Ευτυχώς βρήκαμε ποιος έφταιγε!

Πάνω που φαινόταν ότι το θέμα της απεργίας του ΠΣΑΚ έβαινε προς ύφεση, είχαμε νέα έκρηξη, την ώρα μάλιστα που ο ίδιος ο ΠΣΑΚ ανακοίνωνε αναστολή της απεργίας.

Μετά από συζητήσεις ημερών και με την Πολιτεία να έχει πάρει ουσιαστικά ξεκάθαρη στάση, ωθώντας και την ΕΟΚ να κάνει το ίδιο, ο ΠΣΑΚ δέχτηκε τις διαβεβαιώσεις και ως κίνηση καλής θέλησης ανακοίνωσε αναστολή των κινητοποιήσεων, ώστε μέσα σε εύλογο (και σύντομο) χρονικό διάστημα να δοθεί η λύση, με τους παίκτες να δείχνουν ότι δεν θα πάνε το θέμα στα άκρα.

Όμως, στο ενδιάμεσο, ο ΣΕΠΚ (ο σύνδεσμος των προπονητών, του οποίου πρόεδρος είναι ο Παναγιώτης Γιαννάκης) εξέδωσε ανακοίνωση συμπαράστασης στους παίκτες και δη τους διεθνείς παίκτες, που είχαν βγει πριν λίγες ημέρες και δήλωναν αποχή από την εθνική (για να ακούσουν τα εξ αμάξης από την γνωστή κλίκα της δημοσιογραφίας). Όταν κάναμε (μέσω Sportnet) τις συνεντεύξεις πάνω στο θέμα, είχε φανεί ξεκάθαρα η στάση των προπονητών (από τότε) μέσα από τα λόγια του Νίκου Λινάρδου, που ανέφερε ότι οι προπονητές είναι στο πλευρό των παικτών τους, καθώς εκείνοι είναι το κέντρο του μπάσκετ.

Μετά ήρθε η συνέντευξη τύπου της ΕΟΚ, η ανακοίνωση των διεθνών και η κατάπτυστη αρθρογραφία της γνωστής κλίκας. Ύστερα από αυτά ήρθε η ανακοίνωση του ΣΕΠΚ, απόλυτα λογική, αναμενόμενη και καθόλου ακραία. Στην ανακοίνωση γινόταν αναφορά στην κλίκα, στους διεθνείς και το πόσες θυσίες έχουν κάνει για την εθνική (έχει σκεφτεί κανείς πόσα χρόνια έχουν να κάνουν διακοπές παίκτες όπως ο Διαμαντίδης ή ο Παπαλουκάς;), αλλά και στους φτωχότερους παίκτες των χαμηλότερων κατηγοριών, για τους οποίους και ξεκίνησε η μάχη (βέβαια πού να το καταλάβουν αυτό οι χορτασμένοι καρεκλοκένταυροι της κλίκας).

Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι την ανακοίνωση την έγραψε ο Γιαννάκης (λέμε τώρα), τη θεωρώ ως το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, ιδίως από το στόμα ενός ανθρώπου που έχει αποδείξει όσο κανένας άλλος στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ ότι αγαπάει το άθλημα και είναι διατεθειμένος να θυσιάσει οτιδήποτε γι’ αυτό. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι διαχρονικά ο μοναδικός Έλληνας προπονητής που όλοι οι Έλληνες παίκτες σέβονται (και μιλάμε για τους παίκτες με τα μεγαλύτερα συμβόλαια στην Ευρώπη, έτσι;). Δεν είναι φυσιολογικό όταν περνάει μαζί με τους διεθνείς 3 μήνες κάθε χρόνο να οφείλει τουλάχιστον να έχει την αξιοπρέπεια να βγάλει μια ανακοίνωση συμπαράστασης όταν κάνουν κάτι τόσο σοβαρό; Ακόμη κι ας μην το πίστευε; Δηλαδή οι διεθνείς δεν θα περίμεναν λέτε τον ομοσπονδιακό προπονητή να ταχθεί στο πλευρό τους;

Μπορεί οι διεθνείς να τον περίμεναν, μπορεί όλη η φίλαθλη Ελλάδα να το θεωρεί απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο, αλλά η ΕΟΚ έπεσε από τα σύννεφα. Με τις δηλώσεις που έκανε ο Κολοκυθάς απέδειξε ότι σε αυτή τη χώρα έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Έδειξε ότι η ΕΟΚ θεωρεί τσιφλίκι της την εθνική ομάδα, ότι πιστεύει πως κάνει εκείνη χάρη στο Γιαννάκη που τον αφήνει και δουλεύει ως ομοσπονδιακός (για να βγάζει μετά φωτογραφίες ο Κολοκυθάς και ο Βασιλακόπουλος) και γενικά ότι θα έπρεπε οι διεθνείς και ο Γιαννάκης να κάτσουν σούζα και να μην τολμήσουν να μιλήσουν. Αστεία και απαράδεκτα, κατευθυνόμενα σχόλια, τα οποία βεβαίως από εδώ θα λάβουν τον χλευασμό που τους αξίζει.

