Eurobasket on AoB: Όμιλος Δ

Το Ευρωμπάσκετ ξεκινά και το Age of Basketball ρίχνει την τελευταία ματιά στις 24 ομάδες που θα σταθούν στο πρώτο τζάμπολ. Τελειώνουμε την ανάλυση των ομίλων με τον όμιλο Δ, τον όμιλο της εθνικής μας ομάδας. Εδώ θα βρούμε τους 3ους των Ολυμπιακών Ρώσους, τους Τούρκους, τους Ιταλούς, σε έναν όμιλο με πολλά όνειρα, πολλές φιλοδοξίες, πάρα πολλές… απουσίες, αλλά και κάποια από τα φαβορί της διοργάνωσης.

ΕΛΛΑΔΑ

Ποια είναι: Είναι η επίσημη αγαπημένη. Είναι ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης, μια από τις καλύτερες ομάδες. Με πολύ καλό ρόστερ, Σπανούλης, Ζήσης, Πρίντεζης, Φώτσης, Μπουρούσης, Μπράμος, Παπανικολάου, Περπέρογλου, Μαυροκεφαλίδης, Σλούκας, Καϊμακόγλου, συνθέτουν ένα ρόστερ που δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από καμία ομάδα της διοργάνωσης. Με τον Αντρέα Τρινκιέρι να πραγματοποιεί το ντεμπούτο του στον πάγκο και να ελπίζει ότι θα το συνδυάσει με επιστροφή της εθνικής εκεί που ανήκει: στην αφρόκρεμα.

Γιατί ήρθε: Για το χρυσό. Οι διεθνείς όπως πάντα μιλούν απλώς για ένα μετάλλιο, αλλά ας μην κρυβόμαστε. Τα περσινά δεν ξεπλένονται εύκολα, οι φετινές απουσίες μας κάνουν να ελπίζουμε ότι θα δούμε την κορυφή του βάθρου. Και δικαιολογημένα.

Το αστέρι: Ο Βασίλης Σπανούλης. Δύο συνεχόμενες χρονιές MVP του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας, δύο συνεχόμενοι τίτλοι Ευρωλίγκας, ο Σπανούλης περνά την καλύτερη περίοδο της καριέρας του και η εθνική οφείλει να τον βοηθήσει να της χαρίσει δόξα και μετάλλια. Κάτι που δεν έκανε πέρσι. Αν δεν είναι το μεγαλύτερο αστέρι του τουρνουά, εφόσον συμφωνήσουμε ότι αυτό είναι ο Τόνι Πάρκερ, ο Σπανούλης αυτή τη στιγμή είναι το 2ο μεγαλύτερο αστέρι στο Ευρωμπάσκετ.

Ο x-factor: Ο Γιώργος Πρίντεζης. Ένας ρόλος που θα μπορούσαν να τον έχουν τουλάχιστον 4-5 παίκτες του ρόστερ (Μαυροκεφαλίδης, Παπανικολάου, Φώτσης, Μπράμος). Επιλέγω τον Πρίντεζη για την ευχέρειά του στο σκοράρισμα και το γεγονός ότι είναι ο παίκτης που ο Τρινκιέρι έχει στο μυαλό του ξεχωρίσει (με βάση τα όσα έχει πει) ότι μπορεί να τον ξεκολλά με πολλούς τρόπους στην επίθεση. Άρα η δική του παρουσία μπορεί να έχει καταλυτικό ρόλο για την εθνική μας.

Η απουσία: Θα επιλέξω αυτή του Νικ Καλάθη. Γιατί προέρχεται από μια καταπληκτική χρονιά, γιατί θα έκανε το ρόστερ πιο ορθολογικό, γιατί θα είχε «σώσει» τον Τρινκιέρι από το «Κατσίβελης ή όχι;» δίλημμα. Και όσο κι αν προσπαθούν ΕΟΚ και οι… γνωστοί, η απουσία του χρεώνεται στην ομοσπονδία με τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα. Εκτός από τον Καλάθη, όμως, ας μην ξεχνάμε ότι απουσιάζουν και ο Κουφός με τον Σχορτσανίτη από την εθνική, που, τουλάχιστον, δεν είχε αναποδιές με τραυματισμούς κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της.

