Ξεμπερδεύει…

Μόλις ο Παναθηναϊκός ξεπέρασε το πρώτο σοκ, το οποίο δεν ξέρω αν ήταν από τον κόσμο, τη σκληρή άμυνα, την απουσία του Διαμαντίδη, ή όλα, μόλις μπήκε ο Γιασικεβίτσιους στο παρκέ, το ματς έγειρε προς το πράσινο.

Στην ουσία ο Παναθηναϊκός δεν απειλήθηκε ποτέ κατά τη διάρκεια του ματς, αφού από τη στιγμή που πέρασε μπροστά δεν έχασε το προβάδισμα. Ακόμη και τη στιγμή που ο Άρης μείωσε σε 46-48, ακολούθησε ένα 0-9 για το 46-57 και ουσιαστικά το τέλος του ματς.

Ο Άρης έδειξε τις ίδιες αρρώστιες που γράφαμε το Δεκέμβρη. Ότι δεν έχει σκοράρισμα και ότι ουσιαστικά οι μόνοι φερέγγυοι παίκτες της ομάδας είναι ο Νέλσον και ο Κλαρκ. Ακολουθούν τα ματς με το Μαρούσι και ο «αυτοκράτορας» θα έχει πρόβλημα αν δεν ανέβουν οι υπόλοιποι. Ο Μπετς ήταν εμφανώς κουρασμένος, μάλλον λόγω ηλικίας και αντιπάλου, κάτι που δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα. Όμως το θέμα με την περιφέρεια είναι.

Ο Ηλιάδης έβγαλε και δεύτερο συνεχόμενο ματς άποντος, ενώ ο Τσαλδάρης είχε 6 πόντους, 4 εντός παιδιάς με 2/9 σουτ. Από τον Γενάρη και μετά, αμφότεροι είναι μέτριοι με ξεσπάσματα και τώρα στο κρισιμότερο μέρος της σεζόν δεν δείχνουν να βοηθούν. Όσο ο Ράιτ είναι τόσο εκτός κλίματος (βρήκε ρυθμό όταν το ματς είχε ουσιαστικά κριθεί, ενώ τελείωσε με 4/12) ο Κλαρκ είναι τελείως μόνος και η άμυνα του Αμαρουσίου… ξερογλείφεται.

Πάντως, και ο Παναθηναϊκός μοιάζει επιρρεπής στο λάθος και χωρίς καθαρό μυαλό, τουλάχιστον όταν στο παρκέ δεν είναι ο Διαμαντίδης ή ο Γιασικεβίτσιους. Και αυτό γνωστό είναι, αλλά το λέμε γιατί φάνηκε εύγλωττα στο ματς με τον Άρη.

Η λογική λέει ότι η σειρά θα τελειώσει το Σάββατο, αλλά η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν θα στενοχωρηθεί πραγματικά. Ο ένας θέλει να τελειώνει για να σκεφτεί τον Ολυμπιακό και ο άλλος σκέφτεται από τώρα τους μικρούς τελικούς με το Μαρούσι. Τη γνώμη μου για τα παιχνίδια αυτά την ξέρετε, εφόσον υπάρχει τέτοια διαφορά δυναμικότητας και δεν υπάρχουν πραγματικές πιθανότητες πρόκρισης για τον Άρη, δεν βλέπω το λόγο γιατί μετά από μια σεζόν 8 μηνών να καταπονείται περισσότερο η ομάδα. Περισσότερο από το 3-0 εννοώ. Πέρσι τα έλεγα με το Μαρούσι και τον Ολυμπιακό, το 3-2 ακολουθήθηκε από ένα 2-0 του Αμαρουσίου επί του Πανιωνίου, αλλά μετά οι «κιτρινόμαυροι» δεν είχαν ανάσες, δεν είχαν καν κουράγιο να σηκώσουν τα χέρια τους και να σουτάρουν και έχασαν την Ευρωλίγκα από μια χειρότερη ομάδα.

Αυτή τη στιγμή, πάντως, για να αναφερθούμε και λίγο στο παρασκήνιο, κανείς από τη διοίκηση του Αμαρουσίου δεν ασχολείται με τον ημιτελικό. Όλοι έχουν το μυαλό τους στην Παρασκευή, όπου μια απόφαση (αν ανακοινωθεί τότε) μπορεί εν πολλοίς να κρίνει και το μέλλον ή τη βιωσιμότητα της ομάδας.