Σουτ μετά από αίτηση

Στην Ισπανία, ο Ολυμπιακός έπαιξε ένα ημίχρονο σαν βασιλιάς και ένα σαν κλητήρας. Σε τέτοιους αγώνες, όταν μοιράζεις έτσι την απόδοσή σου, σχεδόν πάντα επικρατεί η άσχημη εικόνα. Δεν ξέρω αν στα χρονιά του παγκόσμιου μπάσκετ (από τότε που εισήχθη) έχει ομάδα καταφέρει να κερδίσει αντίπαλο χωρίς να πετύχει σουτ τριών πόντων. Η αστοχία του Ολυμπιακού ήταν εκνευριστική και ανεξήγητη. Ο όλος αγώνας κρίθηκε σε αυτό ακριβώς. Όταν μια ομάδα (ο Ολυμπιακός εν προκειμένω) βάζει 42 πόντους σε τέτοιο ματς μέσα από τη ρακέτα, κανονικά πρέπει να κερδίσει με διαφορά μεγαλύτερη των 10 πόντων. Έτσι ακριβώς εξελισσόταν το ματς στο πρώτο ημίχρονο. Οι Ισπανοί είχαν τεράστιο πρόβλημα με τον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακού. Αφενός δεν μπορούσαν να σταματήσουν τον Πρίντεζη και τον Σχορτσιανίτη κοντά στο καλάθι, αφετέρου φοβόντουσαν τα μακρινά σουτ του Γκριρ, του Χαλπερίν και του Τεόντοσιτς (κυρίως αυτών) και δεν αποφάσιζαν να «κλείσουν» την άμυνά τους στη ρακέτα. Ο Ρενέσες είδε ότι ο Ολυμπιακός δεν έβαλε τρίποντο στα πρώτα 20 λεπτά (βέβαια είχε μόλις 0/2 αλλά και το γεγονός ότι επιχείρησε όλα κι όλα 2 σουτ ήταν κάτι), είδε ότι είχε δεχτεί 30 (!) πόντους μέσα από τη ρακέτα και κατάλαβε ότι μόνο μια ελπίδα είχε να πάρει τον αγώνα. Άφησε τα τρίποντα σχεδόν ελεύθερα και έκλεισε 5 παίκτες μέσα στη ρακέτα. Οι διάδρομοι σταδιακά έκλεισαν, ο Ολυμπιακός πέτυχε μόλις 12 πόντους από τη ρακέτα στο δεύτερο μέρος και τα τρίποντα… δεν ήρθαν ποτέ. Έπρεπε να σουτάρουν πρώτα 10 άστοχα σουτ οι παίκτες του για να βάλουν το πρώτο. Ο Γιαννάκης δεν ήταν σε καλή μέρα, αλλά το μόνο που θα μπορούσε να του καταλογίσει κάποιος είναι ότι δεν έβγαλε σύστημα για να δοκιμάσει ο Γκριρ (κατεξοχήν καλύτερος σουτέρ της ομάδας) το χέρι του από το τρίποντο. Γιατί ό,τι άλλο τρικ υπήρχε το έκανε. Μέχρι και το παιχνίδι πήγε να «κλέψει» από το 25 και μετά βάζοντας τον Πρίντεζη να παίζει ουσιαστικά «3» και τον Τσίλντρες «4». Ο Αμερικανός πήρε 3 επιθετικά ριμπάουντ και έβαλε 5 πόντους, αλλά η ομάδα του δεν εκμεταλλεύτηκε το μπέρδεμα που παρουσίαζαν οι Ισπανοί σε αυτές τις φάσεις. Με συγχωρείτε αλλά δεν μπορώ να θεωρήσω τον Γιαννάκη υπεύθυνο για μια ήττα που ρόστερ 35 εκατομμυρίων βάζει 56 πόντους, 3 από το τρίποντο, 11 από βολές και 42 μέσα από τη ρακέτα. Δεν μπορούσε να μπει ο Δράκος να τους βάλει την μπάλα μέσα.

Το δεύτερο (εκτός έδρας) κρας τεστ (μετά το ΟΑΚΑ) του Ολυμπιακού στέφθηκε επίσης με αποτυχία και πρέπει να υπάρξει ένας προβληματισμός στην ομάδα για την ψυχολογία της (φαίνεται από την αστοχία από μακριά) σε τέτοια ματς. Βέβαια, είναι νωρίς ακόμα και ο Ολυμπιακός έχει πολύ δρόμο, όπως και η Ευρωλίγκα. Η πρώτη θέση μπήκε σε κίνδυνο, αλλά ο Ολυμπιακός δεν έχει χάσει το πλεονέκτημα ακόμα.

Στα αισιόδοξα (για όλους μας θέλω να πιστεύω) του ματς, η εμφάνιση του Σχορτσιανίτη. Ο Σοφοκλής έχει πλέον αδυνατίσει πάρα πολύ, είναι σχεδόν στα ιδανικά του κιλά και συνεχίζει τη σκληρή δουλειά για να καλύψει το χαμένο έδαφος. Πλέον τρέχει καλά, πηδάει καλά και δείχνει σχεδόν έτοιμος. Μένει να αυξήσει σταδιακά και την αντοχή του, ώστε να φτάσει στα 20-25 λεπτά ανά αγώνα χωρίς να υπάρχει φόβος προβλήματος. Σύντομα…

Στη Μόσχα δεν υπάρχουν πολλά για να πούμε εκτός του γεγονότος ότι με το -32 ο Πανιώνιος έχασε συνολικά με 66 πόντους από την ΤΣΣΚΑ. Βασική αιτία γι’ αυτό δεν είναι η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων, αλλά η απειρία του Πανιωνίου σε υψηλό επίπεδο. Με την εμπειρία έρχεται και η δυνατότητα να «συγκρατείς» ένα ματς όταν σου ξεφεύγει. Αλλά όταν και οι πιο έμπειρες ομάδες την «πατάνε» σε αυτό ενίοτε, φανταστείτε μια τόσο άπειρη σε αγώνα με την πρωταθλήτρια Ευρώπης. Πάντως, στην ουσία, ο Πανιώνιος δεν έχασε τίποτα στη Μόσχα (εκτός από… δύο ημέρες, όσο κράτησε το ταξίδι). Τα ματς που πρέπει να πάρει για να προκριθεί (κάτι που θα είναι τεράστια επιτυχία) έπονται.