Η έκπληξη: Δεν θα πάω σε παίκτη. Θα πάω στον Αντρέα Τρινκιέρι. Περιμέναμε την εθνική να σπάει κόκαλα, αλλά τη βλέπουμε να παίζει γρήγορο μπάσκετ, με τρομερούς αυτοματισμούς, πολύ καλή επιθετικά και με αμυντικά κενά. Έκπληξη, αλλά μένει να δούμε αν αυτό το στιλ ταιριάζει καλύτερα στην εθνική μας στην παρούσα φάση, μια ομάδα που μας έχει συνηθίσει να κερδίζει με την άμυνά της, και το καινούργιο στιλ ίσως ξενίσει πολλούς. Αν και οι διεθνείς θεωρούν ότι η άμυνα θα είναι στα γνωστά στάνταρ όταν έρθει η ώρα του Ευρωμπάσκετ (δηλαδή… τώρα).

Η (μετεωρολογική) δήλωση: «Έχω άγχος για σεισμούς, τσουνάμι, όχι για το Ευρωμπάσκετ». Αντρέα Τρινκιέρι, αναφέροντας το τι τον κρατά ξύπνιο τα βράδια.

Η (… κουφή) δήλωση: Υπάρχει (δεν θα μπορούσα να το αφήσω εκτός) και το «θεωρώ τον εαυτό μου στρατιώτη της εθνικής ομάδας για τα επόμενα 10 χρόνια» που είπε ο Κώστας Κουφός όταν ανακοίνωνε ότι… δεν θα παίξει στην εθνική ομάδα, προφανώς έχοντας μπερδέψει την έννοια «στρατιώτης».

Πού πάει: Μίνιμουμ στόχος η τετράδα και ένα μετάλλιο, πραγματικός στόχος το χρυσό. Εντάξει, ας μην κρυβόμαστε εδώ, μπορούμε να πούμε ότι πάμε πρώτα για το Μουντομπάσκετ, μπορούμε να πούμε ότι βλέπουμε παιχνίδι-παιχνίδι τη διοργάνωση, αλλά η εθνική πρέπει φέτος να απαντήσει με ένα μετάλλιο. Από το 2010 είναι πολύ μεγάλο το διάστημα αποτυχιών και η επιστροφή στην κορυφή είναι αναγκαία. Το ρόστερ μας είναι πλήρες, υπάρχει η δεδομένη αδυναμία στα γκαρντ, που προέρχεται από τον ελλιπή αριθμό, αλλά στο 3-4 είμαστε μακράν η καλύτερη ομάδα στη διοργάνωση, με απίστευτες λύσεις που καμία άλλη δεν μπορεί να τις καλύψει πλήρως αν τις εκμεταλλευτούμε σωστά. Πολλά θα εξαρτηθούν από τα αντανακλαστικά του Τρινκιέρι μέσα στο τουρνουά, αλλά και από το πώς θα διαχειριστεί τους χρόνους των παικτών, ιδίως στην περιφέρεια, εκεί που υπάρχει ένδεια προσώπων. Το θέμα είναι να φτάσουμε στα νοκ άουτ με παίκτες όπως ο Σπανούλης και ο Ζήσης φρέσκους και πανέτοιμος για το χρυσό. Η εθνική είναι το φαβορί του ομίλου, από κοντά με τους Τούρκους, το μεταξύ μας ματς ίσως καθορίσει το διασταύρωμα στην οκτάδα, όσο κι αν ακούγεται πρώιμο. Πάντως, με βάση το ρόστερ και το διασταύρωμα στους «12» η Ελλάδα μπορεί να φτάσει τετράδα χωρίς να πούμε ότι πρέπει να περάσουμε από βουνό. Αν και με το χέρι στην καρδιά και μια ματιά σε όλα τα ρόστερ της διοργάνωσης και τις αγωνιστικές συγκυρίες για κάθε παίκτη, οι υπόλοιπες ομάδες θα πρέπει να θεωρούν «βουνό» το συναπάντημα με τη δική μας και όχι το ανάποδο. Και μετά έρχεται η ώρα του χρυσού.

ΡΩΣΙΑ

Ποια είναι: Το φάντασμα της ομάδας που πέρσι έπαιρνε το χάλκινο στους Ολυμπιακούς Αγώνες πραγματοποιώντας μια τρομερή πορεία. Όλα ξεκίνησαν από τα καραγκιοζιλίκια της ομοσπονδίας και τις αλλαγές προπονητών εν μέσω καλοκαιριού, για να συνεχιστούν με τις αποχωρήσεις παικτών, που άφησαν την ομάδα γυμνή. Το ρόστερ της μοιάζει μέτριο… επειδή είναι μέτριο. Σβεντ, Μόνια, Κβοστόφ, Πονκρασόφ, Σαβρασένκο, Φριντζόν ξεχωρίζουν, αλλά από εκεί και πέρα λίγα πράγματα.

