Μετωπική με… νταλίκα!

Η αρχή του αγώνα θύμιζε ματς Κυπέλλου πρώτων φάσεων με αντίπαλο ομάδα κατώτερης κατηγορίας. Ο Παναθηναϊκός είχε μια πολύ μεγάλη πτώση απόδοσης στη συνέχεια με συνέπεια οι Λιθουανοί να κάνουν σερί 2-18. Όμως, ξανά τους ισοπέδωσε στο δεύτερο ημίχρονο. Ας σταθούμε στα όσα έχουν αξία από το ματς.

Αρχικά, οι μεταπτώσεις στην απόδοση. Όπως γράφω τις τελευταίες εβδομάδες, δεν τις θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικές για τη συγκεκριμένη περίοδο, αφού είμαστε ακόμη στον Οκτώβριο. Ο Παναθηναϊκός ανέβασε τη διαφορά πάνω από τους 20 πόντους και χαλάρωσε. Φυσιολογικό. Και η Ζαλγκίρις είναι ομάδα Ευρωλίγκας και αντέδρασε αμέσως. Επίσης, φυσιολογικό.

Οι Λιθουανοί έχουν πολλά ελαφρυντικά για ό,τι είδαμε στο ΟΑΚΑ, καθώς εδώ και ένα μήνα τραβάνε των παθών τους τον τάραχο. Αλλά η μεγάλη απειρία του Κράπικας, που ποτέ ως τώρα δεν είχε διατελέσει πρώτος προπονητής, πόσο μάλλον σε ομάδα Ευρωλίγκας, τους κόστισε. Λάθος στήσιμο, λάθος στόχοι στο ματς. Όταν ένα ολόκληρο καλοκαίρι προπονείσαι με ένα φονικό όπλο στο «2» (αναφέρομαι στον Μάρκους Μπράουν) και τον χάνεις 5 μέρες πριν τον πρώτο αγώνα, πρέπει να έχεις τη λογική να καταλάβεις ότι δεν γίνεται οι υπόλοιποι (βλ. Μασιούλις, Σαλένγκα) να παίξουν εξίσου καλά, αφού πια η αντίπαλη άμυνα θα προσαρμοστεί σε αυτούς και όχι στον 1ο σκόρερ της ομάδας. Πρέπει να κατεβάσεις το ρυθμό του αγώνα, όχι να τρέχεις. Αλλά όλα αυτά είναι φιλοσοφική συζήτηση, δεν μπορούν να μειώσουν το τι έγινε στο ματς.

Αξίζει να σταθούμε και στον κόσμο του Παναθηναϊκού, ο οποίος δεν μπορεί παρά να έκανε κάθε μπασκετικό φίλαθλο να χαμογελάσει λίγο. Περίπου 18.000 «πράσινοι» στο γήπεδο, βραδιά Τσάμπιονς Λιγκ και με τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό να παίζει μετά. Μπορεί το μπάσκετ να ήταν νωρίς, αλλά ίσως πρέπει ο Έλληνας φίλαθλος να δει πια πού έχει ελπίδες διάκρισης (ισχύει για όλες τις ομάδες) και ποιος κάνει πραγματικές επενδύσεις. Κουβέντα να κάνουμε, μιας και εμείς είμαστε μπασκετικοί και δικαιολογημένα νιώθουμε υπεράνω… Ας ελπίσουμε το ΟΑΚΑ να είναι γεμάτο όλο το χρόνο, όπως και η Πυλαία, το Αλεξάνδρειο, το ΣΕΦ και όλα τα ελληνικά γήπεδα.

Πριν αφήσω το ματς στο ΟΑΚΑ πρέπει να πούμε δυο λέξεις για την εμφάνιση του Λόρεν Γουντς. Ο Γουντς τελείωσε το ματς με 17 πόντους και 16 ριμπάουντ. Αυτό είναι ένα δείγμα του τεράστιου προβλήματος που αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός στη ρακέτα. Θα μου πείτε «τεράστιο πρόβλημα» όταν κερδίζεις με 27 πόντους; Ναι. Από τα 45 ριμπάουντ που διεκδικήθηκαν στη ρακέτα του Παναθηναϊκού, οι «πράσινοι» πήραν μόλις το 56%! Ενώ από τα 30 που διεκδικήθηκαν στη ρακέτα της Ζαλγκίρις, ο Παναθηναϊκός πήρε το 10%! Αυτό μεταφράζεται σε 47 ριμπάουντ για τη Ζαλγκίρις και μόλις 28 για τον Παναθηναϊκό. Ο τομέας πρέπει να βελτιωθεί οπωσδήποτε, κάτι που φάνηκε αρχικά στο ματς με το Μαρούσι, όπου το «τριφύλλι» είχε κυριαρχήσει. Αλλά άλλο Α1, άλλο Ευρωλίγκα.

Στη Ρωσία η Αρμάνι πέρασε και δεν ακούμπησε, όπως βεβαίως αναμενόταν, αφού δεν υπήρχε περίπτωση οι μέτριοι Ιταλοί να κοιτάξουν στα μάτια τους Ρώσους πρωταθλητές Ευρώπης. Φυσιολογικά ήταν και τα υπόλοιπα δύο αποτελέσματα της ημέρας, με τη Σιένα να κερδίζει την Προκόμ, πιο δύσκολα του αναμενομένου, και τη Μάλαγα να τα βρίσκει μπαστούνια, αλλά να παίρνει τη νίκη απέναντι στη Λε Μαν εντός έδρας. Καμία έκπληξη προς το παρόν και έτσι δείχνει ότι θα κυλήσει ολόκληρη η πρώτη αγωνιστική. Ή μήπως όχι; Ας περιμένουμε μέχρι το βράδυ της Πέμπτης για να δούμε.