Άλλο Χόμαν κι άλλο Βρόμαν…

Είχαν συνεργαστεί, λέει, και το 2005-06 κι έτσι τον έπεισαν τον Χόμαν να επιστρέψει. Και θυμίζω εγώ: Τζάρεντ Χόμαν σεζόν 2005-06, αγώνες 26, λεπτά ανά αγώνα 19, πόντοι 7,0μ.ο., ριμπάουντ 4,3μ.ο., λάθη 1,4μ.ο., βολές 59%, δίποντα 48%. Και επιμένω: καλύτερος Αμερικανός στην Ευρώπη δεν υπήρχε σε αυτά τα λεφτά; Μα γιατί να ασχοληθείς με τον Μίλιτς που βάζει 16 πόντους και κατεβάζει και 10 ριμπάουντ; Αφού είναι επιρρεπής στους τραυματισμούς. Ενώ ο Χόμαν μπορεί να θέλει 3 ματς για να φτάσει αυτά τα στατιστικά, αλλά είναι… ταύρος.

Βέβαια, δεν θέλω να είμαι άδικος. Με την Τσιμπόνα το 2008-09 στην Ευρωλίγκα είχε 4,6 πόντους και 3.3 ριμπάουντ σε 18 λεπτά ανά αγώνα. Θα μου πείτε, δημοσιογράφος είσαι, πήγαινε ρώτα τον Μπαρτζώκα. Όχι. Δεν θα το κάνω.

Γιατί θα μου αναλύσει πώς με τον Χόμαν (L.o.t.S.: «Είσαι σίγουρος ότι δεν πήρε τον Βρόμαν;», Rasheed: «Ναι λέμε», L.o.t.S.: «Μα καλά, είναι δυνατόν;»…) θα μειώσει τους πόντους που θα δέχεται στην άμυνα από 53,4 σε 51,2. Αφήστε τι θα γίνει αν υπογράψει και ο Μπέλσερ. Πάρτι στο «κιτρινόμαυρο» στρατόπεδο.

Οι Πολωνοί ανακοίνωσαν περιχαρείς την… πολωνοποίηση του Ντέιβιντ Λόγκαν. Μάλιστα, μιλάμε για τέτοια χαρά, που έκαναν και επίσημη τελετή απόδοσης υπηκοότητας! Σήμερα, το Age of Basketball αποκαλύπτει τους πραγματικούς λόγους που καθυστέρησε τόσο η έκδοση διαβατηρίου στον Λόγκαν. Οι δύο πλευρές (Λόγκαν και Πολωνία) διαπραγματεύονταν για το πόσα τρίποντα θα ρίχνει σε κάθε ματς ο Αμερικανός. Τελικά, ο παίκτης συμβιβάστηκε με 11 ανά αγώνα. Θυμίζω ότι ο Λόγκαν στην Ευρωλίγκα με την Προκόμ έριχνε 6.3 τρίποντα ανά ματς με… ανώτερη επίδοση τα 11 εναντίον του Ολυμπιακού. Κλειδί για τη συμφωνία στις διαπραγματεύσεις ήταν η στιγμή που ο Λόγκαν ζήτησε να παίρνει και τα τρίποντα του Γιούιν (επίσης της Προκόμ, με 5.6 ανά αγώνα στην Ευρωλίγκα). Το 11.9 (6.3 + 5.6) θεωρήθηκε υπερβολή και η συμφωνία έκλεισε στα 11.

Είχα πει ότι θα περάσουμε τον Ατλαντικό και εννοείται πως δεν το ξέχασα. Οι Ντάλας Μάβερικς ανακοίνωσαν την απόκτηση του Ντρου Γκούντεν. Πλέον το μοναδικό τεσσάρι στις Η.Π.Α. που δεν παίζει στο Ντάλας είναι ο Κρις Μπος, κι αυτός γιατί κρύβεται στο σπίτι του. Οι Μάβερικς έφτασαν αισίως τα 64 τεσσάρια στο ρόστερ τους και ο λόγος είναι απλός: ο Κιούμπαν θέλει να τη σπάσει στο Νοβίτσκι. Η μοναδική θέση στην οποία δεν θέλουν παίκτη είναι το «τέσσερα». Πήραν τον Μάριον για τριαροτεσσάρι («τριάρι σε βαριά, τεσσάρι σε ελαφρά σχήματα με τον Νοβιτσκι και για να ξεκουράζει τον Νοβίτσκι», δεν είναι δικά μου λόγια αυτά), πήραν και τον Γκούντεν («για να παίζει με τον Νοβίτσκι στη ρακέτα και για να ξεκουράζει τον Νοβίτσκι», πάλι δεν είναι δικά μου τα λόγια). Δηλαδή όλος ο πλανήτης βλέπει ότι θέλουν σέντερ, αλλά εκείνοι επιμένουν στο «τέσσερα». Βέβαια, με τόση ξεκούραση που θα «φάει» ο Γερμανός θα πετάει του χρόνου. Θα ξεκουραστεί από το «τέσσερα» όλη τη σεζόν. Θα παίζει συνεχώς στο… «πέντε».

Ή ίσως την πάτησαν όπως ο L.o.t.S. με τον Βρόμαν και τον Χόμαν (L.o.t.S.: «Δεν την πάτησα εγώ. Το Μαρούσι την πάτησε»). Είπε ο Καρλάιλ στον Κιούμπαν: «Πάρε μου έναν παίκτη να πλαισιώνει τον Νοβίτσκι που θα παίζει στο τέσσερα» θέλοντας να δείξει ότι ο Ντιρκ του χρόνου δεν θα χάσει κι άλλη σεζόν μαρκάροντας σέντερ αλλά θα αγωνίζεται καθαρά στο «4». Ο Κιούμπαν, όμως, επειδή έχει λιώσει στη Disneyland και τις παραλίες, άκουσε: «Πάρε μου έναν παίκτη να πλαισιώνει τον Νοβίτσκι και να παίζει στο τέσσερα». Απόρησε βέβαια γιατί ο Καρλάιλ θέλει παίκτη στο «τέσσερα», αλλά ως καλός πρόεδρος δεν του χάλασε χατίρι. Για να του δείξει μάλιστα ότι τον στηρίζει, του πήρε δύο, όχι μόνο έναν.

Υ.Γ.: L.o.t.S.: «Ρε συ! Μήπως και ο Μπαρτζώκας νομίζει ότι πήρε τον Βρόμαν;».