Στο ύψος του και «πράσινο» break για το 2-2!

Ο Παναθηναϊκός πέρασε από το ΣΕΦ στον 4ο τελικό της Α1 κερδίζοντας τον Ολυμπιακό με 65-67, για να ισοφαρίσει τη σειρά στο 2-2. Το 5ο και τελευταίο ματς θα γίνει την Τετάρτη στο ΟΑΚΑ, σε «πράσινο» φόντο, με τις δύο ομάδες να λύνουν εκεί, σε tie-break παιχνίδι τις διαφορές τους για φέτος. Ο Ολυμπιακός έχασε μεγάλη ευκαιρία για να πάρει τον τίτλο στην έδρα του, αλλά ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε καλύτερος στο 4ο ματς, για πρώτη φορά στη σειρά έφερε έναν αγώνα εκεί που τον ήθελε και όπως τον ήθελε. Στο τέλος ένα «ερυθρόλευκο» 12-0 παραλίγο να φέρει τα πάνω κάτω, αλλά ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την ανατροπή.

Ένα από τα βασικά σημεία στο οποίο πρέπει να σταθούμε στο ματς, είναι η πολύ μεγάλη αστοχία του Ολυμπιακού από το τρίποντο. Με 0/8 στο πρώτο μέρος και 4/22 στο τέλος του ματς, ήτοι 18%, ο Ολυμπιακός ήταν εξ ορισμού σε πολύ δύσκολη θέση. Τα σουτ στην αρχή δεν μπήκαν, σε αντίθεση με εκείνα του Παναθηναϊκού, και στη συνέχεια οι παίκτες του Μπαρτζώκα έμοιαζαν να φοβούνται να πάρουν προσπάθειες, τουλάχιστον οι περισσότεροι, ιδίως από τη στιγμή που είδαν ότι δεν είχαν βοήθειες στην επίθεση από τον Σπανούλη.

Ο Ολυμπιακός είχε περισσότερα ριμπάουντ (39-37 με 12-5 τα επιθετικά), περισσότερες ασίστ (16-12), πιο πολλά κλεψίματα (9-7) και λιγότερα λάθη (13-19). Ο Παναθηναϊκός σούταρε πολύ καλύτερα, κι εκεί κρίθηκε το ματς, 49% στα δίποντα και 42% στα τρίποντα, έναντι 45% και 18% αντίστοιχα, με αμφότερους τους «αιώνιους» να τα σπάνε από τις βολές, 63% με 19/30 ο Ολυμπιακός, 59% με 16/27 ο Παναθηναϊκός.

Ο κόσμος στις εξέδρες ήταν αρκετά μουδιασμένος μετά τη 2η περίοδο και ως το φινάλε σχεδόν του αγώνα, στο 3ο δεκάλεπτο η ατμόσφαιρα ήταν ανυπόφορη από τα καπνογόνα, αλλά το ματς (τουλάχιστον) τελείωσε κανονικά. Οι διαιτητές έκαναν αρκετά λάθη, αλλά δεν θεωρώ ότι έκριναν το αποτέλεσμα, σε κάθε γκρίνια υπάρχει αντίλογος, στο φάουλ που δεν έδωσαν στα 8 δευτερόλεπτα (και το σφύριξαν στα 2.5) ο αντίλογος λέει ότι λίγο νωρίτερα δεν έκανε τα βήματα που του σφυρίχτηκαν πριν καρφώσει ο Λασμ, ας πούμε. Γενικώς, αυτή η κουβέντα δεν μπορεί ποτέ να βγάλει συμπέρασμα, ούτε έχει και νόημα να μένουμε συνεχώς πάνω σε αυτό σε κάθε ματς των δύο. Ας δούμε και λίγο μπάσκετ και ας μειώσουμε τις βαρύγδουπες προεδρικές δηλώσεις και ανακοινώσεις εκατέρωθεν (λέω εγώ τώρα, όνειρα θερινής νυκτός).

