Ν. Κρεμαστής: Οι κόκκινοι ξανάρχονται!

Λονδίνο – Λιγότερο από δυο μέρες απέμεινε, λοιπόν, μέχρι το πρώτο τζάμπολ του φάιναλ φορ, τζάμπολ στο οποίο θα στηθεί ο πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός απέναντι στην περσινή φιναλίστ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Μπροστά μας έχουμε δυο μέρες στις οποίες θα νιώθουμε τον μπασκετικό πυρετό να ανεβαίνει, όσοι είμαστε ήδη στο Λονδίνο, αλλά και οι υπόλοιποι που έμειναν πίσω στα πάτρια εδάφη για να… γκρεμίσουν και φέτος τα τείχη στην επιστροφή της ομάδας.

Φτάνοντας στο Λονδίνο την Τετάρτη βρέθηκα σε μία πόλη υπέροχη (βεβαίως) αλλά η οποία δεν έχει καμία συναίσθηση για τη δική μας… αγωνία. Η αρχή έγινε στον έλεγχο διαβατηρίων, όταν ο υπάλληλος μου έκανε με κάθε τρόπο αντιληπτό ότι… δεν. Η ερώτησή του (μετά από μακρά συζήτηση για το τι γίνεται στην Ο2 την Παρασκευή) «και γιατί το κάνουν εδώ και όχι σε κάποια χώρα που να είναι γνωστό το μπάσκετ;» μπορεί να με άφησε άφωνο και χωρίς επαρκή απάντηση για λίγο (πέραν του «ε, αφού είχατε ήδη τα γήπεδα έτοιμα είπαμε να σας μάθουμε και μπάσκετ…»), αλλά αμέσως μετά αυτή η αμηχανία έδωσε τη θέση της σε ακόμα μεγαλύτερο πάθος για την αναγκαιότητα του repeat!

Απλώς φανταστείτε να κερδίσει οποιαδήποτε άλλη πλην Ολυμπιακού ομάδα το φάιναλ φορ. Υπάρχει περίπτωση οι Εγγλέζοι να πάρουν χαμπάρι ότι κάτι γίνεται στην Ο2; Καμία. Ανέβηκα σε ένα από τα διώροφα κόκκινα λεωφορεία των Άγγλων και το πρώτο πράγμα που πέρασε από το μυαλό μου ήταν τα λεωφορεία αυτά, μετά τον ημιτελικό, γεμάτα «ερυθρόλευκους» οπαδούς στον… πάνω όροφο, την Παρασκευή το βράδυ, να τρελαίνονται, φωνάζοντας και πανηγυρίζοντας ενόψει τελικού. Αυτό, ναι, είναι ένα θέαμα που το Λονδίνο πρέπει να δει. Είναι κάτι που θα το βγάλει από τη ρουτίνα του, κάτι που δεν θα δει όποια κι απ’ τις άλλες τρεις κι αν κερδίσει τα ματς. Λέτε να τουμπάρουν, αν γεμίσει ο πάνω όροφος και όχι ο κάτω;

Αναβίωση των περσινών;

Πάμε, λοιπόν, για το προτελευταίο ματς της σεζόν στην Ευρωλίγκα. Μπροστά μας, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η ομάδα που έπαιξε καταπληκτικά το ρόλο του κομπάρσου στον περσινό «ερυθρόλευκο» θρίαμβο. Το περσινό παιχνίδι είναι από αυτά που δεν ξεχνάς ποτέ στη ζωή σου, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ένας χαμένος τελικός, να γυρίζει τούμπα, ένας Ολυμπιακός μέσα σε 15 λεπτά να κάνει το απίστευτο φεύγοντας στην εκπνοή με τα τρόπαιο στα χέρια.