Γιατί ήρθε: Ούτε η ίδια ξέρει, η λογική λέει ότι για μετάλλιο ούτε λόγος να γίνεται, θα παλέψει για το Μουντομπάσκετ, αλλά η αλήθεια είναι ότι προβλέπεται μαύρη διοργάνωση…

Το αστέρι: Ο Αλεξέι Σβεντ έκανε το ντεμπούτο του στο NBA, πατάει πιο καλά στα πόδια του και φέτος είναι το αστέρι της εθνικής, ίσως λίγο πρώιμα λόγω των πολλών απουσιών. Καλό θα του κάνει, ασχέτως του πόσο άσχημα θα πάει η Ρωσία, κυρίως όσον αφορά στη μελλοντική του καριέρα. Θα είναι ένα καλό τεστ.

Ο x-factor: Έχει φτάσει 34 χρονών αλλά η… μοίρα τα έφερε έτσι ώστε και φέτος να πρέπει να βγάζει αυτός το φίδι από την τρύπα στους ψηλούς. Ο Αλεξέι Σαβρασένκο επιστρέφει σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εθνική, λόγω των απουσιών και από τα δικά του κατορθώματα θα κριθεί η πρόκριση για τους Ρώσους.

Η απουσία: Είπαμε, ο όμιλος είναι ο όμιλος των απουσιών. Κι αν οι Ιταλοί είναι πρωταθλητές κυρίως λόγω του τρόπου που έχασαν τους παίκτες τους, οι Ρώσοι είναι close-second. Κρατηθείτε: ο Αντρέι Κιριλένκο αποτελεί την πιο σημαντική απουσία της ομάδας προφανώς, αλλά μαζί του εκτός ρόστερ βρίσκονται και ο Βίκτορ Χριάπα, ο Σάσα Καούν, ο Τιμοφέι Μοζγκόφ, ο Σεργκέι Μπίκοφ και ο Αντρέι Βορόντσεβιτς. Η μισή ομάδα δηλαδή, και, μάλιστα, το… καλό μισό της ομάδας.

Η έκπληξη: Ο Σεργκέι Καράσεφ είναι ακόμα 20 χρονών, αλλά προέρχεται από μια απίστευτη σεζόν με την Τριούμφ (είχε 16.1 πόντους, 3.0 ριμπάουντ και 2.3 ασίστ με 49% στα τρίποντα στο Eurocup) την οποία εξαργύρωσε με συμβόλαιο στο NBA και τους Καβαλίερς. Γιος του ομοσπονδιακού τεχνικού Βασίλι Καράσεφ, προφανώς η… ελπίδα του πατέρα του ότι το ντεμπούτο του στην εθνική δεν θα είναι μαύρο.

Η (πονεμένη) δήλωση: Ως γνωστόν ο Βασίλι Καράσεφ ανέλαβε την ομάδα στα τέλη Ιούλη, όταν οι απουσίες των Κιριλένκο, Χριάπα, Καούν είχαν ήδη ανακοινωθεί. Μετά, η αρχή έγινε κάπως έτσι «είναι σίγουρα μια απώλεια, αλλά δεν έγινε και κάτι τραγικό» όταν αποχώρησε ο Μοζγκόφ, συνέχισε κάπως έτσι «για εμάς είναι σημαντική απώλεια, αλλά δεν πρέπει να παίρνεις ρίσκα σε θέματα υγείας» όταν αποχώρησε λόγω τραυματισμού ο Μπίκοφ, και ολοκληρώθηκε κάπως έτσι «για εμάς είναι τεράστια απώλεια, ο Βορόντσεβιτς ήταν παίκτης πεντάδας. Ελπίζω σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, η ομάδα να συσπειρωθεί και να μην τα παρατήσει» όταν αποχώρησε τραυματίας και ο Βορόντσεβιτς. Ρε, τον μαύρο…

Πού πάει: Θέλω να πω πουθενά, αλλά η παρουσία των Σβεντ-Καράσεφ με συγκρατεί, μαζί με την αγωνιστική ωριμότητα του Μόνια. Το θέμα είναι το ματς με τους Ιταλούς λέει η λογική, εκεί θα κριθεί η πρόκριση. Οι απουσίες και των δύο κάνουν πολύ ανοικτό το παιχνίδι, ενώ αν Ελλάδα και Τουρκία εμφανιστούν όπως πρέπει ανάλογα με τα ρόστερ τους, οι Ρώσοι δεν μπορούν να κερδίσουν αυτά τα ματς (λέει η λογική, το τι θα γίνει στο παρκέ είναι άλλο). Και, βεβαίως, να πάρουν τα δύο «εύκολα», έτσι; Γιατί δεν είναι κάτι αυτονόητο. Αν προκριθούν, πάντως, δύσκολα θα μπουν οκτάδα. Με βάση το ρόστερ τους θα είναι έκπληξη αν τα καταφέρουν.