Τι είδαμε στον αγώνα; Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παρκέ ξέροντας τι θέλει στο 4ο ματς. Ίσως το γεγονός ότι τις προηγούμενες ημέρες ούτε οι ίδιοι οι οπαδοί του δεν του έδιναν ιδιαίτερες ελπίδες, το κλίμα ήταν ξεκάθαρα υπέρ του Ολυμπιακού, ίσως και το γεγονός ότι πια ήταν το αουτσάιντερ, βοήθησε τους παίκτες του Αλβέρτη να είναι πιο ήρεμοι και πιο συγκεντρωμένοι στο ματς.

Αμυντικά ο Παναθηναϊκός είχε σαφές πλάνο, αυτό φαινόταν με το πού και πώς μάρκαραν ο Φώτσης με τον Γκιστ, το γεγονός ότι ο Κόλινς πέρασε τον ίσως πιο μοναχικό αγώνα της ζωής του, αφού όλοι τον άφηναν 2-3 μέτρα ελεύθερο στην περιφέρεια, κάτι που ούτε ο Κόλινς, ούτε ο Μπαρτζώκας μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν ή να τιμωρήσουν. Θεωρώ ότι για πρώτη ίσως φορά στους τελικούς ο Αλβέρτης έκανε σχεδόν ιδανική χρήση αλλαγών και χρόνων συμμετοχής, με βάση τα όσα υπαγόρευε το παιχνίδι και όχι αυτά που είχε εκ προοιμίου στο μυαλό του, κάτι που δεν μπορώ να πω για τον Μπαρτζώκα, αφού σε πολλά σημεία οι αλλαγές και οι πεντάδες του Ολυμπιακού με έκαναν να απορήσω.

Από εκεί και πέρα, η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός μπήκε στο ματς με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Και δεν εννοώ από άποψη αστοχίας ή κάτι τέτοιο, αλλά ως λογική αγώνα και νοοτροπία. Οι παίκτες του έμοιαζαν σχετικά νωθροί στο ξεκίνημα, ή για να το πω αλλιώς, το μάτι τους δεν γυάλιζε τόσο όσο θα έπρεπε να γυαλίζει το μάτι ομάδας που μόλις έχει σπάσει έδρα και είναι 40 λεπτά απ’ τον τίτλο. Σαν να ήταν υπνωτισμένοι από την όλη συζήτηση περί φαβορί και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι είχε τελειώσει ο τίτλος πριν καν γίνει το 4ο ματς.

Αυτό το εκμεταλλεύτηκε ο Παναθηναϊκός από την αρχή, αφού σε κανένα σημείο του ματς δεν είδε την πλάτη του Ολυμπιακού, χαρακτηριστικό είναι ότι ο Ολυμπιακός είχε δύο φορές το προβάδισμα σε όλο το ματς, στο 9-7 και τελευταία φορά στο 14-11. Η δεύτερη περίοδος ήταν καταστροφική για τους «ερυθρολεύκους» που είδαν τον Παναθηναϊκό να βάζει 24 πόντους με 9/14 σουτ εντός παιδιάς (και 5 λάθη στο δεκάλεπτο), ξεκινώντας με 5/5 την περίοδο, την ώρα που ο Ολυμπιακός είχε αρχίσει με κάθε λεπτό που περνούσε να νιώθει βάρος στα πόδια του και δισταγμό στα χέρια του, βλέποντας ότι το ματς δεν πήγαινε ίσως όσο εύκολα το υπολόγιζε. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν 5/14 σουτ και 2 λάθη στην περίοδο.

Η κατάσταση που παγιώθηκε στο πρώτο μέρος ουσιαστικά δεν άλλαξε μέχρι το τελευταίο τρίλεπτο του αγώνα, εκτός από ένα μίνι ξέσπασμα του Λοτζέσκι στο 3ο δεκάλεπτο, το οποίο επέφερε ένα 8-0 του Ολυμπιακού (από 35-49 στο 43-49), που, όμως, ήταν τόσο εκτός λογικής αγώνα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, που το ακολούθησε ένα 0-6 που έφερε ξανά τη διαφορά στους 12.

