Ποιος θα ξεχωρίσει;

Ο Μπλέικ Γκρίφιν βρέθηκε στο νούμερο 1, όπως ήταν αναμενόμενο από τον Φλεβάρη περίπου όταν και ο Γκρίφιν είχε αποφασίσει ότι θα δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ. Πάει σε μια ομάδα που αν έχει πέντε παίκτες που να αξίζουν, οι τέσσερις παίζουν στις θέσεις των ψηλών (Κάμαν, Ράντολφ, Κάμπι, Θόρντον) προσπαθώντας βέβαια να τους ξεφορτωθούν όλους για να δουν ποιος θα φύγει. Ο Γκρίφιν θα βοηθήσει λογικά, τουλάχιστον αυτό δείχνει το παιχνίδι του στο κολέγιο.

Όμως, πού θα πάνε οι Κλίπερς; Ακριβώς στο ίδιο μέρος που πήγαν και φέτος: πουθενά. Τα τελευταία δύο νούμερο 1 που πήραν ήταν ο Ντάνι Μάνινγκ, ο οποίος ποτέ δεν έκανε την καριέρα του Λάρι Μπερντ, όπως έγραφαν τότε όλοι, καθώς δεν άφησε τραυματισμό για τραυματισμό στο γόνατο και ο Μάικλ Ολοβοκάντι, ο οποίος ποτέ δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με το μπάσκετ και ήταν απλώς 2.10 σε ύψος. Τον βοήθησε να βρει συμβόλαιο, αλλά όχι και να κάνει καριέρα (τότε οι Κλίπερς είχαν προσπεράσει τους Πιρς, Μπίμπι, Νοβίτσκι, Κάρτερ και Τζέιμσον).

Βέβαια, ο Γκρίφιν ξέρει μπάσκετ, αλλά το θέμα είναι… τι θα το κάνει εκεί που πήγε. Απ’ την άλλη, οι Κλίπερς έχουν επιλέξει στη λοταρία 10 φορές τα τελευταία 10 χρονιά και από αυτούς τους 10 παίκτες 3 είναι ακόμα στο ρόστερ τους.

Θα μου πείτε, να μην επέλεγαν τον Γκρίφιν; Όχι, βέβαια, ήταν ο μόνος που μπορούσαν να επιλέξουν στο νούμερο 1. Για τον κακομοίρη τον Γκρίφιν τα λέω αυτά.

Στο 2 είχαμε την παγκόσμια πρωτοτυπία να δούμε Τανζανό μπασκετμπολίστα. Ο Χασίμ Θαμπίτ από μπάσκετ δεν ξέρει πολλά, αλλά ταπώνει ό,τι κινείται. Ό,τι κινείται. Οι Γκρίζλις ελπίζουν να βρήκαν τον επόμενο Μουτόμπο, αλλά κανείς άλλος δεν είναι τόσο αισιόδοξος. Καλά στοιχεία έχει ο Τανζανός, όπως το ύψος του (2.21), αλλά είναι λίγα. Πρέπει να δυναμώσει, να μάθει να παίζει άμυνα με το κορμί, να μάθει να καρφώνει (θα έλεγα και να σουτάρει πίσω από το 1 μέτρο, αλλά αυτό ούτε ο Χάουαρντ δεν ξέρει να το κάνει) για να δούμε αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που έχει ένα νούμερο δύο.

Αφήνουμε τους υπόλοιπους και πάμε στους Τίμπεργουλβς, οι οποίοι λογικά προσπάθησαν να κλείσουν τη θέση του πλέι μέικερ από το ντραφτ. Και Ρούμπιο και Φλιν. Φιλόδοξο σχέδιο, με δύο παίκτες που μοιάζουν στο παιχνίδι τους, τηρουμένων των αναλογιών Ευρωπαίων-Αμερικάνων. Βέβαια, ο Ρούμπιο είναι πολύ πιο έτοιμος και πολύ πιο μεγάλο ταλέντο. Μένει να δούμε αν θα έχει την όρεξη να δουλέψει για να το δείξει και στις Η.Π.Α.. Πάντως, οι Ισπανοί είναι η μία από τις δύο ευρωπαϊκές χώρες της οποίας οι παίκτες το παίρνουν σοβαρά όταν λένε ότι θέλουν να πετύχουν στις Η.Π.Α.. Η άλλη είναι η Γαλλία… Ο Ρούμπιο θα πληρώνει α λα Κωτσόβολος (μιας και είναι στη μόδα η φράση) το buy-out του, καθώς οι Αμερικάνοι μια χαρά τα έχουν καταφέρει στο να μη δίνουν παρά ψίχουλα στους Ευρωπαίους…

Ο πολυλογάς (λόγω των όσων είπε για τον Ρούμπιο) Μπράντον Τζένινγκς είναι στο νούμερο 10 με τους Μπακς. Θα παίξει; Θα δείξει. Προφανώς η Ευρώπη τον βοήθησε. Όσοι τον είδαν τον Νοέμβριο κι έτυχε να τον δουν και τον Μάρτιο θα είδαν δύο τελείως διαφορετικούς παίκτες. Στην αρχή έναν παίκτη που δεν μπορούσε να σταθεί με τίποτα στο επίπεδο στο οποίο έπαιζε και στη συνέχεια έναν απλώς μέτριο. Βέβαια είναι ακόμη πολύ πιτσιρικάς και πρέπει να ωριμάσει πολύ το παιχνίδι του. Για να δούμε…

Θα περάσω ασχολίαστες πολλές επιλογές, για να σας στρέψω την προσοχή στον Βίκτορ Κλαβέρ, ο οποίος έχει τα φόντα να κάνει καλή καριέρα στο NBA. Αν συνεχίσει να βελτιώνεται και φτάσει εκεί που δείχνει, τότε θα είναι πολύ καλή επιλογή για τους Μπλέιζερς στο νούμερο 22.

Στο νούμερο 45 καταποντίστηκε ο Νικ Καλάθης, επιλογή κι αυτός των Τίμπεργουλβς στον άσο (καταλήγοντας στους Μαβς). Ο Καλάθης καταποντίστηκε, αλλά ήταν απολύτως φυσιολογικό, αφού έχει συμβόλαιο με ευρωπαϊκή ομάδα και δεν δείχνει να ενδιαφέρεται να παίξει (τουλάχιστον όχι άμεσα) στο NBA.

Πριν κλείσω, θα κάνω και μια στάση στο νούμερο 34, όπου ο Σέρχιο Γιουλ μπορεί άνετα να παίξει NBA σε λίγα χρόνια αν το θελήσει. Ίσως από το πουθενά έπιασαν λαβράκι οι Νάγκετς.