Φτιάχνει η κατάσταση…

Τέλος πάντων, στο ΣΕΦ οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν το μυαλό τους στην Προκόμ. Απολύτως φυσιολογικό αυτό. Προέρχονταν από έναν χαμένο τελικό, έχουν μπροστά τους το ματς που θα κρίνει την 1η θέση στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος και μετά δύο πολύ κρίσιμους αγώνες για την Ευρωλίγκα, αγώνες που θα καθορίσουν αρχικά την πρόκριση (Αρμάνι) και εν συνεχεία το πλασάρισμα (Ταού) στον όμιλο.

Η Προκόμ προσφερόταν για χαλαρότητα και έτσι κύλησε το ματς με τον Ολυμπιακό ουσιαστικά να μην απειλείται καθόλου μετά το ημίχρονο και να παραμένει χαλαρός και με το μυαλό του αλλού σε όλο τον αγώνα. Δεν μπορώ να μην αναφέρω ξανά τον Νικόλα Βούισιτς, ο οποίος πια έχει φτάσει σχεδόν στο επίπεδο που ο ίδιος θέλει και αρχίζει να φαίνεται ότι το παιχνίδι του Ολυμπιακού επιθετικά περιστρέφεται εν πολλοίς γύρω από τον τεράστιο Κροάτη.

Θα αναφερθώ και στον κόσμο της ομάδας που πρέπει να αλλάξει… τροπάριο. Είναι λογικό μετά από τόσα χρόνια να υπάρχει απογοήτευση, εκνευρισμός και ανυπομονησία, αλλά φέτος ειδικά είναι που πρέπει να έχουν υπομονή, αν θέλουν να βοηθήσουν την ομάδα. Εξάλλου, για σκεφτείτε το: ο Ολυμπιακός παλεύει για την πρόκριση στα πλέι οφς της Ευρωλίγκας, πρόκριση που θα κριθεί σε αγώνα στην έδρα του, ενώ την ίδια ώρα είναι ένα ματς μακριά από το απόλυτο πλεονέκτημα στα πλέι οφς του ελληνικού πρωταθλήματος. Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, αυτοί ήταν οι στόχοι της ομάδας, όχι το Κύπελλο ή το triple crown μετά από 12 χρόνια πτώσης.

Στη Ρώμη ο Παναθηναϊκός πιστοποίησε την πολύ καλή του φόρμα και προκρίθηκε και μαθηματικά στα πλέι οφς. Βέβαια, η είδηση δεν είναι αυτή, αλλά ότι πήρε μαζί του από την 4η αγωνιστική και την Παρτιζάν. Πλέον, ο όμιλος των «πρασίνων» είναι τυπική διαδικασία για την πρωτιά, με τον Παναθηναϊκό να θέλει άλλη μία νίκη, απλώς για να έχουμε κάτι να πούμε. Οι «πράσινοι» έκαναν επίδειξη δύναμης απέναντι στην καρικατούρα του Μποντιρόγκα, ο οποίος φέτος έκανε πραγματικότητα τη ρήση «ομάδα μοντέλο την έκανες μπ***έλο», όπως λέει και ο BEN. Τι εννοεί; Ότι η Ρόμα στην αρχή της χρονιάς είχε ρόστερ πλέι οφς, είχε πάρα πολύ δυνατή ομάδα και πολύ καλό προπονητή, αλλά ο Μποντιρόγκα είχε τη φαεινή ιδέα να διώξει τον Ρέπεσα. Η ομάδα συνέχισε για 2-3 εβδομάδες με κεκτημένη ταχύτητα και στη συνέχεια είναι για γέλια. Με 0-4 στο Top-16 δείχνει απλώς πολύ λίγη, ενώ αναδεικνύει εύγλωττα το άκυρο της επιλογής Μποντιρόγκα να αλλάξει τον Ρέπεσα με τον Τζεντίλε. Θα μου πείτε, πολύ ασχολείσαι με μια ομάδα που… δεν υπάρχει, ο Παναθηναϊκός κέρδισε.

Τι να πω για το ματς; Ο Πέκοβιτς κυριαρχούσε, ο Σάρας μου αρέσει πάρα πολύ τον τελευταίο καιρό και θεωρώ ότι είναι καθοριστικός σε κάθε ματς έχοντας δέσει πλήρως στην περιφέρεια του Παναθηναϊκού, ο Νίκολας συνέδεσε το χέρι του με το καλάθι και πλέον τα στέλνει συστημένα, ο Διαμαντίδης δεν ήταν καλά επιθετικά, αλλά είχε 6 ριμπάουντ, 4 ασίστ και κανένα λάθος, ο Σπανούλης ήταν ανεβασμένος, ο Μπατίστ είναι μόνιμα καλός, αν βρει το ρόλο του σταθερά και ο Φώτσης ο Παναθηναϊκός πάει Βερολίνο και με συγχωρείτε που το λέω από τώρα. Έτσι είναι.

Στα άλλα ματς, η Μπαρτσελόνα έκανε περίπατο στη Γερμανία και περιμένει το ματς με τη Ρεάλ, τον αγώνα δηλαδή στον οποίο πρέπει να αποδείξει ότι της αξίζει η πρωτιά στον όμιλο. Βέβαια, αν το αποδείξει εκεί και πάει μετά να χάσει από την… αποκλεισμένη και χαλαρή Μακάμπι στο Ισραήλ, θα είναι άξια της μοίρας της, αλλά ο Ολυμπιακός δεν θα λυπηθεί καθόλου. Η Μακάμπι την Πέμπτη ουσιαστικά αποχαιρέτησε την Ευρωλίγκα, αφού η ήττα αυτή ισοδυναμεί με αποκλεισμό, ας είμαστε ρεαλιστές. Δεν πειράζει… του χρόνου, με καλύτερη οργάνωση από την αρχή της χρονιάς και όχι με συνεχή μπαλώματα σαν σε σαμπρέλα ποδηλάτου.