Ο Μπαρτζώκας δεν μπόρεσε, τουλάχιστον ως το 36ο λεπτό, να ανατρέψει την τακτική του Παναθηναϊκού, ο Ολυμπιακός έμοιαζε εγκλωβισμένος στα άστοχά του τρίποντα, ακόμα και στο 2ο ημίχρονο, που στην άμυνα ήταν εξαιρετικός (δέχτηκε 24 πόντους όλους κι όλους). Δεν μπόρεσε να τρέξει όπως σε άλλα ματς, δεν μπόρεσε να διασπάσει την άμυνα του Παναθηναϊκού που είχε τρεις παίκτες στη ρακέτα όσο ο Κόλινς ήταν στο παρκέ και τα έσπαγε από μακριά, δεν μπόρεσε να ανακατέψει την τράπουλα σε σημείο που να προβληματίσει τον Αλβέρτη ή να τον βγάλει έξω από αυτά που περίμενε ότι θα συναντήσει. Ας πούμε, με τον Ολυμπιακό να έχει βάλει 30 πόντους στο ημίχρονο, ο Παπαπέτρου και ο Σερμαντίνι δεν δοκιμάστηκαν καν, ιδίως τη στιγμή που ο Σπανούλης δεν σκόραρε εντός παιδιάς, ο Μάντζαρης κατάφερε να βγάλει εαυτόν εκτός αγώνα, ο Σλούκας μπήκε στη λογική του ματς μετά το 35ο λεπτό, ο Κόλινς την πάτησε όπως την πατούσε κάποτε ο Παπαλουκάς από αντίστοιχες κομπίνες του Παναθηναϊκού.

Βέβαια, δεν φταίει μόνο ο Κόλινς και η διστακτικότητά του από μακριά, η οποία έκανε κάθε του σουτ καταδικασμένο πριν καλά καλά φύγει από τα χέρια του, φταίει και ο Μπαρτζώκας που σε τέτοιες στιγμές δεν δοκίμαζε σχήμα με Σπανούλη-Λοτζέσκι-Περπέρογλου (αφού ο Σπανούλης δεν σκόραρε, θα μπορούσε να πάει στον άσο για λίγη ώρα), ή που δεν πέρασε καν στο παρκέ τον Παπαπέτρου.

Το ανακάτεμα που δεν έκανε στην τράπουλά του ο Μπαρτζώκας το έκανε ο Αλβέρτης, κυρίως με τη χρησιμοποίηση του Γιάνκοβιτς, ο οποίος πήρε χρόνο συμμετοχής και ήταν παραπάνω από καλός. Ο Αλβέρτης τα έπαιξε όλα για όλα, στις αλλαγές του ήταν εξαιρετικά φειδωλός όσο ένας παίκτης έκανε αυτό που ήθελε στο ματς, αποτέλεσμα να παίξει 7:23 ο Μπράμος, 58 δευτερόλεπτα ο Ράιτ, 10:34 ο Μαυροκεφαλίδης (που είχε στο διάστημα αυτό 10 πόντους, 4 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και 3 τάπες με 9 σουτ και 6 βολές!), τακτική που φάνηκε και στο να μη βγάλει εκτός αγώνα Λασμ και Μασιούλις στο 35ο λεπτό όταν είχαν αμφότεροι από 4 φάουλ.

