Κόπηκαν Βασιλειάδης, Κατσίβελης, έπεται άλλος ένας

Αρκετούς έπιασε εξ απίνης ο Αντρέα Τρινκιέρι όταν ανακοίνωσε ότι ο Κώστας Βασιλειάδης και ο Δημήτρης Κατσίβελης δεν θα βρεθούν μαζί με την εθνική στη Σλοβενία. Μετά την απόφαση αυτή του Τρινκιέρι, στην εθνική έχουν μείνει ουσιαστικά 13 παίκτες, υπολογίζοντας και τον Καββαδά, που δεν ταξίδεψε στη Γερμανία, άρα αναμένουμε να δούμε ποιος θα είναι ο τελευταίος που δεν θα ταξιδέψει στη Σλοβενία.

Η απόφαση του Τρινκιέρι σίγουρα προκάλεσε έκπληξη, αυτό δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς αν δει τις θέσεις που παίζουν οι 13 παίκτες που απομένουν. Θα επιχειρήσω έναν ‘χαλαρό’ χωρισμό σε περιφέρεια και ψηλούς, προφανώς όλοι ξέρουμε αν κάποιος μπορεί να βοηθήσει και στο ‘3’ ενώ είναι 4άρι, ή και στο ‘4’ ενώ είναι τριάρι:

Περιφέρεια: Ζήσης, Σπανούλης, Σλούκας, Μπράμος, Παπανικολάου, Περπέρογλου.

Ψηλοί: Καϊμακόγλου, Φώτσης, Πρίντεζης, Μαυροκεφαλίδης, Μπουρούσης, Βουγιούκας, Καββαδάς.

Ο Κατσίβελης

Ουσιαστικά το γεγονός ότι ο Τρινκιέρι έκοψε τον Κατσίβελη αφήνει την εθνική με 3 γκαρντ σε όλο το Ευρωμπάσκετ, εκ των οποίων το ένα είναι ο Σπανούλης. Και εννοώ 3 γκαρντ που μπορούν να κατεβάσουν μπάλα (γιατί γκαρντ είναι και ο Μπράμος). Κατά τη γνώμη μου, ο Σπανούλης δεν θα έπρεπε να κατεβάζει μπάλα, γιατί θα πάρει το βασικό φορτίο στην επίθεση στα χέρια του, θα δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση, δεν έχει νόημα να πρέπει να κουβαλάει και την μπάλα από την άμυνα στην επίθεση.

Βέβαια, αυτό, πλέον, είναι ουτοπικό. Με τα γκαρντ που έχει η εθνική θα χρειαστεί ο Σπανούλης να κατεβάσει, και αρκετές φορές. Μετά την επιλογή του Τρινκιέρι κάνουμε… προσευχές να μην έχουν ο Σλούκας και Ζήσης πρόβλημα με φάουλ σε κάποιο ματς ή έναν τραυματισμό. Γιατί μετά η εθνική μένει εντελώς γυμνή στον άσο.

Ο Ζήσης που είχε συνηθίσει να παίζει επικουρικά στο ‘1’ τα χρόνια των Διαμαντίδη-Παπαλουκά, να βάζει το μυαλό του να δουλέψει από το ‘2’ κυρίως στην ανάπτυξη του παιχνιδιού της εθνικής, φέτος είναι αυτός που θα τραβήξει όλο το κουπί στο πλέι μέικερ. Και από κοντά ο Σλούκας. Το Ευρωμπάσκετ είναι πάρα πολύ απαιτητικό, αν θες μετάλλιο πας για 11 ματς σε 18 ημέρες. Και, πια, ξέρεις ότι σε αυτά τα ματς θα πας με 2 πλέι μέικερ και τον Σπανούλη. Ένας τραυματισμός μπορεί να βγει καταστροφικός για την εθνική μας, ή ακόμα και ένα ματς στο οποίο ο Ζήσης θα έχει πρόβλημα με φάουλ.