Μπορούμε να ξαναζήσουμε τα ίδια και φέτος; Κοιτώντας στα στοιχηματικά σάιτ, εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόσο ακλόνητο φαβορί θεωρούν όλοι την ΤΣΣΚΑ. Ο Ολυμπιακός παίζεται παντού ως 4ος, με αποδόσεις πάνω από 6-7. Ε και;

Πόσο καλύτερα μπορεί να παίξει φέτος η ΤΣΣΚΑ το ρόλο του κομπάρσου; Εγώ θα πρότεινα στα παιδιά τα δικά μας να μην μείνουν 19 πόντους πίσω πριν αρχίσουν να παίζουν μπάσκετ αυτή τη φορά. Εντάξει, τους το κάναμε πέρσι, τους τρελάναμε, ας το πάρουμε πιο λογικά το ματσάκι αυτή τη φορά. Δεν χρειάζεται κιόλας. Την τρελή ανατροπή τη ζήσαμε στο 5ο ματς της σειράς με την Εφές, ας το πάρουμε… χλιαρό το φάιναλ φορ. Στο χαλαρό. Πού, όμως, θα κριθεί το ματς;

Η φροντ λάιν

Το πρώτο σημείο που μπορεί να κρίνει τον ημιτελικό είναι η μάχη των ψηλών. Στη μία πλευρά ο Καούν, ο Κρστιτς, ο Βορόντσεβιτς, ακόμα και ο Χριάπα με τον Έρτσεγκ. Στην άλλη ο Χάινς, ο Πρίντεζης, ο Άντιτς, ο Πάουελ, ίσως ο Σερμαντίνι. Πού γέρνει η πλάστιγγα;

Ανάλογα με το ποιος θα τα πάει καλύτερα. Ο Ολυμπιακός καλείται να βρει τρόπο να σταματήσει τον Νενάντ Κρστιτς. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο έργο του στη ρακέτα. Ο Πρίντεζης είναι ελαφρύς, ο Πάουελ κακός αμυντικός, ο Χάινς κοντός, ο Άντιτς ίσως του ταιριάζει καλύτερα, αλλά πόση ώρα θα μείνει στο παρκέ ο Άντιτς; Γιατί αν δεν φθαρεί ο Κρστιτς, δύσκολα θα παίξει κάτω από 30 λεπτά. Και ο τραυματίας Σερμαντίνι; Θα μπορέσει να βοηθήσει; Ή όλο το βράδυ θα κάνουμε την προσευχή μας κάθε φορά που θα παίρνει ο Κρστιτς την μπάλα; Αν ο Κρστιτς αναγκάσει τους παίκτες του Ολυμπιακού να τον στείλουν 8-10 φορές στη γραμμή των βολών, αν σουτάρει με ποσοστά τρελά, όπως το συνηθίζει (72% είχε στη σειρά με τη Λαμποράλ) τότε η μάχη αυτή θα έχει χαθεί. Και θα κινδυνεύει και ο πόλεμος να χαθεί. Ιδίως αν αναγκαστεί να πάει πάνω του ο Χάινς και φθαρεί με φάουλ.

Απ’ την άλλη; Υπάρχει το ματσάρισμα του Καούν. Ο Ρώσος σέντερ είναι τον τελευταίο καιρό σε πολύ καλή κατάσταση. Έχει δέσει με τους περιφερειακούς, μπορεί να τελειώνει φάσεις πολύ εύκολα μέσα στο καλάθι, με τη Λαμποράλ στα δύο πρώτα ματς είχε 12/13 δίποντα. Αν ο Ολυμπιακός την πατήσει από τον Καούν όπως την πάτησε ο Παναθηναϊκός (6/6 σουτ, 8 ριμπάουντ, 5 τάπες είχε τότε), πολύ δύσκολα θα κερδίσει το ματς. Βέβαια, μια αδυναμία του Ρώσου ψηλού είναι οι βολές. Φέτος σουτάρει με 52%, ενώ στα προημιτελικά είχε 47%. Αλλά θα του κάνεις φάουλ κάθε φορά που θα πηγαίνει να τελειώσει φάση;

Ας μην τα βάφουμε μαύρα από τώρα, όμως. Οι δύο βασικοί πονοκέφαλοι είναι αυτοί για τον Ολυμπιακό στη γραμμή των ψηλών. Απ’ την άλλη, πονοκέφαλο θα έχει και η ΤΣΣΚΑ. Θα πρέπει να βρει παίκτη να σταματήσει τα δυναμικά ντράιβ του Χάινς, το γρήγορο παιχνίδι του Πρίντεζη, παίκτη που να τραβιέται μακριά μαζί με τον Άντιτς για να του μαρκάρει τα τρίποντα. Και αν σε όλα αυτά η απάντηση που θα μου δίνατε θα ήταν ο Χριάπα (προφανώς και δεν τον ξέχασα, θα τα πούμε παρακάτω), τι θα γίνει όταν ο Ολυμπιακός δοκιμάσει να παίξει με «κοντή» φροντλάιν; Όσο μειονέκτημα έχει πίσω, τόσο πλεονέκτημα θα έχει μπροστά.

