Το Μαρούσι στα σαλόνια!

Ο αγώνας ήταν συγκλονιστικός, αλλά η αλήθεια είναι πως ο Άρης ήταν κατώτερος των περιστάσεων. Όταν παίζεις στην έδρα σου, μπροστά σε 5.000 κόσμο ο οποίος έχει δημιουργήσει απίστευτη ατμόσφαιρα και προηγείσαι με 70-59 μόλις 4:34 πριν το τέλος, τότε πρέπει να καθαρίσεις το ματς και να μην απειληθείς καν στο τέλος. Αντ’ αυτού, ο Άρης επέτρεψε στο Μαρούσι ένα 0-10 σε διάστημα 2:26 μέχρι το 70-69. Μετά, η ψυχολογία είχε αλλάξει, το βάρος ήταν στους παίκτες του Άρη, που αίφνης λύγισαν από το άγχος, που δικαιολογημένα είχαν σε μεγαλύτερο βαθμό.

Για το φάουλ του Τσαλδάρης στο τέλος δεν ξέρω αν διαφωνώ. Εκ του αποτελέσματος μπορούμε να πούμε ότι δεν δικαιώθηκε, καθότι ο Άρης έχασε το ματς. Επίσης, έκανε φάουλ σε έναν παίκτη που στην κανονική περίοδο ήταν ο πιο εύστοχος του πρωταθλήματος με 89%. Όμως, ο Χαραλαμπίδης έχασε τη μία βολή, ο Άρης είχε επίθεση για να πάρει το ματς, αλλά την πέταξε στα σκουπίδια. Ο Ματσόν δεν ήθελε επίθεση για την ομάδα του, κάτι που μπορώ να καταλάβω. Βλέποντας τους παίκτες του να έχουν μείνει με 1 πόντο για 4 λεπτά ήξερε πόσο βαριά ήταν τα χέρια τους και εμπιστευόταν περισσότερο το πάθος τους στην άμυνα, παρά την ηρεμία τους στην επίθεση. Λογικό είναι αυτό. Όπως λογικό ήταν και το γεγονός ότι μετά έδωσε την μπάλα στον Κλαρκ. Σε τέτοια σημεία δίνεις την μπάλα στον καλύτερο σκόρερ σου και «ζεις ή πεθαίνεις» μαζί του. Ο Κλαρκ αστόχησε στο ντράιβ, όπως και σε άλλα 3 τρίποντα στα τελευταία 3 λεπτά, αλλά δεν έχει νόημα να ρίξουμε την ήττα στον Κλαρκ (που σε τελική ανάλυση όλοι ξέραμε ότι θα έπαιρνε τις επιθέσεις στο τέλος κι αν δεν τις έπαιρνε θα λέγαμε… γιατί δεν σούταρε ο Κλαρκ). Σίγουρα, ο Αμερικανός έχει μερίδιο ευθύνης για τον αποκλεισμό, αλλά αυτή βαρύνει εξίσου όλη την ομάδα και τον Ματσόν. Στην ομάδα και τον Ματσόν χρεώνεται επίσης και η κακή επιλογή (όπως αποδείχτηκε) του Μπρέισι Ράιτ, αφού ο Άρης πήρε έναν ξένο που ουσιαστικά δεν τον βοήθησε καθόλου και τον “κρέμασε” και στο κρισιμότερο παιχνίδι.

Το Μαρούσι πήγε στο Αλεξάνδρειο στο παιχνίδι που το γήπεδο «έκαιγε» στους 1.000 βαθμούς Κελσίου και έδειξε αυτό που δείχνει και που έχουμε παρατηρήσει όλο το χρόνο. Ομάδα ήρεμη που ξέρει τι ζητάει στο γήπεδο και δύσκολα “χάνεται” σε ένα ματς. Εκμεταλλεύτηκε τον οίστρο του Στίβενσον και το άγχος του Άρη στην αρχή, κόλλησε και δέχτηκε 0-16 αλλά δεν παράτησε το ματς, έμεινε πίσω με 58-50, αλλά πλησίασε στο 61-59, έμεινε πίσω με 70-59, αλλά ισοφάρισε σε 71-71. Και τελικά κέρδισε. Κατόρθωμα.

Το παιχνίδι ήταν οριακό, όπως ακριβώς το περιμέναμε και το Μαρούσι ήταν ένα κλικ καλύτερο στις λεπτομέρειες από τον Άρη. Οι δύο ομάδες είναι ισοδύναμες και μας χάρισαν μια τρομερή σειρά, πιθανότερα την καλύτερη σειρά μικρών τελικών που έχουμε δει ποτέ.

Οι διαιτητές έκαναν αρκετά λάθη, αλλά δεν θεωρώ ότι έκριναν το αποτέλεσμα. Το Μαρούσι έκανε πιο πολλά λάθη (14 έναντι 9), αλλά ήταν και πιο ομαδικό στην επίθεση (14 ασίστ έναντι 8).

Πλέον, ο Άρης έχει πρόβλημα, καθώς όλοι στην ομάδα θεωρούσαν βέβαιη την επιστροφή στην Ευρωλίγκα. Αυτό δείχνουν και οι κινήσεις του Άρη στο πλευρό του Οικονομίδη σχετικά με την απευθείας ή όχι πρόκριση στους ομίλους (σηκώνει μεγάλη συζήτηση το θέμα, αν πρέπει η 3η ελληνική ομάδα να περνάει κατευθείαν στους ομίλους). Τώρα, θα περιοριστεί ξανά στο Eurocup, κάτι που σημαίνει μειωμένο μπάτζετ και την επόμενη σεζόν. Αμέσως, η διατήρηση παικτών όπως ο Νέλσον είναι πολύ δύσκολη, ενώ και οι μετεγγραφές θα είναι λιγότερες.

Το αντίθετο συμβαίνει με το Μαρούσι, που βγαίνοντας Ευρωλίγκα, θα ζήσει του χρόνου το δικό του όνειρο, θα κοντραριστεί στο ανώτερο επίπεδο και πιθανότερα έσωσε και την παρτίδα, καθώς ο Βωβός μάλλον μένει.

Το κατόρθωμα του Αμαρουσίου δεν είναι μικρό, αν αναλογιστεί κανείς πόσα έχει περάσει η ομάδα το τελευταίο τρίμηνο, το γεγονός ότι χτυπήθηκε από τραυματισμούς στη σειρά των μικρών τελικών (ο Μαυροκεφαλίδης παίζει εδώ και μια βδομάδα ουσιαστικά απροπόνητος και αυτό φαίνεται, ο Μαυροειδής έχασε δύο ματς), το γεγονός ότι ο Κις ουσιαστικά έχει… τυπική παρουσία και άκρως επαγγελματική, καθώς τόσο καιρό αντιμετώπιζε πολλά οικονομικά προβλήματα η οικογένειά του στις Η.Π.Α. με τον παίκτη απλήρωτο, αλλά και, βεβαίως, το γεγονός ότι χρειάστηκε να σπάσει έδρα για να πάρει την 3η θέση.

Η επόμενη μέρα θα βρει τον Άρη να γλείφει τις πληγές του και το Μαρούσι να πετάει στα σύννεφα. Όμως, αμφότεροι θα πρέπει να σκύψουν το κεφάλι γιατί μπροστά τους περιμένει πολλή δουλειά, αν και του χρόνου θα ξεκινούν από διαφορετική βάση.