Ήταν ένα επίπεδο πάνω…

Όσο για τον Νικόλα Βούισιτς, έχω πει από την περασμένη εβδομάδα ότι εδώ και 1,5 μήνα είναι ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού. Ο Βούισιτς το απέδειξε και στην Πολωνία, αλλά ο… Καρύδας προφανώς δεν είχε δει άλλο ματς των «ερυθρολεύκων». Τέλος πάντων, δεν θα ασχοληθώ άλλο με την μέτρια μετάδοση, θα μείνουμε στον αγώνα.

Η Προκόμ είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρωλίγκας στα ριμπάουντ. Πιθανότατα θα μείνει έτσι ακόμη και μετά την αγωνιστική αυτή (προηγείται με 36 της Μακάμπι που είναι πιο κοντά της). Κι όμως ο Ολυμπιακός έδωσε ρεσιτάλ σκάουτινγκ στο ματς (κάτι που επίσης δεν το ακούσαμε από τη μετάδοση – είχα δεν είχα, πάλι εκεί γύρισα). Είχε 39-20 ριμπάουντ απέναντι στην καλύτερη ομάδα της Ευρώπης. Ξεκίνησε τον αγώνα με σαφή προσανατολισμό προς τον Μπερκ και τον Γιούιν. Και τα κατάφερε στην εντέλεια. Στην αρχή βρήκε ρυθμό ο Μπαρέλ, αλλά δεν είναι συνεπής σκόρερ για να συνεχίσει, ενώ ο Λόγκαν μόνος του και αποκλεισμένος δεν μπορούσε να προβληματίσει όσο κι αν σκόραρε. Γιούιν και Μπερκ έβαλαν 6 πόντους μαζί με 0/4 τρίποντα και 2/7 δίποντα. Ιδίως στο πρώτο ημίχρονο όλος ο Ολυμπιακός περιστρεφόταν γύρω από το πώς θα σταματήσει τον Μπερκ, καλύτερο παίκτη φέτος της Προκόμ. Οι δύο τους ως το ματς της Πέμπτης είχαν 25.6 πόντους.

Ο Ολυμπιακός είχε απάντηση και για την πίεση της Προκόμ. Φαινόταν ότι όσα είχαν δουλευτεί στην προπόνηση είχαν αφομοιωθεί από τους παίκτες. Στην αρχή κόλλησε λίγο, αλλά πολύ γρήγορα βρήκε την ικανότητα να ξεπεράσει το σκόπελο και να επικρατήσει πλήρως στο παρκέ.

Όταν παίζει έτσι ο Βούισιτς είναι πάρα πολύ δύσκολο να χάσει ο Ολυμπιακός, όποιον αντίπαλο κι αν έχει απέναντί του. Ο Κροάτης ήταν πάντα καταλύτης στις ομάδες που έπαιζε και με τη χρονιά ουσιαστικά τώρα να ξεκινά, δείχνει ότι έχει τον ίδιο ρόλο και στον Ολυμπιακό.

Τι έμεινε από το ματς πέραν αυτών; Οι πολύ καλοί και πάλι αυτοματισμοί του Ολυμπιακού στην επίθεση, κάτι που το βλέπουμε αρκετό καιρό τώρα. Αν συνδυαστούν με σκληρή άμυνα, που μπορεί να παίζει ο Ολυμπιακός σίγουρα για περίπου 20-30 λεπτά ανά αγώνα, τότε θα αλλάξει τελείως το αγωνιστικό προφίλ των «ερυθρολεύκων» προς το καλύτερο.

Στο άλλο ματς του ομίλου η Αρμάνι πήγε στην Ισπανία… για να χάσει. Αν περίμενε ποτέ ο Μπούκι ότι θα πάει μέσα στη Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα και θα κερδίσει με την… επίθεσή του τους Βάσκους, μάλλον πρέπει να είχε πάρει κάτι. Το ματς πήγαινε… για 120 πόντους, αλλά η Ταού σταμάτησε στους 108, αφού… έριξε την απόδοσή της στην τελευταία περίοδο. Πλέον, οι τρεις τους ισοβαθμούν στην κορυφή του ομίλου και πρέπει να περιμένουμε το ματς Ισπανών και Ιταλών στο Μιλάνο για να μπορέσουμε να δούμε τι θέλει και τι χρειάζεται ο Ολυμπιακός.

