Κένιον Τζόουνς: Αναζητώντας (ακόμα) απαντήσεις…

Η ιστορία του Κένιον Τζόουνς είναι μία από τις τραγικές, «μαύρες» σελίδες του ελληνικού μπάσκετ. Μπορεί συνήθως τα άλυτα ιατρικά μπασκετικά μυστήρια να έρχονται από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, αλλά η καριέρα και το τέλος του Τζόουνς έχουν ελληνικό χρώμα. Ένα γκρίζο, θολό ελληνικό χρώμα.

Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ

Ο Κένιον Τζόουνς ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ από το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια. Βλέποντας ότι δεν μπορούσε να ξεχωρίσει, πήρε τη μεγάλη απόφαση να αλλάξει πανεπιστήμιο, μένοντας έναν χρόνο έκτος. Έτσι, η σεζόν 1999-2000 τον βρήκε στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φραντσίσκο να έχει 16.5 πόντους και 9 ριμπάουντ μ.ό. Ανακηρύχθηκε παίκτης της χρονιάς στη West Coast Conference και κλήθηκε σε δύο try-outs στο Πόρτσμουθ και στο Φοίνιξ, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να του εξασφαλίσει μια θέση στα ντραφτ για το NBA. Και ο δρόμος του τον έφερε στην Ευρώπη και την Ελλάδα.

Πρώτη του επαφή με την Ελλάδα ο Πανιώνιος το 2001, ενώ στη συνέχεια βρήκε πρωταγωνιστικό ρόλο στη «χρυσή» εποχή του Αμαρουσίου υπό τις οδηγίες του Παναγιώτη Γιαννάκη, και εξαργύρωσε το καλό μπάσκετ που έπαιξε με μια, σύντομη, επιτυχημένη καριέρα σε Παναθηναϊκό και Ντιναμό Μόσχας. Με την τελευταία είχε 13.3 πόντους και 5.6 ριμπάουντ στο Europe League του 2003-04, ενώ επέστρεψε στο Μαρούσι για το 2004-05, όπου είχε 5.2 πόντους και 3.6 ριμπάουντ στο Eurocup.

Στο ενδιάμεσο, απέκτησε την υπηκοότητα των Σκοπίων (για να γίνει… Kenajn Rasim Dzons), συμμετέχοντας μάλιστα και στην Εθνική ομάδα, γεγονός που τον βοήθησε στις τελευταίες μετεγγραφές του αφού αγωνιζόταν ως κοινοτικός. Αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις στην Ελλάδα ως φιλότιμος παίκτης και καλός χαρακτήρας, θέλησε να ξαναδοκιμάσει για το NBA.

Τον Ιούλιο του 2005, οι Ντένβερ Νάγκετς κάλεσαν τον Τζόουνς στο summer league τους όπου έπαιξε σε δύο παιχνίδια χωρίς να καταφέρει να εξασφαλίσει συμβόλαιο. Κι ενώ αναζητούσε τον επόμενο προορισμό του, την Πέμπτη, 18 Αυγούστου, άφησε ξαφνικά την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στην Ατλάντα.

ΤΟ «ΚΑΤΗΓΟΡΩ»

Η είδηση του θανάτου του Τζόουνς, δύο μήνες μετά το τέλος της ελληνικής Α1, ήταν ένα σοκ για όλους. Κυρίως, ήταν ένα σοκ για τη σύζυγό του, αφού ως αιτία θανάτου δόθηκε το έμφραγμα του μυοκαρδίου. Καρδιακή προσβολή για έναν αθλητή 27 ετών χωρίς κανένα γνωστό ιστορικό! Κάποιοι διέρρευσαν ότι βρέθηκαν δίπλα του χάπια αδυνατίσματος. Υπάρχει όμως, βέβαια, απόσταση μεταξύ μιας πολύ συνηθισμένης τακτικής αδυνατίσματος και του αιφνιδίου καρδιακού θανάτου.

Περίπου έπειτα από 1 χρόνο άκαρπων αναζητήσεων, η Πόρσα Τζόουνς κυκλοφόρησε στον ελληνικό τύπο το δριμύ «κατηγορώ» της. Μια απελπισμένη κραυγή της τραγικής συζύγου, αλλά και μια ώριμη ματιά στη σκοτεινή κατάσταση. Η επιστολή της Πόρσα (μπορείτε να τη διαβάσετε στο τέλος του άρθρου) εξέθεσε ευθέως το ελληνικό σύστημα υγείας και τις αθλητιατρικές ομάδες των επαγγελματικών συλλόγων.

