Έφυγε ο Παππάς, έρχονται τα πρώτα φιλικά

Συνεχίζεται η προετοιμασία της εθνικής μας ομάδας για το Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας. Το θέμα που ξεχωρίζει αυτές τις ημέρες είναι η αποχώρηση του Νίκου Παππά από την προετοιμασία, αλλά και η αντίδραση που είχε ο Αντρέα Τρινκιέρι, που ουσιαστικά εξέθεσε τον παίκτη μη συγκρατώντας τα νεύρα του όταν αναφέρθηκε στους λόγους που ο Παππάς ζήτησε να φύγει.

Το θέμα, θεωρώ, και πάλι βγήκε λάθος προς τα έξω από την ομάδα, ενώ ξεκάθαρα και ο Παππάς και ο Τρινκιέρι είχαν λάθος αντιμετώπιση. Όσο απρόσμενη (;), κακή, εγωιστική ή ανώριμη κι αν ήταν η αντίδραση του Παππά στο γεγονός ότι ο Τρινκιέρι δεν τον συμπεριέλαβε στην αποστολή που θα παίξει τα φιλικά στο Στρασβούργο, τόσο λανθασμένη, εγωιστική, κακή και όχι σωστή από άποψη ψυχολογίας ομάδας ήταν η αντίδραση του Τρινκιέρι.

Δεν ξέρω αν ο Ιταλός «καθοδηγήθηκε» από αλλού για να μιλήσει σε τέτοιο τόνο ή αν απλώς εξέφρασε τα νεύρα του για το θέμα, αλλά η Ελλάδα εξακολουθεί να ανοίγει κόντρες με διεθνείς παίκτες, χωρίς κανέναν λόγο, ακολουθώντας λάθος τακτική κάθε φορά που κάποιος τίθεται εκτός ομάδας από μη αγωνιστική απόφαση (Κουφός, Καλάθης, Παππάς ήδη). Τη σκοπιμότητα τέτοιων αντιδράσεων δεν την έχω καταλάβει, ούτε το τι προσπαθεί η ομοσπονδία να μας πείσει ότι είναι η εθνική ομάδα, αν με αυτόν τον τρόπο «πουλάει» εθνικοφροσύνη, ή αν προσπαθεί να μας κάνει να νομίσουμε ότι το μπάσκετ δεν είναι επαγγελματικό, οι παίκτες δεν εξαρτώνται πρωτίστως από τις ομάδες και τα συμβόλαιά τους, αλλά και ότι όλοι πρέπει να έχουν τον ίδιο χαρακτήρα.

Πέραν τούτου, ο Παππάς έκανε λάθος στο πώς χειρίστηκε το θέμα. Θα έπρεπε να μιλήσει αλλιώς με τον Τρινκιέρι, θα έπρεπε να κάνει 1-2 βδομάδες υπομονή, η εθνική ομάδα είναι ένα ζωντανό κύτταρο στο οποίο θα ξαναβρεθεί και του χρόνου και η φετινή του στάση θα του στοιχίσει. Βέβαια, ο κάθε παίκτης έχει τον εγωισμό του, το χαρακτήρα του, αυτό δεν είναι κακό, ο κάθε διαφορετικός χαρακτήρας δίνει και κάτι άλλο σε μια ομάδα.

Ο Παππάς προφανώς και θα περίμενε “καλύτερη” αντιμετώπιση από την ομοσπονδία και τον Τρινκιέρι το καλοκαίρι μετά τη χρονιά όπου ήταν ο καλύτερος Έλληνας στην Α1 (ή και ο καλύτερος γενικώς στο πρωτάθλημα). Ο Τρινκιέρι προφανώς και δεν θα υπολόγισε καλά το χαρακτήρα του παίκτη, που λογικά ένιωσε προδομένος και άσχημα αφού έμεινε εκτός από τα φιλικά χωρίς να του δοθεί η ευκαιρία να δείξει ότι αξίζει μια θέση στη δωδεκάδα.

Γενικώς, το θέμα στράβωσε με ευθύνη και των δύο, πιθανότατα με το μεγαλύτερο βάρος να πέφτει στον Παππά, αλλά η δήλωση «ο Νίκος Παππάς δεν ήθελε να συνεχίζει το ταξίδι του με την Εθνική ομάδα, επειδή θεώρησε πως δεν τον συμπεριελάμβανε στα πλάνα του το τεχνικό επιτελείο εν όψει Ευρωμπασκετ. Ως εκ τούτου δεν είχε κίνητρο να συνεχίσει. Πιστεύω πως το σωστό είναι να χωρίσουν οι δρόμοι μας εδώ, καθώς το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει καλή ατμόσφαιρα. Δεν θέλουμε να έχουμε στην ομάδα ένα πρόσωπο που δεν είναι χαρούμενο. Το ταξίδι του με την Εθνική τελειώνει εδώ» του Τρινκιέρι ήταν αχρείαστη και θα μπορούσε να λείπει. Σε μια ομάδα γίνονται τα χίλια μύρια, ο προπονητής, όμως, θα πρέπει να καλύπτει τους παίκτες του προς τα έξω, ασχέτως το τι θα κάνει κατ’ ιδίαν. Η δήλωση δεν διαφυλάσσει το καλό κλίμα στην ομάδα (αν και προφυλάσσει την ομάδα).

