Another… two bite the dust

Αρχίζουμε σήμερα με τις δύο ομάδες που του χρόνου θα αγωνιστούν στην Α2. Η ΑΕΛ τελείωσε τη χρονιά με ρεκόρ 2-24, δηλαδή μακράν το χειρότερο ρεκόρ της… χιλιετίας. Καμία ομάδα τον 21ο αιώνα δεν έχει υποβιβαστεί έχοντας κάνει μόνο δύο νίκες (κάποιες μάλιστα έκαναν 6 για να πέσουν ως 14ες ενώ τα Τρίκαλα σώθηκαν φέτος με 6). Η ΑΕΛ, στην πραγματικότητα, είχε παρατήσει τη χρονιά από τα μισά της και συγκεκριμένα (επισήμως) μετά το παιχνίδι με την Καβάλα στις 18 Ιανουαρίου. Από τότε και μετά σταμάτησε και να προσπαθεί και έπαιζε διακοσμητικό ρόλο στην κατηγορία. Στις 19 Μαρτίου ο Βαγγέλης Αλεξανδρής φεύγει όπως έχει υποσχεθεί αφού πρώτα η ομάδα άφησε ελεύθερο τον Φράνσις. Μέχρι το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου ακολουθούν οι Μεχία, Κόμματος και Αλιέβας. Ο Αλεξανδρής είχε δηλώσει ξεκάθαρα ότι δεν θα μείνει αν ο πρόεδρος διώξει έστω και έναν από τους ξένους παίκτες της ομάδας. Ο Λάτσιος άφησε πρόσφατα αιχμές για την προσπάθεια του Αλεξανδρή λέγοντας ότι χωρίς αυτόν και χωρίς ξένους η ομάδα έχασε με πολύ λιγότερους πόντους από το Αιγάλεω, απ’ ότι με πλήρες ρόστερ. Το γελοίο της φράσης είναι αυταπόδεικτο, Ενώ ο πρόεδρος της ΑΕΛ είπε επίσης ότι δεν βλέπει συγχώνευση με την Ολύμπια, καθώς η ΑΕΛ είναι η μόνη… συνεπής ομάδα της Λάρισας. Δεν θα συζητήσουμε τη φαιδρότητα των λεγομένων, αλλά το θέμα είναι ότι η ΑΕΛ φέτος αλλοίωσε το πρωτάθλημα. Άλλαξε πλήρως ρόστερ μετά από κάποιες αγωνιστικές με αποτέλεσμα άλλοι να την πετύχουν πλήρη και άλλοι διαλυμένοι. Αν σε αυτό προσθέσει κάποιος ότι λόγω έλλειψης χρημάτων από την αρχή είχε κάνει πείραμα με νεαρούς (και κυρίως φτηνούς) Έλληνες παίκτες και δύο Αμερικάνους (ο Αλιέβας ήρθε πολύ αργότερα) καταλαβαίνει ότι η ΑΕΛ θα έπρεπε να έχει κυρώσεις για την κάκιστη παρουσία της στο πρωτάθλημα και όχι απλώς να υποβιβαστεί.

Ουσιαστικά ο μόνος ρόλος που έπαιξε η ΑΕΛ φέτος ήταν να… αφήσει την ΑΕΚ εκτός πλέι οφς, αφού η ΑΕΚ και τα Τρίκαλα ήταν οι μόνες ομάδες που κέρδισε με πλήρες ρόστερ. Θα μου πείτε… ας την κέρδιζε η ΑΕΚ για να μπει πλέι οφς. Δεν συμφωνώ, εφόσον μια ομάδα αλλοιώνει το πρωτάθλημα θα έπρεπε να μηδενίζεται και να ακυρώνονται όλοι οι αγώνες της, όπως γίνεται και στις… πολιτισμένες χώρες του κόσμου. Η Λάρισα θα πρέπει να σκεφτεί αρκετά φέτος το καλοκαίρι, καθώς μια συγχώνευση είναι η μόνη βιώσιμη λύση για τις ομάδες της πόλης. Δεν έχει αξία να υπάρχουν ομάδες που φυτοζωούν μεταξύ Α1 και Α2, αλλά μια ομάδα, δυνατή, που θα συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των κατοίκων της πόλης, αλλά και τις χορηγίες των επιχειρήσεων, ώστε να είναι βιώσιμη. Γιατί με κακή ομάδα και άδειες εξέδρες δεν έχεις λόγο ύπαρξης.

