Ισπανία ή… Μηδενμηδενεξίξ!

Στην εκπληκτική διαχρονική σειρά κόμικς «Αστερίξ», υπάρχει ένα τεύχος που κυκλοφόρησε το 1981 με τίτλο «Η Οδύσσεια του Αστερίξ». Στη συγκεκριμένη ιστορία, λοιπόν, υπάρχει ο χαρακτήρας ενός μυστικού πράκτορα που λέγεται Μηδενμηδενεξίξ (στο πρωτότυπο: Zérozérosix) ο οποίος έχει αποτύχει 6 φορές στις εξετάσεις για να γίνει δρυΐδης. Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε και την Ισπανία που έχει φτάσει σε τελικό Ευρωμπάσκετ 6 φορές χωρίς ποτέ να καταφέρει να κερδίσει!

Η υπόθεση με τους χαμένους τελικούς ξεκίνησε από το πρώτο κιόλας Ευρωμπάσκετ της ιστορίας, το 1935! Τότε, οι Ισπανοί, των Ραφαέλ Μαρτίν, Εμίλιο Αλόνσο, κέρδισαν τις Πορτογαλία, Βέλγιο και Τσεχοσλοβακία, πριν χάσουν στον τελικό από τη Λετονία με 24-18 (τα σκορ της εποχής ήταν αρκετά διαφορετικά από τα σημερινά βεβαίως).

Χρειάστηκε να περάσουν 38 ολόκληρα χρόνια για να ξαναβρεθούν οι Ίβηρες σε τελικό Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, όταν το 1973, με τον Κλίφορντ Λιουκ και τον Ράφαελ Ρουλάν, κατέληξαν πίσω από την ανώτερη Γιουγκοσλαβία. Και αν το 1973 δεν ήταν το φαβορί, αυτό δεν ισχύει για τη διοργάνωση του 1983, όταν η ομάδα των Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο, Χουάν Αντόνιο Κορμπαλάν, Φερνάντο Μαρτίν και Νάτσο Σολοθάμπαλ, έχασε στον τελικό από την Ιταλία (των Μενεγκίν, Μαρτζοράτι, Ρίβα), σε έναν αγώνα που θα χάριζε το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε όποια χώρα τον κέρδιζε.

Το 1999, η Ισπανία του Λόλο Σάινθ με Ερέρος, Ντουένιας, Αλφόνσο Ρέγιες, Χιμένεθ, μπήκε στους «8» με 5-4 νίκες και απέκλεισε την, πρώτη του άλλου ομίλου, Λιθουανία των Σαμπόνις, Καρνισόβας, στα προημιτελικά και τη διοργανώτρια Γαλλία του Ριγκοντό στα ημιτελικά. Η ξέφρενη πορεία του μεγάλου αουτσάιντερ του τουρνουά, που θεωρήθηκε ικανό και για το χρυσό μετάλλιο, σταμάτησε, και πάλι, πάνω στην Ιταλία, των Μάιερς, Φούτσκα, που την κατέβαλλε με 64-56 στον τελικό.

Το 2003, η Ισπανία με το σύγχρονο πλέον κορμό της (Γκασόλ, Ναβάρο, Καλντερόν, Γκαρμπαχόσα, Φελίπε Ρέγιες) έπειθε ότι μπορούσε να κάνει όλο το δρόμο. Πράγματι, με καλές εμφανίσεις, έφτασε αήττητη μέχρι τον τελικό, όπου φάνηκε κατώτερη από τη Λιθουανία των Γιασικεβίτσιους, Ματσιγιάουσκας, Σισκάουσκας, Στομπέργκας.

Η κλασικότερη, ωστόσο, ευκαιρία της Ισπανίας για το χρυσό και η απόδειξη ότι η ψυχολογία αυτής της ομάδας στους τελικούς των Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων είναι ηττοπαθής, ήταν το 2007. Με τη διοργάνωση στην έδρα της, το πρόγραμμά της βατό, το χρυσό στο Μουντομπάσκετ ένα χρόνο πριν, τη διαιτησία ορισμένες φορές απροκάλυπτα υπέρ της και το ρόστερ χωρίς καμία απουσία, η Ισπανία έμοιαζε το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Μετά τη νίκη επί του άλλου φαβορί, της Ελλάδας, στον ημιτελικό δεν υπήρχε κανείς που να πόνταρε εναντίον των «ταυρομάχων» ενόψει του τελικού. Κι όμως, η Ρωσία του «μαέστρου» Μπλατ, με τους Χόλντεν, Κιριλένκο και μία… χούφτα «εργαλείων» κράτησε την Ισπανία των 85 πόντων μ.ο. στο τουρνουά, στους 59! Οι υπερφίαλοι Ισπανοί είχαν 29% εντός παιδιάς και 58% στις βολές και έμειναν ξανά δεύτεροι σε έναν αγώνα που μπορεί να θεωρηθεί μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των Ευρωμπάσκετ, είτε μία ακόμη ήττα των Ισπανών σε τελικό.

Ένα νέο Ευρωμπάσκετ ξεκινά και η Ισπανία είναι ξανά ανάμεσα στα φαβορί, κατά πολλούς είναι μακράν η επικρατέστερη ομάδα για το χρυσό, αν και δεν έχουν όλα τα πλεονεκτήματα που εμφάνιζαν το 2007. Όντας πάντα μία εξαιρετική ομάδα με τεράστια ταλέντα, που, όμως, εμφανίζει «παιδικές ασθένειες» στους τελικούς, οι Ίβηρες θα κληθούν να αποδείξουν ότι η ιστορία τους έχει διδάξει και να αποβάλλουν από πάνω τους την… ταμπέλα του loser που δικαιολογημένα τους έχει αποδοθεί. Μέχρι να, και αν, το καταφέρουν, γνωρίζω πολλούς που θα διστάσουν να «βάλουν το χέρι στη φωτιά» για να πουν ότι η Ισπανία θα πάρει το χρυσό…