Κάπνισμα στο γήπεδο: μια εγκληματική συνήθεια

Ο νέος νόμος περί απαγόρευσης του καπνίσματος στους χώρους εστίασης έρχεται, ελπίζουμε, να καλύψει πια οριστικά και το θέμα του καπνίσματος στα κλειστά γήπεδα μπάσκετ. Βεβαίως, υποτίθεται ότι στα γήπεδα απαγορεύεται η συγκεκριμένη συνήθεια και στα περισσότερα υπάρχουν και οι σχετικές πινακίδες, ωστόσο, το πρόβλημα έγκειται βασικά στην εφαρμογή της απαγόρευσης, η οποία θεωρούμε ότι πλέον μπορεί να γίνεται με μεγαλύτερη αυστηρότητα.

Το κάπνισμα αποτελεί ούτως ή άλλως αιτιολογικό παράγοντα για παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος, της καρδιάς και των αγγείων του καπνιστή. Ωστόσο, την τελευταία δεκαετία ως επί το πλείστον τείνει να γίνει πλέον κοινός τόπος το ότι ο παθητικός καπνιστής αντιμετωπίζει και αυτός μια σοβαρή απειλή για την υγεία του.

Για να αποτελέσει ο καπνός του τσιγάρου παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη νοσολογίας σε κάποιον μη καπνιστή θα πρέπει ο τελευταίος να εκτίθεται σε αυτόν για αρκετές ώρες, ορισμένες ημέρες της εβδομάδας, σε έναν κλειστό χώρο. Ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ με αρκετές χιλιάδες κόσμο εντός του, εκ των οποίων αρκετοί καπνίζουν με αποτέλεσμα, συχνά, το σχηματισμό ενός νέφους καπνού στην οροφή του, αποτελεί σαφώς έναν κλειστό χώρο, συνηθέστερα με ανεπαρκή εξαερισμό, στον οποίο ο φίλαθλος παραμένει για περίπου 3 ώρες, ενώ κάποιος κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας η θαμώνας του γηπέδου εκτίθεται στον καπνό ενίοτε μέχρι και δύο ημέρες την εβδομάδα. Άρα, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το γήπεδο πράγματι αποτελεί χώρο που μπορεί να ελλοχεύει κινδύνους λόγω του παθητικού καπνίσματος.

Επιπλέον, είναι αξιοπρόσεκτο ότι σε ένα γήπεδο μπάσκετ, ακόμη και αν θεωρήσουμε ότι δεν υπάρχει κάποιος για να εφαρμόσει την απαγόρευση του καπνίσματος, δεν υπάρχουν σαφώς, ούτε κατά διάνοια, περιοχές καπνιζόντων και μη. Επομένως, μπορεί ο οποιοσδήποτε, ακόμη και ένα μικρό παιδί, να εκτίθεται στον καπνό των γύρω του που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από αυτόν.

Μελέτες και επιστημονικά δεδομένα μας δίνουν ανησυχητικά αποτελέσματα για την επίδραση του παθητικού καπνίσματος: η έκθεση στον καπνό του τσιγάρου προκαλεί μια επιβλαβή επίδραση στη λειτουργική κατάσταση των αγγείων. Επιπλέον, αποτελεί παράγοντα κινδύνου για ανάπτυξη καρκίνου του πνεύμονα, ενώ θεωρείται πως παιδιά που εκτίθεντο σε μικρή ηλικία σε παθητικό κάπνισμα, έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του πνεύμονα όταν μεγαλώσουν. Ειδικά για τα παιδιά, η ύπαρξη καπνού στον περιβάλλοντα χώρο έχει βρεθεί ότι αυξάνει τον κίνδυνο για ωτίτιδες, λαρυγγίτιδες, επιβάρυνση αλλεργικής επιπεφυκίτιδας σε υπάρχουσα νόσο και κρίσεων άσθματος σε ασθματικούς.

Το κάπνισμα, λοιπόν, στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ, μπορεί να θεωρηθεί μια εγκληματική ενέργεια. Μπορεί να επιφέρει προβλήματα σε άτομα που βρίσκονται εκεί απλώς και μόνο για να περάσουν λίγες ώρες χαλάρωσης παρακολουθώντας το αγαπημένο τους άθλημα. Ελπίζουμε ότι με το νέο νόμο θα επέλθει και αυστηρότερη εφαρμογή του στα γήπεδα. Αυτό πιθανώς να αποτελέσει την άρση ενός αρνητικού παράγοντα για τον οποίο γονείς αποφεύγουν να παίρνουν τα παιδιά τους στο γήπεδο. Με περισσότερα παιδιά στο γήπεδο, πιθανώς να τεθούν και ηθικά πλέον ζητήματα για μια πιο αρμοστή συμπεριφορά. Οι άνθρωποι του χώρου, επίσης, οφείλουν να δώσουν το σωστό παράδειγμα, από την οριστική εξάλειψη των απαράδεκτων φαινομένων του καπνίσματος στον πάγκο, δίπλα στους παίκτες (εικόνες της δεκαετίας του ’90 που ευτυχώς σήμερα εκλείπουν), έως και τα δημοσιογραφικά θεωρεία, όπου παρατηρείται συνεχές άναμμα και σβήσιμο δεκάδων τσιγάρων. Έτσι, σκαλί σκαλί, η απαγόρευση του καπνίσματος μπορεί να αποτελέσει ένα, έστω μικρό, βήμα για τη δημιουργία μιας πιο ανθρώπινης ατμόσφαιρας στα γήπεδα μπάσκετ.