Το «πρώτο αίμα»

 

Κανείς δεν κερδίζει την πρόκριση στο πρώτο παιχνίδι μιας best-of-3 σειράς, αλλά είναι πιθανό να τη χάσεις. Η ώρα για να τεθούν οι ισορροπίες στα πλέι οφς του Α1 του «Πάνος Ζαχαρογιάννης» έφτασε. Οι 16 ομάδες που συνεχίζουν ξέρουν ότι στο εξής κάθε αγώνας θα σημαίνει μίνιμουμ το 50% της συνέχειάς τους στη σεζόν. Όποιος είναι πιο έτοιμος θα μπορέσει να προχωρήσει ως τον τελικό και το πολυπόθητο τρόπαιο. Ας δούμε τους πρώτους αγώνες στις σειρές:

Paltovic – Nikea Lions
(Σκορ σειράς: 0-0)

Μία καινούργια ομάδα που δείχνει ικανή να πάει ως το τέλος αντιμετωπίζει τον περσινό πρωταθλητή του Challenge League, ο οποίος και τώρα ονειρεύεται τρόπαια, αλλά σε άλλο βάθρο, στην κεντρική σκηνή. Ένα ζευγάρι πολύ δυνατό, που θα μας προσφέρει στιγμές καλού επιθετικού μπάσκετ και αμφίρροπες αναμετρήσεις.

Οι Paltovic μπήκαν πολύ καλά στο πρωτάθλημα και έδειξαν από τον πρώτο γύρο ότι θα παίξουν ρόλο στη σεζόν. Στο Α1 κατάφεραν με ρεκόρ 14-2 να τερματίσουν στην 1η θέση του ομίλου τους, με μεγάλο παράσημο ότι είχαν από κάτω τους τους περσινούς πρωταθλητές, αλλά και άλλη μία ομάδα τετράδας 1ου γκρουπ. Συνολικά βρίσκονται στο 22-4 ως τώρα στη σεζόν, μπαίνοντας στα νοκ άουτ με φιλοδοξίες και όνειρα. Βέβαια, στην προκειμένη κατάσταση τα όνειρά τους συγκρούονται με εκείνα των Nikea Lions, που έκλεισαν τον 1ο γύρο στο 7-3 για να καταφέρουν να πάρουν στην ισοβαθμία την πρόκριση μετά από σκληρή μάχη στο Α1. Ως τώρα, οι περσινοί πρωταθλητές του Challenge League έχουν 16-10 και μπαίνουν στα νοκ άουτ πανέτοιμοι.

Οι Paltovic στηρίζονται στην επίθεσή τους στο δίδυμο του Πεταλά με τον Μελά, οι δυο τους σκοράρουν σχεδόν τους ίδιους πόντους και δίνουν ταυτόχρονα παρουσία και στην περιφέρεια και στο καλάθι στην ομάδα τους. Ο Μισιακός παίζει καθοριστικό ρόλο, ενώ μεγάλες είναι οι βοήθειες που προσφέρουν ο Μητρακος με τον Γκιωκα και τον Καλογρίδη. Ο Χουρσαλας με τον Χρονόπουλο και τον Βασιλείου τους συνεπικουρούν, ενώ σε διάφορους τομείς συνεισφέρουν ο Σαραφης με τον Γαλάνη και τον Χηττα. Η παρουσία του Πεταλά δεσπόζει στην περιφέρεια, διευκολύνει αρκετά τους αιφνιδιασμούς της ομάδας του, αλλά της δίνει και δύναμης τα ντράιβ και στο ριμπάουντ. Ο Μελάς δίνει σκορ και από τη ρακέτα αλλά και από πιο μακριά, γεμίζοντας τα μετόπισθεν με δύναμη, ενώ ο Μισιακός με τον Μητράκο κάνουν τη διαφορά στα τρίποντα. Τα τρίποντα είναι από τα δυνατά χαρτιά των Paltovic, αφού σκοράρουν περίπου 8 ανά αγώνα, ενώ το γρήγορο παιχνίδι είναι το σήμα κατατεθέν τους, με σκορ στο τρανζίσιον, αιφνιδιασμούς και καλό passing game. Η ταχύτητα στην επίθεση είναι χαρακτηριστικό τους, ενώ ελέγχουν και τα ριμπάουντ στην άμυνα, για να τροφοδοτήσουν τους αιφνιδιασμούς τους.

Οι Nikea Lions έχουν ανάγει τους αιφνιδιασμούς σε επιστήμη, αφού αυτός είναι ο βασικός τρόπος με τον οποίο προτιμούν να παίζουν. Ο Ξανθάκης είναι ο 1ος τους σκόρερ με τον Μιχαλόπουλο να ακολουθεί από κοντά και τον Χατζηγεωργίου να τους συνεπικουρεί. Ο Αλειφέρης με τον Κίτσο και τον Φυρο συμπληρώνουν μια πολύ ισορροπημένη επίθεση που παίρνει σκορ από πολλές πλευρές, ενώ ο Μεταξάς Β. με τον Μιχόπουλο και τον Μεταξά Χ. προσφέρουν λύσεις σε διάφορους τομείς. Με το ριμπάουντ το πρώτο τους μέλημα είναι η εκδήλωση αιφνιδιασμού, τα γρήγορα πόδια τους τους βοηθούν πολύ σε αυτό, πολλές φορές πιάνουν ανοργάνωτες τις αντίπαλες άμυνες. Έχουν παρουσία και από το τρίποντο, αν και δεν είναι η πρώτη τους προτίμηση μέσα στο παιχνίδι, αφού το καλό passing game τους βοηθά να βγάζουν αρκετές φάσεις από μέση απόσταση και να δημιουργούν ρήγματα στη ρακέτα. Πολύ αθλητική ομάδα που κλέβει αρκετές μπάλες και χρησιμοποιεί ομαδική δουλειά για να ελέγξει τα ριμπάουντ, ακόμα και όταν παίζει με ευέλικτα σχήματα.

