Ηττημένη και χωρίς χαρακτήρα…

Πρώτη ήττα για την εθνική μας στο Ευρωμπάσκετ που δεν μπόρεσε να σταθεί καλά απέναντι στους Ιταλούς, έχασε το ματς με 72-81 και μαζί με αυτό και την πρωτιά στον όμιλο, αλλά και το αήττητο στο ξεκίνημα της επόμενης φάσης. Οι Ιταλοί έλεγξαν απόλυτα τον αγώνα, τον έφεραν στα μέτρα τους, έπαιζαν ανενόχλητοι απέναντι στη νωθρή και λάθος στημένη ελληνική άμυνα, ενώ δεν μπορέσαμε επ’ ουδενί να εκμεταλλευτούμε τους ψηλούς μας κόντρα στην «κοντή» Ιταλία. Το πιο άσχημο ήταν ότι στο τελευταίο πεντάλεπτο, χωρίς τον Σπανούλη, οι διεθνείς έμοιαζαν φοβισμένοι και κανείς δεν ήθελε να πάρει την ευθύνη του σουτ πάνω του, με αποτέλεσμα ο Νίκος Ζήσης να παίζει μόνος του σε όλη την τελευταία περίοδο, να ισοφαρίσει σε 70-70 από το -10, αλλά να τρέξουν οι Ιταλοί 2-11 στα τελευταία λεπτά.

Προφανώς, γίνεται ευκόλως κατανοητό ότι το ματς με τους Φινλανδούς είναι υψίστης σημασίας, η εθνική μας δεν θα μπορέσει να ανακάμψει αν μπει με 0-2 στη δεύτερη φάση. Οι Φινλανδοί έχουν προκριθεί και αυτοί και στις 15:30 τη Δευτέρα θα παίξουμε έναν πάρα πολύ σημαντικό αγώνα. Ήττα ίσως αποδειχτεί καταδικαστική ακόμα και για τις πιθανότητές μας για την οκτάδα. Μετά το «κατόρθωμα» με τους Ιταλούς, το παιχνίδι αυτό δεν υπάρχουν περιθώρια να χαθεί.

Η εθνική έκανε μακράν το χειρότερό της παιχνίδι ως τώρα στη διοργάνωση, και απ’ τη μία είναι καλό που… ήρθε τώρα αυτό και όχι σε κάποιο νοκ άουτ, αλλά απ’ την άλλη, πια κουβαλά ήττα στον δεύτερο γύρο, ενώ δεν μπόρεσε να κερδίσει την Ιταλία που έπαιζε χωρίς τον Ντίνερ, ενώ πήρε συνολικά… 4 πόντους από Κούσιν και Μέλι, τους δύο παίκτες της πάνω από 2.05 που έπαιξαν στο ματς. Απ’ την άλλη, Μπελινέλι, Ντατόμε, Αραντόρι, Τζεντίλε, Τσιντσιαρίνι μοιράστηκαν το 1-2-3 των Ιταλών και πέτυχαν 75 πόντους στο ματς (ο Ποέτα τους άλλους 2) με την εθνική μας να μην μπορεί να τους μαρκάρει σε κανένα σημείο του ματς.

Έγινε πραγματικότητα το «εφιαλτικό» σενάριο που λέγαμε όταν ο Τρινκιέρι αποφάσιζε να πάει στη Σλοβενία με 3 γκαρντ; Χάσαμε τον ένα (τον καλύτερο) με τραυματισμό και μετά ξεμείναμε από λύσεις και δυνάμεις; Προφανώς και έτσι έγινε. Αλλά το καλό τουλάχιστον είναι ο Σπανούλης τη Δευτέρα ή την Πέμπτη θα επανέλθει. Και, βέβαια, θα παρακαλάμε να μην έχουμε άλλον τραυματισμό στην περιφέρεια, καθώς δεν υπάρχουν λύσεις όπως τα καταφέραμε.