Τέλος πάντων, ο Παππάς θα έπρεπε να περιμένει, θα σκύψει το κεφάλι και να δουλέψει, και η ηλικία του και η θέση του στην εθνική συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση. Απ’ την άλλη, είπα και πιο πάνω, ο κάθε παίκτης είναι διαφορετικός χαρακτήρας. Δεν είναι κακό αυτό, είναι στις ευθύνες του προπονητή να «διαβάζει» τον κάθε χαρακτήρα και να μπορεί να τον χρησιμοποιεί έτσι ώστε να δομήσει μια ομάδα μεγαλύτερη από το άθροισμα των μερών της. Αυτό στην περίπτωση Παππά δεν έγινε (προφανώς και από τις δύο πλευρές, αφού ο Παππάς θεώρησε εαυτόν μεγαλύτερο της ομάδας), το θέμα πρέπει να τελειώσει εδώ (να μην απαντήσει ο Παππάς, μετά ο Τρινκιέρι, μετά η ομοσπονδία, μετά πάλι ο Παππάς και πάει λέγοντας, δηλαδή), απλώς Τρινκιέρι και Παππάς θα πρέπει να καθίσουν να συζητήσουν εκ νέου τις βάσεις της σχέσης τους του χρόνου αν βρεθούν ξανά στις πύλες της εθνικής αμφότεροι. Τουλάχιστον ό,τι έγινε έγινε νωρίς, η ομάδα δεν έχει παίξει ακόμα σε φιλικό και το κλίμα δύσκολα θα διαταραχθεί από ό,τι συνέβη.

Η εθνική συνεχίζει με τους υπόλοιπους και ο μεγαλύτερός πονοκέφαλός της αυτή τη στιγμή είναι τα ραγισμένα πλευρά του Μπουρούση που ακολουθεί ατομικό πρόγραμμα. Η λογική λέει ότι θα προλάβει το Ευρωμπάσκετ, το θέμα είναι σε τι κατάσταση θα βρεθεί όταν θα αρχίσουν οι σκληρές μάχες στις ρακέτες. Από εκεί και πέρα, στην Αθήνα έμεινε και ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς, που αντέδρασε πολύ πιο ψύχραιμα (με τη σωστή θα έλεγα νοοτροπία για εθνική ομάδα, αν και τη θεωρώ αδόκιμη ως έκφραση για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω περί χαρακτήρων). Ο Σπανούλης έχει κάποια μικροπροβλήματα στη μέση αλλά δεν φαίνεται να ανησυχούν κανέναν, ο Καββαδάς επέστρεψε στις προπονήσεις μετά το τράβηγμα στους προσαγωγούς, ενώ διάστρεμμα έπαθε και ο Ζήσης, αλλά ελαφρύ, με τον παίκτη να ταξιδεύει κανονικά για τα φιλικά. Στη Γαλλία η Ελλάδα θα αγωνιστεί κόντρα σε Κροατία, Γερμανία και Γαλλία, τρία καλά τεστ για να δούμε πού βρίσκεται η ομάδα.

Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια νέα ομάδα στην οποία ο Τρινκιέρι προσπαθεί να περάσει τη φιλοσοφία του. Η λογική λέει ότι θα χρειαστεί πολλή δουλειά στο μοντάρισμα και θα πρέπει να κάνουμε υπομονή. Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να παίρνουν τα μυαλά μας αέρα επειδή στο σάιτ της FIBA η Ελλάδα ψηφίστηκε ως το πρώτο φαβορί για το χρυσό. Από τις 9 Αυγούστου ως τις 22 Σεπτέμβρη υπάρχει ενδιάμεσα όλη η προσπάθεια και όλος ο ιδρώτας για να κατακτήσεις την κορυφή. Στα χαρτιά όλοι μπορούν να είναι πρωταθλητές. Η ομάδα θέλει ηρεμία και υπομονή, ώστε να εμφανιστεί έτοιμη στο Ευρωμπάσκετ. Οι προηγούμενες κακές χρονιές μάς έχουν κάνει όλους δικαιολογημένα εξαιρετικά ανυπόμονους για επιστροφή στις επιτυχίες, αλλά τα φιλικά δεν είναι το πρόσφορο έδαφος για να ξεσπάσουμε σε τυχόν κακά αποτελέσματα.

Νίκος Κουσούλης