο κίνητρο ήταν να αναγκάσουμε τον κόουτς να κάνει τατουάζ», είπε ο Πέιτον Σίβα.

Το Μίτσιγκαν είδε τον Άλμπρεχτ να κάνει κομμάτια το ατομικό του ρεκόρ των 7 πόντων μέχρι το ημίχρονο, όταν είχε 17, αλλά το Λούιβιλ κατάφερε να τον εξαφανίσει στην επανάληψη. Ο Χάνκοκ με 5/5 τρίποντα έβαλε το 5ο και τελευταίο με 3:20 για το τέλος γράφοντας το 76-66. Το Μίτσιγκαν δεν παραδόθηκε, μείωσε σε 78-74 με 1:20 για το τέλος, με τον Χάνκοκ να τελειώνει το ματς στα 30 δευτερόλεπτα με 2/2 βολές για το 74-80.

Ο τίτλος προφανώς και αφιερώθηκε στον άτυχο Κέβιν Ουέαρ. Ο τίτλος ανήκε και σ’ αυτόν, οι συμπαίκτες του βγήκαν για ζέσταμα με τις προπονητικές μπλούζες να έχουν όλες πίσω το νούμερο «5» της δικής του φανέλας, ενώ μπροστά έγραφαν «Ri5e to the Occasion» δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση στάσου στο ύψος των περιστάσεων. Μετά το ματς, ο Ουέαρ κατάφερε να ξεχάσει λίγο το σπασμένο του πόδι, πανηγυρίζοντας με τους συμπαίκτες του στο παρκέ τον τίτλο: «Είναι τα αδέρφια μου. Έκαναν αυτό που έπρεπε. Είμαι τόσο περήφανος γι’ αυτούς».

Το Λούιβιλ πήρε τον τίτλο μπροστά σε 74.326 θεατές στο αχανές Georgia Dome, αριθμό ρεκόρ για τη διοργάνωση. Η χαρά του Πιτίνο ολοκληρώθηκε την Τετάρτη όταν έμαθε ότι θα είναι μέλος της τάξης του 2013 στο Hall of Fame.

Μία ημέρα αργότερα η χαρά για το Λούιβιλ θα μπορούσε να διπλασιαστεί, αφού η ομάδα-έκπληξη των κοριτσιών του κολεγίου είχε φτάσει στον τελικό απέναντι στο Κονέκτικατ. Όμως, εκεί, το UConn κράτησε το αήττητό του σε τελικούς, κέρδισε με 93-60, πήρε τον 8ο τίτλο της ιστορίας τους, με τον Τζίνο Οριέμα να φτάνει κι αυτός στον 8ο τίτλο του ισοφαρίζοντας τη θρυλική Πατ Σάμιτ σε κατακτήσεις στην κορυφή της ιστορίας του γυναικείου κολεγιακού μπάσκετ.

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Να βλογήσουμε λίγο και τα γένια μας; Ο Νίκος Κατσαμάτσας προφανώς και προέβλεψε τους νικητές και των τριών αγώνων σωστά στο άρθρο του για το φάιναλ φορ του κολεγιακού (αν και δεν είναι αυτός ο αυτοσκοπός των άρθρων προφανώς), αλλά για τον τελικό έγραψε ότι θα κριθεί με διαφορά όχι μεγαλύτερη των 5 πόντων, με το ματς να τελειώνει με 6 πόντους διαφορά. Είμαι σίγουρος ότι τώρα βρίσκεται κάπου και αυτομαστιγώνεται που έπεσε τόσο έξω, ενώ πέρσι το είχε πετύχει με ακρίβεια πόντου…