Πού πας ρε Καραμήτρο (πάλι);

Δημοσιεύτηκε στις 9 Ιουνίου 2007

Πας ένα βράδυ να ηρεμήσεις, έχεις συμφωνήσει με τον L.o.t.S. να ανεβάσει εκείνος ένα πολύ ενδιαφέρον θεματάκι που έγραψε για σήμερα και όλα καλά. Εκεί που προσπαθείς να χαλαρώσεις από την έξοδο της Παρασκευής, κοιτώντας μήπως βγήκε κάποια σημαντική είδηση απ’ την ώρα που έφυγες απ’ τη δουλειά, βλέπεις ότι μίλησε!

Μίλησε ξανά. Βγήκε και τα είπε όλα… Μετά από κάποια ηλικία οι άνθρωποι έχουν το ακαταλόγιστο. Η μαμά μου πάντα μου λέει «να είσαι διαλλακτικός και να συγχωρείς τους μεγάλους ανθρώπους, δεν μπορείς να φανταστείς πώς νιώθουν». Πράγματι. Είναι τουλάχιστον τρομακτικό να βλέπεις τη ζωή σου να τελειώνει, να είσαι στην… από εκεί πλευρά του λόφου, να χάνεις πράγματα που τα θεωρούσες δεδομένα, όπως το να μπορείς να οδηγείς, να τρέχεις, να είσαι ενεργό μέλος της κοινωνίας, να προσφέρεις, να στηρίζονται οι άλλοι πάνω σου, κτλ. Γι’ αυτό πρέπει όλοι να κάνουμε υπομονή και να είμαστε όσο το δυνατόν πιο συγκαταβατικοί με τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας και όσους πλησιάζουν σε αυτή. Αλλά όχι όταν έχουν αξίωμα.

Όχι τότε! Έχεις αξίωμα, θεωρείς ότι είσαι σε θέση να αντεπεξέλθεις, θα δεχτείς και την κριτική. Όμως, πες μου: Αν είχες εταιρεία που ασχολείτο με το διαδίκτυο, με iPod και αρχεία podcast θα έβαζες υπεύθυνο τον παππού σου για να την… οδηγήσει στο μέλλον; Όχι προφανώς.

Τότε γιατί τον βάζεις στο μπάσκετ; Ο 68χρονος Γιώργος Βασιλακόπουλος σήκωσε την Παρασκευή τη ρομφαία του καθαρόαιμου μπάσκετ, το οποίο μόνο αυτός πρεσβεύει, κούνησε το λάβαρο και σήμανε την έναρξη του πολέμου στο γκονγκ του: «Δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη η αύξηση των ομάδων της Euroleague από 24 σε 48. Ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει. Αποδεχόμαστε τη πρόκληση».

Επίσης, ο FIBA Europe αναφέρθηκε και στο NBA λέγοντας ότι μόλις η Ελλάδα κέρδισε τις Η.Π.Α. όλοι οι Ιάπωνες φίλαθλοι άρχισαν να τον συγχαίρουν για τα λεγόμενά του, έστω κι αν μέχρι τότε υποστήριζαν τις Η.Π.Α.. Φαντάζομαι ότι εννοούσε εκείνα που είχε δηλώσει περί πιθήκων που μόνο να πηδάνε ψηλά ξέρουν, αναφερόμενος στην τεχνική των παικτών του NBA. Και, ως επιστέγασμα του απίστευτα ώριμου επιχειρήματος, ανέφερε το παράδειγμα του Βασίλη Σπανούλη. Λέει, ο Σπανούλης αποτελεί παράδειγμα για τη χαμηλή ποιότητα που έχει το NBA, αφού ψάχνει διακαώς να λύσει το συμβόλαιό του και να φύγει. Πώς είπατε;