Σε ατομικό επίπεδο, ο Διαμαντίδης τράβηξε και πάλι το μεγαλύτερο λούκι για τον Παναθηναϊκό, 37:17 έπαιξε, είχε 13 πόντους και 6 ασίστ (5 λάθη) με 4/9 σουτ και απορρόφησε τεράστια πίεση, ενώ ο Λασμ ήταν ξανά ο καλύτερος της ομάδας του με 17 πόντους και 9 ριμπάουντ (5 λάθη) σε 24:55 με 7/11 σουτ. Ο Μασιούλις ήταν αρκετά καλός με 9 πόντους, 6 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα, ενώ και ο Φώτσης βοήθησε στην άμυνα. Ο Ούκιτς έπαιξε 24 λεπτά χωρίς να σκοράρει αλλά δεν ήταν αρνητικός (2 άστοχα σουτ, 2 ασίστ, 1 λάθος) υπό την έννοια ότι βοήθησε πολύ αμυντικά και στην επίθεση δεν κόστισε τίποτα, ενώ κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον Φώτση. Ο Γιάνκοβιτς με τον Μαυροκεφαλίδη ήταν εκείνοι που έδωσαν την ώθηση στον Παναθηναϊκό, έπαιξαν μαζί 18 λεπτά και είχαν 18 πόντους, ο Μαυροκεφαλίδης με 3/9 σουτ και 4/6 βολές, ο Γιάνκοβιτς με 3/4 σουτ και 1/3 βολές, ενώ οι 3 τάπες και τα 2 επιθετικά ριμπάουντ του Μαυροκεφαλίδη βοήθησαν τα μέγιστα τον Παναθηναϊκό. Θετικός και ο Γκιστ, που έκανε αρκετές δουλειές, ενώ είχε και 2/3 σουτ, βγάζοντας και μια άμυνα στο τέλος για να μην γίνει ο μοιραίος για τις 0/2 βολές που είχε στα τελευταία δευτερόλεπτα.

Για τον Ολυμπιακό ο Ντάνστον ήταν ο καλύτερος με 15 πόντους, 7 ριμπάουντ, 4 κλεψίματα και 2 τάπες με 6/8 σουτ, ο Λοτζέσκι ακολούθησε με 14 πόντους, 8 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα με 3/6 σουτ, ενώ καλός ήταν και ο Πρίντεζης με 11 πόντους και 4 ριμπάουντ με 2/7 σουτ και 7/8 βολές. Ο Σλούκας ανέβηκε πολύ στην 4η περίοδο και έκλεισε το ματς με 11 πόντους και 4 ασίστ με 4/8 σουτ. Από εκεί και πέρα, ο Μάντζαρης έκανε 5 φάουλ σε 8:48 και δεν μπήκε ποτέ στο κλίμα του ματς, ο Περπέρογλου έπαιξε 13:45 και είχε 2/7 σουτ, 2 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα (θεωρώ ότι με την εικόνα του ματς έπρεπε να έχει παίξει περισσότερο), ο Κόλινς είχε 5 πόντους με 2/10 σουτ και 5 ριμπάουντ, ο Πετγουέι έπαιξε 12 λεπτά και εμφανώς φοβόταν να σουτάρει (1 άστοχο τρίποντο), ενώ ο Σπανούλης είχε 1 πόντο με 0/10 σουτ.

Βέβαια, για τον Σπανούλη το πράγμα σηκώνει συζήτηση, αφού δεν θεωρώ ότι κόστισε αρνητικά στον Ολυμπιακό ιδιαίτερα (προφανώς όχι και θετικά, έτσι;), είχε 7 ασίστ και 2 λάθη με ασφυκτική πίεση πάνω του, θα μπορούσε να έχει 10-12 ασίστ αν οι συμπαίκτες του έβαζαν τα ελεύθερα σουτ που έπαιρναν από πάσες του. Βέβαια, όταν ο καλύτερός σου παίκτης έχει 0/10 σουτ, είναι πολύ δύσκολο να πάρεις το ματς και σε κάθε περίπτωση δεν μπορείς να πεις ότι αυτό είναι κάτι που το περιμένεις ή που μπορείς να το ξεπεράσεις αγωνιστικά. Όσο συγκρατημένος κι αν προσπάθησε να είναι ο Σπανούλης μετά από κάποιο σημείο, σίγουρα είναι από τους βασικούς υπαίτιους για την ήττα.

