“Βασίλισσα” η Μακάμπι!

Η Μακάμπι Τελ Αβίβ είναι ξανά πρωταθλήτρια Ευρώπης, για 6η φορά στην ιστορία της, αφού στον τελικό της Ευρωλίγκας κέρδισε με 96-84 στην παράταση τη Ρεάλ Μαδρίτης, μετά από ένα συναρπαστικό παιχνίδι (instant classic που λένε και οι Αμερικανοί και το πρώτο μετά το 1969 που κρίθηκε στην παράταση). Οι Ισραηλινοί ανεβαίνουν πανάξια στο θρόνο της Ευρώπης, διαδέχονται τον επί διετίας πρωταθλητή Ολυμπιακό, και, με τον Ντέιβιντ Μπλατ να κλέβει την παράσταση, έγραψαν μία ακόμα χρυσή σελίδα στην ιστορία τους. Η Μακάμπι δεν είχε ουσιαστικά υστερήσαντες στο παιχνίδι, με τον Ταϊρίζ Ράις να ανακηρύσσεται απολύτως δίκαια MVP του φάιναλ φορ, σκοράροντας 21 (από τους 26 του στο ματς) πόντους στην 4η περίοδο και την παράταση του τελικού!

Η Μακάμπι το έκανε ξανά στον τελικό. Βρέθηκε να χάνει με διψήφια διαφορά (11 πόντοι) από μία αντίπαλο που στη θεωρία είχε περισσότερες λύσεις και ήταν καλύτερη, αλλά ξανά γύρισε το ματς και πήρε τη νίκη. Ο Μπλατ έκανε απίστευτο κοουτσάρισμα, ξεγυμνώνοντας τη Ρεάλ, καταφέρνοντας να την παγιδέψει στο ίδιο παιχνίδι που την είχε εγκλωβίσει και τις δύο φορές που είχαν παίξει μεταξύ τους στο Top-16. Η φυσική κατάληξη αυτού ήταν η νίκη της Μακάμπι, ιδίως από τη στιγμή που οι Ισραηλινοί ήταν ουσιαστικά ισόπαλοι με τους Ισπανούς στις τρεις πρώτες περιόδους, χωρίς να κάνουν τίποτα ακραίο. Έπαιζαν πιο μυαλωμένα σε αρκετά σημεία του αγώνα και έμεναν κοντά χωρίς να έχουν μεγάλη ευστοχία ή κάποιον σε εκπληκτική ημέρα, ενώ μόλις ήρθε η έκρηξη από έναν παίκτη (το κάτι παραπάνω δηλαδή) πήραν τον έλεγχο του αγώνα και το τρόπαιο! Στην ουσία εντός έδρας έπαιζαν οι Ισραηλινοί, με σχεδόν 10.000 οπαδούς τους στις εξέδρες να κάνουν το Μεδιόλανουμ… Νόκια Αρίνα!

Ο Ντέιβιντ Μπλατ κατάφερε να κερδίσει κατά κράτος τη μάχη των πάγκων από τον Πάμπλο Λάσο. Ο Μπλατ ήλεγξε το ρυθμό του ματς, μην παρασυρόμαστε από το 98-86, το σκορ στο σαραντάλεπτο ήταν 73-73, μπόρεσε να εγκλωβίσει τη Ρεάλ για 3η φορά φέτος στο ίδιο στιλ παιχνιδιού (στους 74 και τους 77 πόντους είχε φτάσει η Ρεάλ στις δύο προηγούμενες αναμετρήσεις των δύο), «εξαφάνισε» παίκτες που κάνουν τη διαφορά για τους Μαδριλένους, όπως ο Μίροτιτς που ήταν σκιά του εαυτού του στο μεγαλύτερο διάστημα και αρκετά φοβισμένος στο τέλος, ή ο Ρούντι, που στο δεύτερο ημίχρονο και την παράταση ουσιαστικά δεν βοήθησε, ενώ ανάγκασε τον Λάσο σε απελπισμένες ενέργειες από τον πάγκο, με τον Ισπανό μετά από ένα σημείο να μη βγάζει κανένα νόημα στην προσέγγισή του στο ματς.

