NBA Playoffs: Ανατολή

Σήμερα και αύριο θα ασχοληθούμε με το αφιέρωμα στο NBA, στα πλέι οφς του NBA, που δεν έχουν καμία σχέση με το κάτι σαν μπάσκετ των 82 αγώνων της κανονικής περιόδου. Πρώτα θα μιλήσουμε για την Ανατολή, μετά για τη Δύση και για επιδόρπιο μπορείτε να κοιτάξετε και το άρθρο-ανάλυση ενός εκ των δημιουργών του blog στο Sportnet (το άρθρο θα ανέβει το ξημέρωμα του Σαββάτου και θα σας το έχουμε σε link εδώ μόλις ανέβει). Πάμε λοιπόν:

Η Ανατολή φέτος ήταν η περιφέρεια του ΛεΜπρον Τζέιμς. Μπορεί ο Ουέιντ να ήταν πρώτος σκόρερ, αλλά ο ΛεΜπρον οδήγησε την ομάδα του στην κορυφή και έδειξε ότι φέτος έκανε το βήμα παραπάνω. Βέβαια, θέλει κι άλλα βήματα ακόμη, αλλά φέτος έδειξε ότι είναι η αρχή της επόμενης φάσης για το ταλέντο του.

Το εύλογο ερώτημα (σύγκρισης) που έρχεται στο μυαλό σχεδόν όλων των μπασκετόφιλων είναι αν ο ΛεΜπρον μπορεί να πάρει τίτλο φέτος ή αν χρειάζεται, όπως παλιότερα ο Τζόρνταν, μερικά χρόνια ωρίμανσης και έναν Πίπεν δίπλα του. Θα μάθουμε ως τον Ιούνιο, αλλά το 39-2 των Καβαλίερς στην έδρα τους, μαζί με το πλεονέκτημα έδρας απέναντι στους Λέικερς και την φημολογούμενη πλήρη απουσία του Γκαρνέτ από τα πλέι οφς, τους δίνει βάσιμες ελπίδες για τον τίτλο.

Ένα άλλο ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι κατά πόσο οι Πίστονς μπορούν να χτυπήσουν του Καβαλίερς. Μια ματιά στα δύο ρόστερ λέει ότι μπορούν να τους παίξουν στα ίσα, καθώς έχουν ρόστερ με βάθος και πολλούς ποιοτικούς κι έμπειρους παίκτες. Απ’ την άλλη, ο Κάρι φέτος τα έχει κάνει σαλάτα, γιατί μπορεί να τα ρίχνουν στον Άιβερσον οι Αμερικάνοι, αλλά… ο Κάρι είναι προπονητής, όχι ο Άιβερσον. Πάντως, σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον το ζευγάρι αυτό, αφού ομάδα με Χάμιλτον, Πρινς, Ρασίντ, ΜανΝτάις και Άιβερσον δεν την προσπερνάς χωρίς αστερίσκο. Σε άλλο αστερίσκο θα βάλω τον Μπεν Ουάλας, που με τα πλέι οφς να έρχονται μπορεί να αναστηθεί και να είναι το κομμάτι που λείπει από τους φετινούς Καβαλίερς.

Και φτάνουμε στους πρωταθλητές. Μπορούν οι Σέλτικς χωρίς τον Γκαρνέτ; Κι αν ναι χωρίς τον Γκαρνέτ, χωρίς τον Σκαλαμπρίνι; Θα ξεπεταχτεί ο… Γκλεν Ντέιβις; Πιο σοβαρά τώρα, οι Σέλτικς την πάτησαν άγρια. Ο Γκαρνέτ μάλλον θα βοηθάει μόνο από τα… κλιπάκια της παρουσίασης της ομάδας. Ο Ρίβερς έχει ντυθεί στα μαύρα, Κόμπι και ΛεΜπρον τα πίνουν ευτυχισμένοι σε γνωστό νυχτερινό μαγαζί…

Η αλήθεια είναι ότι οι Σέλτικς χωρίς τον Γκαρνέτ είναι σαν πίτσα χωρίς τυρί, σαν χωριάτικη σαλάτα χωρίς λάδι, σαν καλοκαίρι στην Ελλάδα χωρίς ήλιο, σαν Ολυμπιακοί Αγώνες χωρίς ντόπα. Πολύ δύσκολο να επιβιώσουν δηλαδή. Όμως, Πιρς και Άλεν θα έχουν κάθε ευκαιρία να δείξουν ως πού μπορούν να πάνε την ομάδα και να ελπίζουν ότι αν τη φτάσουν στους τελικούς της Ανατολής, ο Γκαρνέτ θα έχει προλάβει να αποθεραπευτεί. Ο Ντάνι Έιντζ προφανώς δεν άντεξε τα νέα την Πέμπτη και λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση ότι ο Γκαρνέτ μάλλον χάνει όλα τα πλέι οφς… έπαθε έμφραγμα! Από τις φορές που το τάιμινγκ ορισμένων πραγμάτων είναι απίστευτο… Εκτός αν όντως το έπαθε για τον Γκαρνέτ. Για τον Μάρμπερι είπατε; Είναι προφανές ότι ως τώρα είναι ουσιαστικά έξω από τη λογική της ομάδας, καθώς ήταν σχεδόν ένα χρόνο εκτός μπάσκετ. Αυτά βλέπουν οι Μπουλς και ελπίζουν, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο το κάνουν βάσιμα. Έχουν το μειονέκτημα έδρας και μέτρια ομάδα. Το θέμα είναι πόσο επηρεασμένοι θα εμφανιστούν οι Σέλτικς, όχι πόσο καλοί οι Μπουλς.

Οι Μάτζικ αισθάνονται την ασφάλεια του Χάουαρντ, όχι επειδή είναι ο Σούπερμαν και αν φωνάξουν «βοήθεια» θα τους σώσει, αλλά επειδή τους Σίξερς τους περνάνε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κι έτσι, ενώ στη συνέχεια το ιατρικό δελτίο έχει επιστροφή του Τούρκογλου, που είναι πάρα πολύ σημαντικός στην ομάδα. Μετά με τον Τουρκογλου, πάλι αρχίζουμε τις συζητήσεις περί απουσίας του Γκαρνέτ και ελπίδων των Μάτζικ, που ξαφνικά είδαν το φως να ανάβει στη βεράντα και την μπαλκονόπορτα ανοικτή προς τους τελικούς Ανατολής.

Ατλάντα Χοκς και Μαϊάμι Χιτ κοντράρονται σε μια αμφίρροπη σειρά, με τους Χοκς να έχουν τον πρώτο λόγο λόγω έδρας, αλλά και επειδή ως ομάδα είναι καλύτεροι. Απ’ την άλλη υπάρχει ο Ουέιντ που φέτος κάνει την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, αλλά και ο Ζερμέν Ο’ Νιλ που και φέτος είναι μέτριος.

Ο Ουέιντ μπορεί να αλλάξει τη σειρά, οι Χοκς έχουν καλύτερη ομάδα. Στην Ευρώπη θα λέγαμε… Χοκς, αλλά στις Η.Π.Α. ένας παίκτης μπορεί να κάνει τη διαφορά, κυρίως λόγω αεράμυνας και παντελούς απουσίας πολύπλοκων αμυντικών συστημάτων. Αν το καταφέρει, πάντως, ο Ουέιντ θα μιλάμε για κατόρθωμα, αλλά θα είμαστε μπροστά σε μια κόντρα Ουέιντ-ΛεΜπρον, που για τους Αμερικάνους είναι πολύ εμπορική… με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.