«Πράσινη» νίκη σε ευρωπαϊκό φόντο

Για ένα «αιώνιο» βράδυ, γίναμε Ευρωπαίοι. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός κοντραρίστηκαν στην Ευρωλίγκα, για την 7η αγωνιστική του Top-16, με το «τριφύλλι» να κερδίζει το παιχνίδι με 66-62, μετά από ένα πολύ σκληρό ντέρμπι στο οποίο κανείς από τους δύο δεν προηγήθηκε με διαφορά μεγαλύτερη των 4 πόντων! Το παιχνίδι είχε σασπένς, κρίθηκε στις λεπτομέρειες, ουσιαστικά σε δύο άστοχες επιθέσεις του Ολυμπιακού στο τέλος, ένα καλάθι του Λασμ και 5/8 βολές του Παναθηναϊκού.               

Ο Ολυμπιακός είχε 5 άστοχα σουτ (εκτός από εκείνο στην εκπνοή) και 1/2 βολές στο τελευταίο 1:45 του αγώνα, οπότε είναι προφανές ότι δεν θα μπορούσε να κερδίσει έναν αγώνα, που πολλές φορές κατά τη διάρκειά του έδειξε ότι θα πάρει. Σε αρκετά σημεία του ματς έδειχνε να πατά καλύτερα στα πόδια του, στο 4ο δεκάλεπτο προηγήθηκε με 55-59, αλλά θεωρώ καθοριστικής σημασίας την επόμενη επίθεσή του, δύο περιφερειακοί του βρέθηκαν μόνοι τους, δίστασαν να σουτάρουν ελεύθεροι, η μπάλα πήγε χαμηλά και ο Ολυμπιακός έκανε λάθος.

Απ’ την άλλη ο Παναθηναϊκός έχει ανάγει σε επιστήμη το πώς θα σταματήσει τον Σπανούλη, ο Ούκιτς έκανε απίστευτη δουλειά στο θέμα, ενώ και στην επίθεση ήταν πάρα πολύ καλός, με τον Λασμ, πάντως, να κρατά στα πιο κρίσιμα σημεία μόνος του την ομάδα του στην 4η περίοδο, όπου είχε 8 πόντους με 3/3 σουτ, 2/2 βολές και 1 τάπα, που έκριναν τον αγώνα.

Η εξέδρα ήταν ήρεμη, όπως άλλωστε αναμενόταν να είναι, η Ευρωλίγκα δεν είναι ο ελληνικός τραγέλαφος για να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει χωρίς επιπτώσεις, οπότε… διδάξαμε πολιτισμό σε μια ωραία ατμόσφαιρα.

Από εκεί και πέρα, και αφήνοντας στην άκρη για μία πρόταση τα βαθμολογικά και τις μικρές (και μεγάλες) νίκες και ήττες του ντέρμπι για τους δύο «αιώνιους», η αλήθεια είναι ότι, παρότι αυτό ήταν το πιο ωραίο παιχνίδι ως τώρα από τους δύο φέτος μιας και παιζόταν για 40 λεπτά στον πόντο και στο σουτ, δεν είδαμε κάτι διαφορετικό από αυτό που είχαμε δει στα πρώτα 3 (της Α1 και του Κυπέλλου). Λίγο πολύ το ίδιο φαγητό σερβιρίστηκε, ξαναζεσταμένο, ίσως με άλλη σάλτσα αυτή τη φορά.

Και αυτό, εκτός από λίγο… κουραστικό από πλευράς ενδιαφέροντος, είναι τεράστια νίκη του Παναθηναϊκού. Οι «πράσινοι» έχουν 3-1 φέτος απέναντι στον Ολυμπιακό, αλλά έχουν φέρει 4 ματς εκεί ακριβώς που θέλουν. Μπορεί ο Ολυμπιακός να ανταποκρίθηκε καλύτερα την Πέμπτη, καλύτερα από άλλες φορές, στο στιλ του Παναθηναϊκού, αλλά συνέχισε να παίζει στον τρόπο παιχνιδιού που θέλει ο Παναθηναϊκός. Και μπορεί το να αναγκάσεις ένα ματς να μείνει χαμηλά να είναι πιο εύκολο απ’ το να το τρέξεις, αλλά θεωρώ ότι ο Μπαρτζώκας και οι περιφερειακοί του έχουν μεγάλη ευθύνη σε αυτό.