Οι ομάδες έχουν πολλά διαφορετικά στοιχεία και η σειρά θα κριθεί στο ποιος θα μπορέσει να πάρει τον έλεγχο στα περισσότερα από αυτά. Το να σταματήσουν τους αιφνιδιασμούς των Nikea Lions είναι το πρώτο μέλημα για τους Paltovic, ενώ ρόλο θα παίξουν και τα ριμπάουντ. Οι Nikea Lions επιλέγουν συνήθως πιο χαμηλά και ευέλικτα σχήματα ενώ οι Paltovic παρότι είναι γρήγοροι προτιμούν να έχουν πιο ισχυρή παρουσία στη ρακέτα. Μια σειρά με μεγάλο ενδιαφέρον, ανάμεσα σε δύο πολύ φιλόδοξες ομάδες.

Miners – Αστέρες B.C.
(Σκορ σειράς: 0-0)

Η μία βρισκόταν πέρσι στην τετράδα του 2ου γκρουπ και έχει ήδη δώσει τα διαπιστευτήριά της. Η άλλη είναι νέα ομάδα στη φετινή λίγκα αλλά αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις. Μαζί συνθέτουν ένα πολύ σκληρό ζευγάρι που θα μας προσφέρει συγκινήσεις, οι οποίες ήδη ξεκινούν όταν σκεφτόμαστε πόσο διαφορετικό είναι το παιχνίδι του καθενός.

Οι Miners είχαν αρκετά προβλήματα στην αρχή της χρονιάς, τα οποία όμως δεν τους εμπόδισαν απ’ το να είναι συνεπείς και σταθεροί. Με 7-3 στην κανονική περίοδο πήραν την πρόκριση για το Α1, όπου εκεί μεταμορφώθηκαν σε μια πανίσχυρη ομάδα, θυμίζοντας τον περσινό τους εαυτό, με ρεκόρ 12-4 πήραν την 1η θέση στον όμιλο, έχοντας συνολικά 19-7 στη σεζόν. Οι Αστέρες B.C. ξεκίνησαν θεαματικά το πρωτάθλημα, δείχνοντας από νωρίς ότι ήρθαν για να μείνουν. Στην κανονική περίοδο, το 9-1 τους έφερε στη 2η θέση του ομίλου, ενώ εξίσου καλά τα πήγαν και στο Α1 όπου με 10-6 πήραν την πρόκριση για τα νοκ άουτ, με συνολικό ρεκόρ επίσης 19-7.

Οι Miners έχουν τον Παπαδόγιαννη πρώτο βιολί στην επίθεση, ενώ ο Αγαθος προσφέρει τεράστιες λύσεις στη ρακέτα. Σιούτης και Κωτσίδης συνεπικουρούν στο καλάθι και προκαλούν πονοκεφάλους στους αντιπάλους αφού είναι εξίσου αποτελεσματικοί, ενώ ο Χασομέρης βοηθάει πολύ στο σκορ. Ο Κυνηγόπουλος με το all around παιχνίδι του είναι βασικό κλειδί στην ομάδα, ενώ ο Μπενετσης με τον Χρονόπουλο προσφέρουν πολύτιμες λύσεις, κάτι που κάνουν και ο Ράπτης με τον Σταματίου. Ένα πράγμα δεν ανέφερα ως τώρα, αυτό που είναι και το σήμα κατατεθέν των Miners. Η άμυνά τους είναι από τις πιο σκληρές και θεαματικές στο πρωτάθλημα. Όλοι ενδιαφέρονται πρώτα για τα μετόπισθεν και μετά για ό,τι άλλο μέσα στο παιχνίδι. Μπορούν να πνίξουν τον αντίπαλο, χωρίς να έχουν πρόβλημα να ακολουθήσουν στο σκορ ψηλά, αφού έχουν παρουσία και κοντά και μακριά από τη ρακέτα. Τεράστια τους δύναμη τα ριμπάουντ, αφού πολύ δύσκολα θα δεις αντίπαλο να τους κλέβει επιθετικό ριμπάουντ, ενώ οι ίδιοι κατεβάζουν πάνω από 13 ανά αγώνα στον δεύτερο γύρο του Α1. Ο Αγαθος προσφέρει παρουσία στη ρακέτα που τους έλειπε στην αρχή της χρονιάς, κάνοντάς τους ουσιαστικά άλλη ομάδα, με τους υπόλοιπους της φροντ λάιν να δένουν ιδανικά γύρω του, ενώ οι περιφερειακοί πιέζουν μέχρι σκασμού τα αντίπαλα γκαρντ.

Οι Αστέρες B.C. έχουν διαφορετική λογική στο παιχνίδι τους. Με πιο κοντά και ευέλικτα σχήματα, με φόργουορντ που μπορούν και κινούνται τόσο εντός όσο και εκτός ρακέτας και εναλλάσσονται στις θέσεις, δημιουργούν μισμάτς και παίζουν σε υψηλό τέμπο στο παιχνίδι τους. Το καλό passing game στην επίθεση αντισταθμίζει τις λιγότερες ανανεωμένες επιθέσεις, ενώ έχουν και αρκετά καλή συγκομιδή από το τρίποντο σε κάθε τους ματς. Ο Μαγκαφάς είναι ο πρώτος τους σκόρερ, με τον Σταυρινούδη, τον Κουρουβανη Θ. και τον Τρικαλιώτη να βοηθούν πολύ με την παρουσία τους στο σκοράρισμα. Ο Τσιλης με τον Μπαντα και τον Ξένο τους συνεπικουρούν όποτε βρίσκονται στο ρόστερ, ενώ σημαντική είναι και η παρουσία του Γαβιηλίου, του Καρακώστα και του Κουρουβανη Γ. για τη λειτουργία της ομάδας. Τους αρέσει το γρήγορο παιχνίδι και το σκορ στο τρανζίσιον, ενώ η δυνατότητα που έχουν τα φόργουορντ τους να παίξουν και μακριά από το καλάθι δυσκολεύει αρκετά τις αντίπαλες άμυνες, αφού τραβάει τους ψηλούς τους εκτός ρακέτας. Με καλό παιχνίδι από μέση απόσταση και πολύ πάθος, οι Αστέρες B.C. δεν παρατούν ένα ματς, έχοντας γυρίσει αρκετά κατά τη διάρκειά τους, παρότι έμειναν πίσω στο σκορ.

