Γεμάτοι από μπάσκετ

Οι δύο ομάδες έχουν βάλει τις βάσεις για να μας χαρίσουν την καλύτερη σειρά μικρών τελικών της ιστορίας, αφού και τα δύο παιχνίδια μέχρι στιγμής είναι απίστευτα.

Το πάθος και η ένταση ξεχείλιζαν στο δεύτερο παιχνίδι, οι παίκτες τα έδιναν όλα, η ατμόσφαιρα μύριζε πλέι οφς και έλειπαν οι καφρίλες που ζήσαμε την Πέμπτη στο ΣΕΦ (και δυστυχώς όλοι περιμένουμε τον επόμενο τελικό για να τις ξαναζήσουμε).

Το Μαρούσι ξεπέρασε τα προβλήματά του και μπόρεσε να πάρει τη νίκη στο ματς. Και πιστέψτε με, είναι πολλά τα προβλήματά του και μειωμένη η ψυχολογία της ομάδας κατά πολύ. Ιδίως των ξένων παικτών.

Στον αγώνα ο Άρης επέβαλε το ρυθμό του στο πρώτο ημίχρονο, εκμεταλλεύτηκε κάποια ελεύθερα σουτ και είχε βάλει το Μαρούσι στο δύσκολο ρόλο να τον κυνηγά σε όλο το α΄ ημίχρονο. Το γεγονός ότι οι παίκτες του Αμαρουσίου δεν ένιωθαν καθόλου βολικά στο ρόλο αυτό, φάνηκε από τις αντιδράσεις του και από το γεγονός ότι ήταν αρκετά άστοχοι.

Όμως, στην επανάληψη όλα άλλαξαν. Ο Σούλης Μαρκόπουλος μίλησε με τους παίκτες του και τους βοήθησε να ξεπεράσουν το σοκ από την πίεση του αγώνα και να μπορέσουν να ευστοχήσουν σε μακρινό σουτ. Ξεκίνησαν το ματς με 1 μόλις τρίποντο σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο, ενώ πέτυχαν 4 στο δεύτερο, τα τρία από τον καταπληκτικό Χαραλαμπίδη.

Ο Άρης είχε αντίστροφη πορεία, καθώς στην τρίτη περίοδο δεν μπορούσε να βρει το δρόμο προς το καλάθι το ίδιο εύκολα από την περιφέρεια. Ο Ματσόν έξυπνα το είδε και ζήτησε από τους παίκτες του να παίζουν κοντά στο καλάθι, αλλά και πάλι, το Μαρούσι βρήκε τρόπο να γυρίσει τον αγώνα και να περάσει μπροστά.

Ο Κίκι Κλαρκ έκανε μια μεγαλειώδη εμφάνιση με 29 πόντους και 10/13 σουτ εντός παιδιάς, αλλά ουσιαστικά βοήθεια είχε μόνο από τον Άντριου Μπετς που για ένα ακόμη παιχνίδι ήταν καταπληκτικός. Ο Μπετς έκανε ξανά νταμπλ νταμπλ με 13 πόντους και 10 ριμπάουντ και προβλημάτισε ιδιαίτερα Μαυροκεφαλίδη και Γλυνιαδάκη.

Όμως, το παιχνίδι κρίθηκε και πάλι στη μετριότητα του Τσαλδάρη και του Ηλιάδη που δεν βοήθησαν την ομάδα τους (συνολικά 4 πόντοι με 2/8 εντός παιδιάς), ενώ και ο Ράιτ επέστρεψε στις μέτριες εμφανίσεις (4 πόντοι με 2/9).

Επειδή αναφέρθηκα στην ατμόσφαιρα του αγώνα, πρέπει να ομολογήσω ότι προς στιγμήν πήγε να χαλάσει στο ξεκίνημα. Οι οπαδοί του Αμαρουσίου από την αρχή τα είχαν με τη διαιτησία, σκεπτόμενοι το Αλεξάνδρειο και το πρώτο ματς της σειράς, αλλά βλέποντας και τον Βορεάδη που είναι κόκκινο πανί.

Το φτύσιμο που δέχτηκε ο Βορεάδης όταν διέκοψε το ματς είναι προφανώς απαράδεκτο και καταδικαστέο. Τέτοιες ενέργειες αρμόζουν σε υπάνθρωπους. Όμως, ο τρόπος που αντέδρασε ο Έλληνας ρέφερι παραλίγο να τινάξει το ματς στον αέρα. Ζήτησε αμέσως την εκκένωση όλης της κερκίδας πίσω από την μπασκέτα που σούταρε το Μαρούσι, προκαλώντας την έκρηξη του γηπέδου. Ο εύκολος τρόπος θα ήταν ή να απομακρύνει τον εν λόγω τύπο ή να πει να μείνει η κάτω κάτω σειρά κενή. Το να βλέπουμε όσα είδαμε στο ΣΕΦ και να υπάρχει διαιτητής που να ζητά εκκένωση για ένα φτύσιμο, είναι ακραίο και υποκριτικό. Μην κάνουμε στους «μικρότερους» όσα δεν τολμάμε σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Το μεγαλύτερο λάθος του Βορεάδη, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι ανοίγει διάλογο με την εξέδρα. Ό,τι του είπαν στο ξεκίνημα, το είπαν και στον Σπυρίδωνος, αλλά εκείνος τους αγνόησε και μετά από 5 λεπτά τον ξέχασαν παντελώς. Ο Βορεάδης γύρισε (!) και απάντησε και μπήκε σε διάλογο με τους οπαδούς, απειλώντας κάποιους εξ αυτών ότι θα τους διώξει από το γήπεδο (όχι στη γραμματεία… σε αυτούς). Αυτό, θεωρώ ότι είναι τελείως λανθασμένο και αντί να βοηθάει, δημιουργεί προβλήματα.