Η εθνική έχει τη δικαιολογία ότι ήταν κουρασμένη από τη μάχη του Σαββάτου απέναντι στην Τουρκία, αλλά και ότι έπαιζε χωρίς τον ηγέτη της, αλλά ως εκεί. Είχε απέναντί της μια ομάδα χωρίς… ψηλούς, μια ομάδα, όμως, που με ένα απλό σκριν σε κάθε επίθεση σκόραρε για πλάκα επί 40 λεπτά. Ο τραυματισμός του Σπανούλη είναι γεγονός, συμβαίνουν αναποδιές σε τέτοια τουρνουά, δεν μπορεί να είναι πανάκεια δικαιολογίας για κάθε αποτυχία.

Αυτό που ίσως πρέπει να προβληματίσει περισσότερο την εθνική μας είναι το γεγονός ότι στο τελευταίο πεντάλεπτο έπαιζε πολύ φοβισμένα και κανείς δεν τολμούσε να πάρει πάνω του την ευθύνη. Χαρακτηριστικές οι φάσεις με τα βήματα του Σλούκα επειδή δίστασε να σουτάρει, ή με το άλμα για τρίποντο του Παπανικολάου και την πάσα (στον αέρα από θέση σουτ) δίπλα του στον Καϊμακόγλου, που επίσης την έπιασε λες και έκαιγε και την πέταξε στη γωνία για «σκοτωμένο», μαρκαρισμένο τρίποντο του Φώτση. Μοναδικός που δεν φοβόταν την πρωτοβουλία ήταν ο Νίκος Ζήσης (ο Περπέρογλου παραδόξως έμεινε στον πάγκο στα τελευταία 9 λεπτά του ματς), αλλά εντελώς μόνος του μπόρεσε να μας φέρει από το 51-61 στο 70-70, αλλά όχι και να πάρει το ματς.

Κατά τα άλλα, οι Ιταλοί έλεγξαν απόλυτα τον ρυθμό του αγώνα, έτρεχαν όποτε ήθελαν, σταματούσαν όποτε ήθελαν (14-5 τα λάθη), και όλα αυτά σε ένα ματς που τα ριμπάουντ ήταν 33-24 για την εθνική μας (η απουσία γκαρντ που λέγαμε για να το εκμεταλλευτούμε…). Επίσης, στην επίθεσή τους με ένα απλό σκριν έφταναν σε κάθε φάση στο σουτ, όποιος από τους 5 συνήθεις υπόπτους κι αν είχε την μπάλα. Οι ψηλοί μας συνήθως φοβούνταν να βγουν προς τα έξω να κλείσουν (πλην Φώτση), οι περιφερειακοί έκαναν συνεχή λάθη στις αλλαγές (πρώτος ο Σλούκας), ενώ ο πάγκος δεν αντιδρούσε σωστά ούτε στις αλλαγές, ούτε στον τρόπο παιχνιδιού.

Γενικώς, η εθνική πελαγοδρομούσε επί 40 λεπτά, με μεγάλη ευθύνη του Τρινκιέρι, ας ελπίσουμε ότι με δεδομένο το ότι… θα μάθουμε από την ήττα (αφού δεν μπορέσαμε να προσαρμοστούμε μέσα στο ματς και να… μάθουμε κερδίζοντας) και ότι θα επιστρέψει ο Σπανούλης, θα δούμε πιο γρήγορα αντανακλαστικά, καλύτερη προσαρμοστικότητα και πιο σωστές αλλαγές. Και κάποιον που να μπορεί να μας σηκώσει στις πλάτες του στα δύσκολα, πέραν του Ζήση. Για να τα λέμε και όλα, μπορεί το ματς να είναι στον πρώτο γύρο αλλά η εθνική μας απέτυχε παταγωδώς στο πρώτο παιχνίδι που δεν της πήγαν όλα όπως θα ήθελε, παρότι ήταν ένα ομολογουμένως σχετικά εύκολο τεστ (σε σχέση με αυτά που έπονται). Και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα…

Το παιχνίδι ξεκίνησε με τον Κούσιν και τον Τσιντσιαρίνι να απαντούν σε κάθε σκορ της εθνικής μας για το 7-7, με τον Παπανικολάου να γράφει το 9-7. Ο Αραντόρι και ο Ντατόμε έφεραν τους Ιταλούς στο 13-16. Αυτό έγινε 2:44 πριν το τέλος της περιόδου, ο Περπέρογλου ισοφάρισε με τρίποντο με 2:22 για το δεκάλεπτο και οι δυο ομάδες έμειναν άποντες μετά, με την εθνική μας να έχει 2 άστοχα σουτ και 1 λάθος.