Επίσης, με την απόφαση αυτή, αποδυναμώνεται πάρα πολύ η άμυνα της εθνικής στο ασόδυο. Όχι γιατί ο Ζήσης είναι κακός αμυντικός. Αλλά γιατί στα 30 του είναι πολύ έμπειρος παίκτης και ξέρει ότι όταν δεν υπάρχουν εναλλακτικές, δεν γίνεται αυτός να παίξει στο 100% στην άμυνα ρισκάροντας φάουλ που θα τον βγάλουν εκτός αγώνα. Θα πρέπει από το τζάμπολ του τουρνουά ως το τελευταίο δευτερόλεπτο να κάνει συντήρηση στην άμυνα.

Για τον Κατσίβελη η κυρίαρχη άποψη που επικρατεί είναι ότι δεν ήταν ακόμα έτοιμος για δωδεκάδα εθνικής. Δεν θα διαφωνήσω, ούτε εγώ τον θεωρώ καλύτερο των όσων έμειναν ή πανέτοιμο για τέτοιες διοργανώσεις. Λένε ότι αν ο Μάντζαρης ή ο Καλάθης ήταν εδώ θα έμπαιναν σίγουρα στη δωδεκάδα. Μα με το ‘αν’ δεν αλλάζει κάτι στη δωδεκάδα. Τα δεδομένα τα ξέραμε, δεν υπήρχαν Μάντζαρης ή Καλάθης. Δεν δοκιμάστηκε καν ο Παπαντωνίου (αντί του Μποχωρίδη, ας πούμε, γεγονός που εγώ δεν θα το καταλάβω αγωνιστικά γιατί δεν έγινε).

Ο Κατσίβελης ήταν η πιο ασφαλής λύση για τη δωδεκάδα, αν πούμε ότι η εθνική πρέπει να βγάζει ‘λογική θέσεων’ περισσότερο απ’ όσο βγάζει ‘λογική ονομάτων’. Η επιλογή του Τρινκιέρι είναι ένα τεράστιο ρίσκο, καθώς πια είναι προφανές ότι πολλές ομάδες θα πάνε να μας ‘χτυπήσουν’ στα γκαρντ, προσπαθώντας να φθείρουν Ζήση-Σλούκα.

Επίσης, είναι άλλη μια απόδειξη ότι η εθνική μας έχει αλλάξει αγωνιστικό προφίλ από τις εποχές που πήγαινε με Παπαλουκά, Διαμαντίδη, Ζήση, Σπανούλη στο ασόδυο, άρα και βάρος αγωνιστικά.

Απ’ την άλλη, το γεγονός ότι ο Κατσίβελης κόπηκε δίνει μεγαλύτερο βάθος στα φόργουορντ, αφού η λογική (η ‘λογική θέσεων’) έλεγε ότι έπρεπε να κοπούν ένας από τους Πρίντεζη-Φώτση-Καϊμακόγλου, ένας από τους Μπουρούση-Βουγιούκα-Καββαδά-Μαυροκεφαλίδη κι ένας από τους Παπανικολάου-Περπέρογλου-Βασιλειάδη-Μπράμο.

Η πρώτη (λογικά) τριάδα αντικαταστάθηκε από τον Κατσίβελη, άρα μένει αυτούσια, δίνοντας πολύ μεγάλο βάθος στα φόργουορντ στην εθνική μας, που πιθανότατα είναι η καλύτερη ομάδα του τουρνουά στο 3-4, με Παπανικολάου, Περπέρογλου, Καϊμακόγλου, Φώτση, Πρίντεζη, συν τους Μπράμο και Μαυροκεφαλίδη που μπορεί να βρεθούν κι αυτοί εκεί, αναλόγως τα σχήματα.

Ο Βασιλειάδης

Έκπληξη θεωρώ το γεγονός ότι κόπηκε ο Κατσίβελης, όχι τόσο το γεγονός ότι κόπηκε ο Βασιλειάδης. Εδώ η επιλογή βγάζει αρκετό νόημα, τουλάχιστον με βάση τα όσα είδαμε στα φιλικά. Ένας από τους Παπανικολάου-Περπέρογλου-Βασιλειάδη-Μπράμο θα έπρεπε να κοπεί. Για τον πρώτο ούτε συζήτηση, ο Μπράμος είναι σε πολύ καλή κατάσταση και αφού δεν υπάρχουν ασόδυα θα έπρεπε να μείνει και για ανάσες στον Σπανούλη, οπότε ουσιαστικά (πάντα θεωρητικά μιλώντας) θα κοβόταν ένας από τους Περπέρογλου και Βασιλειάδη.

