Ξευτίλας το ανάγνωσμα…

Η εθνική μας έμελλε να τα κάνει εντελώς σαλάτα στο τέλος της πρώτης φάσης του Ευρωμπάσκετ. Μετά την αποκαρδιωτική ήττα από τους Ιταλούς ήρθε και ο διασυρμός από τη Φινλανδία για να ολοκληρώσει το κακό και να μας στείλει στη δεύτερη φάση με 0-2. Οι Φινλανδοί έκαναν το κομμάτι τους με την Ελλάδα, κέρδισαν πολύ εύκολα με 77-86 και μας έστειλαν να κυνηγάμε το 3 στα 3 στη δεύτερη φάση για να περάσουμε στα προημιτελικά.

Η εθνική μας ήταν κακή στην επίθεση, έπαιζε άσχημα και χωρίς σωστό τρόπο, ενώ η άμυνα ήταν απίστευτη τραγωδία, το δείχνει άλλωστε περίτρανα και το παθητικό των 86 πόντων. Ο Τρινκιέρι ήταν σα να έβλεπε άλλο αγώνα, οι αλλαγές του δεν έβγαζαν κανένα νόημα, ξέχναγε παίκτες στον πάγκο, λειτουργεί σα να μην ξέρει το ρόστερ του και το τι μπορεί να του δώσει κάθε παίκτης. Τα πράγματα είναι οριακά για την εθνική μας και από την Πέμπτη θα πρέπει να παρουσιάσει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο αν θέλει να φτάσει στα προημιτελικά.

Την Πέμπτη ξεκινά η δεύτερη φάση, εκεί η Ελλάδα θα πάει με 0-2, θα βρει την Ιταλία με 2-0 και τις άλλες τέσσερις (Κροατία, Ισπανία, Φινλανδία, Σλοβενία) με 1-1. Ξεκινά, δε, στις 18:45 (άλλαξε η ώρα από 15:30) την Πέμπτη με τους Ισπανούς. Ενδεχόμενη ήττα μάλλον ισοδυναμεί με καταστροφή, καθώς κυνηγάμε να καλύψουμε και μία νίκη απόσταση. Υπάρχουν σενάρια με τα οποία η εθνική μας περνά με 2 νίκες, αλλά αν αρχίζεις έτσι τον όμιλο, τότε συνήθως τον τελειώνεις κλαίγοντας. Εκτός από δικές μας νίκες, θέλουμε και 2 ήττες περισσότερες από τους Φινλανδούς, γιατί θα κουβαλάμε ένα 0-1 και -9 σε οποιαδήποτε ισοβαθμία που θα τους έχει μέσα.

Το θέμα είναι ότι με τέτοια εικόνα η εθνική δεν έχει μακρύ μέλλον στη διοργάνωση. Απ’ το παιχνίδι με τους Φινλανδούς δεν έχουμε να κρατήσουμε τίποτα, παρά μόνο το εξευτελιστικό αποτέλεσμα για την εθνική μας. Γιατί δεν μετράει πάντα μόνο το (απόλυτο) ύψος της διαφοράς, αλλά και ποιος είναι ο αντίπαλός σου.

Η εθνική δεν μπορούσε να βγάλει 2 καλές επιθέσεις στο ματς, ο Τρινκιέρι από τον πάγκο καθοδηγούσε τους διεθνείς ολοένα και πιο βαθιά στον κινούμενο λάκκο, προσεγγίζοντας το ματς λάθος από την αρχή. Και, βεβαίως, εννοώ την παρουσία του Βασίλη Σπανούλη στη βασική πεντάδα. Μετά την ήττα της Κυριακής, ο Τρινκιέρι θα έπρεπε να δώσει την ευκαιρία στους διεθνείς να δείξουν χαρακτήρα και να αποκτήσουν ψυχολογία. Όχι να βάλει τον Σπανούλη πεντάδα, δείχνοντας ότι θεωρεί πως ούτε τους Φινλανδούς δεν θα μπορούσαν οι άλλοι 11 να κερδίσουν. Ειδάλλως θα έπρεπε να έχει βάλει τον ηγέτη του και στο ματς με την Ιταλία.

