Αναζητώντας… κότσια

Όταν το καλοκαίρι ο Τζο Ντούμαρς προτίμησε τον Μάικλ Κάρι, από πολλές πλευρές ακούστηκαν μουρμουρητά, που δεν εμπιστεύτηκε έναν πιο έμπειρο προπονητή. Για μένα το μόνο πρόβλημα όταν ένας νέος προπονητής αναλαμβάνει μια ομάδα είναι το θέμα του πώς θα διαχειριστεί τις βεντέτες για να μην τον καβαλήσουν. Και υπάρχει άλλο ένα θέμα, όταν αυτός ο προπονητής προηγουμένως ήταν βοηθός στην ομάδα.

Θεωρώ αδύνατο, σχεδόν, ο βοηθός προπονητής να γίνει πρώτος στην ίδια ομάδα και να έχει επιτυχία και να μπορέσει να κρατήσει τα αποδυτήρια.

Ο πρώτος προπονητής πάντα είναι ο απόμακρος, ο «ένα σκαλί πιο πάνω», αυτός που τραβάει το σεβασμό ή την κριτική. Ο βοηθός είναι ο «φίλος» των παικτών στην ομάδα, αυτός που τους συνδέει με τον πρώτο, αυτός στον οποίο μιλάνε περισσότερο και πιο οικεία. Πώς μπορεί μετά αυτή η σχέση να αλλάξει; Σε κάθε ανθρώπινη σχέση άπαξ και παγιωθεί η ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στις δύο πλευρές, πολύ δύσκολα αλλάζει ή ανατρέπεται. Από τις ερωτικές σχέσεις, μέχρι τις φιλικές ή τις εργασιακές.

Ο Κάρι, λοιπόν, είχε δύσκολο έργο. Εγώ δεν θα μιλήσω για τον Ρασίντ Ουάλας, που θεωρείται το πιο… προβληματικό παιδί ίσως σε όλο το NBA. Οι βεντέτες είναι ίδιες… όσο καλά παιδιά κι αν είναι (εκτός ίσως από τον Νοβίτσκι, αλλά ο Γερμανός είναι μια κατηγορία μόνος του). Βγήκε λοιπόν ένας από τους βετεράνους της ομάδας, βετεράνους εννοώντας ένας από τους παίκτες που έχουν πάνω από 7-8 χρόνια στη λίγκα, και μίλησε ανώνυμα για να πει ότι… η ομάδα έχει χάσει την εμπιστοσύνη της στον Μάικλ Κάρι και δεν μπορεί να την ανακτήσει. Και έφτασε μέχρι του σημείου να πει ότι ο Τζο Ντούμαρς λέει στον Κάρι… ποιοι θα παίζουν σε κάθε ματς.

Ποιοι είναι οι «βετεράνοι» των Πίστονς; Όχι λίγοι: Κουόμε Μπράουν, Ριπ Χάμιλτον, Άλεν Άιβερσον, Αντόνιο ΜακΝτάις, Ρασίντ Ουάλας και οριακά Ταϊσόν Πρινς.

Ο παίκτης θέλησε να κρατήσει ανωνυμία, αλλά ο Κάρι… δεν το δέχτηκε! Βγήκε στον τύπο και ουσιαστικά προκάλεσε τον παίκτη να πει ποιος είναι: «Εγώ όταν λέω κάτι, λέω και ποιος είμαι και μπορώ να υποστηρίξω αυτό που πιστεύω. Δεν έχω πρόβλημα με ανθρώπους που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά απ ότι εγώ. Αλλά ας έχουν τα κότσια να υποστηρίζουν τη γνώμη τους». Μια ωραία ατμόσφαιρα που έλεγε και ο Ηλιόπουλος. Αυτά τα είπε στα μέσα ο Κάρι, οπότε φανταστείτε πώς θα είναι τα αποδυτήρια της ομάδας. Θα προσπαθεί να μπερδέψει τους παίκτες ώστε να αποκαλύψουν ποιος είπε αυτό στα μέσα. Θα τους κοιτάει στα μάτια για να… διαβάσει τη σκέψη τους.

Πού πάνε οι Πίστονς; Πουθενά έτσι. Ο Κάρι δηλώνει… (απ’ τη μία) ενθουσιασμένος με την ομάδα, το ρεκόρ τους είναι μετριότατο στο 25-21, ο Ντούμαρς λέει ότι δεν θα κάνει άλλη ανταλλαγή, αλλά τουλάχιστον 4 πηγές από άλλες ομάδες λένε ότι συζητούν μαζί του, οι παίκτες δεν παίζουν για τον προπονητή, ο προπονητής λέει ότι δεν φταίει η εμπιστοσύνη προς αυτόν που τρώνε τάπες και δεν μπορούν να σκοράρουν και όλοι περιμένουν το… καλοκαίρι. Εκτός κι αν τους προλάβουν οι εξελίξεις. Η ομάδα που είχε έδρα-κάστρο έχει χάσει 11 φορές σε 24 ματς εντός έδρας. Και ο κόσμος του Ντιτρόιτ… βράζει.

Δεν γινόταν να μιλήσουμε για NBA και να μην αναφερθούμε στους αγαπημένους μας Νικς. Ο Μάρμπερι είπε ότι αν συμφωνούσε στο buy-out με τους Νικς θα ήθελε να παίξει σε μία από τις Ντάλας, Βοστόνη και Μαϊάμι, με τις δύο πρώτες ως φαβορί. Όταν, όμως, ο Μάρμπερι λέει «αν συμφωνήσουμε στο buy-out» εννοεί «αν μου δώσουν μέχρι και την τελευταία δεκάρα», ενώ οι Νικς θέλουν να του δώσουν κάτι πάνω από τα μισά (τα οποία τα έχουν ήδη πληρώσει αφού η χρονιά τρέχει).

Εμείς είμαστε με τον αγωνιστή Μάρμπερι και θέλουμε να μην λυγίσει. Πλέον απομένουν 16 ημέρες για την προθεσμία των μετεγγραφών, οπότε ό,τι είναι να γίνει θα γίνει… σε δύο εβδομάδες. Γιατί ακόμη κι αν συμφωνήσει ο Μάρμπερι, αμφιβάλλετε ότι πρώτα θα τους πάρει μισθούς άλλων δύο εβδομάδων και μετά θα αποφασίσει αν θα φύγει ή αν θα κάτσει ως το καλοκαίρι και θα ξαναπαίξει μπάσκετ του χρόνου; Σε όσους νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν τους παίκτες, ο Μάρμπερι δίνει την απάντηση και είναι πρωτοπόρος και επαναστάτης στο NBA της καταπίεσης.