Αν απ’ τη μία δούμε Χάινς-Πρίντεζη και απ’ την άλλη Καούν-Κρστιτς, ή τον έναν από τους δύο με τον Χριάπα, τότε ο Ολυμπιακός έχει μειονέκτημα ύψους και δύναμης στην άμυνα, πλεονέκτημα ταχύτητας και εκρηκτικότητας στην επίθεση. Το πού θα γείρει μια μονομαχία τέτοιου είδους, ίσως κρίνει και την αναμέτρηση.

Ο Παπανικολάου του 2012

Όπως είπα και πριν, τον Χριάπα δεν τον ξέχασα. Ο Ρώσος φόργουορντ είναι πιθανότατα ο πιο δύσκολος και ταυτόχρονα ο πιο κομβικός παίκτης της ΤΣΣΚΑ. Ο Μεσίνα ξεκάθαρα το ξέρει αυτό, ο Χριάπα στα κομβικά ματς απλώς… δεν βγαίνει από το παρκέ. Μιλάμε για τον πιο πολύπλευρο παίκτη της Ευρωλίγκας φέτος, τον άνθρωπο-πολυεργαλείο, ο Χριάπα είχε 10.0 πόντους, 7.5 ριμπάουντ, 3.8 ασίστ, 1.6 κλεψίματα και 0.9 τάπες, σουτάροντας με 55% στα δίποντα, 45% στα τρίποντα και 85% στις βολές. Αδιανόητα νούμερα, τρομερή χρονιά, για μένα ο MVP της Ευρωλίγκας ως το φάιναλ φορ (η Ευρωλίγκα τον έχει στη 2η πεντάδα, οπότε δεν θα είναι ο MVP, αλλά μικρή σημασία έχει).

Ποιος θα πάει απέναντι στον Χριάπα; Ο Παπανικολάου; Ο Περπέρογλου; Ίσως να δοκιμαστεί ο Χάινς; Άλλος; Ο Ολυμπιακός καλείται να λύσει άλυτο γρίφο με τον Ρώσο, αν ο Χριάπα δώσει τους μέσους όρους του στην ΤΣΣΚΑ, θα την έχουμε πολύ δύσκολα το βράδυ της Παρασκευής.

Πέρσι, στο φάιναλ φορ ήταν το απίστευτο ξεπέταγμα του Παπανικολάου. Για 3 ημέρες ο Έλληνας φόργουορντ τα κατάφερε απίστευτα απέναντι στα καλύτερα τριάρια της Ευρώπης, εκθέτοντας Μάικλ, Έιντσον, Χριάπα, Κιριλένκο, κάνοντας πράγματα που μας είχαν όλους τρελάνει. Και τότε ήταν ένα παιδί άγουρο, χωρίς εμπειρία τέτοιων αγώνων, αλλά είχε απίστευτη ψυχολογία. Πώς θα πάει φέτος που έκανε μια πολύ καλή χρονιά, παραμένει ξεκάθαρα το πιο ελπιδοφόρο προϊόν του ελληνικού μπάσκετ από τη νέα γενιά, έχει πια καθιερωθεί στις συνειδήσεις και έχει στις πλάτες του μια πολύ δυνατή σεζόν, που του χάρισε και βραβείο. Θα μπορέσει να κερδίσει τις μονομαχίες;

Στα προημιτελικά με την Εφές είχε ένα πολύ δύσκολο τεστ απέναντι στον Λούκας, σε τελική ανάλυση μάλλον το κέρδισε οριακά, κρίνοντας και εκ του αποτελέσματος της σειράς. Από τη δική του απόδοση θα εξαρτηθούν πολλά την Παρασκευή, ιδίως από αυτά τα τρομερά τρίποντα που μοιάζουν να δίνουν φτερά στα πόδια της ομάδας και να φέρνουν τη δική του ψυχολογία στα ύψη.

