Αφιέρωμα: «Παγωμένος Ώμος»: Κινησιολογία, Εμβιομηχανική

Τα όρια της φυσιολογικής κίνησης του ώμου είναι: πρόσθια κάμψη 0^ο-180^ο, έξω στροφή 0^ο-90^ο και έσω στροφή 0^ο-90^ο. Για την έσω στροφή συμμετέχουν ο πλατύς ραχιαίος, ο μείζων στρογγύλος, ο υποπλάτιος και ο μείζων θωρακικός, ενώ για την έξω στροφή ο υπερακάνθιος και ο ελάσσων στρογγύλος.

Η έξω στροφή αποτελεί πολύ βασική λειτουργία, προκειμένου να επιτευχθεί η ανύψωση του χεριού επάνω από το επίπεδο της κεφαλής, επειδή αποτρέπει την πρόσκρουση του μείζονος βραχιονίου ογκώματος στο ακρώμιο και χαλαρώνει τον αρθρικό θύλακο. Όσο αναφορά την απαγωγή, αυτή γίνεται σε επίπεδο, που αντιστοιχεί σε κάμψη 30^ο του βραχιονίου, δηλαδή στο επίπεδο της ωμοπλάτης, και πραγματοποιείται από τη δράση του δελτοειδούς, που ενισχύεται ποσοτικά από τη δράση του υπερακανθίου, ιδιαίτερα κατά τη φάση της εκκίνησης.

Η επίτευξη της σταθεροποίησης της κεφαλής του βραχιονίου μέσα στην ωμογλήνη, παρά τα μεγάλα φορτία και τις δυνάμεις που ασκούνται στην άρθρωση του ώμου, οφείλεται σε παθητικούς και ενεργητικούς σταθεροποιητικούς μηχανισμούς.

Στους παθητικούς μηχανισμούς περιλαμβάνονται:
α) Ο πεπερασμένος όγκος της αρθρικής κοιλότητας, εξαιτίας του οποίου δημιουργείται κατά την εκκίνηση του ώμου αρνητική ενδοαρθρική πίεση, που έλκει και διατείνει τον αρθρικό θύλακο.
β) Οι δυνάμεις συνάφειας και συνοχής, που αναπτύσσονται μεταξύ των αρθρικών επιφανειών εξαιτίας του παρεμβαλλόμενου αρθρικού υγρού.
γ) Η ακεραιότητα του επιχείλιου χόνδρου του θυλάκου και των πρόσθιων θυλακοσυνδεσμικών στοιχείων και
δ) Τα οστικά όρια της ωμογλήνης προς τα έσω, του ακρωμίου προς τα άνω και πίσω και του ακρωμιοκορακοειδούς συνδέσμου προς τα άνω και εμπρός.

Στους ενεργητικούς μηχανισμούς σταθεροποίησης περιλαμβάνονται:
α) Η μακρά κεφαλή του δικεφάλου μυός, που ενισχύεται από τον κορακοβραχιόνιο σύνδεσμο και
β) Οι μύες του rotator cuff, που καθηλώνουν τη βραχιόνια κεφαλή μέσα στην ωμογλήνη. Οι μύες του στροφικού πετάλου, επίσης, ενεργοποιούνται επιλεκτικά και αντιρροπούν τις τάσεις υπεξαρθρήματος της κεφαλής.

Τέλος, για να παραμένει επικεντρωμένη η κεφαλή μέσα στην ωμογλήνη, πρέπει η συνισταμένη των δυνάμεων των μυών, που δρουν επάνω στην κεφαλή (δελτοειδής, μείζων θωρακικός, rotator cuff), να διέρχεται ανά πάσα στιγμή διαμέσου της αρθρικής επιφάνειας της ωμογλήνης. Σε ακραίες θέσεις κίνησης, οπότε η συνισταμένη των δυνάμεων τείνει να αποκλίνει από την ωμογλήνη, η εξάρθρωση εμποδίζεται από την ακεραιότητα των γληνοβραχιόνιων θυλακοσυνδεσμικών στοιχείων^{54, 71}.