Από εκεί και πέρα, Παπανικολάου και Περπέρογλου έπαιξαν από 11 λεπτά, ο Φώτσης μπήκε για πρώτη φορά στο 35ο λεπτό, ο Πρίντεζης έπαιξε 15 λεπτά, ο Μπουρούσης 20, ο Σλούκας χρησιμοποιήθηκε έτσι που του κατέστρεψε την ψυχολογία μετά από ένα κακό ματς με την Ιταλία, ενώ ο Καββαδάς έμεινε και πάλι στον πάγκο και στα 40 λεπτά, κάνοντάς μας να απορούμε τι μπορεί να σκεφτόταν ο Τρινκιέρι όταν έκοβε τον Βουγιούκα, αφού δεν έχει ρόλο στον Καββαδά στην ομάδα.

Εγκλήματα (το δεύτερο είναι αυτό με τους γκαρντ) που τα πληρώνει η εθνική μας ως τώρα με 0-2 στο ξεκίνημα της δεύτερης φάσης. Αλλά αν δεν αλλάξει η ψυχολογία της ομάδας, όλα τα άλλα απλώς θα συμβάλλουν στο… γιατί θα αποκλειστούμε. Η ομάδα μοιάζει να μην πιστεύει στον εαυτό της, να μπλοκάρει πολύ εύκολα, να της βγαίνουν… ψυχολογικά όταν πάει ο αντίπαλος να πιέσει και να παίξει σκληρά. Και μπροστά μας έχουμε το ματς με το φαβορί της διοργάνωσης, που εκτός από φαβορί είναι και η ομάδα απέναντι στην οποία έχουμε κόμπλεξ εδώ και 7 χρόνια.

Τι μπορεί να αλλάξει σε δύο μέρες; Πάρα πολλά. Το θέμα είναι να αλλάξει η νοοτροπία του τεχνικού επιτελείου, να αναγνωρίσει τα, δεδομένα πια, λάθη του και να προσπαθήσει να βρει λύσεις. Να αναθεωρήσει την αγωνιστική προσέγγιση που έχει στα ματς, να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει και να εκμεταλλευτεί καλύτερα το ρόστερ μας, να βρει άλλες πεντάδες, άλλα σχήματα, να πιστέψει και ο Τρινκιέρι ότι πρέπει να μπορεί να αναγκάσει τους άλλους να προσαρμοστούν στο δικό μας σχήμα και όχι να πρέπει εμείς να «φοβόμαστε» να παίζουμε όπως θέλουμε απέναντι σε Ιταλίες και Φινλανδίες.

Οι παίκτες θα πρέπει κι αυτοί να νιώσουν λίγο τον εγωισμό τους να χτυπάει κόκκινο, αλλιώς ο αποκλεισμός είναι πολύ κοντά και άλλη μία χρονιά με δεδομένα καλό ρόστερ θα έχει πεταχτεί στα σκουπίδια. Η άμυνα θα πρέπει να βελτιωθεί, αλλά είναι ένα ερώτημα πώς θα γίνει αυτό, είχε φανεί από τα φιλικά ότι όταν μια ομάδα δεν μας «ταίριαζε» γάντι, είχαμε πρόβλημα στην άμυνα. Και, βεβαίως, θα πρέπει η επίθεση να βρει ξανά ψυχολογία και ήρεμο μυαλό για να λειτουργήσει.

Η εθνική μας απέναντι σε έναν πολύ μέτριο αντίπαλο δέχτηκε 29 πόντους από τον Πετέρι Κόπονεν, δηλαδή τον μόνο παίκτη που και ένα πεντάχρονο θα είχε βάλει ως προτεραιότητα στο αμυντικό σκάουτινγκ. Ο Κόπονεν είχε 10/15 σουτ, αλλά δεν είναι ότι άλλοι πήγαν πίσω, ο Κότι είχε 14 πόντους με 5/8, ο Μουούρινεν 15 με 5/6, ο Χαφ 13 με 3/8. Γενικά, οι Φινλανδοί μας είχαν χαζέψει μετά από ένα σημείο.