Σε διάστημα 2 μηνών έχουν παίξει 3 φορές με τον Παναθηναϊκό, έχουν 3 φορές χάσει με τον ίδιο τρόπο, κι όμως επιμένουν να μην «σκοτώνονται» για να αλλάξουν το ρυθμό του αγώνα. Ο Ολυμπιακός στο 40λεπτο της Πέμπτης είχε ευκαιρίες να τρέξει το ματς, όχι τόσο με αιφνιδιασμούς όσο με γρήγορες επιθέσεις, που σε τελική ανάλυση θα εξυπηρετούσαν το σκοπό του να αποδιοργανώσουν την άμυνα του Παναθηναϊκού, να τον αναγκάσουν να τρέξει και να σπρώξουν το σκορ ψηλότερα, αλλά είτε από επιπολαιότητα (αρκετές κακές πάσες), είτε από δισταγμό, δεν το έκανε.

Σε πολλά διαστήματα μου φάνηκε ότι είχαν και οι Πειραιώτες οδηγία να μη σουτάρουν στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα της επίθεσής τους, είδα Μάντζαρη, Σλούκα, Λοτζέσκι, Περπέρογλου, να γυρνούν την μπάλα χωρίς λογική παρότι ήταν μόνοι τους για να πάρουν ελεύθερα σουτ (που είναι και το ζητούμενο του αθλήματος…).

Από εκεί και πέρα, παίζοντας στο στιλ που βολεύει τον Παναθηναϊκό, ο Ολυμπιακός κρατήθηκε στο ματς ως το φινάλε, αλλά εκεί μίλησε η έδρα και η ψυχολογία, αμφότερα με τον Παναθηναϊκό στο ματς, το δεύτερο είναι στην πλευρά του εδώ και καιρό. Δεν είναι τυχαίο ότι στο τελευταίο τετράλεπτο ο Ολυμπιακός έβαλε 1 καλάθι όλο κι όλο (κάρφωμα) και έβρισκε σίδερο σε κάθε άλλο σουτ του. Το θεωρώ αναμενόμενο και φυσιολογικό με βάση τα όσα έχουμε δει από τους δύο στα μεταξύ τους φέτος, οπότε θα έπρεπε να έχει προβλεφθεί (να κυνηγά ο Ολυμπιακός να αλλάξει το ρυθμό με κάθε ευκαιρία στο παιχνίδι).

Ο Ολυμπιακός στις νίκες του βάζει 81.9 πόντους στην Ευρωλίγκα, έμεινε 20 πιο κάτω στο ματς. Αυτό δείχνει πόσο μεγάλη ήταν η αγωνιστική προσαρμογή που έπρεπε να κάνει για να κερδίσει, δείχνει εν ολίγοις ότι (για άλλη μία φορά) έπαιζε το παιχνίδι του αντιπάλου του.

Ο Παναθηναϊκός έπαιζε το παιχνίδι του, οι τελευταίες (πριν το ματς) 5 νίκες του ήρθαν με μέση επίθεση κάτω των 75 πόντων, οπότε λογικό ήταν όσο περνούσε η ώρα να νιώθει ότι πατάει καλύτερα στο παρκέ, να νιώθει ότι είναι μέσα στα νερά του. Πράγμα που φάνηκε στο φινάλε, όταν μπήκε με μειονέκτημα 4 πόντων στο τελευταίο τετράλεπτο (μην ξεχνάμε ότι 4 πόντοι ήταν η μεγαλύτερη διαφορά στο ματς) αλλά πολύ εύκολα το ανέτρεψε και είχε πλεονέκτημα στο τελευταίο 1:30. Όσο ο Ολυμπιακός επιμένει να δέχεται να παίζει με αυτόν τον τρόπο (ή χάνει τόσο πολύ το ματς στην τακτική του που αναγκάζεται να παίζει έτσι) ο Παναθηναϊκός θα είναι το φαβορί σε κάθε παιχνίδι, ιδίως στο ΟΑΚΑ.

Ρίχνοντας μια ματιά στα στατιστικά, βλέπουμε ότι ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε την υπεροπλία του στις ρακέτες (σε κορμιά και συνολική αθλητικότητα), τα ριμπάουντ ήταν 27-35 με τα επιθετικά στο 2-10 και τους πόντους από επιθετικά ριμπάουντ και αυτούς στους 2-10. Ο Παναθηναϊκός είχε τις ασίστ 17-11, αλλά και τα λάθη, 7-10 (μόλις 2 στο πρώτο ημίχρονο οι «πράσινοι»).