ΤΟΥΡΚΙΑ

Ποια είναι: Είναι η ομάδα που το 2010 μας έκανε να παραδεχτούμε το προσωνύμιό της «γίγαντες». Μετά, φάνηκε ο κύκλος αυτής της ομάδας να (άνοιξε και) έκλεισε εκεί, αφού το 2011 δεν βλεπόταν, ενώ το 2012 δεν βρέθηκε στους Ολυμπιακούς. Εδώ έρχεται διψασμένη, αν σκεφτεί κανείς το τι έχει ακούσει εδώ και δύο χρόνια. Επίσης έρχεται με τρομερό ρόστερ. Ιλιασόβα, Τούρκογλου, Ασίκ, Πρέλντζιτς, Σαβάς, Ερντέν, Αρσλάν, Γκονλούμ, Γκιουλέρ, Μπαλμπάι, συνθέτουν μια πλήρη ομάδα, που θα έχει και τον πολύπειρο Μπόγκνταν Τάνιεβιτς στον πάγκο της.

Γιατί ήρθε: Ήρθε για ένα μετάλλιο, ήρθε για το χρυσό. Οι Τούρκοι έχουν τα φόντα να ανέβουν στην κορυφή (μαζί με Ελλάδα, Λιθουανία, Ισπανία, Γαλλία είναι τα πρώτα φαβορί της διοργάνωσης), το θέλουν και θα το κυνηγήσουν.

Το αστέρι: Βάσει χρονιάς θα έπρεπε να επιλέξω τον Ομέρ Ασίκ που ήταν καταπληκτικός στο Χιούστον τελειώνοντας με double-double της σεζόν. Όμως, η εθνική αυτή είναι η εθνική του Ερσάν Ιλιασόβα. Αυτός πια είναι το αστέρι των Τούρκων και θα πρέπει στα 26 του να το δείξει και να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Το ταλέντο το έχει, μένει να δούμε αν έχει και το ψυχικό σθένος να το κάνει.

Ο x-factor: Μπορεί να είναι 34, μπορεί να θεωρείται… πρώην μπασκετμπολίστας σε αρκετές συζητήσεις, μπορεί να έπαιξε 11 ματς όλα κι όλα το 2012-13, μπορεί να «χαμήλωσε» λίγο το όνομά του με τη βλακεία που έκανε με τη μεθενόλη και την επακόλουθη τιμωρία από το NBA, αλλά ο Χέντο Τούρκογλου είναι βαρόμετρο σε κάθε ομάδα που παίζει. Ακόμα κι αν έχει μειωθεί ο χρόνος συμμετοχής του, μπορεί σε ένα ματς να κάνει τη διαφορά και οι Τούρκοι θα τον χρειαστούν στα δύσκολα. Αυτό θα είναι το 8ο συνεχόμενο Ευρωμπάσκετ για τον Τούρκογλου, που έχει αποδείξει ότι είναι πραγματικός στρατιώτης της εθνικής εδώ και 14 χρόνια!

Η απουσία: Ο Ομέρ Ονάν. Μπορεί το θέμα του Τσενκ Ακιόλ να «βρωμάει» από όποια πλευρά κι αν το δεις, μπορεί ο Ενές Καντέρ (εγχείρηση στον ώμο) να είναι μεγάλη απώλεια και λόγω ταλέντου και λόγω ηλικίας, αλλά ελάχιστοι τραυματισμοί στις 24 εθνικές ομάδες «πόνεσαν» όσο αυτός του Ονάν. Στις 3 Σεπτέμβρη ανακοινώθηκε ο αντικαταστάτης του Ονάν στη δωδεκάδα, με τον Ονάν να πονάει ξαφνικά στο γαστροκνήμιο το βράδυ της Δευτέρας και να αφήνει σύξυλη την εθνική (προφανώς άθελά του).

