Περί… χαλάστρας ο λόγος

Όμως, πριν πάμε στην ανάλυση του ζευγαριού, πρέπει να πούμε και μια κουβέντα για τον ΛεΜπρον και την παρέα του. Επειδή ο Τζέιμς έχει ασυλία που δεν έχουμε συναντήσει πουθενά τα τελευταία χρόνια, κάποιος πρέπει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Αναλαμβάνω το ρόλο του κακού για άλλη μία φορά λοιπόν. Ομάδα που έχει το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφς και αποτυγχάνει να πάρει τον τίτλο, έχει αποτύχει. Μάλιστα οι Καβαλίερς, όχι μόνο έχασαν τον τίτλο, αλλά δεν έφτασαν καν στον τελικό, αποκλειόμενοι στα ημιτελικά NBA από τους Μάτζικ. Και μην ακούσω τις μπούρδες περί ρόστερ που λένε οι Αμερικάνοι, ότι ήταν λογικό γιατί ο ΛεΜπρον παλεύει μόνος τους και τέτοια. Και στην κανονική περίοδο ίδιο ήταν το ρόστερ τους, όταν όλοι μιλούσαν για την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στην έδρα της, την ομάδα που αφού έχει το πλεονέκτημα θα πάρει τίτλο δια περιπάτου και άλλες τέτοιες αρλούμπες. Τελικά έχασε από τον Χάουαρντ, τον Άλστον και τον Τούρκογλου. Με την έδρα να σπάει από το πρώτο κιόλας ματς και να μην μπορεί σε όλη την υπόλοιπη σειρά να ανατρέψει την κατάσταση. Με τον ΛεΜπρον να νομίζει ότι παίζει μπάσκετ παιδικής χαράς και να πασάρει μια φορά το δωδεκάλεπτο για να σουτάρει άλλος, κάνοντας περίπου 30 σουτ και 15 βολές ανά αγώνα. Όταν οι Μάβερικς ήταν το νούμερο ένα και είχαν αποκλειστεί, ο Νοβίτσκι τα άκουγε όλο το καλοκαίρι. Όταν οι Σέλτικς πήγαιναν κάθε σειρά στα… 7 ματς, τα άκουγαν συνεχώς ότι είναι ανεπαρκείς και μέτριοι, και θα τα άκουγαν ακόμα αν δεν είχαν πάρει τίτλο. Όμως, ο… «Βασιλιάς» ήταν μόνος του και πάλεψε σαν το θηρίο, αλλά… απέτυχαν οι συμπαίκτες του. Κοροϊδευόμαστε νομίζω…

Εκτός κι αν όλοι ξέραμε ότι οι Καβαλίερς ήταν χειρότεροι από τις άλλες ομάδες, απλώς οι άλλοι δεν έπαιζαν σοβαρά στην κανονική περίοδο κι έτσι… κάναμε ότι δεν ήταν. Γρήγορο ανέκδοτο πριν πάμε στον τελικό: αν επιβεβαιώσει λέει ο Μπεν Ουάλας την αποχώρησή του από την ενεργό δράση φέτος, τότε ο Βαρεζάο το καλοκαίρι θα έχει σημαντικό μέσο πίεσης για μεγαλύτερο συμβόλαιο, καθώς θα είναι… αναντικατάστατος.

Και αφού γελάσαμε πάμε στον τελικό. Οι Μάτζικ έχουν κερδίσει τους Λέικερς φέτος στην κανονική περίοδο, με τον Κόμπι Μπράιαντ να έχει στα 2 ματς 34,5 πόντους μέσο όρο παίρνοντας 28,5 σουτ μέσο όρο στα δύο παιχνίδια. Κάτι σαν τα 25.7 ανά αγώνα (μαζί με 15.7 βολές) του ΛεΜπρον στη μεταξύ τους σειρά.

Οι Μάτζικ αυτή τη στιγμή είναι… η μεγαλύτερη χαλάστρα των πλέι οφς. Έχουν αποκλείσει τους Σέλτικς, άρα έχουν στερήσει τους επαναληπτικούς τελικούς με τους Λέικερς, απέκλεισαν και τους Καβαλίερς, οπότε απέτρεψαν την κόντρα Κόμπι-ΛεΜπρον, μένει να κερδίσουν και τους Λέικερς για να… τη σπάσουν και στον Κόμπι (με τον Σακ να γελάει κάπου πιο μακριά).

Τελευταία φορά που έπαιξαν σε τελικούς ήταν το 1994-95, όταν αντιμετώπισαν τους Χιούστον Ρόκετς. Τότε, πάλι ήταν η… χαλάστρα των πλέι οφς, αφού είχαν αποκλείσει τους Σέλτικς στον πρώτο γύρο, στα τελευταία παιχνίδι στο Μπόστον Γκάρντεν, ενώ στη συνέχεια είχαν αποκλείσει και τους Σικάγο Μπουλς τους άρτι επιστρέψαντος Μάικλ Τζόρνταν (νούμερο 45 και τα μυαλά στα κάγκελα). Τότε είχαν το περίφημο μότο «why not us, why not now?» κολλημένο παντού στα αποδυτήριά τους, αλλά έπεσαν πάνω στον Χακίμ Ολάζουον, που σε 4 ματσάκια (τόσα χρειάστηκε για να τους πάρει τον τίτλο) τους εξήγησε… εύγλωττα γιατί όχι εκείνοι και γιατί όχι τότε…

Φέτος ελπίζουν να είναι διαφορετικά τα πράγματα και να έχουν καλύτερη τύχη. Απ’ την άλλη και ο Κόμπι ελπίζει να βγάλει από πάνω του τη ρετσινιά του… «παίρνει τίτλο μόνο με τον Σακίλ στην ομάδα». Ο Γκασόλ ελπίζει απλώς… να σουτάρει στους τελικούς, καθότι εσχάτως περιφέρεται ασκόπως και πάλι πάνω κάτω στο παρκέ, ο Τούρκογλου θέλει να πάει στο Ευρωμπάσκετ με… δαχτυλίδι, ο Βούγιατσιτς δεν σχολιάζω καν, ο Χάουαρντ θέλει να πάρει τίτλο πριν μάθει να σουτάρει πίσω από τα δύο μέτρα. Αναμένουμε με αγωνία ποιοι θα επιπλεύσουν στο τέλος στον αφρό της λίγκας.