Άρχισε ξανά!

Το Μαρούσι θα μπορούσε να πει κανείς ότι… αυτοκτόνησε, καθώς μέχρι και το τελευταίο λεπτό η υπόθεση νίκη έγερνε στη δική του πλευρά, αλλά για να χάσεις όταν κάνεις λάθη πρέπει να βρίσκεται εκεί κάποιος για να εκμεταλλευτεί.

Το Μαρούσι έχει πια αρχίσει να… χτίζει παράδοση, αφού πλέον χάνει 3η συνεχόμενη χρονιά στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι της περιόδου. Πέρσι ήταν στην 1η αγωνιστική από τον Πανελλήνιο, ενώ πρόπερσι ήταν επίσης στην 1η αγωνιστική από την Ολύμπια. Παράδοση, βεβαίως, που δεν θέλει να συνεχίσει και τις επόμενες χρονιές.

Το Μαρούσι φέτος έχει πολύ καλό ρόστερ, αλλά θα χρειαστεί λίγο καιρό ώστε να βρει τις νέες ισορροπίες στην ομάδα, αφού πια έχουν μαζευτεί πολλοί καλοί παίκτες στην περιφέρεια. Το Αιγάλεω απ’ την άλλη πέρσι είχε βαλθεί να μας τρελάνει όλους και φαίνεται ότι κάτι παρόμοιο πάει να κάνει και φέτος. Ή τουλάχιστον… όλοι έχουμε αρχίσει να το σκεφτόμαστε. Ο Μπρέισι σκόραρε αρκετά, κάτι που σπάνια έκανε πέρσι, ο Καλλινικίδης είχε ένα εκπληκτικό παιχνίδι, το οποίο ελάχιστα αντικατοπτρίζεται στην στατιστική των 7 πόντων, 8 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 4 κερδισμένων φάουλ, και το Αιγάλεω… άνοιξε λογαριασμό. Με το πρόγραμμα που έχει πάντως, μην εκπλαγείτε αν το δείτε έως τις 28/12 και τη 12η αγωνιστική να έχει 6 ή 7 νίκες. Αν παίζει όπως έπαιζε την Κυριακή.

Στα Τρίκαλα η ατμόσφαιρα ήταν πολύ όμορφη, παρότι το γήπεδο δεν το λες… παλάτι. Ο κόσμος στάθηκε δίπλα στην ομάδα και έτσι θα πρέπει να είναι σε κάθε ματς. Ο ΠΑΟΚ έχει καλύτερο υλικό και κέρδισε δίκαια, δείχνοντας ότι θα μπορεί φέτος τέτοια ματς να τα «καθαρίζει». Όπως είπα και πριν από μία εβδομάδα, ο Έιβερι θα πρέπει να αρχίσει να σκοράρει αν θέλουν τα Τρίκαλα να σωθούν. Βέβαια, στο ματς σούταρε αρκετά (2/5 δίποντα, 1/8 τρίποντα), αλλά θα έπρεπε να έχει καταλάβει αν του πάει η μέρα για σουτ και να δοκιμάσει περισσότερες διεισδύσεις. Το ρόστερ των Τρικάλων έχει αρκετά κενά, ο Τζιγκάνοβιτς δεν έχει ρόλο (δεν νοείται ομάδα τέτοιου επιπέδου να έχει 2 κοινοτικούς και ο ένας να παίζει πεντάλεπτο) και η χρονιά θα είναι μεγάλη.

Από τον ΠΑΟΚ, είδαμε ότι έσφιξαν τα δόντια ο Καυκής με τον Χαρίση (ο ένας ήταν απροπόνητος και ο άλλος τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια του ματς) και κράτησαν τη θέση του άσου, αλλά χρειάζεται ένας ακόμη καλός πλέι μέικερ για να βγει η χρονιά. Ο Ουέσον που μπήκε στη θέση του Άκινς έδειξε ότι είναι απαραίτητος, κυριαρχώντας στη ρακέτα με τρόπους που ο Τομάσεβιτς δεν μπορεί να γίνει αισθητός, ενώ ο φετινός ΠΑΟΚ έχει και την ευτυχία να διαθέτει την εγγύηση που λέγεται Κένι Γκρέγκορι. Αν ο Πεδουλάκης αξιοποιεί σωστά τον Γκρέγκορι, τότε ο Αμερικανός μπορεί στην πλάκα να έχει 20 πόντους μέσο όρο στο πρωτάθλημα. Στα Τρίκαλα τελείωσε με 22 πόντους έχοντας 8/11 δίποντα και 2/2 τρίποντα, με 5 ριμπάουντ και χωρίς να εκτελέσει βολή στο ματς. Ο Αμερικανός τέτοια ματς μπορεί να τα καθαρίζει μόνος του και είναι μεγάλη εγγύηση για ομάδα του βεληνεκούς του ΠΑΟΚ.