Με βάση τα όσα έδειξε η προετοιμασία ο Βασιλειάδης ήταν η λογική επιλογή. Επέστρεψε από τη Γερμανία άποντος, το θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό, δεν είναι τόσο το γεγονός ότι δεν σκόραρε αυτό καθ’ εαυτό, την αξία του και το σουτ του τα ξέρουμε στη θεωρία, δεν περιμέναμε τα φιλικά εκεί για να τα δούμε, όσο το ότι δεν σκόραρε ενώ προφανώς θα ήξερε και ο ίδιος ότι βρίσκεται σε διαδικασία διαλογής και το όνομά του είναι στα υποψήφια… προς αποχώρηση. Δεν έδειξε, δηλαδή, την απαραίτητη φλόγα για να μείνει, την απαραίτητη διάθεση να κάνει το σουτ του (το ισχυρό του όπλο) αναγκαίο για την εθνική. Τουλάχιστον έτσι το μεταφράζω εγώ.

Αυτό δεν είναι μομφή για την αξία του. Ίσως δεν του ταίριαζε τόσο το στιλ που θέλει ο Τρινκιέρι, ίσως δεν βρήκε ισορροπία με τους άλλους του ρόστερ στην περιφέρεια. Το… κλασσικό «το σουτ του Βασιλειάδη θα μπορούσε να μας κερδίσει κάποιο ματς» το λέμε κάθε χρόνο. Το σουτ του είναι όντως πολύ καλό, μάλλον είναι ο καλύτερος Έλληνας σουτέρ, ή ο πιο ‘καθαρός’ Έλληνας σουτέρ για να το πω σωστά. Αλλά με Ζήση και Σπανούλη στη δωδεκάδα, που είναι πολύ clutch και δεν επηρεάζονται ψυχολογικά από τα άστοχα που τυχόν θα έχουν (και 10 φορές να έχουν αστοχήσει, την 11η θα σουτάρουν με την ίδια πίστη), με τον Φώτση που είναι πάρα πολύ καλός τρίποντος, με τη βελτίωση που έχει ο Πρίντεζης από το τρίποντο, με τον Καϊμακόγλου που το δοκιμάζει, με τον Σλούκα που επίσης σουτάρει, τον Παπανικολάου που είναι πολύ σταθερός από μακριά, αλλά και τον Μπράμο που είναι πάρα πολύ καλός streaky-shooter, δεν νομίζω ότι το σουτ του Βασιλειάδη καθ’ εαυτό θα μπορούσε να γείρει την πλάστιγγα στο να μείνει στη δωδεκάδα.

Ιδίως από τη στιγμή που δεν δημιούργησε την ανάγκη του στην εθνική. Και με αυτό εννοώ ότι δεν είδαμε την εθνική να ‘ζει’ με 6-7 τρίποντα (εννοώ σουτ, όχι εύστοχα) του Βασιλειάδη σε κάθε ματς (όπως δεν είχε γίνει και τα προηγούμενα χρόνια). Δεν έμαθε να ζει με αυτά, άρα δεν θα της κοστίσει που δεν θα τα έχει. Στην πράξη. Γιατί στη θεωρία πάντα μπορούμε να βρούμε ένα σημείο όπου κάποιος που δεν είναι εδώ θα μπορούσε να είχε βάλει ένα τρίποντο σε σχέση με κάποιον που είναι εδώ. Θα μπορούσε να βοηθήσει ο Βασιλειάδης; Προφανώς και ναι. Η επιλογή ήταν ρίσκο, όπως εξίσου ρίσκο θα ήταν και το να έκοβε τον Περπέρογλου.

Ο Περπέρογλου έμεινε μέσα στην άτυπη κόντρα γιατί έχει μάθει να παίζει εναλλάξ με τον Παπανικολάου, γιατί μπορεί να σκοράρει με πολλούς τρόπους (να ποστάρει με πλάτη, να σουτάρει από μακριά, να πάρει ντράιβ), γιατί παίζει σκληρή άμυνα, γιατί είναι πολύ έμπειρος και δεν τον νοιάζει το πόσο θα παίζει, πότε θα παίζει, πότε θα πρωτομπαίνει το παρκέ. Όλα αυτά συνηγορούν στο ότι θα βοηθήσει περισσότερο. Με τη λογική και στη θεωρία, πάντα, στην πράξη θα τα δούμε στη Σλοβενία.