Στη δική μας την πλευρά ο Ζήσης είχε 19 πόντους και 3 ασίστ με 6/8 σουτ, αλλά δεν γίνεται να παίζει μόνος του σε κάθε ματς, καταντάει γελοίο, ο Σπανούλης έπαιξε… 33 λεπτά (ξεκάθαρα δείγμα απόγνωσης από τον πάγκο της Ελλάδας), είχε 17 πόντους, 3 ασίστ και 6 κερδισμένα φάουλ με 5/5 δίποντα, αλλά 0/6 τρίποντα και 7 λάθη, ενώ δεν βγάζει κανένα νόημα 15 ώρες νωρίτερα να μην παίζει ούτε δευτερόλεπτο και τώρα να είναι έτοιμος για 33 λεπτά συμμετοχής (δεν είναι μομφή για τον παίκτη αυτό, αλλά για τον πάγκο). Από εκεί και πέρα ο Μαυροκεφαλίδης είχε 10 πόντους και 7 ριμπάουντ, κάνοντας πολλές φορές τον τροχονόμο στην άμυνα (όπως και οι υπόλοιποι δηλαδή), ενώ το πεντάλεπτο του Φώτση με πρώτη συμμετοχή στο 33ο λεπτό και τα 11 λεπτά που έπαιξαν Περπέρογλου και Παπανικολάου (ο καθένας) είναι πράγματα που δεν βγάζουν κανένα νόημα. Όλα, όπως και το γεγονός ότι ο Τρινκιέρι εμμένει σε ορισμένες πεντάδες που φαίνεται ότι δεν τραβάνε, δείχνουν ότι ο Ιταλός φοβάται πάρα πολύ και δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί το ρόστερ του.

Το παιχνίδι δεν έδειχνε από την αρχή ότι θα κυλήσει όπως κύλησε για την εθνική μας. Φάγαμε μια σχετική κρυάδα στο ξεκίνημα από το 2-6 του Κότι και το 4-8 του Χαφ, αλλά ο Ζήσης με τον Σπανούλη απάντησαν με την εθνική μας να φτάνει στο 12-8 με σερί 8-0. Ο Μπουρούσης με τον Παπανικολάου έκαναν το 16-10, ενώ ο Ζήσης με τρίποντο έγραψε το 19-13. Ο Κόπονεν απάντησε με τον ίδιο τρόπο, ενώ ο Κοϊβίστο με τον Μουούρινεν έγραψαν το 23-22.

Η εθνική είχε πρόβλημα ελέγχου του ρυθμού και αμυντικά κενά, αλλά Περπέρογλου και Μπράμος μας έκαναν να συνεχίζουμε να εθελοτυφλούμε όταν σκόραραν για το 28-22 στο ξεκίνημα της δεύτερης περιόδου. Ο έλεγχος χάθηκε μετά το πεντάλεπτο, όταν ο Χαφ με τον Κότι και τον Κόπονεν έτρεξαν σερί 0-6 για το 30-29 με τον Κοϊβίστο να σκοράρει τρίποντο για το 33-34 και τον Λι να γράφει το 35-36 στο τέλος του ημιχρόνου.

Οι Φινλανδοί είχαν πια πάρει τον έλεγχο του ματς, με 5 πόντους του Κόπονεν έγραψαν το 37-43, ενώ ο ίδιος ήταν που με νέο τρίποντο έφερε το ματς στο 39-48. Ο Άχονεν και ο Κότι κράτησαν τη διαφορά στους 9 πόντους με τον Μαυροκεφαλίδη να μειώνει σε 47-54, αλλά τον ασταμάτητο Κόπονεν να γράφει το 47-57 στο τέλος της περιόδου.

