Βραδιά ντροπής, μέρος ΙΙ

Τα όσα διαδραματίστηκαν στο ΟΑΚΑ είναι ξανά ντροπή για τον αθλητισμό, αλλά ξανά έχουν υπαίτιους και προστάτες. Δεν ξέρω πόσοι προσέξατε πώς ανακοινώθηκε από τα περισσότερα αθλητικά σάιτ και τις περισσότερες εφημερίδες η τιμωρία του Ολυμπιακού, επικείμενη το πρωί της Δευτέρας, ανακοινωμένη το απόγευμα. «Σύμφωνα με τον κανονισμό του ΕΣΑΚΕ, πρέπει να περάσουν 5 μέρες από την ανακοίνωση της τιμωρίας, μέχρι ισχύ της, οπότε ο τρίτος τελικός θα είναι ανοικτός για τον κόσμο. Το ίδιο θα γίνει και με τον τέταρτο, σε περίπτωση που γίνουν επεισόδια στο ΟΑΚΑ, αφού ο Παναθηναϊκός δεν θα κληθεί σε απολογία πριν την Τετάρτη και η τιμωρία του θα ισχύσει από τη νέα αγωνιστική περίοδο», έγραφαν πάνω κάτω όλοι. Δηλαδή, εν ολίγοις, κόκκινες και πράσινες εφημερίδες, αλλά και… ουδέτεροι παρότρυναν τους κάφρους να κάνουν και το δεύτερο τελικό πόλεμο, αφού δεν επρόκειτο να έχει πρόβλημα η ομάδα τους φέτος, αλλά του χρόνου, στα «αδιάφορα» παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Ελπίζω όλοι τώρα να είναι ευχαριστημένοι που εισακούστηκαν οι… οδηγίες που είχαν δώσει προς τους κάφρους.

Αν στον πάγκο του Ολυμπιακού δεν είχε τα αντανακλαστικά ο Βασιλόπουλος που ήταν πιο κοντά να πετάξει την τσάντα στον αγωνιστικό χώρο πριν λαμπαδιάσει πάνω τους, ήταν πολύ πιθανό να πάρουν φωτιά πετσέτες, φόρμες και εμφανίσεις που φορούσαν οι παίκτες εκείνη την ώρα. Άρα… ευχαριστημένοι να είμαστε ξανά, όπως και στον πρώτο τελικό. Τότε, γλίτωσαν οι πράσινοι τα πόδια τους από την έκρηξη, που αν γινόταν κάτω από παίκτη, του έκοβε το πόδι, τη Δευτέρα γλίτωσαν οι κόκκινοι τα εγκαύματα. Εκτός από τον Βούισιτς που το έφαγε το αντικείμενό του, έτσι για να καταλάβει πού ήρθε… Οι κάφροι κατάφεραν να περάσουν το «δίχτυ της ντροπής μας» (αντί να ντρέπεσαι που σε μαντρώνουν με δίχτυ λες και είσαι ζώο, προσπαθείς να αποδείξεις ότι όντως… είσαι ζωο) που τους χώριζε από τον πάγκο του Ολυμπιακού μετά από πολλές προσπάθειες, αφού πριν καν το ζέσταμα πετούσαν συνεχώς πάνω του κροτίδες και «γουρούνες» δοκιμάζοντας τις αντοχές του.

Προσωπικά, απλώς περιμένω να τελειώσουν οι τελικοί, να βγει πρωταθλητής όποιος βγει, να χαρούν οι κάφροι του και να ξεχάσουμε άλλη μια χρονιά. Το μπάσκετ που παίζεται στους τελικούς, με αφήνει πια παγερά αδιάφορο. Η κατάσταση έχει κουράσει και πια μόνο την πλάτη μπορούμε να της γυρίσουμε, με μια έκφραση αηδίας στο πρόσωπο. Προς όλους όσοι τη συντηρούν.

