Μια μάχη με φόντο το πάνθεον!

 

Και όλα καταλήγουν σε αυτό. Κυριακή 6/7 στις 21:30 το βράδυ όλη η σεζόν στο 1ο γκρουπ του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος «Πάνος Ζαχαρογιάννης» που διοργανώνει ο ΑΓΣ Πολυνίκης βρίσκει το νόημά της. Ό,τι έγινε ως τώρα έγινε για να νομιμοποιήσει τους δύο αντιπάλους να παλέψουν για τον πολυπόθητο τίτλο. Όλα ξεκίνησαν από τα χέρια των Santa Barbara Rockets το 2011, πέρασαν από τα χέρια των Ρούκουνων το 2012, από τα χέρια των Alley Ουπς το 2013, για να φτάσουμε τώρα στο ένα, το τελευταίο ερώτημα της φετινής σεζόν: Gastone ή Κουλουβάχατα; Ποιος θα στρογγυλοκαθίσει στο θρόνο του μεγαλύτερου ερασιτεχνικού πρωταθλήματος της χώρας;

Κυριακή 6/7
GASTONE – ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ
21:30

Ξημερώνει ημέρα τελικού. Μετά από περισσότερα από 30 παιχνίδια για την κάθε ομάδα, Gastone και Κουλουβάχατα είναι οι τελευταίοι δύο επιζήσαντες στο φετινό πρωτάθλημα. Και στο τέλος μπορεί να μείνει μόνο ένας προφανώς. Ο άλλος φτάνει στην πηγή μα νερό δεν θα πιει, θα αγγίξει το τρόπαιο αλλά δεν θα το πιάσει ποτέ στα χέρια του. Ο σκοπός της λίγκας είναι για να δίνει διέξοδο μπασκετική, για να περνάμε καλά με τη μεγάλη μας αγάπη. Αλλά όλα αυτά μέχρι σήμερα, στον τελικό κανείς δεν πάει για να ευχαριστηθεί μπάσκετ. Στα χείλη όλων όσοι βρεθούν στο κλειστό θα υπάρχει μία λέξη μόνο: νίκη. Τίτλος.

Οι Gastone ήταν η μόνη ομάδα της κανονικής περιόδου στους 6 ομίλους της λίγκας που δεν γνώρισε την ήττα. Ολοκλήρωσε την παρουσία της στον όμιλο Δ με 20-0, για να επεκτείνει το αήττητό της με 7-0 νίκες και στους ομίλους των Playoffs. Πρώτη ήττα από τη Δ.Η.Α.Σ. μετά από 28 συνεχόμενες νίκες, 2-1 στους «16», άλλη μία ήττα από τη Victorious, 2-1 και στα προημιτελικά, για να επικρατήσει με 81-75 των Στιγκιντριακών στον ημιτελικό, ελέγχοντας το παιχνίδι μετά το αρχικό πεντάλεπτο και έχοντας τον Καραλή σε απίστευτη ημέρα, σταμάτησε στους 28 πόντους. Συνολικό ρεκόρ με το οποίο μπαίνει στον τελικό 32-2.

Τα Κουλουβάχατα τερμάτισαν στην 1η θέση ενός πολύ δύσκολου ομίλου, του ΣΤ, με ρεκόρ 21-1 στην κανονική περίοδο με ήττα από την Αττική. Στον όμιλο των Playoffs είχαν 6-1 με ήττα από τη Victorious (η μόνη ομάδα που μπορεί να περηφανευτεί ότι πήρε ροζ φύλλο κι από τις δύο φιναλίστ φέτος), για να περάσουν με 2-0 από τους Zeppelin στους «16», με 2-0 από τους Παλαίμαχους Άνω Λιοσίων στους «8» και να κερδίσουν την ΑΕΚ Περιστερίου στον ημιτελικό με 71-65, ανατρέποντας το -9 με σερί 22-5 στις δύο πλευρές της ανάπαυλας. Συνολικό ρεκόρ με το οποίο έφτασαν στον τελικό 32-2.

Δύο ομάδες, 64 νίκες και μόλις 4 ήττες σε ένα πολύ σκληρό και απαιτητικό πρωτάθλημα. Όμως, το μαγικό «33» μόνο μία από τις δύο θα το πετύχει το βράδυ της Κυριακής. Ποια; Το χέρι στη φωτιά δεν το βάζω και νομίζω ότι όποιος έχει δει και τους δύο αντιπάλους φέτος, ούτε αυτός θα το βάλει.