Η Πόρσα Τζόουνς δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τα ιατρικά αρχεία του συζύγου της (πράγμα παράνομο) και κατήγγειλε τις βιαστικές «διαγνώσεις» στις εξετάσεις ρουτίνας. Πρότεινε, μάλιστα, τη θέσπιση του «Νόμου Κένιον» που σκοπό θα είχε να προστατεύσει ιατρικά τους Αμερικανούς μπασκετμπολίστες που αγωνίζονται στην Ευρώπη.

Παρότι βρήκε σημαντική υποστήριξη στην κίνησή της (την επιστολή της συνυπογράφουν πολύ γνωστά μας ονόματα: Μάικ Μπατίστ, Ρόντρικ Μπλάκνεϊ, Μάρκους Γκορί, Άριελ Μακντόναλντ, Τζίμι Όλιβερ, Νόρμαν Νόλαν, Μπιλ Φίλιπς, Μπακ Τζόνσον, Τζέιμς Φόρεστ), δε συνάντησε καμία ανταπόκριση.

Έτσι, η πιο πολύκροτη σύγχρονη κατηγορία του ελληνικού ιατρικού συστήματος πέρασε στο αρχείο. Δυστυχώς, όμως, όχι αναίμακτα…

Αντώνης Κουσούλης

ΥΓ. Η επιστολή της Πόρσα Τζόουνς:

«Τι συνέβη στον Κένιον Τζόουνς; Αναφορά έρευνας.

Το όνομά μου είναι Πόρσα Τζόουνς. Είμαι η σύζυγος του Κένιον Τζόουνς, ενός Αμερικανού που έπαιξε μπάσκετ στην Ευρώπη, για πέντε χρόνια. Το 2000 αγωνίστηκε στην γαλλική Χάβρη, το 2001 στον Πανιώνιο, το 2002 στο Μαρούσι, την σεζόν 2003-04 στον Παναθηναϊκό και στη Ντιναμό Μόχας και τέλος την περίοδο 2004-05 πάλι στο Μαρούσι.

Ο σύζυγός μου ήταν, επίσης, μέλος της Εθνικής Ομάδας της FYROM. Σας γράφω αυτή την επιστολή, πιστεύοντας να κεντρίσω την προσοχή σας για να πάρω και απαντήσεις σε σχέση τις συνθήκες του θανάτου του συζύγου μου, στις 19 Αυγούστου του 2005.

Από τον θάνατο του συζύγου μου προσπάθησα να συγκεντρώσω τα ιατρικά αρχεία από την Ελλάδα, το μόνο, όμως, που κατάφερα να πάρω στα χέρια μου ήταν ένα πολύ μικρό κομμάτι πληροφοριών. Μέχρι τώρα δεν έχω πάρει συγκεκριμένη απάντηση στις ερωτήσεις μου, όπως πού είναι ΟΛΑ τα ιατρικά αρχεία.

Η υγεία του παραμελήθηκε, μέσα από ανεπαρκείς διαγνώσεις οι οποίες έγιναν σε προπονήσεις ρουτίνας. Δεν θα ήθελα αυτή η τραγωδία να επαναληφθεί σε κανέναν αθλητή και την οικογένειά του.

Προτείνω λοιπόν, την καθιέρωση του «Νόμου Κένιον» που θα θεσπιστεί ώστε να προστατεύσει ιατρικά τους Αμερικανούς μπασκετμπολίστες που αγωνίζονται ανά την Ευρώπη. Την πρότασή μου, την συζήτησα αρκετά στους μπασκετικούς κύκλους, κι είναι αλήθεια ότι βρήκα υποστήριξη από πάρα πολλούς. Μερικά ονόματα υπάρχουν στο τέλος της επιστολής.

Ο «Νόμος Κένιον» θα μπορέσει, επίσης, να βοηθήσει στην αύξηση της συνειδητοποίησης των κινδύνων για τα καρδιακά νοσήματα των αθλητών και ταυτόχρονα να περιορίσει τις τραγωδίες, όπως αυτή που συνέβη στον Κένιον.

Θα ήθελα πολύ την υποστήριξή σας, στην επιβολή του Νόμου, τιμώντας έτσι και το όνομα του συζύγου μου.»