“Κόπηκε” ο Βουγιούκας – Συζητώντας για τη δωδεκάδα…

Ο Ίαν Βουγιούκας ήταν ο τελευταίος παίκτης που έκοψε ο Αντρέα Τρινκιέρι από την προετοιμασία της εθνικής για να οριστικοποιηθεί η δωδεκάδα που θα εκπροσωπήσει τη χώρα στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας. Δωδέκατος, και παίκτης που προτιμήθηκε από τον Βουγιούκα, ο Βασίλης Καββαδάς.

Σίγουρα η απόφαση του Τρινκιέρι σηκώνει πολλή συζήτηση, και αυτή θα επιχειρήσουμε να κάνουμε εδώ μιας και η στιγμή το επιτρέπει, αφού από βδομάδα έρχεται η ώρα των αγώνων και ο μπασκετικός πυρετός δεν θα αφήνει χώρο και διάθεση για τέτοιου είδους αναλύσεις. Τότε θα μιλήσουμε για το τι κυνηγά ο καθένας από την περιπέτεια της Σλοβενίας, οπότε ας δούμε εδώ πώς πηγαίνει η εθνική μας εκεί…               

Η δωδεκάδα της εθνικής

Μετά την τελευταία απόφαση του Τρινκιέρι, η δωδεκάδα της εθνικής για το Ευρωμπάσκετ διαμορφώνεται ως εξής:

Βασίλης Σπανούλης
Νίκος Ζήσης
Κώστας Σλούκας
Μάικ Μπράμος
Κώστας Παπανικολάου
Στράτος Περπέρογλου
Κώστας Καϊμακόγλου
Αντώνης Φώτσης
Γιώργος Πρίντεζης
Βασίλης Καββαδάς
Λουκάς Μαυροκεφαλίδης
Γιάννης Μπουρούσης

Πώς απαντήθηκε το ερώτημα: Βουγιούκας ή Καββαδάς;

Η απόφαση του Τρινκιέρι να κόψει τον Βουγιούκα ήταν έκπληξη για τους περισσότερους, ίσως μοιάζει και εκτός λογικής. Η αιτιολόγηση του Τρινκιέρι λίγο-πολύ έλεγε ότι ο Βουγιούκας κόπηκε γιατί ήταν… καλύτερος και θα έπρεπε να παίζει περισσότερο απ’ ότι ο Καββαδάς.

Ο Ιταλός είπε τα εξής: «Πιστεύω ότι μπορούμε να φανταστούμε πώς είναι για έναν προπονητή να παίρνει την τελευταία απόφαση και πώς είναι να κόβει ένα παίκτη της ομάδας του. Ο Ίαν είναι ένας καλά καταρτισμένος παίκτης, αλλά η επιλογή έγινε με τη λογική ότι η ομάδα χρειάζεται ένα μεγάλο κορμί, ένα παίκτη που να χύσει αίμα και να βουτήξει για την ομάδα, να παίξει από 0 έως 7 λεπτά ανά παιχνίδι. Και γι’ αυτό επέλεξα το Βασίλη. Δεν πιστεύω ότι είναι πρέπον ή βοηθά να έχεις 12 εξαιρετικούς παίκτες γιατί αυτό δεν βοηθά στο ροτέισον. Όλοι πρέπει να συγκεντρωθούν σε αυτή την ομάδα και όχι σε άλλους παράγοντες. Ήταν δύσκολο να γίνει η επιλογή, πάντως».

Ουσιαστικά, ο Τρινκιέρι είπε ότι ο Βουγιούκας θα δημιουργούσε πρόβλημα στην ομάδα επειδή είναι καλός παίκτης και θα πρέπει να παίζει περισσότερο από 4-5 λεπτά ανά αγώνα, ενώ ο Καββαδάς θα κάνει τη βρώμικη δουλειά χωρίς να έχει απαιτήσεις χρόνου (αυτά που λέγαμε στο προηγούμενο άρθρο μας). Επίσης, συμπλήρωσε κάτι που είναι σωστό, ότι οι ομάδες δεν φτιάχνονται από τους 12 καλύτερους παίκτες, αλλά από τους 12 παίκτες που ταιριάζουν καλύτερα μεταξύ τους.