Η έκπληξη: Σε ένα ρόστερ που ο νεαρότερος παίκτης είναι ο 23χρονος Μπατούκ που μπήκε από το παράθυρο (ως αντι-Ονάν) και μετά υπάρχει ο Μπαλμπάι (24 αλλά πολυδιαφημισμένος) και κανείς άλλος κάτω των 26, ως έκπληξη θα βάλω τον 36χρονο Κερέμ Γκονλούμ, γιατί είναι από τους λίγους παίκτες σε όλη την Ευρώπη που έχουν καταφέρει ακόμα και σε τόσο… προχωρημένη ηλικία στην καριέρα τους να είναι αξιόπιστοι και να θεωρούνται αναντικατάστατοι. Πιθανότατα το κύκνειο άσμα του στην εθνική, θα είναι τόσο ανταγωνιστικός όσο εμφανίζεται πάντα;

Η (ανθρώπινη) δήλωση: «Ο Εντέρ Αρσλάν έχει σοβαρό πρόβλημα και κάνει συνεχή θεραπεία, αλλά ο πόνος παραμένει. Είναι πολύ σημαντικός για εμάς και ελπίζω να είναι ξανά γρήγορα απόλυτα υγιής. Τα αποτελέσματα των φιλικών μας ενδιαφέρουν πολύ λιγότερο από την υγεία των παικτών μας». Ο μάνατζερ της εθνικής, Χαρούν Ερντενάι, στις 14 Αυγούστου εξήγησε γιατί η Τουρκία έχανε στα φιλικά. Ο Αρσλάν, πάντως, πρόλαβε το Ευρωμπάσκετ.

Πού πάει: Ως μίνιμουμ στόχο ο Τάνιεβιτς έθεσε το Μουντομπάσκετ, δηλαδή την εξάδα. Οι Τούρκοι θέλουν να ξορκίσουν το… κακό των εκτός έδρας εμφανίσεων (δηλαδή… όλων εκτός από 1-2 στην ιστορία τους που η διοργάνωση έγινε στην Τουρκία), θέλουν μετάλλιο, θέλουν χρυσό. Ξέρουν ότι αυτό μάλλον είναι το τελευταίο Ευρωμπάσκετ του Τούρκογλου και του Γκονλούμ, έχουν το ρόστερ για να φτάσουν ως το τέλος. Ο Τάνιεβιτς επέστρεψε αφού πρώτα… έδειξε ότι κάποιο ρόλο έπαιζε στον πάγκο (ο βοηθός του του 2010 πάτωσε το 2011) και η Τουρκία ελπίζει βάσιμα. Θα τα καταφέρει; Μένει να δούμε πόση δίψα θα έχει στα ντέρμπι και αν θα μπορεί να επιβάλλει το ρυθμό της. Το αργό τέμπο παιχνιδιού είναι αρκετά επίφοβο αν δεν μπορείς να επιβληθείς 100% στον αντίπαλο. Πάντως, οι Τούρκοι είναι από τα φαβορί.


ΙΤΑΛΙΑ

Ποια είναι: Δεν μπορώ να πιάσω το θέμα της Ιταλίας χωρίς να χαμογελάσω άθελά μου έστω και λίγο. Όχι κακοπροαίρετα, αλλά η κακοδαιμονία τους φέτος δεν έχει προηγούμενο. Ξεκίνησαν στην κλήρωση να μιλούν για επιστροφή στα μεγαλεία, το ρόστερ τους είναι πολύ ταλαντούχο, ο Πιανιτζάνι στον πάγκο είναι ο καλύτερος σεφ για να δέσει η συνταγή, το δύσκολο του ομίλου δεν τους πτόησε (και τότε δεν ήξεραν ότι οι Ρώσοι θα κατέβουν ως τελευταία ατάκα ανεκδότου στο Ευρωμπάσκετ) και κάπου εκεί όλα… κατέρρευσαν. Πάντως, δεν είναι για πέταμα, Μπελινέλι, Ντατόμε, Αραντόρι, Μέλι, Ντίνερ, Ποέτα, Τζεντίλε, Κούσιν, Βιτάλι, Τσιντσιαρίνι συνθέτουν ένα αξιόμαχο ρόστερ που θα ήταν, βέβαια, απείρως καλύτερο αν ήταν πλήρες.

Γιατί ήρθε: Κανείς δεν ξέρει. Με όσα της έχουν συμβεί το τελευταίο τετράμηνο θα έπρεπε να πάρει ειδική άδεια να μην παίξει στο Ευρωμπάσκετ. Πέραν της πλάκας, πάντως, οι Ιταλοί θα τα δώσουν όλα για την πρόκριση στους «12», αυτός είναι ο αρχικός τους στόχος πια, και μετά θα θέλουν να χτίσουν πάνω στο momentum για να κυνηγήσουν την οκτάδα και το Μουντομπάσκετ.

Το αστέρι: Ο Μάρκο Μπελινέλι στα 27 του είναι το αστέρι των Ιταλών, με τις απουσίες που έχουν. Θα πρέπει να δείξει ωριμότητα, υπομονή και αρκετές ακόμα αρετές για να καθοδηγήσει την εθνική του σε κάτι καλό στο Ευρωμπάσκετ.