Απ’ τη μία μια ομάδα με πολύ καλούς ψηλούς, πολύ καλούς ριμπάουντ, που παίζει σκληρή και επιθετική άμυνα, προτιμά να σκοράρει μέσα από τη ρακέτα και από μέση απόσταση, κυνηγά τον αιφνιδιασμό, αλλά νιώθει εξίσου άνετα στο σετ παιχνίδι. Απ’ την άλλη μια ομάδα με πιο ευέλικτα σχήματα, που θα πρέπει να ξεπεράσει τη διαφορά ύψους, που σκοράρει καλά από το τρίποντο, που έχει μεγαλύτερη κινητικότητα στην πεντάδα της. Μια μάχη αμφίρροπη στην οποία το κατά πόσο οι Αστέρες B.C. θα ελέγξουν τα ριμπάουντ, θα παίξει μεγάλο ρόλο.

Cleveland Paraliers – Red Hot Chili Hoopers
(Σκορ σειράς: 0-0)

Μια πολύ σκληρή σειρά ανάμεσα σε δυο παλιούς γνώριμους, καθώς και οι δύο βρίσκονταν πέρσι στο 2ο γκρουπ, αν και οι δρόμοι τους δεν συναντήθηκαν σε κανένα σημείο της σεζόν. Πλέον, στα νοκ άουτ της φετινής λίγκας θέλουν να συνεχίσουν να ζουν το όνειρό τους για τον τίτλο, έχοντας ήδη πολλές ιστορίες επιτυχίας να πουν από τη φετινή σεζόν.

Οι Cleveland Paraliers ολοκλήρωσαν δύο πολύ καλούς γύρους τερματίζοντας 2οι στον όμιλό τους στο Α1, σε ισοβαθμία με τον πρώτο στο 12-4. Το συνολικό τους ρεκόρ ήταν 19-7 και τους φέρνει στα νοκ άουτ να νιώθουν ότι πατάνε πολύ γερά στα πόδια τους. Οι Red Hot Chili Hoopers τα πήγαν κι αυτοί πολύ καλά στη λίγκα. Τρίτοι στο Α1, με το 10-6 που πέτυχαν, ενώ ως τώρα στη σεζόν έχουν 17-9, ένα ρεκόρ που τους φέρνει στα νοκ άουτ να μάχονται για τον τίτλο.

Οι Cleveland Paraliers είναι μια ομάδα με μεγάλα κορμιά, με πολλούς ψηλούς παίκτες, στο ρόστερ τους άλλωστε φιγουράρει ο ψηλότερος παίκτης της λίγκας. Τους αρέσει το γρήγορο παιχνίδι, ο πλήρης έλεγχος των ριμπάουντ τους βοηθάει άλλωστε να βγάζουν αρκετούς αιφνιδιασμούς. Στα στοιχεία του παιχνιδιού τους και τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ, είναι πραγματικά ζηλευτό για όλους το γεγονός ότι ανανεώνουν πάνω από 12 επιθέσεις στα παιχνίδια τους κατά μέσο όρο! Ο Κωνσταντίνου οδηγεί την επίθεσή τους, με τον Κοντοπυράκη να ακολουθεί ενώ παράλληλα είναι και 1ος ριμπάουντ (με πάνω από 16 ανά αγώνα!) και 1ος σε τάπες. Ο Ντάσκας προσφέρει βοήθειες με το δυναμικό του στιλ, ενώ ο Γεωργαρος δίνει ύψος και καλά τελειώματα στη ρακέτα. Καθοριστικοί ο Συρμος Χ. με τον Πιτλογλου και τον Γκορτζη, ενώ ο Φωτόπουλος με τον Αραβανη, τον Τσακαρισιάνο και τον Ιωαννίδη συνεπικουρούν και προσφέρουν σε διάφορους τομείς. Δυναμικό παιχνίδι, πολλά και καλά κορμιά, ομάδα με ύψος αλλά και ταχύτητα, με πολλά κλεψίματα (πάνω από 8 ανά αγώνα), καλό passing game αλλά και έφεση στις φάσεις κοντά στη ρακέτα και τα σουτ από μέση απόσταση.

Οι Red Hot Chili Hoopers βασίζονται στον Ζυγούμη επιθετικά, με τον Γαϊτανάκη να προσφέρει λύσεις στα ματς που παίζει, ενώ ο Φραγκογιάννης είναι σταθερά στην επίθεσή τους. Ο Σακλαρίδης με τον Βενετη συνεπικουρούν, ενώ ο Κυριάκογλου με το σουτ του διευκολύνει πολύ, όπως και ο Μποτσάκος που κρατά την μπαγκέτα. Ο Κεφαλόπουλος, με τον Λαμπαθάκη και τον Μελετιάδη βοηθούν σε αρκετούς τομείς. Με πολλούς παίκτες που μπορούν αν απειλήσουν και από μακριά, οι Red Hot Chili Hoopers προτιμούν το παιχνίδι από μέση απόσταση, αλλά και τα ντράιβ. Περνούν την μπάλα στη ρακέτα, έχουν υπομονή στις επιθέσεις τους, καλοστημένη οργάνωση και καλό passing game. Αρέσκονται σε γρήγορο παιχνίδι, αλλά μπορούν να ανταποκριθούν και σε σετ καταστάσεις, ενώ το γεγονός ότι τα μπλοκ άουτ στην άμυνα λειτουργούν καλά, δίνει την ευκαιρία σε πολλές περιπτώσεις στους περιφερειακούς να μαζέψουν το ριμπάουντ και να εκκινήσουν την επίθεση αμέσως για την αναζήτηση φάσης στο τρανζίσιον. Η άμυνά τους είναι επιθετική (πάνω από 8 κλεψίματα) και έτσι, με την πίεση στα γκαρντ, καλύπτουν τα μισμάτς όταν επιλέγουν να παίξουν με πιο χαμηλά και ευέλικτα σχήματα.

