Κι άλλος διπλό… τετράδας;

Ο ΠΑΟΚ είναι φανερό ότι ακόμα ψάχνεται. Οι παίκτες δεν έχουν βρεθεί μεταξύ τους ακόμα, ο Αργύρης Πεδουλάκης δεν έχει βρει ρόλο για τον Κυρίτση, τον Τσιάρα, ενώ ακόμα δεν έχει εκμεταλλευτεί τον Κένι Γκρέγκορι, ο οποίος σκοράρει ως επί το πλείστον μόνο με ατομικές ενέργειες, γι’ αυτό στο ένα ματς έχει 20 πόντους και στο άλλο 7. Καυκής και Χαρίσης είναι καλοί πλέι μέικερ, αλλά δεν έχουν «βρεθεί» με την ομάδα, τις περισσότερες φορές κάνουν κακό στην οργάνωση του παιχνιδιού, ο Τομάσεβιτς μέχρι στιγμής πιο πολλά προβλήματα δημιουργεί παρά λύνει στη ρακέτα, ενώ ο ΠΑΟΚ μοιάζει εγκλωβισμένος στο καλό σουτ των παικτών του. Κι εξηγούμαι: Βασιλειάδης, Ντιαρά, Κυρίτσης, Χαρίσης, Τσιάρας, Καυκής και Γκρέγκορι είναι παίκτες που είναι (άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο) εύστοχοι στο τρίποντο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα πάρα πολλά τρίποντα του ΠΑΟΚ σε κάθε ματς, ιδίως τώρα που ακόμη η ομάδα δεν μπορεί να παίξει καλά οργανωμένα. Ο Βασιλειάδης μέχρι στιγμής δεν μπορεί να βοηθήσει καθόλου όταν είναι άστοχος, ενώ με κάθε παίκτη αντιμετωπίζει πρόβλημα στην άμυνα (ο λόγος που έφυγε από τον Ολυμπιακό). Χρόνος υπάρχει, πρέπει να αποκτηθεί οπωσδήποτε ένας καλός πλέι μέικερ, που να μπορεί να σκοράρει, ενώ το βασικότερο είναι ο Δρόσος να κάνει υπομονή με τον Πεδουλάκη. Γιατί έργο θα δείξει, η χρονιά δεν κρίνεται στα πρώτα 3 ματς.

Ο Πανελλήνιος έπαιξε 30 λεπτά πανέξυπνα και 10 λεπτά… πανηλίθια. Σίγουρος λόγω της διαφορά των 18 πόντων, μπήκε στο 4ο δεκάλεπτο για να κάνει… καθυστέρηση και αν ο ΠΑΟΚ ήταν λίγο πιο εύστοχος, θα είχε χάσει το ματς, χωρίς να το καταλάβει. Παράδειγμα, με τη διαφορά στους 9 πόντους, ο Γκρέγκορι έχασε τρίποντο και ο Χαρίσης (μετά από καλή άμυνα) λέι απ. Αν το ματς είχε πάει στους 4, τότε είναι πολύ πιθανό οι «Ολυμπιονίκες» να έχαναν. Αυτό που κάνει ιδιαίτερη (θετική) εντύπωση είναι ότι ο Ζούρος δείχνει να έχει βρει την ισορροπία ανάμεσα στον Γκράντι και τον Νιούλι, κρατώντας αμφότερους ευχαριστημένους ως τώρα με τον τρόπο που παίζουν και τις προσπάθειες που παίρνουν. Αν προσθέσετε σε αυτό και τον Γκόλεματς με τον Όστοϊτς, τότε έχετε τα κλειδιά της νίκης. Αυτό που προέχει για τον Ζούρο είναι να βρει τρόπο να βοηθήσει τους παίκτες στον άσο του, όπου Παπαμακάριος, Καλαϊτζής και Καλαϊτζίδης δεν έχουν ακόμη δείξει κάτι θετικό.

Στο Αλεξάνδρειο, ο Άρης πήρε τη νίκη, που είναι απλώς… φυσιολογική. Αν έχανε, θα είχαμε συζήτηση. Το… πάλεψε το Αιγάλεω, επέστρεψε από το 45-33 στο 53-52, αλλά δεν άντεξε στη συνέχεια να κάνει και 2η συνεχόμενη τεράστια εκτός έδρας νίκη. Πάντως, ποσώς το ενδιαφέρει, αφού με τις ομάδες που παλεύει, ποια θα περάσει από τον Άγιο Θωμά;

Ήδη ο Κολοσσός δεν πέρασε, καθώς έπεσε πάνω στην άμυνα-σφιγκτήρα του Αμαρουσίου. Μετά την κακή αρχή το Μαρούσι προκαλούσε ασφυξία: 14 πόντοι παθητικό στη 2η περίοδο και 12 στην 4η. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει με τέτοια άμυνα, για την οποία δεν βρέθηκε απάντηση από τους Ροδίτες. Όταν και ο Σμιθ, καλύτερος του Κολοσσού, εκνευρίστηκε από την πίεση που δεχόταν και σταμάτησε να σκοράρει, το ματς τελείωσε και τυπικά. Το Μαρούσι πήρε το πρώτο ροζ φύλλο και δείχνει να συνέρχεται σταδιακά. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Καϊμακόγλου σε μια μεστή και ηγετική εμφάνιση σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Μεγάλη συμβολή και ο Χαραλαμπίδης, που είχε 10 μαζεμένους πόντους για να «τελειώσει» το ματς.

Δεν πιστεύω να χρειάζεται να μιλήσουμε αρκετά για το τι έγινε στο ΟΑΚΑ, όπου ο Παναθηναϊκό σκόρπισε την ΑΕΛ, όπως ήταν αναμενόμενο. Προφανώς το ματς δεν μπορεί να υποστεί κριτική, μιας και η διαφορά των δύο ομάδων ήταν χαοτική. Ο Παναθηναϊκός πρόσεξε την άμυνά του, έπαιξε ελεύθερα στην επίθεση (εξ ου και τα 15 λάθη) και έφτασε χαλαρά στους 100 πόντους, κρατώντας την αντίπαλό του κάτω από τους 60. Τι μπορώ να ξεχωρίσω από το ματς; Πρώτον, ότι ακόμη και σε τέτοιο αγώνα, ο Σάκοτα φάνηκε πως δεν έχει ρόλο στην ομάδα. Και δεύτερον, και κυριότερο, τον τρόπο που αμύνεται ο Παναθηναϊκός. Η ΑΕΛ πέτυχε 58 πόντους, 39 εκ των οποίων εντός παιδιάς (και 19 βολές). Από τους 39 πόντους, μόνο 2 καλάθια μπήκαν εύκολα, καθώς οι Λαρισαίοι είχαν 2 ασίστ. Όλα τα άλλα, ακόμα και σε ματς με τέτοια εξέλιξη μπήκαν με προσωπική ενέργεια, δηλαδή… με αίμα. Όταν η αντίπαλη άμυνα σου καταστρέφει κάθε δυνατότητα συνεργασίας με τον διπλανό σου, τότε η μοίρα σου είναι προδιαγεγραμμένη, όσο καλή ομάδα κι αν είσαι.

Υ.Γ.: Η φωτογραφία μπήκε γιατί το μαλλί του Γκράντι πρέπει να μείνει στην ιστορία του site…