Ο Σπανούλης των φάιναλ φορ

Δύο φάιναλ φορ. Δύο τίτλοι. Δύο MVP. Αν ψάχνατε τον καλύτερο δυνατό παίκτη για να οδηγήσει την ομάδα σας σε τέτοιο ραντεβού, δεν χρειάζεται να πάτε παρακάτω. Ο Σπανούλης είναι ξεκάθαρα παίκτης των μεγάλων αγώνων, ακόμα και σε ματς που δεν του «βγαίνουν» (θυμηθείτε τους δύο τελικούς με την ΤΣΣΚΑ) στο τέλος αυτός είναι που κάνει τη διαφορά. Α, και έχει κερδίσει και τις δύο φορές την ΤΣΣΚΑ στο φάιναλ φορ. Απλώς, τώρα, θα πρέπει να το κάνει στον ημιτελικό.

Φέτος ήταν και πάλι με διαφορά ο ηγέτης του Ολυμπιακού, ο άνθρωπος που «τράβαγε το λούκι» απέναντι σε όλες τις άμυνες, εκείνος που έφερε την ομάδα στο Λονδίνο. Πρώτος σκόρερ και πασέρ της, 1ος σκόρερ ανάμεσα σε όσους είναι στο φάιναλ φορ, 1ος σε σύνολο ασίστ στην Ευρωλίγκα, 1ος σε κερδισμένα φάουλ (σύνολο και μέσο όρο). Από πέρσι ο Σπανούλης δεν έχει «προδώσει» σε κανένα σημείο τον Ολυμπιακό στα δύσκολα.

Η σειρά των προημιτελικών για μένα είναι ιδιαίτερα σημαντική απόδειξη, ο Σπανούλης είχε μόλις 12% στα τρίποντα, αλλά ο Ολυμπιακός προκρίθηκε, με τον αρχηγό του να μην “το κουράζει” με πολλά σουτ, να σουτάρει 92% στις βολές και να μοιράζει 6.6 ασίστ ανά αγώνα, διπλάσιες σχεδόν από τα λάθη του. Και στο Λονδίνο δεν θα σουτάρει με 12% στα τρίποντα.

Τι θα πρέπει να προσέξουμε όσον αφορά στον Σπανούλη; Το ποιος θα τον μαρκάρει, ή μάλλον το πόσοι θα τον μαρκάρουν μέσα στο ματς. Το ποιον θα κληθεί να μαρκάρει εκείνος και κατά πόσο θα κουραστεί σε αυτό το μαρκάρισμα τόσο ώστε να μπορεί να τρυπάει τη ρωσική άμυνα όσο θέλει. Το αν θα μπορέσει ο Μπαρτζώκας να του δώσει ανάσες στα σωστά σημεία μέσα στο ματς. Γιατί άλλο να το λες, άλλο να μπορείς να το κάνεις. Έχουμε δει πολλές φορές φέτος να τον «σκάει» επειδή η ομάδα είναι εγκλωβισμένη και να τον βγάζει σε σημείο που θα έπρεπε να τον… έβαζε στο παρκέ μετά από ξεκούραση 2-3 λεπτών.

Η άμυνα

Ποιος έχει την καλύτερη άμυνα και ποιος την καλύτερη επίθεση; Οι αριθμοί λένε ΤΣΣΚΑ και στις δύο περιπτώσεις, αλλά δεν θα παραδώσω χωρίς μάχη αυτή τη νίκη. Ιδίως στην άμυνα. Σίγουρα, τα έχουμε ξαναπεί μέσα στη χρονιά, ο Ολυμπιακός έχει φανεί χαλαρός αμυντικά, με κενά, με προβλήματα στο ροτέισον, με κακές αλλαγές, σε κάποια από τα παιχνίδια του. Όμως, έχει πάρει και αγώνες από την άμυνα. Είναι στο φάιναλ φορ από την άμυνά του.