Το ματς ξεκίνησε με 0-4 από Λασμ και Διαμαντίδη, για να απαντήσει ο Σίμονς για το 4-4 και ο Λοτζέσκι με τον Πρίντεζη για το 9-7. Ο Ολυμπιακός κράτησε το προβάδισμα ως το 14-11 από τον Πρίντεζη και τον Ντάνστον, αλλά ήταν εμφανές ότι κάτι δεν λειτουργούσε καλά στην άμυνά του στο πρώτο ημίχρονο, οι «πράσινοι» έφταναν πολύ εύκολα στο ελεύθερο σουτ, ο Γκιστ και 6 πόντοι του Μαυροκεφαλίδη έφεραν το ματς στο 16-19.

Το τρίποντο του Διαμαντίδη από επιθετικό ριμπάουντ του Φώτση έγραψε το 16-23, ενώ ο Λασμ κάρφωσε για το 16-25 στο 11ο λεπτό. Ο Γιάνκοβιτς έφερε την ομάδα του στους 12 πόντους, 16-28, και συνέχισε για το 17-30 και το 19-32, με τον Περπέρογλου να απαντά. Ο Σλούκας μείωσε σε 24-32, αλλά ο Μασιούλις με τον Λασμ έφεραν το ματς στο 24-37 για να κάνει ο Διαμαντίδης το 26-39. Ο Ολυμπιακός μείωσε με Ντάνστον στο 30-39, αλλά δεν μπόρεσε να κρατήσει τη διαφορά σε μονοψήφιο επίπεδο στο τέλος, ημίχρονο στο 30-43 από Μασιούλις και Κάρι.

Το ματς ισορρόπησε εκεί στην 3η περίοδο, τουλάχιστον στο πρώτο πεντάλεπτο, ο Μασιούλις με τον Πρίντεζη και τους Κόλινς-Μαυροκεφαλίδη έφεραν τον αγώνα στο 35-49. Μετά ένα ντράιβ του Κόλινς και δύο συνεχόμενα τρίποντα του Λοτζέσκι έτρεξαν ένα 8-0 για τον Ολυμπιακό ως το 43-49 με 4 άστοχα σουτ του Παναθηναϊκού στο ίδιο διάστημα. Όμως, δύο συνεχόμενα τρίποντα από Φώτση και Διαμαντίδη, που αντάλλαξαν και ασίστ, έγραψαν το 43-55, αποκαθιστώντας τις ισορροπίες του αγώνα.

Ίδια κατάσταση και στο πρώτο πεντάλεπτο της 4ης περιόδου, ο Λασμ το 47-59, ο ίδιος το 51-63 και ο Μασιούλις με βολές το 53-66 στο 37ο λεπτό. Κάπου εκεί ο Σλούκας έδωσε έναυσμα αντεπίθεσης στον Ολυμπιακό, έβαλε 5 μαζεμένους πόντους για το 58-66, με τον Παναθηναϊκό να αστοχεί σε συνεχόμενα τρίποντα, για να έρθει ο Ντάνστον για το 61-66 μετά από βήματα του Λασμ (που δεν ήταν). Ο Διαμαντίδης γλίστρησε στην επόμενη επίθεση, ο Ντάνστον τελείωσε εύκολα για το 63-66 με κάρφωμα, ενώ ο Γκιστ είχε 0/2 βολές στα 20 δευτερόλεπτα. Ο Σλούκας έχασε το τρίποντο της ισοφάρισης, η ρακέτα του Παναθηναϊκού ήταν άδεια (όλοι μάρκαραν μακριά), πήρε το επιθετικό ριμπάουντ, πήγε να τελειώσει με λέι απ αλλά τον έκοψε ο Γκιστ, κατοχή για τον Ολυμπιακό με 10 δευτερόλεπτα.