Απ’ την άλλη, ο αντίλογος σε αυτή την απόφαση του Ιταλού μπορεί να είναι πολύ μεγάλος και μάλλον πιο σοβαρός από τη δική του αιτιολογία. Ας πούμε, το να έχεις περισσότερους καλούς παίκτες σε μια ομάδα δεν είναι κακό, είναι λύση για τα δύσκολα. Ή ότι αν η εθνική κολλήσει στη ρακέτα ο Βουγιούκας και καλά τελειώματα έχει και καλή κίνηση εκτός μπάλας, δεν συζητιέται καν ότι είναι καλύτερος, πιο έτοιμος και πιο έμπειρος του Καββαδά σε αυτή τη φάση.

Ο Βουγιούκας προέρχεται και από μια πάρα πολύ καλή σεζόν (είχε με την Ουνίκς 13.4 πόντους, 5.8 ριμπάουντ, 1.5 ασίστ και 1.0 κλέψιμο ανά αγώνα στο Eurocup, σουτάροντας με 61% εντός παιδιάς) και είναι παίκτης που μπορεί να σκοράρει με μεγάλη ευχέρεια.

Ένα άλλο θέμα που μάλλον κάνει προβληματική την επιχειρηματολογία του Τρινκιέρι και δείχνει ότι ήταν σε σύγχυση στην αιτιολόγηση (όχι στην επιλογή) είναι το θέμα των απουσιών. Αν, ας πούμε, δεν έλειπαν ο Σχορτσανίτης με τον Κουφό, θα κόβονταν από το ρόστερ επειδή θα έπρεπε να παίζουν περισσότερο από 4-5 λεπτά; Δεν βγάζει νόημα αυτό. Δεν κόβεις κάποιον επειδή αξίζει να παίζει περισσότερο από κάποιον άλλο.

Το θέμα των ισορροπιών σε μια ομάδα είναι θέμα προπονητή και με αυτή του την πρόταση ο Τρινκιέρι ουσιαστικά είπε ότι φοβάται ότι δεν θα μπορέσει να κρατήσει τις ισορροπίες. Τέλος, υπάρχει και ο τραυματισμός του Μπουρούση. Τα είπα και στο προηγούμενο άρθρο, αν ο Μπουρούσης ξαναχτυπήσει μέσα στο τουρνουά στα πλευρά, τότε η ομάδα θα έχει αφήσει τον δεύτερο καλύτερο (διαθέσιμο) σέντερ στην Ελλάδα επειδή ακριβώς… ήταν καλύτερος από αυτόν που πήρε μαζί της.

Ένα τελευταίο που θα πρέπει να αναφερθεί, ίσως δευτερεύον, αλλά δεν γίνεται να το αφήσουμε εντελώς εκτός, είναι το καλύτερο φιλικό της εθνικής μας ήταν αυτό με τους Λιθουανούς. Από τα δυνατά ματς, σε αυτό κάναμε την καλύτερη εμφάνιση. Και ήταν φιλικό στο οποίο ήταν ο Βουγιούκας στη δωδεκάδα και όχι ο Καββαδάς, με ό,τι μεγάλο ή μικρό μπορεί να σημαίνει αυτό για την εικόνα της ομάδας στο παρκέ.

Τέλος πάντων, η επιλογή του Τρινκιέρι ξεκάθαρα του ρίχνει πολύ μεγαλύτερο βάρος για την επιτυχία της Ελλάδας. Το ότι Κατσίβελης, Βασιλειάδης, Βουγιούκας ήταν οι τρεις τελευταίοι που κόπηκαν, το γεγονός ότι η Ελλάδα πάει με 3 γκαρντ στη Σλοβενία (και τον Τρινκιέρι να λέει «ποια τρία γκαρντ; Αφού μπορεί και ο Περπέρογλου, μπορεί και ο Πρίντεζης να κατεβάζουν την μπάλα») και ρίσκο για το αν θα τιμωρηθεί γι’ αυτή της την επιλογή, το γεγονός ότι στη θέση του σέντερ ο Βουγιούκας έμεινε εκτός για να προτιμηθεί ένας παίκτης με μηδενική εμπειρία από μεγάλα παιχνίδια, από τέτοια τουρνουά, από κόντρα με ψηλούς εγνωσμένης αξίας και από διεθνείς αγώνες, όλα αυτά θα κάνουν τον Τρινκιέρι… πρώτο μάγκα αν η Ελλάδα πάρει το χρυσό, αλλά θα του ρίξουν ακόμα περισσότερες ευθύνες σε περίπτωση αποτυχίας ή μέτριας παρουσίας.