Έχει μάθει να κερδίζει με αυτή. Αν η ΤΣΣΚΑ πάει το ματς στο ξύλο, τότε ο Ολυμπιακός θα το καλωσορίσει. Αν το παιχνίδι πάει πάνω από τους 80 πόντους, τότε ο Ολυμπιακός θα έχει μειονέκτημα. Δηλαδή, μπορεί οι Ρώσοι να έχουν καλύτερη άμυνα με βάση τους αριθμούς, αλλά στην ουσία, δεν θα θέλουν να δουν μια εικόνα σαν την περσινή. Στους 60-70 πόντους ο Ολυμπιακός ίσως να μπορούμε να πούμε ότι μέχρι και φαβορί φαντάζει, γιατί είναι πιο σκληρή ομάδα. Πάνω από εκεί, η ΤΣΣΚΑ έχει τον πρώτο λόγο, γιατί έχει πιο πολλές λύσεις στην επίθεση (και σουτάρει και με καλύτερα ποσοστά εντός παιδιάς).

Να πει κανείς ότι δεν εμπιστεύεται την άμυνα του πρωταθλητή Ευρώπης, θα είναι σαν να προσπαθεί να ανακηρύξει εαυτόν ως πιο γραφικό και από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο (όσο απίστευτο κι αν φαντάζει το να συμβεί κάτι τέτοιο). Οπότε, ακολουθείστε τη δική μου συνταγή: ας εμπιστευτούμε την άμυνα που μας έχει χαρίσει ήδη το ευρωπαϊκό πέρσι, ας την αναζητήσουμε μέσα στο ματς στο 100% της έντασής της και στα 40 λεπτά, ως μόνη απαίτηση από αυτή την ομάδα που μας έκανε και φέτος περήφανους.

Τα ριμπάουντ

Ο Ολυμπιακός είναι αρκετά καλύτερος στα ριμπάουντ, με τη διαφορά να έγκειται ουσιαστικά στα επιθετικά (λέγε με Χάινς δηλαδή). Αν και στο ματς αυτό οι «ερυθρόλευκοι» καταφέρουν να ανανεώσουν επιθέσεις, τότε θα κουράσουν τη ρώσικη άμυνα και θα έχουν ένα ακόμα πλεονέκτημα στη μάχη της πρόκρισης.

Οι άλλοι

Δεν είναι μικρό θέμα οι υπόλοιποι. Μην ξεχνάτε ότι οι περισσότεροι ήταν στο φάιναλ φορ και πέρσι και έζησαν από την καλή ή την ανάποδη το ματς των δύο ομάδων. Αλλά και όσοι δεν ήταν, μπορούν να παίξουν ρόλο.

Προφανώς και δεν μιλάμε για αξίες, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Τεόντοσιτς, ο Ουίμς, ο Τζάκσον, ο Μίτσοφ, ο Παπαλουκάς μπορούν να παίξουν ρόλο σε τέτοιο ματς. Όπως ο Περπέρογλου, ο Πάουελ, ο Σλούκας, ο Λο, ο Άντιτς, ο Πρίντεζης. Τα τρίποντα και οι πάσες του Τεόντοσιτς, το διεισδυτικό παιχνίδι του Λο, το σκορ του Ουίμς, το δυναμικό παιχνίδι του Περπέρογλου, τα ξεσπάσματα του Σλούκα, τα τρίποντα του Άντιτς, το πολύ αποτελεσματικό παιχνίδι του Πρίντεζη στην περιφέρεια της ρακέτας, όλα αυτά μπορούν να παίξουν το ρόλο τους. Ακόμα και σε αυτά η τράπουλα είναι μοιρασμένη, θεωρώ. Ο Λο ίσως αποτελέσει παίκτη-κλειδί στο ματς, καθώς θα έχει και δύσκολη αμυντική αποστολή, αλλά και θα πρέπει να παίξει καλά στην επίθεση. Ο Πρίντεζης επίσης. Αλλά και απ’ την άλλη ο Ουίμς με τον Τεόντοσιτς. Ενώ ποιος μπορεί να αγνοήσει τον Παπαλουκά σε τέτοια ματς, όσο κι αν έχει περάσει ο χρόνος;

Ο πάγκος

Τι ρόλο θα παίξει ο πάγκος; Η ΤΣΣΚΑ έχει μάλλον το πιο ισχυρό χαρτί του φάιναλ φορ εκεί. Ο Μεσίνα είναι πιθανότατα το πιο δυνατό χαρτί της. Ο Μπαρτζώκας θα βρεθεί στην πρώτη του μεγάλη διοργάνωση. Όσο κι αν… το απολαύσει, σίγουρα θα είναι πιο αγχωμένος, πιο διστακτικός, πιο νευρικός, πιο ανυπόμονος. Όλα αυτά είναι φυσιολογικά και κατανοητά.