Στο αγωνιστικό μέρος, ο Γιαννάκης είπε: «Σήμερα στο γήπεδο μπήκε μόνο μία ομάδα». Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω. Όλα γύρω από αυτό θα κινηθούν. Ο Ολυμπιακός ήταν ψυχολογικά ανέτοιμος, οι παίκτες του από την αρχή δεν μπήκαν στη νοοτροπία του ματς, δεν μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις ενός τέτοιου αγώνα. Μια ήττα στους 5 και τους 10 πόντους βαρύνει τον προπονητή. Για όσους έχουν παίξει μπάσκετ είναι όμως σαφές ότι μια ήττα 30 πόντων βαρύνει τους παίκτες. Οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν ήταν συγκεντρωμένοι από το ζέσταμα, δεν ήταν έτοιμοι για το ματς, δεν μπόρεσαν να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στην εξέδρα και τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Δεν θα αναφερθώ καν για τα όσα έγιναν μετά το 27ο λεπτό και τη διακοπή. Όπως είπα και προχτές, το ματς για μένα τελειώνει εκεί. Όμως, εκεί, η διαφορά ήταν 20 πόντοι. Ο Ολυμπιακός σκόραρε μόνο με προσωπικές ενέργειες ή από παιδικά λάθη του Παναθηναϊκού και όσα έλεγε το προπονητικό επιτελείο έμπαιναν από το ένα αυτί και έβγαιναν από το άλλο. Εντάξει, είναι δεδομένο ότι μέχρι να πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός θα έχει όλο και περισσότερο άγχος. Όμως για να διαχειριστεί αυτό το άγχος πήρε παίκτες όπως ο Παπαλουκάς, ο Βούσιτς, ο Χαλπερίν, ο Γκριρ, ο Τσίλντρες, ενώ και οι Έλληνες διεθνείς του δεν μπορούν πλέον να θεωρηθούν άπειροι. Οι παίκτες ήταν που δεν διαχειρίστηκαν το άγχος και τη σημασία του ματς, όχι ο Γιαννάκης. Ο Παπαλουκάς έχει αρνητικό πρόσημο στη σχέση ασιστ/λάθη και τόσα νεύρα όσα δεν έχει άνεργος πατέρας με δάνειο που μαθαίνει ότι η τράπεζα του παίρνει το σπίτι τη μέρα που απολύθηκε, ο Μπουρούσης ήταν εκνευρισμένος από το ζέσταμα και εκτός αγώνα μέχρι το -26 της ομάδας του, ο Βούισιτς ήταν μόνος, εγκλωβισμένος και απών, ο Γκριρ περιμένουμε ακόμη να βάλει το πρώτο εντός παιδιάς σουτ στους τελικούς (έχει μέχρι στιγμής ένα εύστοχο λέι απ και 0/11 σουτ), ο Χαλπερίν απλώς δεν είναι στην Ελλάδα, ο Τσίλντρες, που έχει τις περισσότερα ελαφρυντικά απ’ όλους τους άλλους, ήταν εμφανώς επηρεασμένος από την άμυνα του Παναθηναϊκού που προσαρμόστηκε πάνω του αλλά και το κλίμα της ομάδας του. Όλα αυτά, με συγχωρείτε, αλλά είναι πράγματα που έκριναν τον αγώνα, αλλά δεν εξαρτώνται από το Γιαννάκη. Δεν νοείται σε τέτοιο ματς να έχεις μοναδικό παίκτη που κατέβηκε να παίξει μπάσκετ έναν 22χρονο Σέρβο (Τεόντοσιτς) και όλοι οι αστέρες σου να είναι αλλού γι’ αλλού. Σε αυτό δεν φταίει ο Γιαννάκης.