Γι’ αυτό ψάχνει ο Σπανούλης να φύγει; Επειδή είναι πολύ… εύκολο το NBA; Εγώ νόμιζα ότι ήθελε να… την κάνει επειδή δεν έπαιζε. Όπως κάθε λογικός παίκτης όταν δεν παίζει, θέλει να φύγει. Απ’ όποια ομάδα κι αν είναι. Εκτός από τον… Μπούτινα («είμαι ευτυχισμένος στον Ολυμπιακό. Δεν με νοιάζει που δεν παίζω. Περνάω όμορφα») δεν υπάρχει άλλο παράδειγμα. Και επειδή εμείς γράφουμε για το άθλημα και όχι για ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει γενικά παράδειγμα. Ο Αμπντούλ-Ραούφ είναι 38 και όταν μιλούσαμε πριν λίγο καιρό μου έλεγε κάθε τρεις προτάσεις ότι δεν καταλαβαίνει γιατί δεν τον βάζει ο Ματσόν. Πόσοι Έλληνες θέλησαν να φύγουν από τις ομάδες τους φέτος γιατί δεν έπαιρναν χρόνο συμμετοχής ακόμη και στο Αιγάλεω, που ξεσηκώθηκε ανταρσία επί Γιατζόγλου; Ο Μπάστον γιατί γκρινιάζει συνέχεια στο NBA; Ο Γιασικεβίτσιους; Ο Μπάινουμ στη Μακάμπι όταν μάλωσε με τον Σπάχια; Ας μη συνεχίσω, δεν έχει και νόημα.

Το πλέον ώριμο που περιμένεις από έναν άνθρωπο που είναι τόσο καιρό στο χώρο του μπάσκετ είναι να ανοίξει (ξανά) πόλεμο με την ULEB. Ίσως δε θυμάται τι είχε καταφέρει την προηγούμενη φορά που το έπραξε. Μήπως θυμάστε εσείς τι είχε γίνει στο μπάσκετ από το 1999 μέχρι το 2003; Όχι; Μα πώς να θυμάστε. Το βλέπατε στην τηλεόραση; Όχι. Παίζατε Ευρωλίγκα; Όχι. Σουπρολίγκα έπαιζες. Εσύ και η Μακάμπι με όλη την υπόλοιπη Ευρώπη να… παίζει αλλού. Τιμωρούσες και εξαφάνιζες διαιτητές, επειδή σφύριζαν παιχνίδια αλλόθρησκων, δημιουργώντας το απροχώρητο στην Α1 με «γκρίζους» οι οποίοι δεν ήξεραν γιατί έχουν το στραγάλι στο στόμα. Και μόλις το μπάσκετ ορθοπόδησε, μόλις οι ξένοι παικταράδες γύρισαν να κοιτάξουν ξανά προς την Ελλάδα (Ματσιγιάουσκας, Σισκάουσκας, κτλ), μόλις γύρισαν οι πρώτοι (Ντικούδης, Σιγάλας), το σκέφτονται οι δεύτεροι (Παπαλουκάς, Ζήσης, Κακιούζης, Παπαδόπουλος) και δεν έφυγαν οι τρίτοι (Μπουρούσης, Διαμαντίδης, Βασιλόπουλος) εσύ… αρχίζεις πόλεμο. Πού πας ρε Καραμήτρο; Δε φτάνει μια φορά; Πάνω που το μπασκετάκι έγινε μπασκετάρα ξανά;

Εγώ δε θα πω ποτέ τον κ. Βασιλακόπουλο «Σωλήνα», όπως είναι το προσωνύμιό του, λόγω μιας τουλάχιστον ατυχούς ρήσης του. Το θεωρώ σε κάθε περίπτωση υποτιμητικό, ακόμα κι όταν λέγεται με διάθεση… πειράγματος. Αναγνωρίζω την προσφορά του στον χώρο του μπάσκετ. Αναγνωρίζω τα καλά, αλλά αναγνωρίζω και τα κακά. Αναγνωρίζω επίσης ότι είναι ώρα να αποχωρήσει και να αφήσει τις τύχες του Ευρωπαϊκού μπάσκετ σε κάποιον νεότερο ο οποίος θα έχει ένα πραγματικό, υλοποιήσιμο όραμα για το μέλλον. Μπήκαμε στον 21^ο αιώνα και το μπάσκετ θέλει διοίκηση 21^ου αιώνα. Όχι 20^ου. Θέλει κάποιον που θα αντιλαμβάνεται και θα μπορεί να εκμεταλλευτεί τις νέες δυνατότητες που δημιουργούνται, θα μπορεί να «αναγνώσει» τις νέες ανάγκες και τα νέα προβλήματα, θα είναι σε θέση να οδηγήσει το μπάσκετ στη νέα Εποχή.