Πάμε μια βόλτα από το Βελιγράδι με τον Παπαδογιάννη να δίνει ρεσιτάλ. Επαναφορά η Παρτιζάν στο 59-59, η μπάλα πάει στον ομολογουμένως δεύτερο πιο διάσημο και αναγνωρίσιμο παίκτη της τον Βελίτσκοβιτς. Παπαδογιάννης: «Η μπάλα στον Βέσελι». Φάουλ ο Χάισλιπ. Παπαδογιάννης: «Κάνει αχρείαστο φάουλ στον Βέσελι ο Χάισλιπ». Βέβαια, ο Βέσελι… δεν ήταν καν στο παρκέ (!), καθώς μπήκε 10 δευτερόλεπτα μετά ως αλλαγή. Σαν να μην έφτανε αυτό, πάει ο Βελίτσκοβιτς στη γραμμή των φάουλ για τις βολές που έκριναν τον αγώνα. Παπαδογιάννης: «Τι κάνουν οι Σέρβοι; Πάνε να κάνουν κολπάκι να στείλουν τον Βελίτσκοβιτς στις βολές; Καλό το κολπάκι αλλά δεν νομίζω ότι θα πετύχει». Μιλάμε, δηλαδή για την απόλυτη… αλλοίωση της εικόνας και της δημοσιογραφίας. Το ανέφερα για όσους έτυχε να δουν το ματς και αναρωτιούνται πώς μπόρεσε η Παρτιζάν και… κορόιδεψε την μπασκετική Ευρώπη.

Η Μάλαγα ήταν απαράδεκτη που έχασε τον αγώνα, τον οποίο πήγε εκεί ακριβώς που ήθελε: στους 60 πόντους. Ακόμη κι έτσι έχασε και αυτό μόνο αρνητικά μπορεί να της πιστωθεί, ιδίως απέναντι σε μια λιγότερο έμπειρη ομάδα, όπως η σερβική.

Η Μάλαγα, πάντως, μπήκε σε σοβαρές περιπέτειες για την πρόκριση, κι ας έχασε μόλις με 1 πόντο. Αν πάρει την Παρτιζάν στην έδρα της και τη Ρόμα επίσης, θα φτάσει στις 3 νίκες, όσες και η Παρτιζάν αν κερδίσει τη Ρόμα εκτός. Ε, οι Σέρβοι θα έχουν πάντα και το ματς με τον Παναθηναϊκό στο Βελιγράδι την 6η αγωνιστική. Εκεί που το τριφύλλι θα είναι πρώτο ήδη στον όμιλο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό δεδομένων των σχέσεων των δύο ομάδων.

Πάμε και στον αδιαμφισβήτητα «αγώνα της ημέρας». Η Σιένα όχι μόνο κέρδισε την ΤΣΣΚΑ, όχι μόνο διέλυσε την πρωταθλήτρια Ευρώπης, αλλά την εξέθεσε και την ξεγύμνωσε μπροστά σε ολόκληρη την μπασκετική Ευρώπη.

Η παράσταση των Ιταλών ήταν εκπληκτική, σε έναν αγώνα που έδειξαν πόσο μεγάλη ομάδα είναι και πόσο δύσκολος αντίπαλος θα είναι στα πλέι οφς. Η ΤΣΣΚΑ φέτος μοιάζει περισσότερο θνητή από ποτέ. Αν το σκεφτείτε η μοναδική ουσιαστική διαφορά είναι ο Παπαλουκάς. Οι Άντερσεν-Σαβρασένκο που έφυγαν αντικαταστάθηκαν από τους Μόρις-Λόρμπεκ που μαζί μπορούν να θεωρηθούν καλύτερο δίδυμο. Ιδίως αν στην εξίσωση βάλουμε και τον Χριάπα που φέτος έχει ρόλο. Άρα, τι μένει; Πλάνινιτς αντί Παπαλουκά. Η διαφορά είναι τεράστια, όσο μεγάλος παίκτης κι αν είναι ο Πλάνινιτς. Πρώτον, δεν είναι Παπαλουκάς, δεύτερον, η ομάδα άλλαξε οδηγό στο παρκέ και μοιάζει αποπροσανατολισμένη και χαμένη όταν δυσκολεύεται. Εκεί που είχε την καθοδήγηση του καλύτερου πλέι μέικερ στην Ευρώπη, του πραγματικού ηγέτη της στα δύσκολα, τώρα ψάχνει από αλλού τρόπο να σωθεί. Και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο μέχρι να το βρει μια ομάδα.

Μίλησα για τη Σιένα, γιατί ακόμη κι ας κέρδισε, το πιο πιθανό είναι να βγει 2η, εκτός αν κερδίσει μέσα στη Μόσχα. Η ΤΣΣΚΑ λογικά δεν μπορεί να χάσει στην Κροατία, όχι όταν κρίνεται η χρονιά της. Άρα, οι Ιταλοί πάνε για τον Παναθηναϊκό. Και είναι πάρα πολύ δύσκολος αντίπαλος. Το έδειξαν με τον πλέον θεαματικό τρόπο στην απίστευτη παράσταση που έδωσαν την Τετάρτη.