Για τον Παναθηναϊκό μόνο μια λέξη υπάρχει: υπόκλιση. Στον Ομπράντοβιτς, που κέρδισε τη μάχη των προπονητών (αν και για μένα δεν έκρινε αυτό το ματς) και στους παίκτες που σε κάθε φάση ήταν ένα κλικ πιο μπροστά από τους αντιπάλους τους και με κάθε τους κίνηση έδειχναν ότι αυτοί ήξεραν τι ζητούσαν από το ματς και τι ήθελαν στο παρκέ. Ο Παναθηναϊκός μετά το τεράστιο διπλό στο ΣΕΦ, κράτησε το πλεονέκτημα έδρας και πλέον έχει 3 «title-balls», τρεις ευκαιρίες για να πάρει τον τίτλο, που αυτή τη στιγμή είναι μια ανάσα μακριά από τα χέρια του. Αν όλη τη χρονιά λέμε πόσο κοντά είναι οι δύο «αιώνιοι» και πόσο το δείχνουν αυτό όλα τα ματς, τη Δευτέρα ήταν έτη φωτός μακριά. Προφανώς όχι σε αξία παικτών, αυτοί ίδιοι είναι, αλλά σε όλους τους άλλους παράγοντες. Πάνω απ’ όλα στον παράγοντα ομάδα. Ο ένας ήταν ομάδα, ο άλλος όχι. Ο ένας ήταν ένα σύνολο που πάλευε για τη νίκη, ο άλλος 5 ετερόκλητα άτομα που έκαναν διαγωνισμό ποιος θα είναι πιο πολύ εκτός αγώνα, ποιος θα έχει τα περισσότερα νεύρα και ποιος θα κάνει περισσότερο κακό στην ομάδα του.

Πριν κλείσω πάμε και σε λίγο παρασκήνιο που δεν θα διαβάσετε αλλού; Θεωρώ ότι με αυτό θα αποκτήσετε μια πιο καθαρή άποψη της κατάστασης. Ο Ομπράντοβιτς σε πηγαδάκι μετά τη συνέντευξη Τύπου έβραζε παρά τη νίκη. Για τον κόσμο. Έλεγε «ας μπει πρόστιμο 100.000 ευρώ την πρώτη φορά, μετά τα διπλάσια, την επόμενη τα διπλάσια μέχρι να φτάσει να πληρώσει ο Παναθηναϊκός 2.000.000 ευρώ. Να δούμε αν τότε θα νοιαστούν να σταματήσουν αυτό το πράγμα που γίνεται». Δεν είναι χαζός ο Σέρβος, ξέρει ποιοι συντηρούν την κατάσταση. Φάνηκε άλλωστε και από το «Εγώ προσωπικά δεν τους θέλω στο γήπεδο αυτούς. Άλλοι στην ομάδα μπορεί να τους θέλουν, εγώ όχι» που είπε στη συνέντευξη Τύπου. Ο νοών νοείτω…

Στο άλλο στρατόπεδο, οι άνθρωποι της ομάδας έβραζαν με τους παίκτες. Όσοι ήταν κοντά στον πάγκο και άκουγαν τι λεγόταν στα τάιμ άουτ, αλλά και στις οδηγίες που έδινε συνεχώς ο Γιαννάκης στους παίκτες του και κατά τη διάρκεια του ματς, τα είχαν με τους παίκτες και όχι με τον Γιαννάκη. Χαρακτηριστικά έλεγαν: «τους έλεγε στους 13 πόντους, βάλτε την μπάλα στο καλάθι, να πλησιάσουμε, να ξεκολλήσουμε, έβγαζε το σύστημα, κι αυτοί πήγαιναν και σούταραν τρίποντο τελείως εκτός συστήματος. Ψηλός κιόλας». Τα είχαν με τους ψηλούς και τον Μπουρούση που δεν άκουγαν τον Γιαννάκη, που ήταν εκτός κλίματος, αλλά και με τους περιφερειακούς. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες ως προς το τι έλεγαν, αλλά γενικώς, στην αποστολή του Ολυμπιακού, η απογοήτευση στρεφόταν αποκλειστικά προς τους παίκτες και όχι τον Γιαννάκη. Δικαιολογημένα αν με ρωτάτε.