Age Of Basketball AGE OF BASKETBALL. Η μοναδική Αθλητιατρική Μπασκετική Πύλη στο ελληνικό διαδίκτυο ξεχωρίζει μέσα από το περιεχόμενο, τα άρθρα …
Δημοσιεύτηκε στις 12 Μαΐου 2009
Ο Τσακ Ντέιλι πέθανε σε ηλικία 79 ετών χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο του παγκρέατος πριν από δύο ημέρες. Για πολλούς ήταν ο προπονητής που έκανε τα Κακά Παιδιά ομάδα πρωταθλητισμού, για άλλους ήταν… ο τύπος στον πάγκο της Dream Team. Για όλους όμως ήταν, είναι και θα είναι ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους των μπασκετικών γηπέδων.
Κατέκτησε τίτλους το 1989 και το 1990 με τους Ντιτρόιτ Πίστονς, τα «Κακά Παιδιά» στην ιστορία του μπάσκετ, Ντούμαρς, Λεϊμπίρ, Ρόντμαν, Τόμας, Μαχόρν και άλλους. Στο NBA προπόνησε εκτός των Πίστονς τους Κλίβελαντ Καβαλίερς, τους Νιου Τζέρσεϊ Νετς και τους Ορλάντο Μάτζικ. Σε 14 συνολικά χρονιές στο NBA είχε 638 νίκες και 437 ήττες με 12 συμμετοχές στα πλέι οφς, ενώ ποτέ δεν είχε αρνητικό ρεκόρ νικών. Ήταν μέλος του Hall of Fame από το 1994.
Το 1992 οδήγησε την εθνική ομάδα των Η.Π.Α. στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης και το χρυσό μετάλλιο. Η Dream Team (μία και μόνη στην ιστορία του μπάσκετ) κέρδιζε με μέσο όρο διαφοράς 43.8 πόντους ανά αγώνα τα 8 ματς που έπαιξε τότε.
Εκεί είχε μπορέσει να χωρέσει τους Μάτζικ Τζόνσον, Μάικλ Τζόρνταν, Λάρι Μπερντ, Κλάιντ Ντρέξλερ, Καρλ Μαλόουν, Πάτρικ Γιούιν, Σκότι Πίπεν, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Τζον Στόκτον, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Κρις Μάλιν και Κρίστιαν Λέτνερ. Έλειπε, το «παιδί» του, Αϊζάια Τόμας, λόγω του βέτο που είχε ασκήσει ο Τζόρνταν.
Την Dream Team την ξέρουν όλοι. Ελάχιστοι όμως ξέρουν ότι λίγες μέρες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, σε μια προσπάθειά του να δείξει στους αστέρες του τη σημασία του ρόλου του στην ομάδα, τους… εξέθεσε. Σε ένα κλειστό για τον Τύπο και τον κόσμο προπονητικό διπλό, ο Ντέιλι προπόνησε μια ομάδα επιλέκτων από το NCAA, η οποία κέρδισε τους υπεραστέρες του NBA, με τον Ντέιλι να λέει μετά: «Ήμουν μακράν ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στο γυμναστήριο». Και πώς όχι; Το μήνυμά του το είχε περάσει, την αναγκαιότητά του την είχε αποδείξει και οι 12 παίκτες του ήταν… «παναγίες» στους Ολυμπιακούς Αγώνες, με τον Ντέιλι να αλλάζει διαρκώς τη βασική πεντάδα, να είναι ο απόλυτος άρχοντας της ομάδας και κανείς να μην γκρινιάζει.
Όλοι οι αστέρες υποκλίθηκαν στον προπονητή τους μετά τους Ολυμπιακούς, με τον Τζόρνταν να δηλώνει στενοχωρημένος που ποτέ δεν είχε την ευκαιρία να παίξει υπό τις οδηγίες του Ντέιλι εκτός εθνικής ομάδας.
Στις μνημειώδεις ατάκες που έχει πει είναι: «Είναι αποθαρρυντικό να κάνεις ένα λάθος, αλλά είναι ντροπιαστικό όταν ανακαλύπτεις ότι είσαι τόσο ασήμαντος που κανείς δεν το πρόσεξε». Βέβαια, μόνο ασήμαντος δεν ήταν ο Ντέιλι, που ήταν ο πρώτος προπονητής στην ιστορία των Πίστονς, που τους οδήγησε σε 2 συνεχόμενες χρονιές με ρεκόρ πάνω από 50%. Βέβαια, δεν τους οδήγησε… μόνο σε δύο συνεχόμενες, αλλά σε 9 συνεχόμενες χρονιές με πάνω από 50%, σε τρεις συνεχόμενες παρουσίες σε τελικούς NBA και σε δύο συνεχόμενους τίτλους.
Το 2005 μιλώντας για τον Ντουέιν Ουέιντ είπε: «Έχει ποιότητα. Άκου με που σου λέω, έχει κάτι από Τζόρνταν μέσα του». Δικαιώθηκε πανηγυρικά την επόμενη χρονιά που ο Ουέιντ πήρε τον τίτλο του NBA και αναδείχτηκε και MVP των τελικών, ενώ πλέον… ολόκληρες οι Η.Π.Α. έχουν πάθει Ουέιντ-mania.
Το 1992, οι New York Times είχαν γράψει ένα άρθρο-αφιέρωμα στην εθνική ομάδα των Η.Π.Α. και τον Ντέιλι με αφορμή τα 62α γενέθλιά του στις 20 Ιουλίου. Το άρθρο το πήρε η International Herald Tribune με έδρα το Παρίσι και τελικά στην ευρωπαϊκή βερσιόν του, η ηλικία του Ντέιλι είχε πέσει στα… 52 χρόνια, είτε από τυπογραφικό λάθος είτε επειδή ο αρχισυντάκτης της IHT δεν πίστευε ότι ο Ντέιλι ήταν… τόσο μεγάλος.
Συναντώντας τον δημοσιογράφο των Times που έγραψε το άρθρο ο Ντέιλι του είπε: «Σε ευχαριστώ για τα επιπλέον 10 χρόνια ζωής που μου χάρισες». Ο δημοσιογράφος του απάντησε ότι δεν το έκανε εκείνος και πως… στις Η.Π.Α. θα ήταν ακόμη 62 χρονών και μάλλον το λάθος ήταν ενός συντάκτη από το Παρίσι, με τον Ντέιλι να απαντά: «Ε, τότε ας τον έχει καλά ο Θεός».
Ο Ντέιλι θεωρούσε τον Αϊζάια Τόμας τον καλύτερο παίκτη που προπόνησε ποτέ. Μάλιστα έλεγε γι’ αυτόν και για τη σταθερότητα του χαρακτήρα του ως παίκτη: «Αυτός ο τύπος μπορεί να πηδήξει από αεροπλάνο και να προσγειωθεί όρθιος στα δυο του πόδια».
Ο επίλογος από τον Ντένις Ρόντμαν, που είχε προπονητή τον Ντέιλι από το 1986 μέχρι το 1992 στους Πίστονς: «Το NBA σήμερα έχασε έναν γονιό και έναν στρατιώτη». Όσο για το τι θα έκανε αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω; «Θα ήθελα να του μιλήσω ακόμη μία φορά». Και τι θα του έλεγε; «Σε ευχαριστώ. Για όλα». Όπως και ολόκληρο το μπάσκετ…