Δύο ομάδες με διαφορετική λογική ρόστερ. Ο Cleveland Paraliers πιο δυνατοί, πιο ψηλοί και με περισσότερα κορμιά για να χτυπήσουν στη ρακέτα και να εκμεταλλευτούν τη φροντ λάιν τους, με τους Red Hot Chili Hoopers να είναι πιο γρήγοροι, πιο ευέλικτοι και βασιζόμενοι στο καλό τους passing game και την ταχύτητα των περιφερειακών τους και των ψηλών τους θα θελήσουν να δημιουργήσουν ρήγματα και να βρουν χώρους. Δύο ομάδες αταίριαστες, που συνθέτους ένα ζευγάρι αμφίρροπο σε μια πολύ ενδιαφέρουν σειρά.

Run ‘n’ Gun – Big Ballers
(Σκορ σειράς: 0-0)

Μία σειρά με πολλές ιδιαιτερότητες, αφού από τη μία έχουμε την ομάδα που πήρε τίτλο στο 3ο γκρουπ πριν δυο χρόνια, αλλά που όλοι στο πρωτάθλημα και όλοι οι παίκτες της τη θεωρούν ως συνέχεια της ομάδας που έχασε τον τίτλο στο 1ο γκρουπ στον τελικό τα τελευταία 3 χρόνια. Απ’ την άλλη μια σκληρή ομάδα που έχει μπροστά της μία από τις δύο μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει κάποιος στη φάση των «16» (η άλλη είναι να αποκλείσεις τους πρωταθλητές): όχι μόνο να σπάσει το αήττητο μιας ομάδας που έχει 26-0 ως τώρα, αλλά να την κερδίσει δύο φορές σε διάστημα περίπου μιας εβδομάδας.

Για τους Run ‘n’ Gun τα είπαμε και ακριβώς από πάνω, με δύο τέλειους γύρους έχουν ανεβάσει εδώ και καιρό τον εαυτό τους στην κορυφή των power rankings, 10-0 η κανονική περίοδος, 16-0 η φάση των ομίλων του Α1, 26-0 συνολικά και ακόμα αναζητούμε ποιος θα καταφέρει να τους ανακόψει την πορεία. Εμπόδια υπήρχαν στην πορεία αρκετά και σκληρά, παρατάσεις οριακοί αγώνες, αλλά οι Run ‘n’ Gun πάντα έβγαιναν στον αφρό, η μοναδική ομάδα φέτος που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο. Οι Big Ballers προέρχονται από δύο πολύ καλές φάσεις, το 18-8 που έχουν ως τώρα λειτουργεί ως αναντίρρητος μάρτυρας ως προς αυτό. Μπορεί στο Α1 να ανησύχησαν λίγο, αλλά το θεαματικό φίνις τους στον όμιλο, τους έχει δώσει φτερά στα πόδια, δεν είναι λίγο να αποκλείεις με 28 πόντους διαφορά την Κυπελλούχο, σε αγώνα που ουσιαστικά ήταν νοκ άουτ και για τους δύο.

Η συνταγή είναι γνωστή εδώ και χρόνια για τους Run ‘n’ Gun, ο Καραλής τους οδηγεί στο σκοράρισμα με την κλάση του και τη δεινότητά του στα ντράιβ και τα σουτ από μέση απόσταση, ο Πανδής ανοίγει τις άμυνες με το μακρινό του σουτ και την έφεσή του στην πάσα και το σκοράρισμα, ο Αντωνίου κρατάει την μπαγκέτα στο πόιντ, με τον Μόντι να προσθέτει ταχύτητα και σουτ, τον Παράσχο εμπειρία και πολύτιμες βοήθειες, κάτι που κάνει και ο Περρής, ενώ ο Γρυλάκης δίνει δύναμη στο καλάθι και ο Ρήγας έχει καθοριστικό ρόλο στην άμυνα και την έφεσή του στο επιθετικό ριμπάουντ. Το… καινούργιο είναι ο Χιώτης, διόλου μικρή προσθήκη, 2ος σκόρερ, 1ος ριμπάουντερ, 1ος σε κλεψίματα, 2ος σε τάπες, τεράστια συμβολή στην ομάδα, ο λόγος που οι Run ‘n’ Gun ίσως κάνουν αυτό το ένα βήμα παραπάνω φέτος (είπαμε, όποιος από τους παλιούς στο 1ο γκρουπ δεν τους βλέπει ως τη συνέχεια των Gastone ας σηκώσει το χέρι, ας μην το λέω κάθε φορά ότι κι εγώ έτσι τους βλέπω). Η άμυνα μπορεί να έρχεται σε δεύτερο ρόλο, αλλά με τέτοια έφεση στον αιφνιδιασμό, με τόσο καλή μακρινή πάσα, με τόσο καλό passing game σε σετ παιχνίδι, με διεισδύσεις, καλό τρίποντο και τρανζίσιον παιχνίδι, κάπου είναι λογικό. Όπως και το 26-0 που έχουν. Προφανώς και αυτό το ρεκόρ δείχνει ότι δεν έχουν εμφανείς αδυναμίες, στο χέρι των άλλων 15 είναι να ανακαλύψουν κάποια για να τους κερδίσουν.