Ο x-factor: Ο Λουίτζι Ντατόμε μετά από μια πολύ καλή σεζόν στη Ρόμα, υπέγραψε στους Ντιτρόιτ Πίστονς. Στο Ευρωμπάσκετ θέλει να δείξει κάτω από τους προβολείς ότι είναι πανέτοιμος για το άλμα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς θα «μοιράζεται» τα σουτ με Μπελινέλι και Ντίνερ, χωρίς να υπάρχουν… εκατέρωθεν στραβομουτσουνιάσματα.

Η απουσία: Μία μόνο; Η ενότητα θα έπρεπε να αλλάξει σε «Οι απουσίες» ή «Οι παρουσίες» γιατί κοντεύουν να είναι λιγότερες. Οι Ιταλοί έχασαν τον Ντανίλο Γκαλινάρι την άνοιξη όταν έκοψε τον αχίλλειό του, έχασαν τον Ντάνιελ Χάκετ στις Αυγούστου όταν ανακοίνωσε ότι δεν θα παίξει λόγω κούρασης και κακής κατάστασης, έχασαν τον Ακίλε Πολονάρα στις 7 Αυγούστου από διάστρεμμα στον αστράγαλο, έχασαν τον Αντρέα Μπαρνιάνι στις 20 Αυγούστου μετά από 18 ημέρες αβεβαιότητας λόγω πνευμονίας, έχασαν τον Στέφανο Μαντσινέλι στις 28 Αυγούστου με μυϊκό πρόβλημα στο δεξί πόδι και, τέλος, έχασαν και τον Άντζελο Τζίλι την 1η του Σεπτέμβρη όταν… στα καλά καθούμενα άρχισε να πονάει σε παλιό τραυματισμό στο γόνατο!

Η έκπληξη: Ο Τράβις Ντίνερ είχε εκπληκτικά νούμερα της σεζόν που πέρασε. Εκτός του ότι σούταρε πάρα πολύ καλά από κάθε απόσταση και είχε 16.4 πόντους (15.2 στο Eurocup) μοίραζε 8.5 ασίστ ανά αγώνα στο Eurocup και 7.1 στο πρωτάθλημα Ιταλίας. Βέβαια, θα μου πείτε, σε ποιον να τη δώσει τώρα την πάσα για να του την κάνει ασίστ…

Η (με κομμένα τα φτερά) δήλωση: «Άλλο ένα χτύπημα για εμάς, σε ένα καταραμένο καλοκαίρι». Σιμόνε Πιανιτζάνι όταν έμαθε για τον τραυματισμό του Μαντσινέλι. Αυτή είναι και η τελευταία καταγεγραμμένη αντίδρασή του σε τραυματισμό, αφού όταν έμαθε για τον τραυματισμό του Τζίλι δεν μπόρεσε καν να σχολιάσει προφανώς…

Πού πάει: Δύσκολα θα πάει μακριά. Οι απουσίες της Ρωσίας και οι σχετικά μικρές δυνατότητες της Φινλανδίας και της Σουηδίας της δίνουν ελπίδες, όπως και το ταλέντο ορισμένων παικτών του ρόστερ της. Όμως, μιλάμε για ένα ρόστερ που έχει τον Μάρκο Κούσιν (2.11) ως ψηλότερο παίκτη και μόλις τρεις παίκτες πάνω από 2.05, με τους άλλους δύο να είναι ο Μέλι και ο Μάγκρο. Θα πρέπει να βγάλει λαγούς από το καπέλο του ο Πιανιτζάνι, με τους Μπελινέλι, Ντατόμε, Ντίνερ, Τζεντίλε να κάνουν τρελό τουρνουά για να μπορέσουν οι Ιταλοί να περάσουν από τον όμιλο. Ακόμα και αυτό θα θεωρηθεί σχετική έκπληξη, ενώ αν προχωρήσουν παρακάτω τότε θα μιλάμε για θαύμα.

ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ

Ποια είναι: Είναι ακόμα η ομάδα του Χένρικ Ντέτμαν. Το project που εκείνος ξεκίνησε το 2004 και έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία, φέρνοντας τη Φινλανδία από το… πουθενά στα Ευρωμπάσκετ του 2011 και του 2013. Με τον Ντέτμαν στον πάγκο της (πριν αυτός φύγει για τη Γερμανία) ήταν και στο Ευρωμπάσκετ του 1995 η Φινλανδία. Χωρίς αυτόν έχει να βρεθεί σε Ευρωμπάσκετ από το 1977. Αυτό που ξεκίνησε με τον Μότολα και τον Ράνικο ως «πρότυπα» το 2004 έχει φτάσει το 2013 στο να θεωρείται η Φινλανδία μια σκληρή και μαχητική ομάδα που δεν τα παρατάει ποτέ. Με Κοπόνεν, Κότι, Λι, Νίκιλα, Σαλίν, Χαφ, Ράνικο, Μότολα, Κοϊβίστο, οι Φινλανδοί θα παλέψουν σε άλλο ένα Ευρωμπάσκετ.