Θεωρώ ότι αν όλα πάνε όπως τα έχει υπολογίσει ο Τρινκιέρι δεν πρόκειται να του στοιχίσει η απουσία του Βουγιούκα. Όμως, η εμπειρία μάς έχει δείξει ότι σε τέτοια τουρνουά σπανίως πάνε τα πράγματα όπως τα υπολογίζεις. Και όσο λιγότερο περιθώριο έχεις αφήσει για να προσαρμοστείς τόσο πιο δύσκολο είναι να ξεπεράσεις το κάθε εμπόδιο.

Τέλος πάντων, η επιλογή έγινε τώρα, το μόνο που μένει είναι να δούμε το πώς θα πάει η εθνική στη Σλοβενία, αγωνιστικά τα πράγματα δείχνουν πολύ καλά. Τα τρία τελευταία φιλικά ήταν αρκετά καλά για την εθνική μας.

Το Ακρόπολις

Το Ακρόπολις ήταν αρκετά ελπιδοφόρο για την εθνική μας. Είδαμε πολλά από τα αμυντικά προβλήματα να λύνονται. Όχι όλα, μιας και αρκετές φορές είδαμε την Ελλάδα να ‘χάνει’ άμυνες με 1-2 απλά σκριν των αντιπάλων ή να χάνει στο ένας εναντίον ενός, αφού δεν υπήρχε σωστή κάλυψη από τη ρακέτα σε όσους διείσδυαν. Πάντως, θα ήταν λάθος να πούμε ότι η Ελλάδα έχει κάποιο εξόφθαλμο πρόβλημα που δύσκολα θα μπορέσει να καλύψει (θεωρώ ότι ακόμα και το θέμα της αστοχίας του τριπόντου θα βελτιωθεί).

Προς το παρόν η επίθεση δουλεύει πολύ σωστά, κάνει τη διαφορά, το πολύ καλό passing game επιβεβαιώθηκε και στο Ακρόπολις, η καλή κυκλοφορία της μπάλας έφερε και εύκολα καλάθια, κυρίως έφερε πολλά ελεύθερα σουτ. Είδαμε μεγάλη ευκολία στι ασίστ, πολλά σουτ, έλεγχο των ριμπάουντ, καλές φάσεις και καλές συνεργασίες, όπως είδαμε και έλλειψη πίεσης, λίγα κλεψίματα και λίγα λάθη των αντιπάλων. Η Ελλάδα έβγαλε πολλές καλές φάσεις, σκόραρε με ευχέρεια, εκμεταλλεύτηκε τους παίκτες που είχε στη δωδεκάδα της και πήρε απ’ όλους κάτι. Αυτό δεν είναι απαραίτητο ότι θα συμβαίνει και στη Σλοβενία, λογικά οι χρόνοι συμμετοχής θα αλλάξουν, αλλά το θέμα είναι ότι η ομάδα ήδη ξέρει να παίρνει πόντους από πολλούς παίκτες και να σκοράρει στις παρυφές των 80 πόντων χωρίς να έχει χρειαστεί, ας πούμε, ο Σπανούλης να βάλει 20-25 πόντους.

Στο τελευταίο φιλικό, με την Ιταλία, η εθνική μας κέρδισε με 79-65, το φιλικό ήταν πιο εύκολο από τα προηγούμενα, καθώς οι πολλές απουσίες των Ιταλών τους έκαναν να είναι σε όλο το ματς πίσω στο σκορ και ουσιαστικά να μην απειλήσουν. Ένα σερί 0-10 μόνο από το 46-28 και μετά τους έφερε στο -8, αλλά δεν έμειναν για πολύ εκεί.

Οι πόντοι της εθνικής μας (εκτός δωδεκάδας ο Βουγιούκας): Μπουρούσης 8, Ζήσης 12, Σπανούλης 9, Περπέρογλου 4, Φώτσης 5, Παπανικολάου 3, Μαυροκεφαλίδης 9, Καϊμακόγλου 9, Μπράμος 5, Πρίντεζης 4, Σλούκας 9, Καββαδάς 2.