Στα δίποντα σούταραν καλά και οι δύο, 56% έναντι 51% αντίστοιχα, τα τρίποντα ήταν στο 33% και το 28%, με τον Ολυμπιακό σε κάποια διαστήματα να παρασύρεται χωρίς λόγο, έκανε συνολικά 25 στο ματς (18 ο Παναθηναϊκός).

Σε ατομικό επίπεδο οι δύο αστέρες έχτισαν βοηθητικό γήπεδο δίπλα στο ΟΑΚΑ, ο Διαμαντίδης είχε 2/9, ο Σπανούλης 2/12, 22% και 16% αντίστοιχα εντός παιδιάς, 9 έναντι 6 πόντων. Όμως, η βασική διαφορά ήταν στις ασίστ, ο Διαμαντίδης είχε 8 και βοήθησε πάρα πολύ στη δημιουργία της ομάδας του, ο Σπανούλης είχε 0 ασίστ, για πρώτη φορά τα τελευταία 2 χρόνια (προηγούμενη ήταν στις 22 Φεβρουαρίου του 2012 απέναντι στην ΤΣΣΚΑ) με αυτό να κρίνει τη μάχη ξεκάθαρα υπέρ του Διαμαντίδη στο ματς.

Πάντως, θεωρώ ότι ούτε αυτό το ματς τους ανήκε, υπό την έννοια ότι έπαιξαν ρόλο στο αποτέλεσμα, αλλά όχι τον πιο καθοριστικό. Ο Λασμ ήταν πολύ καλός με 18 πόντους με 6/9 σουτ και 6/6 βολές, 5 ριμπάουντ, 6 κερδισμένα φάουλ, 25 ranking σε 24 λεπτά, ο Ούκιτς ήταν ακόμα καλύτερος με 14 πόντους (6/9 σουτ), 3 ασίστ και τρομερή άμυνα σε 28 λεπτά. Καλός ήταν και ο Φώτσης στις μάχες στη ρακέτα, Μπράμος, Κάρι και Γκιστ έβαλαν σημαντικά σουτ, ενώ ο Μασιούλις έκανε ένα κακό ματς στην επίθεση (1/5) αλλά έκλεψε 5 μπάλες στα μετόπισθεν και σε ματς που κρίνεται στο καλάθι, τα 5 κλεψίματα (από τα 8 όλης της ομάδας του) κάνουν τη διαφορά.

Πάντως, για να δούμε και λίγο διαφορετικά τη στατιστική εικόνα του αγώνα, ο Ολυμπιακός είχε 9 περισσότερες επιθέσεις (66-75) στο ματς, αυτές οδήγησαν σε 6 περισσότερες επιθέσεις σουτ ή βολών (59-65), αλλά η ήττα του δείχνει πως έπαιζε σε στιλ έξω από τα νερά του και παρότι είχε τον έλεγχο δεν μπορούσε να τον μετατρέψει σε ουσία. Γιατί 9 περισσότερες επιθέσεις σε ματς που κρίνεται στον πόντο, είναι πολλές και θα έπρεπε να του είχαν δώσει τη νίκη, όμως τώρα γίνονται ένα ακόμα επιχείρημα στο γιατί ο Παναθηναϊκός έχει τον πρώτο λόγο για τη νίκη σε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού.

Από πλευράς Ολυμπιακού θεωρώ ότι έγιναν βασικά λάθη από τον πάγκο της ομάδας, όχι μόνο στο ρυθμό του αγώνα, στον οποίο έχω αναφερθεί πολλάκις, αλλά και στους χρόνους των παικτών και σε κάποιες πεντάδες, τα περισσότερο επειδή ο Ολυμπιακός παγιδεύτηκε στην ίδια του την τακτική να ακολουθήσει ξανά στο ρυθμό επειδή έβλεπε ότι του βγαίνει καλύτερα αυτή τη φορά. Ο Περπέρογλου ήταν πρώτος σκόρερ με 12 πόντους, ο Πρίντεζης δεύτερος με 10, είχαν 9/20 εντός παιδιάς, όμως αμφότεροι έπαιξαν κάτω από 20 λεπτά στο παιχνίδι. Ο Μπέγκιτς δημιούργησε προβλήματα στους ψηλούς του Παναθηναϊκού αλλά έπαιξε 4 λεπτά, ο Σίμονς κυριάρχησε στις ρακέτες αλλά έπαιξε 11 λεπτά (πήρε όσα ριμπάουντ πήγε ο Ντάνστον σε 25 λεπτά), ο Πετγουέι ήταν κακός αλλά έπαιξε 20 λεπτά, ο Λοτζέσκι ήταν και πάλι διστακτικός (πρόσφερε, πάντως, το highlight του αγώνα με το κάρφωμα που έκανε… αναγκαστικά γιατί τελείωνε ο χρόνος επίθεσης), ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι το καλύτερο ranking το είχε ο Μάντζαρης που σε 27 λεπτά έκανε 2 σουτ συνολικά (εύστοχα τρίποντα, συν 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 2 κλεψίματα).

