Δημοσιεύτηκε στις 8 Ιανουαρίου 2009
Αλλά όπως και να το κάνουμε αυτό το σερί 28-2 στην πρώτη περίοδο, σου κάθεται στο στομάχι σαν ωμό ζυμάρι. Ο Πανιώνιος ξεκίνησε με 2-7, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Στα 7 (περίπου) επόμενα λεπτά της περιόδου οι Σέρβοι έκαναν σερί 28-2. Τι σημαίνει αυτό; Εν ολίγοις ότι πετύχαιναν 4 πόντους το λεπτό και δέχονταν 1 κάθε 3,5 λεπτά. Έτσι δεν κερδίζεις καμία ομάδα. Πόσο μάλλον στο Βελιγράδι.
Καθόλου καθαρό μυαλό, καθόλου σωστές επιλογές, καμία ηρεμία από τον πάγκο, κανένας παίκτης να πάρει πάνω του την ομάδα και να την ξεκολλήσει από το τέλμα. Λογικό κι επόμενο, όταν τελείωσε η πρώτη περίοδος να είχε τελειώσει και το παιχνίδι, αλλά και η υπόθεση πρόκριση.
Γιατί ουσιαστικά, η πρόκριση έχει χαθεί. Ο Πανιώνιος πλέον κυνηγά ανέφικτα πράγματα. Πρώτον, θέλει μόνο νίκη της Αρμάνι επί της Ρεάλ την Πέμπτη, καθώς αν κερδίσει η Ρεάλ, σε κάθε πιθανή ισοβαθμία στο τέλος του ομίλου είναι εκτός πρόκρισης.
Από εκεί και πέρα, η τελευταία αγωνιστική πρέπει να δει την Εφές να κερδίζει τη Ρεάλ στην Ισπανία και την Παρτιζάν να χάνει από την ΤΣΣΚΑ. Έτσι, με νίκη του Πανιωνίου επί της Αρμάνι, θα υπάρξει τριπλή ισοβαθμία στην 4η θέση ανάμεσα σε Πανιώνιο, Παρτιζάν και Αρμάνι. Και οι τρεις θα έχουν 2-2 στα μεταξύ τους παιχνίδια, άρα το θέμα θα κριθεί στη διαφορά πόντων. Η Παρτιζάν, που έχει ολοκληρώσει τα μεταξύ τους παιχνίδια έχει +9, ενώ ο Πανιώνιος -22 και η Αρμάνι +13. Άρα ο Πανιώνιος θέλει νίκη με 32 πόντους επί της Αρμάνι, ώστε να πάει στο +10 και να είναι πάνω από την Παρτιζάν (η Αρμάνι θα έχει πέσει στο -19). Αυτά βέβαια, μόνο αν η Αρμάνι κερδίσει τη Ρεάλ και η Ρεάλ χάσει από την Εφές. Όνειρα, εν ολίγοις…
Το σερί της δεύτερης περιόδου για τον Πανιώνιο έδειξε ότι η ελληνική ομάδα ίσως είχε σφυγμό, αλλά και πάλι αποδείχτηκε πολύ λίγη. Όμως, για να είμαστε ειλικρινείς, ο Πανιώνιος έπαιζε απέναντι στην Παρτιζάν. Μπορεί οι Σέρβοι να είναι σχετικά άπειροι, αλλά βρίθουν ταλέντου. Και στην έδρα τους έχουν γυρίσει ματς από 17 πόντους (με την Αρμάνι), δεν ήταν δυνατόν να χάσουν 20 πόντους διαφορά τόσο εύκολα.
Στα άλλα ματς, η Μπαρτσελόνα έκανε το χρέος της απέναντι στην Προκόμ, μιας και το ματς ήταν πλήρως αδιάφορο για τους Καταλανούς. Εντάξει, ήθελαν ακόμη μία νίκη για να κλειδώσουν την πρωτιά, αλλά είχαν μπροστά και το εντός έδρας με τη Ζαλγκίρις την τελευταία αγωνιστική. Μπήκαν χαλαρά στο ματς, αλλά τελικά κέρδισαν και πλέον η Ζαλγκίρις ψάχνει το μαγικό +15 (ή νίκη επί της Νανσί και νίκη στη Βαρκελώνη) για να προκριθεί.
Η ΤΣΣΚΑ χτύπησε την Εφές, αλλά οι Τούρκοι λογικά προκρίνονται ακόμη και με ήττα την τελευταία αγωνιστική, ενώ και η Ρεάλ δεν ανησυχεί ιδιαίτερα για αποκλεισμό. Μοναδική περίπτωση να μπλέξουν, η τετραπλή ισοβαθμία στο 5-5, που έρχεται με 2 νίκες της Αρμάνι, νίκη της Εφές στη Μαδρίτη και νίκη της Παρτιζάν στη Μόσχα.
Το ματς που προφανώς ξεχωρίζει απ’ όλα είναι εκείνο της Μπανταλόνα με την Άλμπα Βερολίνου. Οι Γερμανοί πια είναι με το ενάμισι πόδι στην επόμενη φάση και μάλιστα πανάξια. Με νίκη τους επί της Ολίμπια την τελευταία αγωνιστική, κλειδώνουν την πρόκριση, αλλά και με ήττα μπορεί να προκριθούν. Η Άλμπα απέδειξε ότι επέστρεψε στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, γιατί το Top-16 μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι για γερμανική ομάδα. Πάλεψε όλες τις ήττες της εκτός από το διασυρμό από την Ταού, ενώ κατάφερε να κερδίσει στην έδρα της κάθε ομάδα με την οποία μπορεί να έπαιζε την πρόκριση (Ρόμα, Μπανταλόνα και Φενέρ). Σημαντικότερο επίτευγμα, η μεγάλη νίκη της στην Ισπανία την Τετάρτη επί της Μπανταλόνα. Εκεί που παιζόταν και για τους δύο όλη η χρονιά, εκεί που ήξεραν ότι ο χαμένος χάνεται, οι Γερμανοί έδειξαν χαρακτήρα. Και τους αξίζει η πρόκριση. Εξάλλου, πέταξαν έξω την τροπαιούχο του περσινού ULEB Cup για να το καταφέρουν. Δεν είναι μικρό κατόρθωμα, έτσι;