“Do or Die” την Τετάρτη…

Όσοι είδαν τον αγώνα του Σαββάτου στην τηλεόραση θα πρέπει να τον διασκέδασαν πάρα πολύ και όσοι είχαν την τύχη (ή τη σκέψη, ανάλογα με το πού μένουν) να πάνε στο κλειστό του Αγίου Θωμά, το διασκέδασαν ακόμη περισσότερο. Ο αγώνας ήταν ο ορισμός των πλέι οφς: μάχες σώμα με σώμα, «ξύλο» στις δύο ρακέτες, νεύρα, χτυπήματα πέραν των επιτρεπομένων, αντιχτυπήματα… εκδίκησης, καλό μπάσκετ και… ελληνικά, αντρικά πλέι οφς.

Σίγουρα, άλλο ένα παιχνίδι-διαφήμιση για το ελληνικό πρωτάθλημα. Μένει να δούμε αν και το τέλος της σειράς θα είναι τόσο θεαματικό.

Ο Σούλης Μαρκόπουλος μετά τον αγώνα είπε: «Ο Άρης έχει 4 ξένους που μπορούν να παίξουν σε οποιαδήποτε ομάδα της Ελλάδας, εκτός ίσως του Μπετς που μπορεί να παίξει παντού πλην μάλλον Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού». Σας ορκίζομαι ότι εγώ… δεν του είχα πει να τα πει αυτά. Μόνος του το έκανε, αλλά είπε ουσιαστικά αυτό που λέω όλη τη σεζόν για τους ξένους του Άρη (από το Φλεβάρη που ήρθε και ο Ράιτ). Βέβαια, η διαφορά μας είναι ότι εγώ πιστεύω πως και ο Μπετς μπορεί να παίξει εύκολα στους «αιώνιους». Κι έχω και ιδέες για το σε ποιων τη θέση…

Μιας και το έφερε η κουβέντα στον Μπετς, στο παιχνίδι του Σαββάτου ήταν σε δεύτερο ρόλο, πίσω από τον απίστευτο και πάλι Νέλσον (έλεγα στην αρχή της χρονιάς… όταν ξεπεράσει πλήρως τον τραυματισμό του, θα δείτε ότι ο Άρης πήρε παίκτη που δεν έρχεται σε ομάδες τέτοιου επιπέδου, δηλαδή εκτός Ευρωλίγκας. Τότε πολλοί είχαν σπεύσει να μου πουν ότι… δεν ήξερα μπάσκετ γιατί υποστήριζα τον «τελειωμένο». Τώρα;). Όμως, και πάλι η υπεροχή του Μπετς ήταν εμφανής. Ο Γλυνιαδάκης από το δεύτερο δεκάλεπτο είχε εκνευριστεί αρκετά και στη συνέχεια αρκετές φορές… του την «έσκαγε» του Εγγλέζου πάνω στα νεύρα του. Ο Μπετς κέρδισε 7 φάουλ και εκτέλεσε 14 βολές, που σημαίνει απλά ότι όποτε έπαιρνε την μπάλα στο καλάθι και κέρδιζε φάουλ, πήγαινε στη γραμμή. Τελείωσε τον αγώνα με 15 πόντους και 8 ριμπάουντ επίσης, για να δείξει για άλλη μια φορά ότι είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής της σειράς και ο αναπάντητος γρίφος για τον Μαρκόπουλο.

Ο Άρης πήρε 19 επιθετικά ριμπάουντ, 12 περισσότερα από το Μαρούσι και με αυτά έμεινε στη διεκδίκηση της μάχης ως το τέλος. Πάντως, κατά τα άλλα ήταν μέτριος, δεν μπόρεσε να βραχυκυκλώσει το μυαλωμένο Μαρούσι (μόλις 5 λάθη σε όλο το ματς) και δεν έπαιρνε σκορ από την περιφέρεια πλην Τσαλδάρη. Στο Αλεξάνδρειο, πάντως, το παιχνίδι θα είναι τελείως διαφορετικό και από τις δύο πλευρές.

Από το Μαρούσι αξίζει να ξεχωρίσουμε τον Κώστα Χαραλαμπίδη που με τα σουτ του έκανε τη διαφορά, αλλά κυρίως με το μυαλό του στην οργάνωση του αγώνα. Οι 8 ασίστ είναι απλώς ένα μέρος της βοήθειας που πρόσφερε στην ομάδα του. Μαζί του κι ο Κώστας Καϊμακόγλου με 8/9 δίποντα.

Και για να κλείσουμε με κάτι πιο… ελαφρύ: ένας από τους ανθρώπους του Αμαρουσίου που είναι επιφορτισμένοι με δουλειές εντός του γηπέδου, εμφανίστηκε στο κλειστό με φανέλα που έγραφε πίσω: «Πλέι οφ 2008» και από κάτω «Άρης-Μαρούσι 61-72». Εννοείται χωρίς να το έχει πει σε κανέναν, στην προσπάθειά του, απ’ ότι κατάλαβα να πικάρει τους «αρειανούς», αλλά και να ανεβάσει τους δικούς του. Οι οπαδοί του Άρη δεν το πήραν είδηση, γιατί μόλις τον είδαν οι οπαδοί… του Αμαρουσίου άρχισαν να τον βρίζουν για να βγάλει την μπλούζα, ενώ το ίδιο έκαναν και οι παίκτες της ομάδας που ήταν εκτός δωδεκάδας. Τελικά, λίγο μετά την έναρξη του ματς, τον ανάγκασαν να την φορέσει… ανάποδα, ώστε να μην φαίνεται η έμπνευση που είχε. Πιθανότατα δεν έχει αντιληφθεί ότι η Ελλάδα… δεν είναι έτοιμη ακόμη για τέτοιες πλάκες…