Ο Πεδουλάκης κέρδισε για άλλη μία φορά τη μάχη των πάγκων, μπορεί και οι δύο να περιόρισαν επιθετικά το αστέρι του αντιπάλου, αλλά ο Ολυμπιακός είχε περισσότερη ανάγκη το σκορ του Σπανούλη στην επίθεση, απ’ ότι ο Παναθηναϊκός του Διαμαντίδη, ενώ και ο ρυθμός του ματς παίζει μεγάλο ρόλο στο γιατί κρίθηκε υπέρ του Πεδουλάκη η κόντρα και κατά του Μπαρτζώκα. Ο δεύτερος δεν μπόρεσε να απεγκλωβίσει τον Σπανούλη, δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα του να τρέξει, ενώ σε αρκετές στιγμές τις έβαζε χαλινάρι ενώ δεν έπρεπε, ή επέλεγε λάθος κατάληξη επίθεσης. Ο πρώτος οδήγησε τον Παναθηναϊκό από σίγουρα μονοπάτια, με αποτέλεσμα στο τέλος αυτό να φανεί στην έκβαση του αγώνα.

Μοιρασμένο ήταν το παιχνίδι, στο πρώτο δεκάλεπτο οι δυο ομάδες αντάλλασσαν καλάθια, ο Ολυμπιακός μπήκε με 4 προβαδίσματα μέχρι το 7-9 από τον Περπέρογλου, για να δώσει το πρώτο στην ομάδα του ο Ούκιτς, 10-9. Ο Πρίντεζης έγραψε το 10-13 με τον Παναθηναϊκό να τρέχει 7-0 από τον Μπράμο και τον Διαμαντίδη για το 17-13. Ο Ολυμπιακός απάντησε με τον Περπέρογλου για το 19-18 και ο ίδιος έφτασε τους 11 πόντους σε 10:22 για το 19-20.

Λασμ και Ούκιτς έφεραν τον Παναθηναϊκό στο 27-23, για να απαντήσει ο Ολυμπιακός με 0-8 για το 27-31 στο τετράλεπτο που έπαιξε ο Μπέγκιτς στο ματς. Ο Μαυροκεφαλίδης απάντησε και ο Μασιούλις έφερε τον Παναθηναϊκό στο 33-31 πριν ξαναπεράσει ο Ντάνστον στο παιχνίδι με 6-0 για τους «πράσινους» που έγινε 8-0 από τον Λασμ. Ο Πρίντεζης έκλεισε το ημίχρονο στο 35-33 με τις δυο ομάδες να έχουν σχεδόν απόλυτη ισορροπία, 14/29 και 15/29 τα σουτ εντός παιδιάς, 8-7 οι ασίστ.

Ο Λασμ έφερε τον Παναθηναϊκό στο 37-33, ο Ολυμπιακός ισοφάρισε με τρίποντο και φάουλ του Πρίντεζη και πήρε προβάδισμα από επιθετικό ριμπάουντ και καλάθι του Σίμονς, 37-39. Ο Ούκιτς έγραψε το 42-39, για να απαντήσει ο Σπανούλης για το 42-45 με το πρώτο του εντός παιδιάς καλάθι 1:49 πριν το τέλος της 3ης περιόδου, ενώ ο Κόλινς με πολύ δύσκολη ενέργεια έκλεισε το δεκάλεπτο στο 47-47 μετά τις προσπάθειες του Λασμ.

Το τρίποντο του Σπανούλη για το 47-50 άνοιξε την 4η περίοδο και μαζί της ένα πεντάλεπτο που ο Ολυμπιακός έδειχνε να έχει τον έλεγχο του αγώνα. Ο Γκιστ και ο Λασμ μείωναν, αλλά Ντάνστον και Πετγουέι απαντούσαν, μέχρι που ο Μπράμος ισοφάρισε με τρίποντο, 54-54. Το τρομερό κάρφωμα του Λοτζέσκι και ένα τρίποντο του Σλούκα έγραψαν το 55-59, αλλά ο Ολυμπιακός έχασε την επόμενη επίθεσή του, για να έρθουν Λασμ και Ούκιτς και να ισοφαρίσουν.