Ο Λάσο φοβόταν τις αλλαγές, έφτανε παίκτες στα όριά τους μέχρι να τους βάλει στο παρκέ, ξεχνούσε άλλους στον πάγκο παρότι ήταν πολύ καλοί, χαρακτηριστικό ότι ο Ρούντι έπαιξε συνεχόμενα τα πρώτα 18 λεπτά του αγώνα, σκόραρε για τελευταία φορά στο διάστημα αυτό μετά από 10:39 συμμετοχής (10 πόντοι ως τότε), δεν ξανασκόραρε μέχρι να βγει 7 λεπτά αργότερα, ενώ στην επανάληψη ήταν σκιά του εαυτού του. Άλλο ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της αμηχανίας του Λάσο από τον πάγκο ήταν η χρησιμοποίηση του Ρέγιες, που μπήκε στο ματς με 3:50 για το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου, έπαιξε 11:52 από τα 13:50 που απέμεναν για το ημίχρονο, είχε 12 πόντους, 4 ριμπάουντ (επιθετικά), 1 τάπα, 1 κλέψιμο, στο διάστημα αυτό, και στα επόμενα 23:30 (μέχρι το τελευταίο 1:30 της παράτασης δηλαδή) έπαιξε 3:32!

Ο τελικός αρχικά έδειχνε ότι θα ανήκει στη Ρεάλ Μαδρίτης, με τους Ισπανούς να ξεφεύγουν με 11 πόντους δύο φορές στο πρώτο ημίχρονο, όταν με σερί 19-2 πήγαν από το 7-13 στο 26-15, και ξανά λίγο μετά, στο 33-22 την ώρα που ο Ρέγιες έφτανε τους 10 πόντους. Και τις δύο φορές η Μακάμπι έμεινε απίστευτα ψύχραιμη και πλησίασε γρήγορα, την πρώτη σε 26-20 με Ράις και Μπλου, τη δεύτερη στο 35-33 του ημιχρόνου με τον Μπλου να βάζει 7 μαζεμένους πόντους για την ομάδα του, κρατώντας την όρθια και δίνοντάς της και ψυχολογία νίκης με το τρίποντο που πέτυχε στην εκπνοή του ημιχρόνου. Η Μακάμπι επιβίωσε ενός πρώτου ημιχρόνου που εκτός από τις διψήφιες διαφορές, τα επιθετικά ριμπάουντ ήταν 9-5 για τη Ρεάλ και οι ασίστ 9-4. Οι Μαδριλένοι στο 2ο δεκάλεπτο έκαναν πάρτι στις ρακέτες, πήραν 7 επιθετικά ριμπάουντ και αυτός ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που έχτισαν τη διαφορά, την ώρα που στην πρώτη περίοδο είχαν κάνει 8:08 για να βάλουν το πρώτο τους δίποντο στον αγώνα.

Η επανάληψη, πάντως, ήταν από άλλο ανέκδοτο, αφού είδαμε έναν τρομερό τελικό, από το 24΄ ως το 30΄ είχαμε 10 εναλλαγές στο προβάδισμα με τις δύο ομάδες να πηγαίνουν πια πόντο πόντο. Εκεί φάνηκε ότι η Ρεάλ δεν μπορεί να ξεφύγει, η Μακάμπι είχε 2-8 τα επιθετικά ριμπάουντ στο δεκάλεπτο, στην επίθεση ο Σμιθ, ο Χίκμαν και ο Σχορτσανίτης την κράτησαν ως το 52-53 απαντώντας σε κάθε καλάθι του Ροντρίγκεθ, του Ντάρντεν ή του Ρούντι (με 2/2 βολές στο 28:33 πέτυχε τους τελευταίους πόντους του στο ματς, από τότε έπαιξε άλλα 13:14 χωρίς να σκοράρει και έχοντας 1 άστοχο τρίποντο, 2 άστοχα δίποντα, 1 λάθος, 1 ριμπάουντ και 2 ασίστ).

Ο Ροντρίγκεθ έβαλε καλάθι και φάουλ στο τέλος της 3ης περιόδου για το 55-53 και τρίποντο για το 58-55 στο ξεκίνημα της 4ης, αλλά ο Χίκμαν απάντησε αμέσως και ο Ράις ξεκίνησε με 8:29 για το τέλος τον ανεπανάληπτο οίστρο του με τρίποντο, 58-60. Ο Ράις έβαλε 21 πόντους με 8/8 βολές (όταν κυνηγούσε η Ρεάλ και έκανε συνεχή φάουλ), 2/4 δίποντα, 3/4 τρίποντα, 3 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 7 κερδισμένα φάουλ στα 13:29 ως το τέλος του ματς!