Ο… τελευταίος

Και φτάσαμε στους 13, με τον Τρινκιέρι να πρέπει να πάρει μία ακόμα απόφαση. Η λογική λέει ότι θα είναι ένας από την τριάδα των Μπουρούση-Βουγιούκα-Καββαδά, με τον τελευταίο να είναι το λογικό ‘φαβορί’. Μπορεί να δούμε κάποια έκπληξη; Ας τα βάλουμε κάτω.

Αν κοπεί τριάρι (ο Περπέρογλου) η εθνική κατεβαίνει στο Ευρωμπάσκετ με τη λογική ότι θα έχει 5 παίκτες για 120 λεπτά, δηλαδή ο Σπανούλης θα βγαίνει μόνο για… να συνδεθεί με αναπνευστήρα όταν θα είναι έτοιμος να λιποθυμήσει, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι θα φορτωθούν πολύ περισσότερο. Άρα, θεωρώ σχεδόν αδύνατο να φύγει κάποιος από τους 6 της περιφέρειας, εκτός αν ο Τρινκιέρι θέλει τον Καϊμακόγλου μόνο στο ‘3’ με την εθνική.

Μετά πάμε στους ψηλούς. Είναι 7: Καϊμακόγλου, Φώτσης, Πρίντεζης, Μαυροκεφαλίδης, Μπουρούσης, Βουγιούκας, Καββαδάς. Ας βάλουμε έναν αστερίσκο στη… μύτη του Καϊμακόγλου, γιατί έχει βαλθεί να τη χτυπάει σε κάθε ματς, οπότε κάποια στιγμή κι αυτή δεν θα αντέξει (στην παρούσα φάση, δεν φαίνεται να βγάζει ιδιαίτερο νόημα τυχόν μη επιλογή του Καϊμακόγλου για άλλο λόγο πλην τραυματισμού, με βάση την αγωνιστική εικόνα της εθνικής, αν και παίζει ως μικρή πιθανότητα ακόμα), αλλά από εκεί και πέρα, με τόσα φόργουορντ ποιότητας, λογικά δεν χωράνε τρεις βαρείς παίκτες.

Μέχρι πρότινος κάποιος θα έλεγε ότι η επιλογή να κοπεί ο Καββαδάς ήταν ‘no brainer’. Θεωρώ ότι και το γεγονός ότι δεν ταξίδεψε καν στη Γερμανία αυτό έδειξε. Έλα μου, όμως, που ο Βουγιούκας έκανε πάρα πολύ κακά φιλικά; Ο Βουγιούκας δεν πήγε καθόλου καλά στο ‘5’ και σίγουρα προβλημάτισε όσους είδαν τα φιλικά.

Υπάρχει η λογική ότι ο Καββαδάς είναι πιο hardcore παίκτης, αναλώσιμος και με διάθεση για χαμαλίκι, θα μπορεί να κάνει τις βρώμικες δουλειές στη ρακέτα, αυτές που δεν θα βάλεις να κάνουν ο Φώτσης, ο Πρίντεζης ή ο Μαυροκεφαλίδης. Αν δεν είναι στη δωδεκάδα, για τέτοιες δουλειές ο κλήρος πέφτει στον Καϊμακόγλου, αλλά, προφανώς, όχι στο να μαρκάρει 5άρια.

Απ’ την άλλη, ο Βουγιούκας είναι πολύ πιο έμπειρος, πολύ πιο έτοιμος, με γνώση τέτοιων τουρνουά, πιο ψημένος, καλύτερος επιθετικά, πιο δοκιμασμένη λύση. Αν η εθνική χρειαστεί να ακουμπήσει στη ρακέτα, τότε θα πρέπει να προτιμηθεί αυτός. Αν χρειαστεί να παίξει κάποιος ‘ξύλο’ στην άμυνα, τότε ο Καββαδάς είναι πιο κατάλληλος.