Βέβαια, ήταν αναμενόμενο. Ο Παπαδόπουλος έχει σταματήσει από την εθνική, οπότε ό,τι και να του πουν από το ένα αυτί του μπαίνει και από το άλλο του μπαίνει (αφού είναι σε όλους γνωστό ότι ο Λάζος έφυγε από την εθνική για να μην την χτυπάνε μέσω αυτού). Οι υπόλοιποι παίκτες είναι τα ινδάλματα του κόσμου, οπότε ποιος ήταν το εύκολο θύμα της ιστορίας; Ο Γιαννάκης. Εκείνος που τόλμησε να δεχτεί να δουλέψει στον Ολυμπιακό «δείχνοντας επιτέλους ποιος είναι». Βέβαια για το γεγονός ότι η εθνική έπαιζε με 4 «πράσινους» στη βασική πεντάδα δεν άκουσα κανέναν Ολυμπιακό να γκρινιάζει… Ο κάθε υγιής φίλαθλος (πράσινος ή κόκκινος ή κίτρινος) ξέρει ποιος είναι ο Γιαννάκης. Όσοι τραμπούκοι έκαναν και είπαν τα όσα φαιδρά (και ντροπιαστικά) έγιναν πέρσι, δεν ανήκουν στο μπάσκετ. Όμως, με τη στάση της η ΕΟΚ εξισώνεται με αυτούς. Ίσως στη θέση που πλέον της αξίζει…

Το μέλλον λέει ότι ο Γιαννάκης δύσκολα θα συνεχίσει στον γαλανόλευκο πάγκο, για μένα το μέλλον είναι ζοφερό (δεν πρόκειται ποτέ να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας εδώ, όπως δεν το έκανα ούτε όταν χτύπησε ο Φώτσης πριν το Ευρωμπάσκετ του 2007 που είχα γράψει από εκείνη τη στιγμή ότι ο τραυματισμός του ήταν καταδίκη για μας) χωρίς τον «Δράκο» στον πάγκο. Μένει να δούμε και τις διαθέσεις του FIBA Europe, αλλά η «αυλή» του έχει αρχίσει να βοά.

Και κλείνουμε με μια παγκόσμια πρωτοτυπία και πάλι. Ακριβώς 7 ημέρες πριν αρχίσει το πρωτάθλημα, μετά τη στιγμή που ο ΠΣΑΚ ανέστειλε την απεργία του, η Δάφνη ήρθε για να ζητήσει… αναβολή των πρωταθλημάτων της Α1 και της Α2! Για κανένα λόγο δεν κρίνω τη Δάφνη. Η Δάφνη αποφάσισε να παλέψει δικαστικά για να κερδίσει την άνοδό της στην Α1 και καλά έκανε. Το ΑΣΕΑΔ δεν… ασχολείται καν, οπότε λογικά η Δάφνη ζητάει αναβολή, καθώς αν αρχίσει η Καβάλα να παίζει στην Α1, μετά τι θα γίνει; Θα σβηστούν οι αγώνες της και θα τους ξαναπαίξει η Δάφνη; Θα ανέβει η Δάφνη… του χρόνου; Ή θα πει το ΑΣΕΑΔ «άρχισε το πρωτάθλημα, αφήστε το μην μπλέκουμε». Κάπου προς το τελευταίο πήγαινε η κατάσταση, οπότε η Δάφνη προσπάθησε να την προλάβει. Δύσκολα λέω εγώ, αλλά έχει ενδιαφέρον να δούμε την αντίδραση του ΕΣΑΚΕ και της ΕΟΚ, που είναι σχεδόν βέβαιο ότι και πάλι θα πρωτοτυπήσουν… Και βεβαίως, όπως αναμενόταν, φτάσαμε μία εβδομάδα πριν την έναρξη της Α1 να μην ξέρουμε ποιοι θα παίζουν σε αυτή! Αθάνατη Ελλάδα…