Η κομπίνα του Μπαρτζώκα ήταν πολύ καλή, λέι απ σε 1 δευτερόλεπτο ενώ όλοι οι «πράσινοι» κοιτούσαν το τρίποντο, 65-66 στα 9 δευτερόλεπτα. Ο Ολυμπιακός κυνήγησε το φάουλ, έκανε περίπου 4-5 μέχρι να του το δώσουν ανεξήγητα καθυστερημένα οι διαιτητές στα 2.5 δευτερόλεπτα, ο Λασμ είχε 1/2 βολές βάζοντας τη δεύτερη (ενώ όλοι του φώναζαν να τη χάσει), ο Λοτζέσκι πήγε να βγάλει τη φάση της χρονιάς με πάσα 27 μέτρων από την επαναφορά, αλλά ο Σπανούλης που υποδέχτηκε την μπάλα δεν είχε ισορροπία (από το τρέξιμο να την προλάβει) και όταν σούταρε ήταν πίσω από την ευθεία του ταμπλό, αστόχησε για να ισοφαρίσει ο Παναθηναϊκός σε 2-2.

Σε έναν αγώνα που έμοιαζε να μην πατάει καλά, ο Ολυμπιακός παραλίγο να κάνει επική ανατροπή και να τον κερδίσει, περίπου όπως έγινε αντίστροφα στο 3ο ματς με τον Παναθηναϊκό που γύρισε από το 40-56 στο 62-64. Βέβαια, για να τα λέμε και όλα, ο Ολυμπιακός έχασε μεγάλη ευκαιρία να τελειώσει τον τίτλο. Δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερες συνθήκες, ψυχολογικές και αγωνιστικές από αυτές που υπήρχαν στο ΣΕΦ την Κυριακή πριν το τζάμπολ.

Και τώρα τι; Τώρα έχουμε μπροστά μας τη μητέρα των μαχών, το 5ο παιχνίδι, το tie-break, την επιτομή των πλέι οφς. Ένα ματς, 40 λεπτά, ένας τίτλος. Από αυτά τα παιχνίδια που σε κάνουν να αγαπάς το μπάσκετ ακόμα περισσότερο. Το τζάμπολ θα γίνει στο ΟΑΚΑ την Τετάρτη στις 19:45 και οι δυο «αιώνιοι» θα λύσουν μια και καλή τις διαφορές τους για φέτος, με τον νικητή να παίρνει τον τίτλο.

Τα δεκάλεπτα: 16-19, 30-43, 45-57, 65-67.

Ολυμπιακός (Μπαρτζώκας): Πετγουέι, Ντάνστον 15 (7ρ. 4κλ. 2κ.), Σπανούλης 1 (2ρ. 7ασ.), Περπέρογλου 4 (2κλ.), Σλούκας 11 (1τρ. 4ασ.), Κόλις 5 (1τρ. 5ρ.), Σίμονς 4, Λοτζέσκι 14 (2τρ. 8ρ. 2κλ.), Πρίντεζης 11 (4ρ.), Μάντζαρης.

Παναθηναϊκός (Αλβέρτης): Μπράμος, Κάρι 2 (2κλ.), Φώτσης 3 (1), Ούκιτς, Λασμ 17 (9ρ. 7κ.φ.), Μαυροκεφαλίδης 10 (4ρ.), Διαμαντίδης 13 (2τρ. 4ρ. 6ασ.), Γκιστ 5 (1τρ. 3ρ.), Γιάνκοβιτς 8 (1), Μασιούλις 9 (6ρ. 2κλ.), Ράιτ.

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Δυστυχώς, όπως και μετά το 3ο ματς, υπήρχε προεδρική παρέμβαση, αυτή τη φορά «ερυθρόλευκη». Ανάμεσα στα σχόλια κατά της διαιτησίας και της ΕΟΚ, ειπώθηκε και το «οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν θα παίξουν στην εθνική» με την… απόλυτα πειστική προσθήκη του «δεν έχει σχέση με αυτά που λέμε, απλά δεν θα παίξουν λόγω της ασφάλισης». Είναι λυπηρό να εμπλέκεται η εθνική στον εμετικό πόλεμο των δύο «αιωνίων», ελπίζω οι ατυχείς δηλώσεις να ξεπεραστούν σύντομα. Τώρα για το θέμα της ασφάλισης, υπάρχει χρόνος να βρεθεί λύση, το θέμα είναι να υπάρχει και διάθεση από όλους.