Στην αρχή της δεύτερης περιόδου και μετά το καλάθι του Ποέτα (ανενόχλητος βόλταρε για λέι απ στη ρακέτα μας) φάνηκε ότι η εθνική θα έπαιρνε τον έλεγχο, ο Πρίντεζης με τον Σλούκα έφεραν το ματς στο 25-20. Όμως, ο Τζεντίλε ισοφάρισε, με τον Μπουρούση να γράφει 4 πόντους για το 29-25 και μετά μαζί με τον Ζήση να φέρνουν το ματς στο 33-27. Η εθνική κράτησε τον έλεγχο ως το τελευταίο λεπτό του ημιχρόνου, εκεί μπήκε με 35-29, αλλά ο Μπελινέλι σκόραρε, έκλεψε από τον Παπανικολάου πάσαρε στον Τζεντίλε, 35-33. Ο Παπανικολάου σκόραρε για τρεις, αλλά ο Μπελινέλι ήταν ασταμάτητος, τρίποντο στην εκπνοή και ημίχρονο 38-36.

Με δικό του καλάθι και φάουλ στο ξεκίνημα της επανάληψης οι Ιταλοί προσπέρασαν με 38-39, με την εθνική να κρατά το προβάδισμα ως 8:25 πριν το τέλος της περιόδου, Μπουρούσης και Παπανικολάου έκαναν το 45-42. Κάπου εκεί χάσαμε πλήρως τον έλεγχο, ο Ντατόμε έδωσε το έναυσμα για ένα 6-19 των Ιταλών, με 5 δικούς του πόντους το ματς πήγε στο 45-49, ενώ ο Τσιντσιαρίνι έφτασε το σερί τους στο 0-9. Όταν απάντησε ο Περπέρογλου με τρίποντο στο τρίποντο του Μπελινέλι για το 50-54, ο Ντατόμε με τον Τζεντίλε σκόραραν πολύ εύκολα απέναντι στην ελληνική άμυνα για το 51-59, με τον Μπελινέλι να γράφει 2/2 βολές μετά το άστοχο του Σλούκα για το 51-61 με 1:45 για το τέλος της περιόδου.

Ο Περπέρογλου και πάλι σκόραρε για τρεις, ενώ ο Φώτσης στο τέλος της περιόδου απάντησε στο καλάθι του Ντατόμε, 56-63. Η εθνική έδειξε σημάδια ανόδου στο ξεκίνημα του 4ου δεκαλέπτου, ο Ζήσης και ο Παπανικολάου μείωσαν σε 60-63, ενώ ο Ζήσης έμοιαζε ασταμάτητος και έπαιζε μόνος του τους Ιταλούς, έβαλε 10 συνεχόμενους πόντους για να φέρει το ματς στο 62-65, στο 67-68 και εν τέλει στο 70-70 με τρίποντο μέσα σε 1:50.

Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι η έκρηξη αυτή του Ζήση θα μας έδινε φτερά στα πόδια, το μόνο που είδαμε είναι να… κουράζεται ο Ζήσης και κανείς άλλος να μην τολμάει να πάρει σουτ. Ο Μπελινέλι συνέχιζε τον χαβά του με ακόμα 4 πόντους έγραφε το 70-74, την ώρα που ο Πρίντεζης αστοχούσε μέσα από τη ρακέτα και ο Σλούκας φοβόταν με 2:11 να σουτάρει και έκανε βήματα. Ο Σλούκας έχασε (εκτός λογικής) και την επόμενη επίθεση, ο Τζεντίλε έγραψε το 70-76, ο Τρινκιέρι πήρε τάιμ άουτ, ο Ζήσης έφτασε τους 12 συνεχόμενους πόντους (και 14 από τους τελευταίους 16) από τη γραμμή για το 72-76 στο 1:14, αλλά κάπου εκεί η εθνική μας, που μας είχε καλομάθει για κάποια χρόνια με το καθαρό μυαλό της και τη μαχητικότητά της στα τελευταία λεπτά, παρέδωσε πνεύμα και ο Μπελινέλι έγραψε το 72-78, ενώ μετά το άστοχο σουτ του Φώτση (στη φάση με τον Παπανικολάου που ανέφερα πιο πριν) η εθνική πέραν πάσης λογικής παράτησε την άμυνα και άφησε τον Τζεντίλε να καρφώσει (και φάουλ) ανενόχλητος με μόνο τον Παπανικολάου να είναι πίσω από το κέντρο.