Το τρίποντο του Μπλου έβαλε μπροστά τη Μακάμπι με 61-63, αλλά ο παιχταράς Ροντρίγκεθ κρατούσε μόνος του τη Ρεάλ, απάντησε με τον ίδιο τρόπο στο πεντάλεπτο για το 64-63. Ο Ντάρντεν έγραψε το 67-63 για τους Μαδριλένους, αλλά η Μακάμπι με 0-4 ισοφάρισε με Χίκμαν και Ράις για να έρθει ο Τάιους με επιθετικό ριμπάουντ για το 67-69 με 2:34 για το τέλος. Ο Μίροτιτς ισοφάρισε, αλλά ο Μπλου και ο Ράις έφεραν τη Μακάμπι στο 69-73 μπαίνοντας στο τελευταίο λεπτό.

Ο Ροντρίγκεθ απάντησε με βολές, ο Χίκμαν αστόχησε, ο Μπουρούσης από επιθετικό ριμπάουντ έμεινε ψύχραιμος και είχε 2/2 βολές στα 22 δευτερόλεπτα ισοφαρίζοντας το ματς σε 73-73. Η Μακάμπι είχε την τελευταία επίθεση, ο Ράις σούταρε αμαρκάριστος τρίποντο αλλά αστόχησε, με τον Τάιους να κάνει το φόλοου αλλά να μην σκοράρει ούτε αυτός στην εκπνοή, για να οδηγηθούμε στην παράταση.

Εκεί, η Μακάμπι κυριάρχησε απόλυτα, έδειξε ότι είχε περισσότερες δυνάμεις, καλύτερες αντοχές, πιο καθαρό μυαλό, έβαλε 25 πόντους σε 5 λεπτά, με τη Ρεάλ να μην μπορεί να ξεκλειδώσει την άμυνα των αντιπάλων της. Το τελευταίο της εντός παιδιάς καλάθι στην κανονική διάρκεια του ματς ήταν 2:09 πριν το τέλος, το επόμενο ήταν 1:08 πριν το τέλος της παράτασης, δηλαδή σκόραρε αποκλειστικά με βολές για 6 λεπτά (10/10). Στο ίδιο διάστημα η Μακάμπι είχε βάλει 19 πόντους για να ξεφύγει με 79-88.

Η αλήθεια είναι ότι οι διαιτητές έδειξαν ιδιαίτερη ευαισθησία σε αρκετές φάσεις της Ρεάλ, ή για να το πω με αριθμούς, η Μακάμπι έριξε βολή στο 20:58 σε καλάθι και φάουλ του Σχορτσανίτη και ξανάριξε στο 41:02, δηλαδή περισσότερο από… ένα ημίχρονο αργότερα, με τη Ρεάλ να έχει κάνει 13 βολές στο ενδιάμεσο. Βέβαια, στο τέλος οι Μαδριλένοι έκαναν 8 συνεχόμενα φάουλ βολών για να σταματήσουν το χρόνο, οπότε αυτές οι 16 που εκτέλεσε η Μακάμπι (σε 1:31 της παράτασης) άλλαξαν την εικόνα στα φάουλ και τις βολές στον αγώνα.

Στην παράταση η Μακάμπι μπήκε με 2 τρίποντα και 2/2 βολές του Ράις στις πρώτες 4 επιθέσεις της (συν ένα άστοχο του Χίκμαν) για να προηγηθεί με 77-81. Ο κόσμος στις εξέδρες της είχε πια δώσει φτερά στα πόδια, οι περισσότεροι παίκτες της Ρεάλ έδειχναν να φοβούνται το βάρος του να σουτάρουν, με αποτέλεσμα όσες επιθέσεις δεν έφταναν σε φάουλ βολών να καταλήγουν στο σίδερο ή σε λάθος (3 συνεχόμενες με 2 άστοχα σουτ από Μίροτιτς και Ρούντι και ένα λάθος του δεύτερου). Ο Ράις έγραψε το 79-85 και το 79-88 με 1:16 για το τέλος (με 1/2 βολές του Χίκμαν στο ενδιάμεσο), όταν πια η Ρεάλ είχε αρχίσει τα φάουλ για να σταματά τον χρόνο, ενώ όταν ο Τάιους έχανε βολή στο 1:08, ο Μπλου έπαιρνε το επιθετικό ριμπάουντ που τελείωσε οριστικά τον αγώνα, ο Τάιους κέρδιζε νέο φάουλ για το 82-90 (2/4 βολές στη φάση), ο Κάρολ αστοχούσε και ο Ράις με 2/2 δικές του έφερνε το ματς στα 52 δευτερόλεπτα στο 82-92. Έτσι πήγε το πράγμα ως την εκπνοή, όπου ο Οχαγιόν με κλέψιμο και κάρφωμα έβαζε το κερασάκι στην τούρτα θριάμβου της Μακάμπι.