Με το Αιγάλεω τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πρώτα απ’ όλα κανείς δεν μπορεί να πει ότι το Σίτι δεν το πάλεψε. Μάλιστα πήρε και παίκτη 3 αγωνιστικές πριν το τέλος. Όμως, μάλλον το πάλεψε… πάρα πολύ. Οι αλλαγές προπονητή και ιδίως ο ερχομός του Ζευγώλη περισσότερο έβλαψαν παρά ωφέλησαν την ομάδα, ενώ οι ξένοι δεν είχαν καμία σχέση με τους παίκτες που τα περασμένα χρόνια ενδιαφέρονταν για τη φανέλα που φορούσαν (Πάτερσον, Κλαρκ και πάνω απ’ όλους ο Μπρέισι). Και αυτό μέτρησε στα κρίσιμα. Ο Τέιλορ έπαιζε μόνο για τον εαυτό του και τα στατιστικά του, ο ΜακΓκραθ ενδιαφερόταν μόνο για το πόσα τρίποντα θα βάλει σε κάθε ματς και έμειναν μόνοι τους οι Έλληνες να προσπαθούν. Αλλά ας μη γελιόμαστε. Πέραν του Καλλινικίδη που θα είχε θέση και σε ομάδα Ευρωλίγκας, το υπόλοιπο ελληνικό υλικό ήταν μέτριο και το Αιγάλεω από την αρχή είχε σχεδιασμό που βασιζόταν στους καλούς του ξένους, που ως ονόματα ήταν πάνω από το «status» της ομάδας.

Όμως, την κρίσιμη στιγμή, ο μόνος από τους ξένους που έδειξε να έχει «μπασκετικό εγωισμό» ήταν ο Χάρντιν, αλλά και πάλι δεν έφτανε για τη σωτηρία. Πολλοί θα πουν καλύτερα που έπεσε το Αιγάλεω και έμειναν τα Τρίκαλα που ως ομάδα επαρχίας αποκεντρώνουν λίγο το πρωτάθλημα. Εγώ θα απαντήσω ότι έπεσε το Αιγάλεω γιατί στο γήπεδο τελικά δεν ήταν τόσο καλό όσο τα Τρίκαλα. Δεν έχει σχέση με τον κόσμο. Αυτά είναι συζητήσεις καλοκαιριού θεωρώ.

Ο Καλλινικίδης είπε ότι η ομάδα του δεν έπαιξε ως ομάδα και θα συμφωνήσω. Με τον ερχομό του Ζευγώλη το Αιγάλεω έχασε κάθε ίχνος χημείας και συνοχής. Δεν ξέρω κατά πόσο έφταιξε ο Ζευγώλης ή κάτι άλλο, αλλά η ομάδα ουσιαστικά δεν υπήρχε. Ο καθένας έπαιζε μόνος του και με βάση το ταλέντο του, ενώ ο Ζευγώλης δεν μπόρεσε ούτε να διαχειριστεί σωστά το ρόστερ του. Για μένα ήταν λάθος του να αναλάβει μια ομάδα τόσο αργά μέσα στη σεζόν. Ο Ζευγώλης ανέλαβε πριν την 22η αγωνιστική, ενώ το Αιγάλεω είχε μπροστά του Παναθηναϊκό, Πανιώνιο, Πανελλήνιο, ΑΕΛ και Κολοσσό και χρειαζόταν ουσιαστικά 2 νίκες για να σωθεί. Πέτυχε την εξής μία (δηλαδή καμία) με τη διαλυμένη ΑΕΛ. Από τα άλλα τέσσερα ματς δεν πήρε κανένα, παρότι (βγάζω εννοείται τον Παναθηναϊκό) Πανιώνιο και Πανελλήνιο τους είχε στην έδρα του και τον Κολοσσό τον πέτυχε αμέσως μετά τον τραυματισμό του καλύτερού του παίκτη. Τα λάθη πληρώνονται και αυτό έπαθε το Αιγάλεω.

Ποιοι θα μείνουν στην ομάδα ου χρόνου; Δεν ξέρω, θα απαντήσω ποιος ελπίζω να μην μείνει: ο Άκης Καλλινικίδης, καθώς στα 31-32 του, τώρα είναι η καλύτερη στιγμή να φύγει από το Σίτι και να πάει ένα βήμα ψηλότερα. Όλοι ξέρουμε ότι μπορεί, όπως και όλοι ξέρουμε ότι δεν έχει τίποτα άλλο να δώσει σε αυτή την ομάδα και θα είναι κρίμα του χρόνου να χαθεί στην αφάνεια της Α2 τέτοιος παίκτης.