Κι ενώ η Ελλάδα μπήκε με -10 στην 4η περίοδο, δεν είδαμε κανένα ίχνος αντίδρασης από την ομάδα, παρά μόνο σπασμωδικές προσπάθειες. Ο Μαυροκεφαλίδης με τον Καϊμακόγλου έκαναν το 53-59, αλλά ο Μουούρινεν έφερε ξανά το ματς στους 10 πόντους, 53-63 και 57-67 λίγο αργότερα. Όταν ο Ζήσης πέτυχε καλάθι και φάουλ για το 62-69 ο Κόπονεν και ο Χαφ ανέβασαν τη διαφορά στους 12 πόντους, 62-74, όπου και έμεινε ως το τελευταίο δίλεπτο, 64-76 από τον Κόπονεν. Ο Καϊμακόγλου με τρίποντο μείωσε αλλά ο Χαφ είχε 2/2 βολές, ο Ζήσης πέτυχε τρίποντο και φάουλ για το 71-78, σκόραρε ξανά αμέσως μετά από άλλες 2/2 βολές του Χαφ για το 73-80, αλλά η εθνική μας απλώς έδινε βολές στους Φινλανδούς μην μπορώντας να παίξει ούτε μια άμυνα.

Έτσι, στο πρώτο άστοχο σουτ, του Ζήση, η διαφορά πήγε ξανά στους 10 (73-83), με τον Μουούρινεν να παίρνει και επιθετικό ριμπάουντ για άλλες 2/2 βολές και το 73-85. Η εθνική στα τελευταία 40 δευτερόλεπτα σκόραρε με Περπέρογλου και Σπανούλη για να μειώσει σε 77-86.

Στο ματς σουτάραμε με 17% στα τρίποντα έχοντας 4/24, ενώ οι Φινλανδοί είχαν 32%, είχαμε 69% στα δίποντα, αλλά επιτρέπαμε και 64% από τους Φινλανδούς, με τα λάθη να είναι 13-10 πιο πολλά για εμάς (τραγικό), τις ασίστ 15-11, τα ριμπάουντ 32-32 και τα κλεψίματα 4-7.

Απ’ τη μια όταν χάνεις από τη Φινλανδία δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις για τίποτα, απ’ την άλλη η εθνική έχει πολύ καλό ρόστερ για να το ξεγράψουμε από τόσο νωρίς. Οπότε ή πάμε στη λογική «πάμε και παιχνίδι, παιχνίδι στη δεύτερη φάση, ό,τι βγει» ή στη λογική «πάμε για το 3 στα 3, έχω απαιτήσεις, δεν δέχομαι άλλη ήττα». Θα επιλέξω το δεύτερο, είναι πολύ μεγάλο το διάστημα από το 2009 για να δεχτούμε το πρώτο. Είπαμε, φέτος υπάρχουν απαιτήσεις. Αυτό δεν άλλαξε. Καλά θα κάνουν και ο Ιταλός και οι διεθνείς να το καταλάβουν.

Τα δεκάλεπτα: 23-22, 35-36, 47-57, 77-86.

Ελλάδα (Τρινκιέρι): Σλούκας 4 (3ρ. 2ασ.), Μπουρούσης 6 (4ρ.), Ζήσης 19 (3τρ. 3ασ.), Σπανούλης 17 (3ασ.), Περπέρογλου 4 (3ασ.), Φώτσης, Παπανικολάου 2, Μαυροκεφαλίδης 10 (7ρ.), Καϊμακόγλου 6 (5ρ.), Μπράμος 4 (1), Πρίντεζης 5 (4ρ.).

Φινλανδία (Ντέτμαν): Κοϊβίστο 7 (1), Νίκιλα, Μουούρινεν 15 (5ρ.), Χαφ 13 (1τρ. 3ρ.), Λι 4 (5ρ.), Σαλίν 1, Κότι 14 (6ρ.), Κόπονεν 29 (5τρ. 3ασ.), Χαάνπαα 1, Μότολα, Άχονεν 2.

Νίκος Κουσούλης