Ενός θριάμβου πέραν κάθε πρόβλεψης, αφού οι Ισραηλινοί ήταν το αουτσάιντερ του φάιναλ φορ. Όμως, με το μπάσκετ που έπαιξαν στις δύο ημέρες των αγώνων, κατέκτησαν πανάξια το τρόπαιο, με τον Ντέιβιντ Μπλατ να παραδίδει μαθήματα προπονητικής, συγκέντρωσης, σωστής διαχείρισης αγώνα και παικτών, και στα δύο παιχνίδια. Αρκεί μια ματιά στα 4 ρόστερ για να πειστεί και ο πλέον δύσπιστος γι’ αυτό.

Η Ρεάλ είχε μόνο τον Ρούντι (+3) και τον Ρέγιες (+1) με θετικό πρόσημο στη διαφορά πόντων στο ματς, αμφότερους ελέω του πρώτου ημιχρόνου. Από εκεί και πέρα ο Μίροτιτς είχε –15, ο Ντάρντεν -18, ο Λιουλ -11, ο Μπουρούσης -9, ο Σλότερ -3, ο Ροντρίγκεθ -4. Βασικό πρόβλημα που, όπως αποδείχτηκε, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ η ισπανική ομάδα ήταν το γεγονός ότι ο Λιουλ δεν σκόραρε σε όλο το ματς, σε 36 λεπτά είχε 0/7 σουτ, 2 ριμπάουντ, 8 ασίστ και 5 φάουλ. Οργάνωσε πολύ καλά, αλλά χωρίς τις δικές του ανάσες από το σουτ, όταν ο Ρούντι και ο Μίροτιτς χάθηκαν, η Ρεάλ είχε μόνο τον Ροντρίγκεθ. Εκείνος ήταν ο καλύτερός της, με 21 πόντους με 6/14 σουτ σε 22 λεπτά, ο Μπουρούσης είχε 12 πόντους και 9 ριμπάουντ με 4 τάπες συν τις 6/6 βολές που κράτησαν τη Ρεάλ σε κρίσιμο σημείο μέχρι να φανεί στη συνέχεια ότι δεν είχε σκορ, ο Ρούντι 15 πόντους με 4/11 σουτ, 8 ριμπάουντ και 4 ασίστ, αλλά δεν ήταν πουθενά στο τελευταίο δεκαπεντάλεπτο του ματς (έπαιξε 40 λεπτά), ο Ρέγιες είχε 12 πόντους και 6 ριμπάουντ, αλλά την επανάληψη την είδε ουσιαστικά από τον πάγκο, ο Μίροτιτς 12 πόντους και 7 ριμπάουντ με 3/10 σουτ.

Απ’ την άλλη, ο Ράις είχε +15 στη διαφορά πόντων, ο Οχαγιόν +12, ο Μπλου +9, ο Σμιθ +9 παίζοντας 41 λεπτά, ο Χίκμαν +9, ο Τάιους +9, ο Πνίνι +6. Η Μακάμπι είχε τον Ράις να κλείνει το ματς με 26 πόντους, 4 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 10 κερδισμένα φάουλ σε 30 λεπτά, τον Σμιθ να κάνει απίστευτα μεστό παιχνίδι με 15 πόντους και 7 ριμπάουντ, τον Μπλου να παίζει 35 λεπτά και να έχει 14 πόντους και τρομερή άμυνα στη ρακέτα της ομάδας του όπου έπαιξε ως και «5», τον Τάιους να έχει 12 πόντους και 11 ριμπάουντ, τον Χίκμαν 18 πόντους, 6 ριμπάουντ και 3 ασίστ. Χίκμαν και Ράις είχαν 12/34 σουτ στο ματς, αλλά στα τελευταία 20 λεπτά ήταν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές του αγώνα.

