Στις επάλξεις και αποφασισμένος ο Σιζέφσκι

Ο Μάικ Σιζέφσκι πριν από περίπου ένα χρόνο ανακοίνωνε την αποχώρησή του από τον πάγκο της εθνικής ομάδας των Η.Π.Α., αφήνοντας το πόστο απόλυτα επιτυχημένος και έχοντας κατακτήσει δύο συνεχόμενα χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια. Όμως, στους 12 μήνες που μεσολάβησαν από το καλοκαίρι του Λονδίνου μέχρι σήμερα, αποδείχτηκε ότι κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Ή, μάλλον, κύλησε ακριβώς όσο χρειαζόταν για να αλλάξει γνώμη και να επιστρέψει για μία ακόμα τετραετία στον πάγκο της εθνικής.

Ο λόγος που ο Σιζέφσκι δεν ήθελε να συνεχίσει να προπονεί την εθνική ομάδα είναι επειδή δεν ήξερε αν θα αντέχει να προπονεί ακόμα το Ντιουκ ως το 2016. Οι Αμερικανοί βλέπουν τις θητείες στον πάγκο της εθνικής τους ως project τετραετίας που κλείνουν με τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες, οπότε ο ίδιος προπονητής πρέπει να οδηγήσει την ομάδα και στα 4 αυτά χρόνια.

Ο Σιζέφκσι ξεκαθάρισε ότι δεν διανοείται να είναι ομοσπονδιακός τεχνικός χωρίς να είναι εν ενεργεία στην ομάδα του, καθώς «δεν πρέπει να έχεις αποσυρθεί ως προπονητής και να προπονείς την εθνική ομάδα. Πρέπει να είσαι στην πρώτη γραμμή πυρός. Δεν μπορείς να βάζεις ημίμετρα σε ένα πόστο στην εθνική, είτε μιλάμε για έναν παίκτη είτε για έναν προπονητή. Ξέρω ότι εγώ δεν πρόκειται να το κάνω και ξέρω ότι και οι παίκτες που θα επιλέξουμε δεν πρόκειται να το κάνουν αυτό».

Ο Σιζέφσκι μίλησε για το καλοκαίρι του 2012 και την τότε απόφασή του να αποχωρήσει από τον πάγκο της εθνικής: «Πριν από ένα χρόνο σκεφτόμουν κάμποσο την αποχώρηση από τους πάγκους. Είμαι 66. Δεν ήμουν σίγουρος για πόσο ακόμα θα προπονούσα. Αλλά, πλέον, δεν σκέφτομαι καθόλου κάτι τέτοιο, έχω σταματήσει εδώ και καιρό. Είμαι σίγουρος ότι θα προπονήσω για κάμποσο ακόμα, και σίγουρα αρκετά μετά τους Ολυμπιακούς».

Ο Σιζέφσκι είπε ότι μέσα στη σεζόν 2012-13 κατάλαβε ότι θέλει να προπονεί το Ντιουκ (το Ντιουκ γιατί «δεν πρόκειται ποτέ να αφήσω το Ντιουκ») για τουλάχιστον 4 ακόμα χρόνια, ίσως και παραπάνω: «Κάποια στιγμή θα σταματήσεις να προπονείς. Αλλά ξέρω ότι θα είμαι προπονητής για αρκετά χρόνια ακόμα, παρότι είμαι πια γέρος άνθρωπος».

Ο Τζέρι Κολάντζελο, πάντως, είχε κι έναν παραπάνω λόγο που χάρηκε όταν ο Σιζέφσκι άλλαξε απόφαση: δεν θα έπρεπε πια να διαλέξει ανάμεσα στον Γκρεγκ Πόποβιτς και τον Ντοκ Ρίβερς για τη θέση του διαδόχου. Αντ’ αυτού, επέστρεψε στη γνώριμη συνταγή του Σιζέφσκι, τη συνταγή που σταδιακά έκανε ξανά τις Η.Π.Α. το παγκόσμιο φόβητρο, μετά από μια αρκετά δύσκολη 8ετία (1998-2006): «Θα μπορούσε να αράξει και να πει ‘έχω κερδίσει δύο χρυσά μετάλλια, έκανα το καθήκον μου’. Αλλά είναι ανταγωνιστικός τύπος. Έχει ξεχωρίσει πάνω απ’ όλους τους άλλους ήδη σε θέμα κοουτσαρίσματος. Αλλά είναι ακόμα πρόθυμος να βγει έξω στη μάχη και να ανταγωνιστεί. Και αυτό το λατρεύω».