Είναι περίπου περίπτωση Κατσίβελη, αλλά σίγουρα ακόμα πιο λίγο έτοιμος. Και, βεβαίως, υπάρχει και το ερωτηματικό του Μπορούση. Με πρόβλημα στα πλευρά ήδη από τις αρχές Αυγούστου βάζεις το χέρι σου στη φωτιά ότι μια σκληρή φάση στο Ευρωμπάσκετ δεν θα επιφέρει υποτροπή; Κι αν γίνει αυτό με τι πορεύεσαι στο ‘5’; Με τον Μαυροκεφαλίδη που έχει το ύψος αλλά όχι και τη δύναμη (εννοείται ότι ο Λουκάς πρέπει να είναι στη δωδεκάδα, μιλάω τώρα για την ικανότητα να γεμίσει κάποιος το ‘5’) και ποιον άλλον; Τον Βουγιούκα ή τον Καββαδά; Η ερώτηση αυτή απαντιέται πιο εύκολα, με τον Βουγιούκα.

Είναι, δηλαδή, θέμα του πώς σκέφτεται φέτος η εθνική μας και ο Τρινκιέρι: με τη λογική του τζίτζικα ή με αυτή του μέρμηγκα; Αν πάμε με τη λογική του τζίτζικα, με το ‘τώρα’, με το ‘θεωρώ ότι όλοι είναι υγιείς’, τότε ίσως υπάρχει χώρος για τον Καββαδά, στη λογική ότι ο Βουγιούκας δείχνει ντεφορμέ και εκτός νερών στο ρόλο του και ο Καββαδάς θα έχει όρεξη στα τρίλεπτα-πεντάλεπτα που θα παίζει να βγάζει σε πέρας τη βρώμικη δουλειά στην άμυνα. Αν πάμε με τη λογική του μέρμηγκα, με το ‘φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά’, τότε είναι σίγουρο ότι αν βγει πρόβλημα στη φροντ λάιν (όχι μόνο τραυματισμός, ακόμα και ένα κακό ματς ή μια άμυνα που θα κλειδώσει Μπουρούση, Μαυροκεφαλίδη) όλοι θα φέρουμε στο μυαλό τον ‘κομμένο’ Βουγιούκα και θα πούμε ότι έπρεπε να είναι μέσα για να έχουμε σκορ και καλύτερες λύσεις στη ρακέτα.

Και αναφέρω άλλη μία φορά τον Καϊμακόγλου ως μικρή πιθανότητα, γιατί αν ο Τρινκιέρι δεν επιλέξει ούτε τη λογική του τζίτζικα ούτε αυτή του μέρμηγκα, κρατήσει και τους 3 (με τον Μπουρούση) για να έχει το κεφάλι του ήσυχο στο ‘5’, από τους υπόλοιπους 4 ψηλούς δεν μπορεί να μην ταξιδέψει κάποιος άλλος, Πρίντεζης, Φώτσης, Μαυροκεφαλίδης θα είναι μέσα.

Δεν θεωρώ απαραίτητα λάθος καμία από τις τρεις λογικές (προφανώς έχω άποψη και προτίμηση), απλώς δείχνουν διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων. Μπορεί και οι τρεις να οδηγήσουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Μπορεί και όχι. Εμείς έχουμε τη σιγουριά ότι δεν θα κάνουμε αυτή την επιλογή, και μετά θα μπορούμε ‘εύκολα’ να την κρίνουμε, σε κάθε περίπτωση. Για έναν ψηλό που θα μας ‘ματώσει’ στη ρακέτα να ψέξουμε την απουσία του Καββαδά, για μια βραδιά που θα κολλήσουμε να αναρωτηθούμε για την απουσία του Βουγιούκα, τη φορά που θα λείπει το physical παιχνίδι από τα φόργουορντ να αναζητήσουμε τον Καϊμακόγλου και την εμπειρία του.

Ο Τρινκιέρι έχει το βάρος ότι πρέπει να κάνει την επιλογή και να δεχτεί την αντίστοιχη κριτική σε κάθε περίπτωση, αλλά για να εξισορροπηθεί η ‘αδικία’ θα έχει και τη δόξα της τυχόν επιτυχίας μετά. Λίγη υπομονή ακόμα…

Νίκος Κουσούλης