Οι Big Ballers είναι μια πλήρης ομάδα με καλή περιφέρεια, κορμιά στο καλάθι, έφεση στην άμυνα και καλό σουτ. Ο Λόντος ηγείται στο σκοράρισμα με το δολοφονικό μακρινό σουτ, ο Μπιζίκος με την ταχύτητά του και τα ντράιβ του συνεπικουρεί, ενώ ο Βασιλάκης είναι χρήσιμος σε πάρα πολλούς τομείς. Ο Μαζαρακας στα φόργουορντ και ο Φουτσης με τον Κυριαζίδη, τον Φουκα και τον Γιαννόπουλο δίνουν μεγάλη δύναμη στην ομάδα, ενώ ο Χερουβείμ, με τον Νικολαΐδη και τον Θεοδωρακίδη προσφέρουν πολύτιμες βοήθειες. Οι Big Ballers έχουν πολύ σκληρή άμυνα, επιθετική χάρη στα γρήγορα πόδια των περιφερειακών τους, ενώ αρέσκονται στο σετ παιχνίδι, με τον Μπιζίκο να αποτελεί αιχμή του δόρατος όποτε θέλουν να τρέξουν. Δεν τους λείπει η δύναμη στη ρακέτα με τα μούσκουλα του Γιαννόπουλου, και άρα ο έλεγχος των ριμπάουντ, ενώ με τους ψηλούς περιφερειακούς και τους γρήγορους ψηλούς έχουν τρόπους να καλύπτουν τα μισμάτς, ενώ έχουν και βαρείς ψηλούς για να ακουμπήσουν την μπάλα στη ρακέτα με καλό σκορ και να δημιουργήσουν πρόβλημα στην πιο ευέλικτη φροντλάιν των Run ‘n’ Gun.

Μια σειρά με πολλές ιδιαιτερότητες και πολλά ερωτηματικά, τα περισσότερα για τους Big Ballers. Θα μπορέσουν να σταματήσουν την υπερηχητική επίθεση των Run ‘n’ Gun, θα μπορέσουν να κλείσουν την τριάδα της περιφέρειας, να ακολουθήσουν αν πάει το σκορ ψηλά, να κερδίσουν δύο φορές σε μια βδομάδα μια ομάδα αήττητη από τον Σεπτέμβρη; Απ’ την άλλη, για τους Run ‘n’ Gun μια ερώτηση κυρίως επικρατεί στο μυαλό όλων: αν χάσουν στο πρώτο ή το δεύτερο ματς, πώς θα αντιδράσει μια ομάδα που δεν έχει πάρει κίτρινο φύλλο ακόμα φέτος;

Κουλουβάχατα – Red Devils
(Σκορ σειράς: 0-0)

Αν μια σειρά είναι αυτή που τραβάει τα βλέμματα σε μια νοκ άουτ φάση, είναι πάντοτε η σειρά στην οποία παίζει ο πρωταθλητής. Αν βάλετε μέσα και το πόσο ισχυρός και φιλόδοξος είναι ο αντίπαλός του, τότε μάλλον έχετε την καλύτερη συνταγή για μια απίστευτη σειρά. Δύο ομάδες που ξεκίνησαν από τον Σεπτέμβρη με λίγο διαφορετικούς στόχους, που, όμως, κατέληγαν στο ίδιο αποτέλεσμα: τα σκήπτρα. Η μία ήθελε να τα διατηρήσει, η άλλη να τα πάρει. Η μία έχει την ευκαιρία της να συνεχίσει τη μάχη για το back-to-back, που δεν έχει καταφέρει κανείς ως τώρα στην ιστορία της λίγκας, η άλλη έχει την ευκαιρία να χαρίσει ήδη από τη φάση των «16» στη λίγκα νέο πρωταθλητή και φέτος.

Τα Κουλουβάχατα έχουν περάσει μια πολύ καλή σεζόν και φέτος, αλλά αν κάτι έχει κάνει εντύπωση σε όλους και έχει συζητηθεί αρκετά, είναι ότι ούτε στην κανονική περίοδο, ούτε στο Α1 έχουν καταφέρει να τερματίσουν πρώτα στον όμιλό τους. Είναι, λοιπόν, ο βασιλιάς θνητός; Οι έχοντες γνώση ξέρουν ότι το πρωτάθλημα για τον πρωταθλητή ξεκινά στα νοκ άουτ. Όταν έχεις σηκώσει κούπα δεν μπορείς να μπεις με την ίδια δίψα που είχε πέρσι στους ομίλους. Παρόλα αυτά, στους «16» τα Κουλουβάχατα έφτασαν με 22-4 ρεκόρ, καθόλου άσχημα δηλαδή. Απ’ την άλλη, θα βρουν απέναντί τους μια ομάδα που κοιτάζει αυτό το «4» και θέλει να το κάνει «6» και να τελειώσει εδώ τη σεζόν για τους πρωταθλητές. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να πάρει το παράσημο ότι αυτή πέταξε έξω τους τροπαιούχους, παράσημο που θα λειτουργεί ως φόβητρο σε κάθε άλλη σειρά στο εξής. Οι Red Devils δεν έχουν να ζηλέψουν πολλά από τους αντιπάλους τους αν μιλάμε με βάση το ρεκόρ, καθώς είχαν ακριβώς το ίδιο και στις δύο φάσεις, για να φτάσουν κι αυτοί στο 22-4.

Τα Κουλουβάχατα στηρίζονται στην κλάση του Κοτίνη που τα οδηγεί στο σκοράρισμα, ενώ η μπασκετική ευφυΐα του Τσιλάβη τα καθοδηγεί στον άσο. Η τεράστια τους δύναμη έγκειται σε τρία φόργουορντ που μπορούν να αλλάζουν θέσεις χωρίς κανένα πρόβλημα, Παπαδόπουλος, Καπέλης, Μπάιλαν, μοιάζουν σα να βγήκαν από το ίδιο καλούπι σωματικά, αλλά έχουν τεράστιες διαφορές ως παίκτες και συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον, προκαλώντας δυσκολίες σε όλες τις άμυνες που προσπαθούν να προσαρμοστούν πάνω τους. Ο Κοκονίδης με τον Καραγιάννη δίνουν δύναμη και σκορ στη ρακέτα, όπου ο Κουμεντάκης προσφέρει πολύτιμες βοήθειες, ενώ κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το σουτ του Χρυσικόπουλου. Επιθετικοί στην άμυνα, με ψηλά κορμιά, γρήγορα πόδια, με έφεση στον αιφνιδιασμό, με πολύ καλά τελειώματα κοντά και μακριά από τη ρακέτα, με καλό μακρινό σουτ (πάνω από 8 τρίποντα ανά ματς) και έλεγχο των ριμπάουντ, τα Κουλουβάχατα και φέτος δείχνουν ότι δεν τους λείπει τίποτα.

Οι Red Devils ξεκινούν από την κλάση του Τριανταφύλλου, που σκοράρει με ζηλευτή αποτελεσματικότητα, ενώ δίπλα του το πολυεργαλείο που λέγεται Στολης δεν υπάρχει δουλειά που να μην μπορεί να κάνει στο γήπεδο, με μεγάλη ευκολία μάλιστα. Τα μούσκουλα του Μελισσινού στη ρακέτα δίνουν δύναμη και ενέργεια, όπως και το μπασκετικό μυαλό και το πάθος του Πουμπουρίδη. Ο Εαζαριάν δίνει ύψος στα γκαρντ και πολύ καλά τελειώματα, ο Χατζηδημητρακης με τον Κωστόπουλο προσφέρουν πολύτιμες βοήθειες, ενώ ο Αντωνέας δίνει κάτι σπάνιο για τη λίγκα μας, παιχνίδι πάνω από το στεφάνι. Δυνατά κορμιά, αθλητική ομάδα που μπορεί να ακολουθεί σε γρήγορο ρυθμό, αλλά έχει το μυαλό και την υπομονή να σταθεί και σε σετ παιχνίδι χωρίς πρόβλημα. Υψηλό πάθος και ένταση στα ματς τους, που πολλές φορές από μόνο του κάμπτει τη θέληση των αντιπάλων, δύο παίκτες ασταμάτητοι στο 1-2 που ως τώρα οδηγούν εκ του ασφαλούς τους Red Devils, με τον Κρινή πλέον στον πάγκο να προσφέρει συμβουλές.

Οι δυο ομάδες έχουν πολλά κοινά και αρκετές διαφορές. Αμφότεροι κλέβουν πολλές μπάλες (πάνω από 8 κλεψίματα και οι δύο), με τα Κουλουβάχατα να ανοίγουν τις άμυνες με το πολύ καλό μακρινό τους σουτ, ενώ τους Red Devils να προτιμούν να χτυπούν από μέση απόσταση. Τα Κουλουβάχατα έχουν πλεονέκτημα ύψους αν δούμε συνολικά τα δυο ρόστερ, αλλά οι Red Devils έχουν τους παίκτες για να το κάνουν no factor αυτό. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να φανταστούμε καλύτερη μάχη για τους «16», μια σειρά η οποία δεν θα θέλουμε να τελειώσει άπαξ και μπούμε στον κόσμο της.

Victorious – Α.Ε.Π.Ε.
(Σκορ σειράς: 0-0)

Μια από τις πιο πολυαναμενόμενες σειρές της φάσης των «16», καθώς σε αυτή φιγουράρουν δύο από τις πιο φιλόδοξες ομάδες της φετινής σεζόν. Η μία κατέκτησε τον τίτλο στο Β γκρουπ πέρσι, με την άλλη να χάνει στα προημιτελικά του 1ου γκρουπ από τους φιναλίστ. Δύο πολύ ισχυρές ομάδες που αμφότερες δεν θέλουν ούτε να σκεφτούν ότι θα μείνουν εκτός από τη φάση των «16».

Η Victorious έφτασε στους «16» ολοκληρώνοντας δύο πολύ καλούς και πειστικούς γύρους ως τώρα. Με 10-0 στον πρώτο και 12-4 στον δεύτερο, είναι εδώ με συνολικό ρεκόρ 22-4 και μία από τις πιο σταθερές και φερέγγυες ομάδες της σεζόν. Δεν απέχει πολύ η Α.Ε.Π.Ε., το 9-1 του πρώτου γύρου χάρισε και σε αυτή την 1η θέση τον όμιλό της, ενώ στο Α1 είχε 13-2-1, δεν είναι τυχαίο ότι είναι η μόνη ομάδα που κατάφερε να πάρει την πρόκριση για τους «16», ενώ κουβαλούσε μηδενισμό. Αυτό δείχνει το πόσο ισχυρή είναι, όπως και το συνολικό 22-3-1 που έχει ως τώρα στο πρωτάθλημα. Τα ρεκόρ παρόμοια, οι στόχοι ίδιοι, το μέλλον τους όμως, τόσο διαφορετικό.

Η Victorious είναι μια πολύ σκληρή ομάδα, χτισμένη πάνω στα μούσκουλα των φόργουορντ της, αλλά και στο μυαλό των γκαρντ της. Της αρέσει να τρέχει το ματς, να βγάζει αιφνιδιασμούς, αλλά νιώθει άνετα και στο σετ παιχνίδι. Η μόνη που έχει φέρει στα όριά τους (δύο φορές μάλιστα) τους αήττητους Run ‘n’ Gun, γεγονός που δείχνει ότι μπορεί να προσαρμόζεται και στο παιχνίδι ενός αντιπάλου που δεν της ταιριάζει αγωνιστικά. Πολύ καλή στο ριμπάουντ, με πολύ γρήγορα πόδια από το πόιντ ως το σέντερ, όλα αυτά την κάνουν δύσκολο γρίφο για όλους. Η σταθερότητά της στην επίθεση ξεκινά από τον Θεοδωρόπουλο και τον Χριστόπουλο, που είναι οι δύο πρώτοι σκόρερ της. Τα τρίποντα και η δυναμική παρουσία στη ρακέτα του πρώτου, οι επελάσεις και το mid range παιχνίδι του δεύτερου, της δίνουν μεγάλη δύναμη. Ο Λιανός κάνει τα πάντα στα φόργουροντ, με τον Παγουλάτο, τον Καραμπάτσο, τον Χρυσανθακόπουλο και τον Χριστοδουλόπουλο να κλείνουν μια πολύ σκληρή φροντ λάιν. Ο Τσιάκας είναι πολύ σημαντικός στα γκαρντ, με τον Τσιότσιο και τον Νικηφόρο να προσφέρουν πολύτιμες λύσεις, όπως και ο Ρατσιάτος με τον Λουπασάκη.