Γιατί ήρθε: Για ό,τι καλύτερο μπορεί. Από μια καλή εμφάνιση, μέχρι την πρόκριση. Πιο πιθανό, κάποια νίκη. Εξάλλου, η «Wolfpack» όπως αυτοαποκαλείται η εθνική της χώρας (καμία σχέση με αυτήν του Γαλυφιανάκη στο Hangover), δεν τα παρατάει ποτέ.

Το αστέρι: Ο Σασού Σαλίν στα 22 του είναι το νέο μεγάλο όνομα των Φινλανδών, μάλιστα θεωρείται ανάμεσα στους καλύτερους και πιο έμπειρους πιτσιρικάδες της Ευρώπης, με ήδη 3 σεζόν στην Ευρωλίγκα στην πλάτη του. Πλέον, θα πρέπει να αρχίσει να παίρνει πάνω του το βάρος και της εθνικής ομάδας.

Ο x-factor: Ο Πετέρι Κόπονεν έφυγε από την Μπολόνια για τη Χίμκι, αλλά η χρονιά δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελε. Πάντως, στα 25 του είναι το μεγάλο όνομα των Φινλανδών και μπορεί να… έχασε μετοχές στο μπασκετικό χρηματιστήριο τη σεζόν που πέρασε, αλλά μια καλή εμφάνιση στο Ευρωμπάσκετ ίσως να αρκεί για να τον ανεβάσει ξανά επίπεδο.

Η απουσία: Ουσιαστικά καμία, εκτός αν θεωρήσουμε τον Έρικ Μέρφι που αποφοίτησε φέτος από το NCAA, αλλά αρνήθηκε την κλήση του Ντετμαν, αφού πρώτα… την είχε δεχτεί.

Η έκπληξη: Στα 37 και τα 35 τους αντίστοιχα ο Χάνο Μότολα και ο Άντι Νίκιλα είναι πια μορφές συνδεδεμένες με το φινλαδικό μπάσκετ. Γυρολόγοι των ευρωπαϊκών γηπέδων, θα βρεθούν στο Ευρωμπάσκετ και με την εμπειρία τους θα πρέπει να βοηθήσουν τη Φινλανδία να σταθεί στα δύσκολα, απέναντι σε πολύ καλούς ψηλούς.

Η (ξεχασιάρα) δήλωση: «Θα μπορούσαμε να φοβηθούμε τις ομάδες που παίζουμε στο Ευρωμπάσκετ. Έχουμε ένα σκληρό γκρουπ στον πρώτο γύρο με κάποιες υπέροχες ομάδες όπως η Τουρκία, η Ρωσία και η Ιταλία. Αλλά θα πρέπει να παίξουμε απλώς το παιχνίδι μας και κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί. Νομίζω μπορούμε να μπούμε από την πίσω πόρτα και να είμαστε ξανά η έκπληξη του τουρνουά». Ο Σασού Σαλίν, για τις πιθανότητες της Φινλανδίας στο Ευρωμπάσκετ, αρνούμενος να δεχτεί τη μοίρα του ότι είναι και η Ελλάδα στον όμιλό του…

Πού πάει: Μάλλον ως εδώ που έφτασε και καλά είναι. Θα είναι μαχητική, ο Ντέτμαν έχει χαμηλό προφίλ αλλά είναι αλεπού των πάγκων, από τους καλύτερους Ευρωπαίους προπονητές, άρα θα παρουσιάσει ένα αξιόμαχο σύνολο. Το θέμα είναι ως πού μπορεί αυτό να φτάσει. Από άποψη ρόστερ έχει το χειρότερο ή, μάλλον, το λιγότερο φημισμένο στον όμιλο. Όμως, δεν νομίζω ότι θα παραδοθεί εύκολα στα ματς με Σουηδία, Ιταλία και Ρωσία. Και αν πάρει το πρώτο, μετά ίσως μπορέσει να χτυπήσει και τα άλλα. Πάντως, σε κάθε περίπτωση θα είναι τεράστια έκπληξη αν η Φινλανδία περάσει από αυτόν τον όμιλο.