Ο Μπλατ δεν φοβήθηκε να χρησιμοποιήσει πολλών ειδών σχήματα στο παιχνίδι, από τα κλασσικά του με τον Μπλου ή τον Σμιθ στο «4», μέχρι και πολύ κοντά σχήματα, χωρίς καν τον Τάιους ή τον Σχορτσανίτη στο παρκέ (για λίγη ώρα). Η Μακάμπι κέρδισε τα ριμπάουντ (44-48 με 16-19 τα επιθετικά), τα λάθη ήταν ελάχιστα και για τους δύο, 10-7, με τα ποσοστά να είναι 43%-42% στα δίποντα και 32%-41% στα τρίποντα, αλλά τη Ρεάλ να κάνει 40 δίποντα και 34 τρίποντα και τη Μακάμπι 55 δίποντα και 22 τρίποντα, πράγμα που δείχνει και ποιος δυσκολευόταν πιο πολύ από την άμυνα του άλλου, ιδίως αν συνυπολογίσουμε ότι η Μακάμπι είναι ομάδα που αρέσκεται στο μακρινό σουτ κι αυτή.

Η Ρεάλ απέτυχε για δεύτερη συνεχή χρονιά στον τελικό, κρατάει ως highlight την ευρεία νίκη της στον ημιτελικό επί της μισητής Μπαρτσελόνα, την οποία νομίζω ότι θα αντάλλασσε με το τρόπαιο χωρίς καν σκέψη. Το μόνο σίγουρο, πλέον, είναι ότι θα πρέπει να περιμένει τουλάχιστον άλλους 12 μήνες για να ανέβει στον ευρωπαϊκό θρόνο και σίγουρα πια θα κλείσει 20 χρόνια χωρίς Ευρωλίγκα (τελευταία το 1995).

Έτσι, συνεχίστηκε και η παράδοση που θέλει στα φάιναλ φορ τις ομάδες που παίζουν «εμφύλιο» στον ημιτελικό κατά κανόνα να μην μπορούν να πάρουν τον τίτλο, με μόνο τον Παναθηναϊκό να το έχει καταφέρει. Μέχρι στιγμής έχουμε δει το σενάριο αυτό 11 φορές και τις 10 η ομάδα που πέρασε από τον «εμφύλιο» έχασε στον τελικό (σε παρένθεση ποια ομάδα έχασε στον τελικό κάθε φορά): 1992 (Μπανταλόνα), 1994 (Ολυμπιακός), 1995 (Ολυμπιακός), 1996 (Μπαρτσελόνα), 1999 (Κίντερ Μπολόνια), 2002 (Κίντερ Μπολόνια), 2003 (Μπενετόν Τρεβίζο), 2004 (Σκίπερ Μπολόνια), 2009 (η μόνη χρονιά που έσπασε η παράδοση, με τίτλο για τον Παναθηναϊκό), 2013 (Ρεάλ Μαδρίτης), 2014 (Ρεάλ Μαδρίτης).

Τα δεκάλεπτα: 16-15, 35-33, 55-53, 73-73, 86-98.

Ρεάλ Μαδρίτης (Λάσο): Ρούντι 15 (3τρ. 8ρ. 4ασ. 2κλ.), Ρέγιες 12 (6ρ.), Ντίεθ, Μίροτιτς 12 (1τρ. 7ρ.), Ροντρίγκεθ 21 (5), Κάρολ 5 (1), Ντάρντεν 7 (1τρ. 7ρ.), Λιουλ (8ασ.), Μπουρούσης 12 (9ρ. 4κ.), Σλότερ 2, Μεΐρι.

Μακάμπι Τελ Αβίβ (Μπλατ): Ράις 26 (3τρ. 4ρ. 10κ.φ.), Σμιθ 15 (3τρ. 7ρ.), Χίκμαν 18 (1τρ. 6ρ. 3ασ. 7κ.φ.), Ινγκλς, Τάιους 12 (11ρ. 3κ.), Πνίνι, Οχαγιόν 4 (5ρ.), Μπλου 14 (2τρ. 4ρ.), Σχορτσανίτης 9 (3ρ.).

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Στον αγώνα των “κατεστραμμένων” η Μπαρτσελόνα κέρδισε με 93-78 την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, με τον Ναβάρο να έχει 20 πόντους σε 17 λεπτά.

Υ.Γ.2: Στιγμιότυπα από τον τελικό: