Με 99-98 κέρδισαν οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς το δεύτερο παιχνίδι της σειράς των τελικών της Δύσης απέναντι στους Χιούστον Ρόκετς. Οι Ρόκετς είχαν την τελευταία επίθεση, αλλά ο Τζέιμς Χάρντεν δεν μπόρεσε καν να σουτάρει, με αποτέλεσμα το Γκόλντεν Στέιτ να πάει στο 2-0 και να βρεθεί ένα βήμα πιο κοντά στον μεγάλο τελικό του NBA!
Ο Κλέι Τόμπσον και ο Στεφ Κάρι έκαναν double team πάνω στον άσο των Ρόκετς, ο Χάρντεν δεν μπόρεσε καν να σηκωθεί για να σουτάρει και έμεινε στην εκπνοή ξαπλωμένος στο παρκέ με τα χέρια του στο κεφάλι για τη χαμένη ευκαιρία.
Οι ατάκες που ειπώθηκαν μετά για την τελευταία φάση, δίνουν το στίγμα της αναμέτρησης: «Προτιμώ τον καλύτερό μας παίκτη να τρέχει στην επίθεση μόνος με τους υπόλοιπους να μην έχουν στηθεί κάθε μέρα της εβδομάδας. Από αυτό τρέφεται», είπε ο Κέβιν ΜακΧέιλ.
«Ήθελα να τον αναγκάσω να σουτάρει μαρκαρισμένος. Ο Στεφ διάβασε πολύ καλά τη φάση με το double team», είπε ο Κλέι Τόμπσον.
«Ήξερα ότι πιθανότατα δεν επρόκειτο να δώσει πάσα. Οπότε με βάση αυτό, δεν ήθελα να τον αφήσω να βρει σουτ και να προσπαθήσει να κάνει τον ήρωα», είπε ο Στεφ Κάρι. Ο Χάρντεν έκανε πάσα, πάντως, αλλά τη… μόνη πάσα που ήξερε ότι θα πάρει πίσω, έδωσε στον Χάουαρντ στα 8 μέτρα με 3 δευτερόλεπτα για το τέλος και πριν φτάσει η μπάλα στα χέρια του ψηλού είχε αρχίσει να φωνάζει να την ξαναπάρει πίσω. Σίγουρα το να σουτάρει στο τέλος το αστέρι σου είναι αυτό που θες σε ένα ντέρμπι, δεν είναι τυχαία η φράση ότι οι προπονητές θέλουν να ζουν και να πεθαίνουν στα χέρια του αστεριού τους σε τέτοιες στιγμές. Απ’ την άλλη, όταν κάποιος είναι μόνος του κι εσύ είσαι εκτός ισορροπίας, μισοξαπλωμένος στο παρκέ με δύο παίκτες πάνω σου, τότε μάλλον πρέπει να πασάρεις να σουτάρει άλλος. Αυτή η μικρή διαφορά του να βλέπει το αστέρι σου πότε πρέπει να σουτάρει εκείνος και πότε να πασάρει είναι που χωρίζει έναν πολύ καλό παίκτη από έναν μεγάλο παίκτη.
Η τελευταία φάση του αγώνα:
Οι Ρόκετς είχαν τάιμ άουτ, αλλά δεν το πήραν με τον Χάρντεν να λέει: «10 στις 10 φορές θα παίζαμε όπως παίξαμε», αλλά προφανώς το αποτέλεσμα δεν τον δικαίωσε. Μαζί του συμφώνησε και ο ΜακΧέιλ: «Πήραμε το ριμπάουντ και ένας έπεσε κάτω και ένας ήταν εκτός γηπέδου. Λέω ότι θα μπορούσα να σχεδιάσω πολλά plays αλλά σε κανένα δεν θα είχαμε έναν αντίπαλο εκτός γραμμών και έναν ξαπλωμένο στην πλάτη του. Οπότε τους άφησα να επιτεθούν». Αλλά για να έχει πλεονέκτημα σε αυτό που έλεγε ο ΜακΧέιλ θα έπρεπε ο Χάρντεν να είχε δει την πάσα στη ρακέτα (σε εντελώς ελεύθερο συμπαίκτη στα 4.3 δευτερόλεπτα πριν το τέλος) όπως έτρεχε μπροστά, που δεν την είδε ή την είδε και δεν την έκανε, με αποτέλεσμα οι δύο παίκτες που αναφέρει ο ΜακΧέιλ να προλάβουν να γυρίσουν άμυνα. Βέβαια, αν δεν ήταν ο Χάρντεν οι Ρόκετς δεν θα είχαν φτάσει καν κοντά στο να παλέψουν για το τελευταίο σουτ της νίκης στο ματς.
Νωρίτερα, εκείνος ήταν που σήκωσε το Χιούστον και με 6-23 σερί στο δεύτερο δωδεκάλεπτο το έφερε από το -17 στο 55-55 του ημιχρόνου. Και μέσα σε όλα ο Άντριου Μπόγκατ: «Κάποιες φορές θέλω να ανοίξω μια μπύρα και να καθίσω δίπλα στη γραμμή. Αυτοί οι δυο τύποι είναι οι δυο καλύτεροι παίκτες στον κόσμο».
Αυτό που… είδε ο Μπόγκατ είναι τον Χάρντεν να έχει 38 πόντους, 10 ριμπάουντ, 9 ασίστ, 3 κλεψίματα με 13/21 εντός παιδιάς, και τον Κάρι 33 πόντους, 3 ριμπάουντ, 6 ασίστ, με 13/21 εντός παιδιάς επίσης.
Ο Κάρι με τα 5/11 τρίποντα που είχε έγινε ο μόνος παίκτης στην ιστορία του NBA που στα ίδια πλέι οφς έχει 6 παιχνίδια με τουλάχιστον 5 εύστοχα τρίποντα. Μέχρι τώρα ο Ρέι Άλεν το 2008 και το 2010 είχε 5 τέτοια ματς.
Ο Χάρντεν έγινε ο 2ος παίκτης στην ιστορία των Ρόκετς που έχει τουλάχιστον 35 πόντους, 5 ριμπάουντ, 5 ασίστ σε τελικό Δύσης μετά τον Χακίμ Ολάζουον. Επίσης, ισοφάρισε τον Ολάζουον σε συνεχόμενα παιχνίδια 20 τουλάχιστον πόντων από την αρχή των πλέι οφς μιας σεζόν, με 14 ως τώρα. Το Χιούστον έχει 2-13 σε σειρές best-of-7 όταν χάνει 2-0. Οι δύο νίκες του ήρθαν τις δύο χρονιές που πήρε τίτλο, το 1994 και το 1995.
Νίκος Κουσούλης