Τα Κουλουβάχατα στηρίζονται πολύ στο μυαλό του Τσιλάβη στην περιφέρεια. Από τα δικά του χέρια ξεκινούν σχεδόν όλες οι επιθέσεις της ομάδας, αυτός είναι ο πρώτος υπαίτιος για το μοίρασμα του παιχνιδιού και την καλή κυκλοφορία της μπάλας. Δίπλα του αρκετοί παίκτες που ξεχωρίζουν. Ο Καπέλης είναι παίκτης που αν τύχει και σε κάποια στιγμή τον ξεχάσεις, απλώς θα δεις την ομάδα σου πίσω στο σκορ, freakishly talented και παίκτης που μπορεί πολύ εύκολα να εκθέσει την αντίπαλη άμυνα και να σε κάνει να μείνεις με το στόμα ανοιχτό. Ο Παπαδόπουλος έδωσε τα διαπιστευτήριά του σε όσους δεν τον ήξεραν στον ημιτελικό, 8 μαζεμένοι πόντοι στο ξεκίνημα της επανάληψης, το νερό μπήκε στ’ αυλάκι, τα Κουλουβάχατα δεν ξανακοίταξαν πίσω. Έχει σουτ, έχει ντράιβ. Ο Μπάιλαν είναι παίκτης που μπορεί να βάλει ανά πάσα στιγμή στο on το «beast mode» (παραδεχτείτε το, περιμένατε να το γράψω) στην άμυνα. Στον ημιτελικό υπήρχαν φάσεις που βρισκόταν παντού, έκλεβε, τάπωνε, μάζευε ριμπάουντ. Ο Κοτίνης δεν χρειάζεται συστάσεις. Αν κάνεις καμιά πλάκα και δεν τον αναγνωρίσεις με το που θα μπει στο παρκέ, θα το καταλάβεις πολύ σύντομα ποιος είναι. Μετά τα πρώτα 2-3 τρίποντα, ή μετά τους πρώτους 10-15 πόντους, όταν θα ψάχνεις τι πήγε στραβά κι έμεινες πίσω στο σκορ. Ο Κουμεντάκης είναι ο τύπος παίκτη που βλέπεις διχασμένο ανάμεσα σε περιφέρεια και καλάθι. Μόνο που δεν διχάζεται εκείνος, εσύ διχάζεσαι για το ποιον θα βάλει να τον μαρκάρει. Πιο ελαφρύ παίκτη τον πηγαίνει μέσα, πιο βαρύ, τον τραβάει έξω και ξεκινά από εκεί προσπάθεια. Ο Χρυσικόπουλος προσφέρει πολλά με το σουτ του, σταθερή λύση στην περιφέρεια της ομάδας, το ίδιο κάνει και ο Χρηστάκος, ενώ ο Καραγιάννης δίνει όγκο και δύναμη στη ρακέτα, σκοράροντας πολύ καλά με πλάτη στο καλάθι, με τον Κοκονίδη να μπορεί να γράψει και από την περιφέρεια για να ανοίξει τις αντίπαλες άμυνες.

Τα Κουλουβάχατα απέδειξαν και στον ημιτελικό ότι τους αρκεί ένα πεντάλεπτο. Σε ένα ματς που έμοιαζαν πλήρως εγκλωβισμένα από την ΑΕΚ Περιστεριου, έκαναν ένα πεντάλεπτο ξέσπασμα με λίγο τρέξιμο, καλά τελειώματα και 3-4 μαζεμένα τρίποντα, άλλαξαν πλήρως την εικόνα του ματς (από το -9 στο +8) και μετά προστάτευσαν το προβάδισμά τους ως το τέλος. Τους αρέσει να τρυπάνε τη ρακέτα και να σπάνε την μπάλα απέναντι, τους αρέσει να βλέπουν τον Κοτίνη στην περιφέρεια να αποτελεί γρίφο για την αντίπαλη άμυνα, να τρέχουν, να τελειώνουν με ντράιβ και να σουτάρουν από το τρίποντο.