Ο Ντάνστον με 2:13 για το τέλος πέτυχε το τελευταίο εντός παιδιάς καλάθι του Ολυμπιακού, 59-61, με τον Λασμ να απαντά, τον Ολυμπιακό να πετά ένα λέι απ (τάπα Λασμ) και δύο τρίποντα στην ίδια επίθεση για να μπούμε στο τελευταίο λεπτό. Ο Διαμαντίδης και ο Γκιστ είχαν από 1/2 βολές για το 63-61 στα 21 δευτερόλεπτα με ένα ακόμα «ερυθρόλευκο» πεταμένο τρίποντο στο ενδιάμεσο, ο Λοτζέσκι πήρε την επίθεση του ματς στα 3 δευτερόλεπτα αλλά αστόχησε, ο Διαμαντίδης είχε ξανά 1/2 βολές για το 64-61, μετά έκανε φάουλ στο ύψος των βολών της άμυνας του Ολυμπιακού στα 2 δευτερόλεπτα (θεωρώ την απόφαση ξεκάθαρα λανθασμένη γιατί έδινε πιθανότητα νίκης στον Ολυμπιακό, ενώ αλλιώς θα τον ανάγκαζε απλώς σε ένα τρίποντο υπό πίεση πίσω από το κέντρο), αλλά ο Περπέρογλου αστόχησε στην πρώτη βολή, οπότε το ματς τελείωσε μιας και έβαλε τη δεύτερη (χάνοντας την πιθανότητα για επιθετικό ριμπάουντ). Ο Λασμ έκλεισε το ματς 1 δευτερόλεπτο πριν το τέλος με 2/2 βολές.

Από εκεί και πέρα, η νίκη των «πρασίνων» σε συνδυασμό με τη νίκη της Αρμάνι, έφερε τους τρεις τους (με τον Ολυμπιακό) στο 4-3 και τη 2η θέση του ομίλου. Η ήττα του Ολυμπιακού σημαίνει ότι η Μπαρτσελόνα είναι πια στα όρια της αυτοχειρίας να χάσει την 1η θέση, πρέπει να πετάξει 3 ματς και τις διαφορές πόντων από (έναν από) τους διώκτες της και εκείνοι να πάνε τρένο ως το τέλος. Η μάχη στο 4-3 είναι αδυσώπητη, αφού η μία θέση δίνει πλεονέκτημα έδρας στα προημιτελικά, ενώ και η Μάλαγα (και μία από τις δύο τουρκικές) βρίσκεται μόλις 1 ήττα πιο πίσω. Η συνέχεια (1η του δεύτερου γύρου) λέει Αρμάνι εκτός για τον Παναθηναϊκό και Φενέρμπαχτσε εκτός για τον Ολυμπιακό. Με 2/2 σε αυτά τα ματς, η πρόκριση θα πλησιάσει αρκετά και για τους δύο.

Τα δεκάλεπτα: 19-18, 35-33, 47-47, 66-62.

Παναθηναϊκός (Πεδουλάκης): Μπράμος 6 (2), Κάρι 4 (2ασ.), Φώτσης 3 (1τρ. 6ρ.), Ούκιτς 14 (2τρ. 3ασ.), Λασμ 18 (5ρ. 6κ.φ.), Μαυροκεφαλίδης 2, Διαμαντίδης 9 (1τρ. 4ρ. 8ασ. 5κ.φ.), Γκιστ 7 (3ρ.), Γιάνκοβιτς, Μασιούλις 3 (3ρ. 2ασ. 5κλ. 4κ.φ.).

Ολυμπιακός (Μπαρτζώκας): Πετγουέι 2, Ντάνστον 6 (6ρ. 5κ.φ.), Σπανούλης 6 (1τρ. 3ρ. 3κ.φ.), Περπέρογλου 12 (1τρ. 2ασ.), Σλούκας 5 (1), Κόλις 2, Σίμονς 2 (6ρ.), Μπέγκιτς 2, Πρίντεζης 10 (1τρ. 4κ.φ.), Μάντζαρης 6 (2τρ. 6ρ. 2ασ. 2κλ.), Κατσίβελης 3 (1), Λοτζέσκι 6 (4ασ.).

Νίκος Κουσούλης