Η Α.Ε.Π.Ε. έχει καταγραφεί στις συνειδήσεις των παικτών της λίγκας ως μια από τις πιο σκληρές ομάδες και όχι άδικα. Μπορεί να ελέγχει το ρυθμό σχεδόν σε κάθε αγώνα της, καταφέρνει να κρατά ομάδες στους 30 και τους 40 πόντους (3 φορές κράτησε ομάδες που είναι στους «16» κάτω από τους 40 πόντους), η ρακέτα της είναι κλειστή και χρειάζεσαι αίτηση για να μπεις, οι περιφερειακοί της πνίγουν τους αντιπάλους. Ελέγχει τα ριμπάουντ, νιώθει πολύ άνετα σε αργό τέμπο και έχει την ικανότητα σε ματς των 45-50 πόντων να βγάζει 4-5 αιφνιδιασμούς! Ο Κωνσταντίνου ηγείται της επίθεσής της, με τον Τσαμη να ακολουθεί. Ο Καταραχιας Θ. και ο Καταραχιας Α. με τον Γυφτοκωστα βοηθούν σημαντικά, ενώ στη φροντ λάιν δεσπόζουν ο Πρινιωτάκης με τον Καμζέλα και τον Καρουμπή. Πολύπλευρη η παρουσία του Ζαφειρόπουλου και του Κωνσταντινόπουλου, αλλά και του Κωλτση, ενώ ο Δεδεμαδης με τον Μυλωνα και τον Ζαννα συμπληρώνουν ιδανικά το ρόστερ της.

Δύο ομάδες με διαφορετική αγωνιστική νοοτροπία, η Victorious έχει σκοράρει πάνω από 60 πόντους σε 15 από τα 21 παιχνίδια της, ενώ η Α.Ε.Π.Ε. έχει δεχτεί 55 πόντους και κάτω σε 14 από τα 21 δικά της. Ο έλεγχος του ρυθμού είναι πρωταρχικής σημασίας, λοιπόν, σε μια σειρά που η άνεση στην επίθεση κοντράρεται με την άνεση στην άμυνα. Και οι δύο έχουν κορμιά, δυνατούς παίκτες για να γεμίσουν τις ρακέτες τους. Το πώς θα σταματήσει ο καθένας τα πιο καλά χαρτιά του άλλου είναι κάτι που θα μάθουμε στο γήπεδο, σε μια απίστευτα σκληρή σειρά.

Dirtus Bologna – Laser Derm
(Σκορ σειράς: 0-0)

Κόντρα από το περσινό Β γκρουπ το συγκεκριμένο ζευγάρι, παρότι οι δυο μονομάχοι δεν συναντήθηκαν ποτέ πέρσι. Δεν χρειάζεται, έδωσαν αμφότεροι τα διαπιστευτήριά τους στο φετινό πρωτάθλημα, για να φτάσουν στους «16» με φιλοδοξίες και όνειρα για μια καλή συνέχεια. Κι αν ως τώρα κατάφεραν να αντεπεξέλθουν στις αντιξοότητες, τώρα καλούνται να τα βγάλουν πέρα ο ένας με τον άλλο, σε ένα δύσκολο ματσάρισμα.

Η Dirtus Bologna μοιάζει σχεδόν ασταμάτητη φέτος, έκλεισε με 24-2 τους δύο πρώτους γύρους, με τις δύο ήττες της να έρχονται στο Α1. Πρώτη στον όμιλό της και έτοιμη για κάθε πρόκληση. Απέναντί της η Laser Derm, που ως τώρα έχει 17-9, αλλά με πολλές και σημαντικές νίκες μέσα στη σεζόν. Οι 7 ήττες διαφορά που έχουν οι δυο ομάδες μικρό ρόλο θα παίξουν σε μια σειρά που αρχίζει από το 0-0.

Η Dirtus Bologna είναι μια ομάδα με καταιγιστικό ρυθμό στην επίθεση, που προσαρμόζεται καλά και στην άμυνά της, χάρη στην ομαδική δουλειά των παικτών της. Αρέσκεται στους αιφνιδιασμούς, αλλά και στο γρήγορο παιχνίδι, με τους περιφερειακούς της να βρίσκουν εύκολα πάσες στη ρακέτα, αλλά και τους ψηλούς της να μπορούν να πασάρουν όταν κλείνονται. Τα τρίποντα είναι ένα απ’ τα μεγάλα της όπλα, προφανώς συμβαίνει αυτό όταν έχει έναν παίκτη με 3,6 εύστοχα ανά αγώνα και άλλον έναν με 2,1 ανά ματς. Ο Σπυρόπουλος είναι ο ηγέτης της στην επίθεση, με τον Χαλκιά με το θανατηφόρο σουτ να ακολουθεί. Ο Αλεξόπουλος προσφέρει λύσεις στη ρακέτα, ενώ ο Ράνης με το all-around παιχνίδι του προβληματίζει κάθε αντίπαλο. Ο Ξυπολιτας με τον Ειρηνάκη και τον Μάινα βοηθούν πολύ την Dirtus να μην κατεβάζει ρυθμό, ενώ ο Μητρόπουλος με τον Πια και τον Μαθιουδάκη προσφέρουν πολύτιμες λύσεις.

Σκληρή αμυντικά η Laser Derm θέλει να προβληματίζει τον αντίπαλό της στα μετόπισθεν για να τροφοδοτεί έτσι την επίθεσή της. Δεν δυσκολεύεται να σκοράρει, χαρακτηριστικό ότι στο Α1 έχει ξεπεράσει 9 φορές (από τις 13) τους 60 πόντους, οπότε δεν έχει πρόβλημα να ακολουθήσει σε υψηλά σκορ. Όμως, νιώθει πιο άνετα αν ελέγχει το ρυθμό, με τον Κανελλόπουλο στο τιμόνι να την οδηγεί. Ο Σέχου κάνει τη διαφορά στα φόργουορντ με το σκοράρισμά του, με τον Μπεμπελο, τον Τλια και τον Έλληνα να ακολουθούν. Τα μούσκουλα του Καψοκόλη δυσκολεύουν κάθε αντίπαλο ψηλό, με τον Φουσεκη να γράφει από την περιφέρεια. Σημαντική η βοήθεια και του Κυζιριδη, αλλά και από τους Νεαμονιτό, Στασινό και Μιχαηλίδη για τη Laser Derm που έχει βρει καλές ισορροπίες στο παιχνίδι της και λύσεις για όποιον αντίπαλο έχει αντιμετωπίσει.