Οι Gastone ξεκινούν από τα χέρια του Πανδή. Η μεγαλύτερη απειλή για κάθε αντίπαλο όταν βρίσκεται στο παρκέ, ξέρεις ότι αν πάρει την μπάλα μπροστά από το κέντρο δεν μπορείς να τον αφήσεις μόνο του. Ούτε στα 7 ούτε στα 8 μέτρα. Έχει χίλιους και έναν τρόπους για να εκθέσει τον αμυντικό του και την αντίπαλη άμυνα και πρέπει να καταβάλεις τεράστια προσπάθεια για να τον περιορίσεις. Συνδυασμένη άμυνα δοκίμασαν πολλοί, όπως και οι Στιγκιντριακοί στον ημιτελικό. Τι έγινε; Ο Καραλής είπε ευχαριστώ, πήρε το ματς και πέρασε τους Gastone στον τελικό. Λιτός παίκτης, απέριττος, με τρομερά τελειώματα από μέση απόσταση, εξίσου καλό ντράιβ, σταμάτησε στους 28 πόντους, λογικά γιατί δεν χρειαζόταν να βάλει άλλους. Ο Αντωνίου δίνει κι αυτός πολλά στην περιφέρεια, εναλλάσσεται με τους δύο προηγούμενος στον άσσο με αποτέλεσμα η ομάδα του να βρίσκει πάρα πολλές ευκαιρίες για αιφνιδιασμό, αφού δεν ψάχνει απαραίτητα έναν παίκτη για να ξεκινήσει. Έχει τρομερή πάσα, αλλά όποτε χρειαστεί σκοράρει κιόλας είτε μέσα από σύστημα είτε με ατομικές ενέργειες, με την ίδια ευχέρεια. Ο Κουζουβουνάς στη ρακέτα ξέρει πότε να σουτάρει και πότε να ανοίξει το παιχνίδι στην περιφέρεια, με αποτέλεσμα να δυσκολεύει ιδιαίτερα την αντίπαλη άμυνα και να ανοίγει διαδρόμους για τους συμπαίκτες του, ενώ το σουτ του από μέση απόσταση είναι πολύ καλό. Ο Παράσχος με τον Μακρίδη αποτελούν πολύτιμα κομμάτια της συλλογής, με λύσεις στο σκοράρισμα, ενώ ο Περρής δίνει δύναμη και ριμπάουντ στο καλάθι, με τον Ρήγα να ανεβάζει την ενέργεια της ομάδας με τις πολύ καλές θέσεις που παίρνει στη ρακέτα. Ο Κατσιόλης είναι αθλητικός και δυνατός, ριμπάουντ, τελειώματα από κοντά αλλά και από μέση απόσταση, ενώ ο Μόντι με την ταχύτητά του και το καλό του σουτ δίνει πολύτιμες βοήθειες στην ομάδα των Gastone.

Τους Gastone δεν θα τους δεις εύκολα να κολλάνε στο σκορ. Στον ημιτελικό έμειναν στους 2 πόντους στο πρώτο τρίλεπτο του ματς, αλλά και πάλι έφτασαν στους 40 στο ημίχρονο. Τρέχουν, παίζουν όσο πιο γρήγορα μπορούν και αρέσκονται πάρα πολύ στο transition παιχνίδι. Αν ο αντίπαλος θέλει να κάνει το ματς run ‘n’ gun θα πρέπει να είναι έτοιμος να βρεθεί σε ένα παιχνίδι που είναι πολύ δύσκολο να ελέγξει. Το καλό τους σουτ ανοίγει πάρα πολύ τις άμυνες, με αποτέλεσμα η ρακέτα να έχει τρύπες σαν ελβετικό τυρί, ενώ σουτάρουν σχεδόν πάντα με πολύ υψηλά ποσοστά ευστοχίας.

Δύο από τα μεγαλύτερα φαβορί της σεζόν επιβεβαίωσαν το χαρακτηρισμό και έφτασαν ως τον τελικό, αφήνοντας στον δρόμο πολλές και καλές ομάδες. Πού θα κριθεί ο τελικός; Στο σουτ, αμφότερες οι ομάδες αρέσκονται στο μακρινό σουτ. Στην ταχύτητα και στα τελειώματα στον αιφνιδιασμό. Και οι δύο θέλουν να παίζουν σε υψηλό ρυθμό, οι Gastone αισθάνονται λίγο πιο άνετα σε αυτό το στιλ παιχνιδιού. Στα ριμπάουντ, όποιος τα ελέγξει ελέγχει και το ρυθμό του αγώνα. Στη φθορά με φάουλ, ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι δεν μπορεί να μην έχει αρκετά φάουλ, το θέμα είναι ποιος θα προστατεύσει καλύτερα τον εαυτό του χωρίς να εκθέσει την ομάδα του, αλλά και ποιος θα διατηρήσει την ψυχραιμία του όταν θα έρθουν τα πρώτα προβλήματα. Στο ποιος θα παίξει πιο έξυπνα στην άμυνα, σε ομάδες με τόσες λύσεις δεν μπορείς να επικεντρωθείς σε έναν παίκτη, όποιοι το έκαναν το πλήρωσαν ακριβά, όμως το να παίξεις συνολικά καλή άμυνα είναι αρκετά δύσκολο απέναντι σε τόσο ταλαντούχες πεντάδες.

Ο τελικός δείχνει ότι θα τα έχει όλα. Δύο πολύ υψηλού επιπέδου ομάδες, με παίκτες κλάσης, ακριβώς ό,τι θα άξιζε στο πρωτάθλημά μας για να κοσμήσει τον τελικό του. Υπομονή λίγες ώρες για τον νέο βασιλιά…