Το θέμα είναι, αν στραβώσει το ματς, αν ο Ολυμπιακός μείνει πίσω στο σκορ, αν θα έχει το καθαρό μυαλό που θα απαιτούν οι περιστάσεις ώστε να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερο την ομάδα του για να ανατρέψει την κατάσταση, ή αν θα επιτείνει την ένταση που θα νιώθουν οι παίκτες του.

Απ’ την άλλη, το αντίθετο ισχύει για τον Μεσίνα. Πόσο μπορεί να κάνει τη διαφορά η δική του παρουσία στον πάγκο, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά για την ΤΣΣΚΑ; Μπορεί από τον πάγκο να αλλάξει τη ροή του φάιναλ φορ υπέρ της ομάδας του; Ας ελπίσουμε ο Μπαρτζώκας να πάρει τη μονομαχία, αν και η λογική λέει ότι εδώ ο Ολυμπιακός ξεκινά με ξεκάθαρο μειονέκτημα (χωρίς να είναι ευθύνη του Μπαρτζώκα, η εμπειρία χτίζεται με τον χρόνο, η κλάση προϋπάρχει και φαίνεται με τον χρόνο).

Η νύχτα της Παρασκευής

Κάπου στις 9 ώρα Ελλάδας την Παρασκευή θα ξέρουμε αν ο Ολυμπιακός θα καταφέρει την Κυριακή να είναι παρών για να υπερασπιστεί στο τελευταίο ματς της χρονιάς τον τίτλο του. Σε κάθε περίπτωση, στο Λονδίνο πάμε απόλυτα επιτυχημένοι, είμαι κι εγώ του δόγματος Κουσούλη, ότι η χρονιά κρίνεται πριν το φάιναλ φορ ως επιτυχημένη ή μη, εκεί είναι 2 αγώνες, δύο 40λεπτα, όπου η λογική πολλές φορές κάνει στην άκρη.

Θεωρώ ότι όποιος περάσει από το δικό μας ζευγάρι θα πάρει τον τίτλο, ιδίως απέναντι στην Μπαρτσελόνα, αν και πιστεύω ότι στον τελικό θα βρεθούν οι Μαδριλένοι. Όμως, είτε ο Ολυμπιακός, είτε η ΤΣΣΚΑ, για μένα θα πατήσουν στον τελικό ως φαβορί. Θα πούμε περισσότερα το Σάββατο για τον τελικό με τον Ολυμπιακό να υπερασπίζεται εκεί το στέμμα του.

Στο πρώτο τζάμπολ του φάιναλ φορ θα πατήσουμε ως πρωταθλητές Ευρώπης, με το στέμμα ακόμα στο κεφάλι μας, κι όποιος θέλει, ας έρθει να μας το πάρει. Φέτος δεν πάμε με την “τρέλα” και τη δίψα την περσινή, πάμε με τις δάφνες του τροπαιούχου. Ο Ολυμπιακός είναι σκληρή, ψημένη, έμπειρη ομάδα, κάθε φορά (και πέρσι και φέτος) πανέτοιμη στα πιο δύσκολα. Εκεί ποντάρω και την Παρασκευή. Δεν με νοιάζει αν θα είναι από το μυαλό του Σπανούλη στο χέρι του Πρίντεζη, από την ψυχή του Παπανικολάου στο διχτάκι, από τη μαχητικότητα του Χάινς, το κρύο αίμα του Άντιτς ή από όπου αλλού. Με νοιάζει μόνο που στο πρώτο τζάμπολ το Λονδίνο και η O2 Arena θα αντηχήσουν από τις «ερυθρόλευκες» φωνές. Όλα τα άλλα θα έρθουν…

Νώντας Κρεμαστής