ΣΟΥΗΔΙΑ

Ποια είναι: Μια ουσιαστικά άγνωστη ομάδα στο ευρύ μπασκετικό κοινό της Ευρώπης, η οποία θέλει να γίνει γνωστή. Αν βγάλει κάποιος τους Γερέμπκο, Τέιλορ, Γκραντ, Ρας, συν τους Β. Γκάντεφορς και Σκόλντεμπραντ (οριακά), τους άλλους έξι είναι πολύ δύσκολο να τους έχει… ακούσει (όχι δει) κάποιος που δεν προσπάθησε… εξ επί τούτου να το κάνει. Πάντως, οι Σουηδοί έχουν… 2 NBAερς στο ρόστερ τους συν αρκετούς ακόμα φιλόδοξους παίκτες που ελπίζουν να βάλουν τη Σουηδία στον μπασκετικό χάρτη μέσω του τουρνουά αυτού.

Γιατί ήρθε: Για να παλέψει, κατ’ αρχήν με τη Φινλανδία για μία νίκη. Μετά βλέπει αν θα μπορέσει να κυνηγήσει κάτι παραπάνω. Πάντως, είναι αρκετά φιλόδοξη, ίσως και παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε για το ρόστερ που έχει, κάτι που έχει επέλθει από την παρουσία των Γερέμπκο και Τέιλορ.

Το αστέρι: Ο Γιόνας Γερέμπκο είναι ξεκάθαρα το αστέρι των Σουηδών. Στα προκριματικά ήταν 1ος σε κάθε μεγάλη στατιστική κατηγορία στην ομάδα και στο Ευρωμπάσκετ θα ηγηθεί της προσπάθειας των Σουηδών για κάτι καλό.

Ο x-factor: Ο Τζέφερι Τέιλορ έχει φέτος την πρώτη του επαφή με την εθνική των Σουηδών, προερχόμενος από την ρούκι σεζόν του στο NBA. Εκεί ήταν αρκετά καλός, ενώ στο summer league ήταν ακόμα καλύτερος. Το Ευρωμπάσκετ θα τον βοηθήσει να κοντραριστεί σε πολύ υψηλό επίπεδο και παράλληλα να υπάρχουν απαιτήσεις από αυτόν.

Η απουσία: Ο Μίκαελ Λίντκουιστ και ο Κρίστιαν Μαράκερ είναι δύο παίκτες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους Σουηδούς, αλλά δεν θα βρεθούν στο Ευρωμπάσκετ.

Η έκπληξη: Ο Λούντβιχ Χάκανσον δεν είναι απλώς το μεγαλύτερο ταλέντο της Σουηδίας, αλλά είναι και ο νεαρότερος παίκτης του Ευρωμπάσκετ. Η, αν προτιμάτε, ο μοναδικός… ανήλικος παίκτης της διοργάνωσης, καθώς είναι 17 ετών και 5 μηνών! Ανήκει στην Μπαρτσελόνα, προέρχεται από ένα πολύ καλό τουρνουά με τους U18 της χώρας του και θα έχει την ευκαιρία να κάνει ντεμπούτο και με τη «μεγάλη» εθνική.

Η δήλωση-αλεπού: «Περιμένουμε όλοι να προσπαθήσουν να σταματήσουν τον Γιόνας και τον Τζεφ, οπότε πρέπει να έχουμε παίκτες που να μπορούν να σουτάρουν και να πάρουν καλές αποφάσεις. Στην άμυνα χρειαζόμαστε παίκτες με ύψος, που να μπορούν να αντέξουν το σκληρό παιχνίδι». Στα χαρτιά όλα του βγαίνουν του Μπράντλεϊ Ντιν Σκοτ. Στο παρκέ να δούμε…

Πού πάει: Δεν ξέρω αν πρέπει να συμμερίζεται κανείς την τόση αισιοδοξία των Σουηδών για την παρουσία τους στο Ευρωμπάσκετ. Οι εποχές που μια ομάδα κατέβαινε σαν σάκος του μποξ στο Ευρωμπάσκετ έχουν περάσει, αν οι Σουηδοί είναι η χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης, είναι ομάδα με δύο παίκτες από το NBA. Αλλά, απ’ την άλλη, δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσουν να σταθούν στα δύσκολα ματς, αλλά απέναντι και σε προπονητή όπως ο Ντέτμαν, που είναι πολύ έμπειρος. Πάντως, θα παλέψουν, το πιο πιθανό είναι το 0-5 ή το 1-4, αλλά οι εμπειρίες θα χρησιμοποιηθούν για τη μελλοντική βελτίωση.

Νίκος Κουσούλης