Το επιθετικό ταλέντο και η ταχύτητα της Dirtus Bologna, συγκρούονται με την αμυντική σκληρότητα και την αποτελεσματικότητα της Laser Derm. Η μία πρέπει να βρει λύσεις για τον άσο και τη σκληρή φροντ λάιν της άλλης, η άλλη για τα σουτ του Χαλκιά, την ευχέρεια στο σκοράρισμα και τον Σπυρόπουλο. Η σειρά μοιάζει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ας δούμε τι ματς επιφυλάσσει ο πρώτος αγώνας.

Ρεμπελιακός – Στιγκιντριακοί
(Σκορ σειράς: 0-0)

Αναβίωση των περσινών προημιτελικών; Η σειρά τότε είχε βγάλει νικητές τους Στιγκιντριακούς, 2-0 για να πάρουν την πρόκριση στην τετράδα. Φέτος, τα ρόστερ των δύο ομάδων έχουν αρκετές διαφορές με τον Ρεμπελιακό να θέλει να έχει διαφορά και το τελικό αποτέλεσμα της σειράς. Απ’ την άλλη, οι Στιγκιντριακοί θα προσπαθήσουν να επαναλάβουν την περσινή πρόκριση σε ένα ιδιαίτερα πρώιμο ντέρμπι φέτος.

Μέχρι τώρα οι Στιγκιντριακοί έχουν 23-3 και ο Ρεμπελιακός 22-4, αλλά τα νούμερα αυτά λίγα σημαίνουν μπροστά στο 0-0 που έχει η μεταξύ τους σειρά. Την Τετάρτη θα ξεκινήσουν τη φετινή τους μάχη με τα δεδομένα όλης της χρονιάς να μας κρατούν συντροφιά ως το τζάμπολ.

Ο Ρεμπελιακός με την υπερηχητική επίθεση (έβαλε μέχρι και 142 πόντους σε έναν αγώνα του, ενώ τρεις φορές πέρασε τους 100) θέλει να ανεβάσει το ρυθμό και στη σειρά με τους Στιγκιντριακούς. Με τον Κοντογεώργη (1ος κλέφτης του πρωταθλήματος) να καραδοκεί σε κάθε απρόσεκτη στιγμή των αντίπαλων περιφερειακών, οι αιφνιδιασμοί είναι το πρώτο όπλο του Ρεμπελιακού. Ο Καρράς καθοδηγεί την ομάδα και επιλέγει το ρυθμό, με τον Ντούσια να συνεπικουρεί. Ο Σαρρής έχει αποδείξει ότι τα καταφέρνει με τα θηρία της λίγκας, αλλά μαζί του θα έχει και τον Παπασωτηρίου και τον Μαρκοζάνη. Στην περιφέρεια ο Πλεξουσάκης με τον Λαρεντζάκη και τον Τάσσιο, σβήνουν με τις ικανότητές τους και στην άμυνα και στην επίθεση τις όποιες σκέψεις για μισμάτς έχουν οι αντίπαλοι, ενώ τα τρίποντα του Τουλικάργολου παίζουν καθοριστικό ρόλο. Και όλα αυτά δένουν στον Ηλιάκη, που αποτελεί την αιχμή του δόρατος στην επίθεση με το δολοφονικό επιθετικό του ένστικτο, δυσεπίλυτος γρίφος για κάθε αντίπαλη άμυνα από την πρώτη στιγμή παρουσίας του στη λίγκα.

Οι Στιγκιντριακοί λειτουργούν σε διαφορετική λογική. Η άμυνά τους είναι διαβόητη στο πρωτάθλημα και αυτή που τους οδηγεί όλα τα χρόνια. Φέτος, έχουν επιτρέψει σε 11 ματς λιγότερους από 45 πόντους, ενώ 5 φορές η αντίπαλη ομάδα δεν έφτασε ούτε στους 40 πόντους! Ο Γαβρίδης καθοδηγεί την ομάδα με την μπαγκέτα του από το πόιντ, ενώ ο Γράψας μπήκε στα μισά της λίγκας αλλά με απίστευτη όρεξη και σε μεγάλη φόρμα. Οι Διόσκουροι έχουν δίπλα τους μια πολύ ισχυρή φροντ λάιν, πιθανότατα την ψηλότερη στο πρωτάθλημα, με τον Μιχαηλίδη Ι., τον Νούκα και τον Δημητρίου. Ο Μπαραμπούτης με τον Κοκκορη δίνουν ταχύτητα και αλτικότητα στην περιφέρεια βοηθώντας και σε άμυνα και σε επίθεση, ενώ ο Σκοπελίτης με το πολύπλευρο επιθετικό του ταλέντο αποτελεί κίνδυνο για κάθε αντίπαλο. Ο Μαχαιρας με τον Μιχαηλίδη Α. προσφέρουν πολύτιμες λύσεις επιθετικά, ιδίως με τη διεισδυτικότητα του πρώτου και το σουτ του δεύτερου, ενώ ο Διαμαντόπουλος δίνει πολύτιμες ανάσες στον άσο. Ερωτηματικό η παρουσία των Χαντόπουλου και Παπαδόπουλου, που μπορεί να θέσει νέες ισορροπίες στο ζευγάρι.

Δυο εκ διαμέτρου αντίθετες ομάδες, ο γρήγορος Ρεμπελιακός με τους σκληρούς Στιγκιντριακούς, θα έχουν αμφότεροι από την αρχή στο νου τους τον έλεγχο του ρυθμού. Όποιος κάνει αυτό το πρώτο βήμα, θα έχει και τον πρώτο λόγο για να ανοίξει το σκορ στη σειρά.