Άνθρακες ο θησαυρός;

Πλέον η ευρωπαϊκή χρονιά τελείωσε ουσιαστικά και θα τελειώσει και τυπικά την ερχόμενη εβδομάδα όταν Μαρούσι και Πανελλήνιος θα παίξουν μεταξύ τους. Τελικά, ο αδιαμφισβήτητα πιο δύσκολος όμιλος από τους τέσσερις του Top-16 έληξε υπέρ των Ρώσων. Θα προτιμούσαμε μια… ισοπαλία, αλλά για να λέμε και την αλήθεια και οι δύο ρωσικές είχαν πολλαπλάσιο μπάτζετ από τις δικές μας, με εκείνο της Χίμκι να είναι μέσα στα 6 μεγαλύτερα της Ευρώπης.

Όταν σε τόσο δύσκολο ματς ξεκινάς χωρίς ψυχολογία νίκης, όταν μένεις πίσω 14-2 με το καλημέρα, τότε είναι σχεδόν αδύνατο να ανακάμψεις μετά εκτός έδρας. Και μάλιστα απέναντι σε τέτοια ομάδα, γιατί ας μην κρυβόμαστε το ρόστερ της Χίμκι είναι απίστευτα δυνατό.

Ο Πανελλήνιος στάθηκε καλά στην… αγγαρεία που έκανε, αλλά φυσιολογικά έχασε. Δεν είχε κίνητρο, είχε χειρότερη ομάδα, δεν είχε τόσες δυνάμεις καθώς την Τρίτη έκανε δυνατή προπόνηση και στο τέλος του ματς οι παίκτες του τα είχαν… φτύσει. Τι άλλο; Επαναλαμβάνω την απορία μου: ο Σακούρ γιατί άρχισε να παίρνει χρόνο συμμετοχής όταν ο Πανελλήνιος είχε ήδη αποκλειστεί από τη συνέχεια;

Ο Ντ’ Ορ Φίσερ (ο Φίσερ από χρυσό δηλαδή, σύμφωνα με τη… μετάφραση του ονόματός του) ήταν πρωταγωνιστής στον πιο περίεργο ομολογουμένως τραυματισμό της χρονιάς. Ο Φίσερ την Κυριακή το βράδυ μετά από αγώνα της Μακάμπι ήταν σε κλαμπ με τους Τσέστερ Σίμονς, Ντι Μπράουν, Τσαρλς Γκέινς και Λιορ Ελιάχου (είδατε τι γρήγορα «έδεσαν» οι δύο νέοι με την ομάδα, ε;).

Εκεί του επιτέθηκαν 5 άντρες και ένας από αυτούς του έσπασε ένα γυάλινο μπουκάλι στο πρόσωπο. Αποτέλεσμα; Έκοψε πάρα πολύ άσχημα το πρόσωπό του (στο μάγουλο) και χρειάστηκε πολύωρη (πάνω από 6 ώρες) πλαστική χειρουργική επέμβαση. Δεν μπορούσε να χαμογελάσει ή να κλείσει το μάτι του, καθώς είχε κοπεί το νεύρο στην πλευρά αυτή και για τους επόμενους έξι μήνες η λειτουργία στη συγκεκριμένη πλευρά του προσώπου του δεν θα είναι φυσιολογική. Βέβαια, ο γιατρός του είπε ότι μπορεί η λειτουργία (κίνηση στόματος και κλείσιμο ματιού) να μην επιστρέψει ποτέ στο φυσιολογικό, αλλά αυτό το ενδεχόμενο συγκεντρώνει λιγότερες πιθανότητες.

Ο ίδιος επιμένει ότι δεν μπορεί να φανταστεί γιατί του επιτέθηκαν, κάτι που μπορεί να ισχύει, αφού κυκλοφορούν πολλοί… βαρεμένοι εκεί έξω! Όμως, με τόσα σεσημασμένα… καλόπαιδα στην παρέα, μπορεί απλώς ο Φίσερ να την πλήρωσε για άλλον της παρέας. Εξάλλου, το γεγονός ότι είναι… παιδί χρυσάφι το επιβεβαίωσε και ο Σέλεφ που είπε… «εκπλαγήκαμε που ήταν ο Ντ’ Ορ». Δηλαδή, περίμεναν κάποιος από την ομάδα να πλακωθεί σε μπαρ αργά ή γρήγορα, απλώς ο Φίσερ είχε… πολύ υψηλή απόδοση σε σχέση με τους υπόλοιπους!

Και πάμε και στο πιο σημαντικό θέμα της ημέρας. Το σίριαλ με πρωταγωνιστή τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη άρχισε και πάλι. Δεν θέλω να επεκταθώ, μπορείτε στο link αυτό να δείτε τι έγινε την Τρίτη, αλλά και την… προϊστορία. Απλώς να ελπίσω ότι ο Σόφο δεν θα φανεί αυτοκαταστροφικός. Τουλάχιστον, απέναντι στο Γιαννάκη θα έχει το άδικο αυτός από το ξεκίνημα, γιατί ο «Δράκος» τον στήριξε από την πρώτη στιγμή. Ελπίζω να σοβαρευτεί και να νιώσει ότι κακό κάνει μόνο στον εαυτό του. Πάντως, σε τελική ανάλυση αυτό είναι το θέμα. Δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν, ούτε στο ελληνικό μπάσκετ, ούτε στην εθνική, ούτε στους Έλληνες, ώστε να πρέπει να γίνει φαινόμενο. Το θέμα είναι αν ο ίδιος είναι ικανοποιημένος με την καριέρα του. Αν είναι, εμείς όλοι πάσο. Αλλά δεν ξέρω πώς γίνεται να είναι από τη μία τόσο εγωιστής (με την καλή έννοια) και από την άλλη να μην προσπαθεί να φέρει την τάξη των πραγμάτων στη φυσική τους ροή, δηλαδή στη δική του κυριαρχία στις ρακέτες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ιδίως από φέτος, που έχει έναν πρόεδρο που τον στηρίζει απόλυτα, έναν προπονητή που τον έχει προστατεύσει άπειρες φορές και έναν ομοσπονδιακό τεχνικό που τον πάει όσο κανέναν και τον σέβεται αγωνιστικά. Η τιμωρία θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη (σωστά κατά τη γνώμη μου), δεν πιστεύω ότι θα είναι εξαντλητική, αλλά θα πρέπει και ο Σοφοκλής να καταλάβει ότι δεν είναι έφηβος πλέον και ότι δεν φταίνε πάντα οι άλλοι.