Στο ματς με τους Λιθουανούς, το οποίο περιμέναμε ως το πιο σκληρό τεστ, η εθνική κέρδισε με πάρα πολύ καλή εμφάνιση και σκορ 80-62. Τα τρίποντα δεν μπήκαν στην αρχή (με 1/14 ξεκίνησε η Ελλάδα), αλλά κρατούσαμε το προβάδισμα, οι Λιθουανοί έμειναν κοντά μέχρι περίπου το 30ο λεπτό (αλλά πάντα πίσω στο σκορ), αλλά στη συνέχεια με ένα 20-11 στην τελευταία περίοδο φτάσαμε στην τελική νίκη. Αυτή ήταν η πρώτη ήττα των Λιθουανών στα φιλικά, δεν ξέρω κατά πόσο η εμφάνιση που έκαναν αντικατοπτρίζει τα όσα θα δούμε στη Σλοβενία, οι άνθρωποι της ομάδας είπαν ότι δεν θα έχει καμία σχέση αυτό που θα δούμε στο Ευρωμπάσκετ με τα όσα είδαμε στο ματς του Ακρόπολις, αυτό είναι το πιο πιθανό. Πάντως, η εθνική είχε και πάλι πολύ καλό ρυθμό, αυτοματισμούς, καλή κυκλοφορία και καλή άμυνα ανά διαστήματα (στο διάστημα 11΄-30΄ η άμυνά μας ήταν μέτρια).

Οι πόντοι της εθνικής (εκτός δωδεκάδας ο Καββαδάς): Μπουρούσης 9 (5ρ.), Ζήσης 9, Σπανούλης 12 (7ασ.), Περπέρογλου 4, Φώτσης 2, Παπανικολάου 7 (1τρ. 7ρ.), Μαυροκεφαλίδης 6, Βουγιούκας 6, Καϊμακόγλου 2, Μπράμος, Πρίντεζης 23 (1τρ. 5ρ.), Σλούκας.

Βίντεο από το παιχνίδι με τους Λιθουανούς:

Στο πρώτο ματς στο Ακρόπολις, η Ελλάδα είχε κερδίσει με 88-71 τη Βοσνία, ελέγχοντας το παιχνίδι και έχοντας διψήφια διαφορά από το πρώτο ημίχρονο. Ο Τελέτοβιτς περιορίστηκε πολύ καλύτερα απ’ ότι στο πρώτο φιλικό με τους Βόσνιους, ενώ καλύτερα παίξαμε και τον Ράιτ.

Οι πόντοι της εθνικής (εκτός δωδεκάδας ο Βουγιούκας): Μπουρούσης 10, Ζήσης 12 (1), Σπανούλης 9 (1τρ. 9ασ.), Περπέρογλου 2 (8ρ.), Φώτσης 13 (1τρ. 6ρ.), Παπανικολάου 6 (1τρ. 6ρ. 4ασ.), Μαυροκεφαλίδης 8 (5ρ.), Καϊμακόγλου 5 (1), Μπράμος 5 (1), Πρίντεζης 9 (1), Σλούκας 5, Καββαδάς 4.

Αλλαγή λογικής

Αξίζει να θυμηθούμε το περσινό ρόστερ της εθνικής μας για να δούμε μια αρκετά διαφορετική προσέγγιση, αλλά και πολλές αλλαγές προσώπων, άλλες αναγκαστικές (τραυματισμοί), άλλες όχι.

Ας αρχίσουμε από το γεγονός ότι σε σχέση με την περσινή δωδεκάδα του προολυμπιακού στο Ευρωμπάσκετ θα δούμε 4 νέα πρόσωπα, καθώς Βασιλειάδης, Καλάθης, Μαυροειδής και Μάντζαρης θα είναι εκτός με τους Περπέρογλου, Σλούκα, Καββαδά και Μαυροκεφαλίδη να παίρνουν τη θέση τους.

Επίσης, πέρσι στο ρόστερ είχαμε Ζήση, Σπανούλη, Καλάθη και Μάντζαρη, δηλαδή έναν περισσότερο γκαρντ από φέτος (Ζήσης, Σπανούλης, Σλούκας). Ο Περπέρογλου προστέθηκε στα φόργουορντ δίπλα σε Μπράμο, Παπανικολάου, Καϊμακόγλου, Φώτση, Πρίντεζη, με τον Βασιλειάδη να φεύγει, ενώ πιο… ψηλά έχουμε Μπουρούση, Καββαδά, Μαυροκεφαλίδη, αντί για Μπουρούση, Μαυροειδή που είχαμε πέρσι.