Εννοείται ότι η εικόνα αυτή διάλυσης είναι απαράδεκτη για ομάδα που θέλει να πάει για μετάλλιο, αδικαιολόγητη, χρεώνεται εξ ολοκλήρου στον πάγκο της ομάδας και δείχνει μηδενική ψυχολογία νίκης και μάχης, ενώ ας ελπίσουμε ότι στην τελική σούμα του δεύτερου γύρου δεν θα μας κοστίσουν σε κάποια τριπλή ισοβαθμία οι 3 αυτοί πόντοι του Τζεντίλε. Γιατί όταν δεν έχεις μυαλό σε τέτοιες καταστάσεις… ελπίζεις.

Ο Ζήσης ήταν μακράν ο καλύτερος της εθνικής με 16 πόντους, τους 14 στο τελευταίο 8λεπτο του αγώνα, ενώ είχε και 4 ασίστ. Ο Μπουρούσης είχε 11 πόντους, αλλά έπαιξε μόλις 14 λεπτά, ο Παπανικολάου 11 με 4/4 σουτ, αλλά πολλές χαμένες άμυνες, ο Περπέρογλου ήταν καλύτερος με 12 πόντους αλλά έμεινε εκτός στα τελευταία 9 λεπτά. Γενικώς οι αλλαγές της εθνικής δεν έβγαζαν ιδιαίτερο νόημα στο ματς, ο Πρίντεζης έπαιξε μόλις 10 λεπτά και αυτά χωρίς να φαίνεται κάποιο πλάνο χρησιμοποίησής του, ενώ ο Καββαδάς έμεινε 40 λεπτά στον πάγκο (αλλά ο Βουγιούκας στην Αθήνα).

Η εθνική θα πρέπει να ανασκουμπωθεί άμεσα, ήττα από τους Φινλανδούς όπως τα καταφέραμε ισοδυναμεί με καταστροφή βαθμολογικά. Περνάμε στον δεύτερο γύρο, αλλά θα πάμε με 0-2 και όχι με 1-1. Το 1-1 πια είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο, με τους Ιταλούς να μπαίνουν εκεί με 2-0. Τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση, πάντως, είναι δεδομένα σε τόσο απαιτητικό τουρνουά, αν κερδίσουμε τους Φινλανδούς η ξεκούραση θα μας κάνει καλό και θα πρέπει πάλι να αισιοδοξούμε για τη συνέχεια.

Τα δεκάλεπτα: 16-16, 38-36, 56-63, 72-81.

Ελλάδα (Τρινκιέρι): Σλούκας 5 (4ασ.), Μπουρούσης 11 (3ρ.), Ζήσης 16 (2τρ. 3ρ. 4ασ.), Περπέρογλου 12 (3), Φώτσης 11 2 (5ρ.), Παπανικολάου 11 (1τρ. 3ρ.), Μαυροκεφαλίδης 2, Καϊμακόγλου 6 (4ρ.), Μπράμος, Πρίντεζης 7 (1τρ. 3ρ.).

Ιταλία (Πιανιτζάνι): Αραντόρι 8 (2), Τζεντίλε 16 (1), Ροσέλι, Βιτάλι, Ποέτα 2, Μέλι, Μπελινέλι 23 (2τρ. 7ρ. 3ασ. 3κλ.), Κούσιν 4 (5ρ.), Ντατόμε 19 (3τρ. 4ρ.), Τσιντσιαρίνι 9 (4ασ.).

Νίκος Κουσούλης