Hey Hero, my name is Bowen, Bruce Bowen!

Δημοσιεύτηκε στις 8 Ιουνίου 2007

Ο πρώτος τελικός του NBA είναι παρελθόν και δεν μπόρεσα να αντισταθώ ξανά και να μην σχολιάσω αυτό που γίνεται φέτος στον «άλλο πλανήτη». Οι Σπερς επικράτησαν πολύ εύκολα των Καβαλίερς με 85-76 (το Sportnet είναι το μόνο ελληνικό αθλητικό site που παρέχει άμεση και – κυρίως – πλήρη ενημέρωση για τα παιχνίδια των τελικών) και έδειξαν σε όλο τον κόσμο το αυτονόητο.

Ότι ένας παίκτης δεν μπορεί μόνος του. Ότι ο Μπόουεν δεν είναι Πρινς. Ότι το Σαν Αντόνιο δεν είναι… Ανατολή. Θα μου πείτε βέβαια ότι έχει ακόμα τουλάχιστον 3 παιχνίδια. Το ξέρω και δε θα διαφωνήσω. Οι Καβαλίερς είναι μία ομάδα του επιπέδου της Γιούτα, άρα με μαθηματική ακρίβεια πάνε για 4-1, εκτός κι αν κάνουν την υπέρβαση και φτάσουν στο 4-2. Ωστόσο, το σύστημα των τελικών στο NBA είναι απαράδεκτο. Το 2-3-2, το οποίο έχει ήδη αντικατασταθεί σε όλους τους άλλους γύρους των playoffs με το 2-2-1-1-1 (οι αριθμοί αφορούν τα παιχνίδια που γίνονται σε κάθε έδρα, ξεκινώντας από εκείνη της ομάδας με το πλεονέκτημα), είναι επιεικώς ατυχές. Το 2-3-2 λοιπόν δίνει πλεονέκτημα στο αουτσάιντερ. Πώς; Μα, αν χάσεις τα δύο πρώτα ματς και έχεις μετά 3 στην έδρα σου, μπορείς πιο εύκολα να κάνεις το 2-3 απ’ ότι αν πρέπει να σπάσεις έδρα μετά το 2-2. Και ύστερα έχεις δύο ευκαιρίες απέναντι σε μία ομάδα που παίζει με την πλάτη πια στον τοίχο.

Ξέφυγα όμως, καθότι δεν ήταν ο στόχος μου να σχολιάσω το σύστημα των τελικών. Ο στόχος μου ήταν να σχολιάσω την προσπάθεια που γίνεται εδώ κι έναν μήνα για δημιουργία νέου Ήρωα. Είναι φανερό ότι το Ντιτρόιτ έχει κάνει τον κύκλο του. Είναι επίσης φανερό ότι δεν είχε σέντερ, αλλά είχε 3 πάρα πολύ καλά τεσσάρια (Ουάλας, Ουέμπερ, ΜακΝτάις). Όμως, όχι σέντερ. Ακόμη, είναι ξεκάθαρο ότι ο Σόντερς δεν είναι Λάρι Μπράουν (γι’ αυτό και θα φύγει). Όμως, διάολε (που έλεγε κι ένας καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο), έχει καλύτερη ομάδα από το Κλίβελαντ. Το Κλίβελαντ έχει αναπληρωματικό τεσσάρι τον απαράδεκτο καραγκιόζη Βαρεζάο γιατί βασικός παίζει ο Ντρου Γκούντεν… Γελάει ο κόσμος. Έχει πλέι μέικερ τον ΛεΜπρον γιατί ο Χιουζ… δεν κάνει. Έχει τον Μάρσαλ, ο οποίος για να πάει το γήπεδο πάνω-κάτω μία φορά, θέλει περίπου 49 δευτερόλεπτα. Έχει τον Ντέιμον Τζόουνς, που πια δεν σουτάρει ούτε για πλάκα, τον Έρικ Σνόου, που παίζει 14 ποιοτικά δευτερόλεπτα σε κάθε ματς. Και μας μένουν τέσσερις. Ο Ζιντρούνας Ιγκλάουσκας, ο οποίος είναι παικταράς, αλλά τόσο ιδιόρρυθμος που υπάρχουν φορές που εξαφανίζεται.. έτσι για σπάσιμο. Ο Σάσα Πάβλοβιτς, που μπορεί να γίνει σε 5 χρόνια ένας από τους καλύτερους Σέρβους παίκτες, αλλά ακόμη δεν είναι καν κοντά. Ο Ντάνιελ Γκίμπσον που ξαφνικά μεταμορφώθηκε σε Πίπεν, όπως ήθελαν να μας πείσουν οι Αμερικάνοι σε σύγκριση των Μπουλς του Τζόρνταν-Πίπεν με τους Καβς του ΛεΜπρον-Γκίμπσον. Σοβαροί να είμαστε, 4.6 πόντους μέσο όρο είχε το παιδάκι. Ένα ματς έκανε κι αυτό γιατί σούταρε 48 λεπτά ελεύθερος.