Δηλαδή, ένας περισσότερος σέντερ (αν και ο Καββαδάς δεν είναι ο τυπικός σέντερ, ούτε και ο Μαυροκεφαλίδης), ένας λιγότερος γκαρντ, και σχετικό «ψήλωμα» στα φόργουορντ, αφού ο Περπέρογλου είναι άλλου τύπου παίκτης από τον Βασιλειάδη. Άλλη η προσέγγιση του Τρινκιέρι από εκείνη του Ζούρου, ας ελπίσουμε να δούμε και… καλύτερο αποτέλεσμα.

Χωρίς απρόοπτα η εθνική έχει ισορροπία, αλλά οι ισορροπίες είναι λεπτές, ένας τραυματισμός (στα σέντερ) ή μια κακή βραδιά με φάουλ (στα γκαρντ) ίσως μας δημιουργήσει πρόβλημα. Το να καθόμαστε και να… το περιμένουμε δεν έχει λογική, όταν έρθει η ώρα (αν έρθει), βλέπουμε, πια, πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Πάντως, για να τα λέμε όλα, ο Ιταλός δεν θωράκισε όσο θα μπορούσε την ομάδα από ένα απρόοπτο, ενώ έδειξε να επιλέγει με διαφορετικά κριτήρια σε κάθε θέση (αλλού κρατούσε τον πιο έμπειρο, αλλού τον πιο πολύπλευρο, αλλού εκείνον που θα του έδινε 2-3 λεπτά κι ας ήταν άπειρος), ρισκάρει περισσότερο, να δούμε αν θα του βγει το ρίσκο.

Σλοβενία ερχόμαστε!

Και όταν λέω «αν θα του βγει» δεν εννοώ ημίμετρα όπως η πρώτη εξάδα που δίνει πρόκριση στο Μουντομπάσκετ (επτάδα αν είναι και η Ισπανία μέσα), εννοώ προφανώς ένα μετάλλιο, κατά κύριο λόγο το χρυσό.

Με τις απουσίες που υπάρχουν και την εικόνα που έχουν δείξει οι ομάδες, η Ελλάδα πρέπει να πηγαίνει στο Ευρωμπάσκετ αυτό με στόχο να το κατακτήσει. Αυτό μπορεί και να μη γίνει, αλλά η τετράδα θα πρέπει, ρεαλιστικά, να είναι το μίνιμουμ του «πετυχημένου» τουρνουά. Γιατί μπορεί μια θέση στο Μουντομπάσκετ να μας βοηθήσει να «γλείψουμε τις πληγές» της αποτυχίας, αλλά θα είναι παρηγοριά στον άρρωστο.

Ο Τρινκιέρι είπε μετά το Ακρόπολις: «Έχω άγχος για σεισμούς, τσουνάμι, όχι για το Ευρωμπάσκετ». Βασικά, άγχος για πράγματα που δεν μπορεί να αποτρέψει δεν θα πρέπει έχει, αλλά για το πώς θα πάει η εθνική στο Ευρωμπάσκετ, καλό θα ήταν να έχει λίγο άγχος. Όπως λέει και ο ίδιος: «Κάναμε καλή προετοιμασία, έχουμε καλούς παίκτες. Αυτό δεν λέει τίποτα. Πάμε εκεί να παίξουμε. Τέλος τα λόγια». Τα λόγια τέλος, αλλά θα πρέπει τα έργα να δικαιώσουν τις προσδοκίες.

Ας μην ξεχνάμε τι έγινε πέρσι. Μετά την περσινή παταγώδη αποτυχία, η Ελλάδα θα πρέπει να επιστρέψει δυνατά στο προσκήνιο. Τα φόντα για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου υπάρχουν, αλλά σε τέτοια τουρνουά θες και τύχη, αλλά και πείσμα, θες και ηρεμία, αλλά και να αρνείσαι να χάσεις. Η Ελλάδα είναι στα πρώτα 3-4 φαβορί για το τρόπαιο, το θέμα είναι πώς θα τα πάει μετά το πρώτο τζάμπολ στη Σλοβενία.

Νίκος Κουσούλης