Και άφησα για το τέλος τον ΛεΜπρον. Ο οποίος ΛεΜπρον είναι το νέο είδωλο των Αμερικάνων. Μετά που ο Κόμπι τσαλακώθηκε (λόγω της γνωστής υπόθεσης), έψαχναν, έψαχναν, αλλά δεν έβρισκαν. Ο ΛεΜπρον έχει εκπληκτικά σωματικά προσόντα, μακράν τα καλύτερα από οποιονδήποτε παίκτη έχει πατήσει το πόδι του σε παρκέ τα τελευταία 25 χρόνια. Και δεν κάνω πλάκα. Όμως, δεν είναι ακόμη τόσο καλός όσο θέλουν να τον παρουσιάσουν. Και με το «έτσι θέλω». Όπως με το «έτσι θέλω» μέσα σε ένα λεπτό καθάρισαν
οι διαιτητές τον 6^ο αγώνα Κλίβελαντ-Ντιτρόιτ, δίνοντας 1 επιθετικό φάουλ που δεν ήταν και 2 τεχνικές ποινές στον Ρασίντ Ουάλας και στην αμέσως επόμενη επίθεση του Κλίβελαντ 4 συνεχόμενα φάουλ στους παίκτες του Ντιτρόιτ, λες και τους γαργαλούσε ο λαιμός τους και έπρεπε να σφυρίξουν. Η διαφορά πήγε από τους 3 στους 12 και μετά το ματς δεν γύρναγε, έχοντας στείλει τους Καβς στις βολές 7 λεπτά πριν το τέλος του.

Ο ΛεΜπρον έχει όλα τα φυσικά προσόντα για να αφήσει ιστορία. Αλλά ακόμη, μπορώ εύκολα να σκεφτώ 10 παίκτες που είναι πιο πλήρεις από αυτόν. Δεν έχει μακρινό σουτ, δεν έχει παιχνίδι με πλάτη ώστε να εκμεταλλευτεί τη δύναμή του, δεν είναι εύστοχος στις βολές (μόλις 69.5% στην κανονική περίοδο φέτος), είναι επιρρεπής στο λάθος, δεν έχει fade-away σουτ, μπαίνει στο καλάθι μόνο από τη δεξιά πλευρά. Οι Αμερικάνοι χρειάζονταν επειγόντως έναν ήρωα (τη χρονιά που για πρώτη φορά ένας Ευρωπαίος πήρε το MVP του πρωταθλήματος), πήγαν να φτιάξουν έναν, την πλήρωσε το Ντιτρόιτ, αλλά εδώ είναι Δύση. Εδώ είναι Μποουεν. Εδώ είναι 4/16 σουτ στο πρώτο ματς και τα 2 από αυτά όταν η διαφορά είναι στους 18 πόντους. Η ομάδα ορισμός του αντιστάρ αντιμετωπίζει τον απόλυτο νέο σταρ του NBA. Όμως το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Είναι το άθλημα που αν ξέρεις να δίνεις βοήθειες στην άμυνα αφήνεις άποντο (με 4 βολές) τον ΛεΜπρον για 29 λεπτά. Είναι το άθλημα που ο Μπόουεν, όσο παίζει άμυνα όπως σήμερα, θα βρίσκει συμβόλαιο μέχρι τα 50 του. Κι ας μην έχει καμία σχέση… με το άθλημα.